%E1%80%92%E1%80%9E%E1%81%8A+%E1%80%B1%E1%80%80%E1%80%A1%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%9A%E1%80%B0%E1%81%8A%E1%80%90%E1%80%95%E1%80%B9%E1%80%99%E1%80%9F%E1%80%AC%28%E1%81%82%29%E1%81%8A+%E1%80%9E%E1%80%B6%E1%80%B1%E1%80%90%E1%80%AC%E1%80%84%E1%80%B9%E1%81%BF%E1%80%99%E1%80%AD%E1%80%B3+%E1%80%B7%E1%80%94%E1%80%9A%E1%80%B9%E1%81%8A+%E1%80%99%E1%80%B2%E1%80%81%E1%80%BA%E1%80%AD%E1%80%B3%E1%80%9B%E1%80%BC%E1%80%AC%E1%80%94%E1%80%AC%E1%80%B8%E1%80%90%E1%80%BC%E1%80%84%E1%80%B9+%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%86%E1%80%B6%E1%80%AF%E1%80%B8%E1%81%8B%E1%81%81%E1%81%89%E1%81%89%E1%81%88%E1%80%81%E1%80%AF%E1%82%8F%E1%80%BD%E1%80%85%E1%80%B9%E1%81%8B.jpg)
လေရာင္ခ်ိုခ်ိဳေလးကိုပထမဦးဆံုးေနရာဦးျပီးၾကိဳတင္ေမွ်ာ္လင့္ေနသူပါ။ဆည္းဆာေရာင္ေနမင္းၾကီးကေမွာင္ရီပ်ိဳးစည
တညအတြက္သူ့ခရီးသူဆက္ဘို့လြမ္းတသသေတြေပးခဲ့ျပန္တယ္။ဒီလိုနဲ့အပ်ိဳေဖာ္၀င္စညေလးတညကိုတစိမ့္စိမ့္ ထိုင္ရင္းေက်းလက္ခ်က္အရက္တခြက္ငွဲ့၊အျမီးအသားတစ္ေလးကိုတဖဲ့ခြာျပီးလေရာင္ရဲ့ပထမဦးဆံုးအျပံုးကိုျပင္းရွ ရွဒီတပက္နဲ့ကဲလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ။လေရာင္ေလးရယ္ေအးခ်မ္းလွပျငိမ္းခ်မ္းေရးလတလကိုအသစ္ယူေဆာင္လာ ခဲ့သလို။
ျငိမ္သက္ေအးခ်မ္းလွတဲ့ညေလးတညပါ။တိတ္ဆိတ္တဲ့ညမွာပဲလေရာင္ေတြကနံနက္ခင္းေနျဖာထိုးသလိုဟိုတ ေျပာက္ဒီတေျပာက္ႏွင့္။တခ်ိဳ့ေတာင္တန္းျပာနဲ့ေက်ာပိုးအိပ္သီခ်င္းကိုခပ္ေရးေရးညိးတြားေနသံ။-ေရႊျပည္ေတာ္ ေရေမွ်ာ္ေလတိုင္းေ၀း-ေဆြးေဆြးျမည့္ျမည့္ရိႈက္သံတခုတရားရႈ့သလိုနားဆင္။
---------ရဲေဘာ္--မနက္ျဖန္ဒီဇင္ဘာ(၁၉)ရက္။အံ့အားသင့္စြာနဲ့ထိုရဲေဘာ္ကိုေငးၾကည့္ေနမိ။
---ေၾသာ္---ဟုတ္သားပဲ။မနက္ျဖန္ဆိုရဲေဘာ္ဒသာက်ဆံုးတဲ့နွစ္ပါတ္လည္ေန့ပါလား။
---ဘာလုပ္ၾကရင္ေကာင္းမလဲရဲေဘာ္။
ဒီလိုစဥ္းစားတယ္၊ဒို့တပ္ရင္းကက်ဆံုးသြားတဲ့ရဲေဘာ္ေတြအတြက္ဆြမ္းခ်က္ျပီးစုေပါင္းပို့မလားလို့။ဘယ္လိုသ ေဘာရလဲ?။
က်ေနာ့အိပ္ထဲတြင္-ရွိစုမဲ့စုေငြေၾကးပမာဏကိုႏိႈက္ျပီးၾကည့္ေနမိသည္။
ဘတ္ေလးဆယ္ေတာ့ရွိတယ္ရဲေဘာ္၊ ငါးတန္(၁)ကိလိုေလာက္၀ယ္၊က်န္တဲ့အသီးအရြက္ေလးေတြ၀ယ္ျပီးဆြမ္းပို့ ၾကတာေပါ့။
ရဲေဘာ္ဒသာအေၾကာင္းကိုစိတ္မခ်မ္းေျမ့စြာျမင္ေယာင္ရင္းသူ့အေၾကာင္းကိုေတြးေဆြးေနမိသည္။
---ထိုအခ်ိန္ကတပ္ရင္းတြင္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြဆိုလို့ရျေဘာ္ဒသာတို့ပဲရွိၾကသည္။က်ေနာ္တို့စစ္သင္တန္းေတာင္မတက္ရေသး။ေတာ္လွန္ေရးကိုေရာက္စေနထိုင္မႈကျမိဳ့ျပမွာေနထိုင္မႈနဲ့တလြဲစီ ျဖစ္ေနခ်ိန္။ရဲေဘာ္ဘားတိုက္တြင္ဘယ္နွစ္နာရီအိပ္ခ်ိန္၊နံနက္ခင္းဘယ္နွစ္နာရီမွာသတန္းတူးထခ်ိန္အျဖစ္ေျပာ ေျပာတတ္တဲ့ရဲေဘာ္ဒသာၾကီး။က်ေနာ္တို့ထက္(၅)နွစ္မွ်ၾကီးသည္။သူကတပ္ရင္းမွာေန့စဥ္ဟင္းခ်က္စရာမ်ားရွာ သည့္အဖြဲ့တြင္။ထင္းခုတ္မည့္အဖြဲ့ကထင္းခုတ္၊ထၼင္းခ်က္မည့္အဖြဲ့ကထၼင္းခ်က္၊နံနက္ခင္းရိုးေကာစီခ်ိန္မွာတာ၀န္ ေတြေပးၾကတယ္။က်ေနာ့္ကရဲေဘာ္ဒသာရဲ့တပ္စိတ္(၂)မွာသူနဲ့အတူတာ၀န္က်တယ္။က်ေနာ္တို့အဖြဲထိုေန့က ထင္းျဖတ္တဲ့အလွည့္ျဖစ္တယ္။ပ်ဥ္းကတိုးတံုးၾကီးေတြကိုေနပူပူသဲေသာင္ျပင္မွာတက်ီက်ီနဲ့ဆြဲရ၍က်ေနာ္မဆြဲနိုင္ ပါ။သို့ေသာ္ရဲေဘာ္ေတြအၾကားလႊမဆြဲနိုင္ဘူးလို့ကလည္းမေျပာရဲ။ဒိလိုနဲ့မဆြဲနိုင္ေသာ္လည္းေအာင့္ကာဆြဲဆိုသ လိုမ်က္ေစ့မွိတ္ျပီးလႊကိုဆြဲေနမိသည္။မည္မွ်ၾကာသည္မသိက်ေနာ့္မ်က္လံုးမ်ားမီးပြင့္မတတ္ေမာဟိုက္ေနသည္။ သို့ေသာ္အရႈံးမေပး။သစ္တံုးကလည္းျပတ္ပဲမျပတ္နိုင္အားဟုစိတ္ထဲေဒါသထြက္မိတယ္။ၾကာလာေတာ့အံတင္း ထားျပီးၾကိတ္ဆြဲေသာ္လည္းကိုယ္လံုးသာလႈပ္ျပီးလက္ေမာင္းကမဆြဲနိုင္သျဖင့္က်ေနာ့မ်က္ႏွာရႈံ့မဲ့ေနသည္ကို က်ေနာ္သတိမထားမိခင္မွာပဲ။ကိုယ္ကိုကိုယ္မ်က္ႏွာျပန္တည္ခ်ိန္မွာပဲ-တဟားဟာနဲ့ရယ္ျပီးက်ေနာ့အျဖစ္ကို သေဘာက်ေနေသာရဲေဘာ္ဒသာကိုၾကည့္ရင္းေဒါသထြက္ေနမိ။ထိုအခ်ိန္က်ေနာ့ကိုသူက-ရဲေဘာ္ေပးလႊ-ကိုယ္ ဆြဲေပးမယ္။---လႊဆြဲတယ္ဆိုတာ-ေဆာင့္ေဆာင့္ျပီးဆြဲလို့မရဘူး။---ဒီမွာၾကည့္--ကိုယ္ဘက္ကလာတဲ့လႊသြားကို သူ့ဘက္ကိုလိုက္ေလွ်ာညီေထြစြာအလိုက္သင့္လႊတ္ေပးလိုက္၊ေဟာ့--ေျပာရင္းတစ္တ့ုးျပတ္သြားျပီ၊--ၾကည့္--ဒီမွာ ရဲေဘာ္ဆြဲတဲ့လႊေၾကာင္းကတန္းတန္းမတ္မတ္မသြားဘူး၊ေကြ့ေကာက္ေနတယ္။---ကဲ-ကဲေနာက္တစ္တံုးျဖတ္ ၾကည့္ပါဦး-ဟုက်ေနာ့ကိုခိုင္းျပန္သည္။အဲဒီေန့ကရျေဘာ္ဒသာကိုက်ေနာ့စိတ္ထဲမုန္းပစ္ျခင္ေလာက္ေအာင္စိတ္ ဆိုးခဲ့။
ေစာထတိုက္ပြဲမွာတုန္းကလည္းအတူတူ။သူကတပ္စိတ္မႈးဆိုေတာ့ထၼင္းခ်က္လွ်င္လည္းသူအလွ်င္ဟန္းေကာ ထုတ္ေဟ့---ထၼင္းခ်က္မယ္ဆိုျပီးကမန္းကတန္းမီးေမႊး။ရဲေဘာ္ေတြထံမွဟန္းေကာေတြယူျပီးဆန္းၾကိုးထဲမွဆန္ မ်ားကိုထၼင္းခ်က္ဘို့တ၀က္ေလွ်ာ့လိုက္သည္။ေရဆိုလည္းသူက၀ါးဘိုး၀ါးေတြကိုခက္ခက္ခဲခဲခုတ္ျပီးေရသြားခပ္ ဘို့ျပင္ဆင္ေပး။က်ေနာ္တို့ကအဲဒီအခ်ိန္သူ့အေပၚမွာ-မေကာင္းတဲ့အျမင္ေရာ၊ေကာင္းတဲ့အျမင္မ်ားပါအားနည္း ေနေသးခ်ိန္။ညဘက္ေရာက္လို့တပ္စိတ္နားခ်ိန္ေရာက္ရင္ကင္းဇယားထဲမွာကင္းဦးကိုသူကဦးေအာင္ေစာင့္ တယ္။ျပီးေတာ့အိပ္လို့ေကာင္းသည့္နံနက္(၃)နာရီအခ်ိန္မ်ိဳးဆုိသူကိုယ္တိုင္ဂရုတစိုက္နဲ့ကင္းေစာင္တာ၀န္ေက် ျပြန္သူ။က်ေနာ့္ကတခါတခါသူ့သီးေဆာင္မႈကိုစိတ္ထဲကခ်ီက်ဴးေနမိ။တခါတခါသူ့လိုလိုက္လုပ္ၾကည့္မိတယ္။ သူ့လိုျဖစ္မလာခဲ့။ဒါေပမယ့္သူ့ရဲ့လုပ္ဟန္ေတြကိုတခ်ပ္ျခင္းျမင္လာတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ---သူခရီးရွည္ၾကီးကိုထြက္သြား ျပီတဲ့။
အလုပ္အဖြဲ့ဖြဲ့ျပီးအေျခခံေဒသတည္ေဆာက္ေရးဆိုျပီးမႏၱေလးတိုင္းနဲ့ပဲခူးတိုင္းဆက္စပ္တည္ရွိေနသည့္ေတာင္ တန္းေတြေပၚမွာေတာ္လွန္ေရးအေျခခံေဒသကိုတည္ေဆာက္စအခ်ိန္။ထိုအခ်ိန္ရဲေဘာ္ဒသာႏွင့္က်ေနာ္မွာယခင္ လိုတပ္စိတ္တစိတ္တည္းမွာအတူရွိမေတာ့။က်ေနာ့္ကအျခားတာ၀န္။သူကအျခားအလုပ္ႏွင့္မဆံုျဖစ္။
၁၉၉၇ခုႏွစ္၊ဒီဇင္ဘာ(၁၇)ရက္ေန့မွာေကအန္ယူတပ္မဟာ(၂)၊သံေတာင္ျမိဳ့နယ္အေနာက္ေျမာက္ဘက္ရွိအထူး ေဒသမွနယ္ေျမခံအဖြဲ့တဖြဲဟာန၀တႏွင့္လက္နက္နဲ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုျပီးအညံ့ခံၾကသည္။အေျခခံေဒသရဲ့လူထုအ ျမင္မွာေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ့အစည္းနွင့္န၀တအၾကားရပ္တည္မႈဒိြဟေတြျဖစ္ေနခ်ိန္။လူထုကက်ေနာ္တို့ကိုသံသယ ႏွင့္က်ေနာ္တို့လည္းလူထုရဲ့သံသယကိုျပန္ၾကည့္။ဒီလိုနဲ့အဘက္ဘက္ကမဟာဗ်ဴဟာစီမံကိန္းခ်ျပီးအရွင္ဖမ္းဘို့ ၾကိုးစားေနတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာရဲေဘာ္ဒသာဟာက်ေနာ္တို့နဲ့အတူရွိေနခဲ့တယ္။မၾကာမၾကာသူ့ုပုခံုးေပၚမွာ RPG-5ကို ထမ္းတာေတြ့ရ။တခါတခါ-79မမလြယ္တာေတြ့ရ။တညတြင္-က်ေနာ့နားလာျပီးသူ့ေကာင္မေလးအေၾကာင္းကို ျမိန္ရည္၊လွ်က္ရည္ေျပာေနပံုကိုၾကည့္ျပီးနားျငီးတာနဲ့ေတာ္ပါေတာ့ဒသာရယ္-ဒီမိုကေရစီရလို့အိမ္ျပန္ရင္ငါ့ႏွမနဲ့ ရဲေဘာ္ကိုေပးစားမယ္။အိပ္ေတာ့ကြာ။
ေနာက္တေန့---သူတို့အဖြဲ့ေသာက္ေရခပ္အေရွ့ဘက္ကိုကူးေတာ့မယ္လို့သတင္းၾကားရတယ္။သြားခါနီးသူ့ယူနီေဖာင္းေျပာက္က်ားေခ်းအႏႈိင္းႏိႈင္းနွင့္ဖုတ္လိုက္ဖုတ္လိုက္၀ဲက်ေနတဲ့ဆံပင္ရွည္ျငင္းသိုးသိုးမ်ား။
---ညီေလးကိုယ္သြားမယ္။မင္းလည္းအစစသတိမေပါနဲ့။
ေအး---နင္လည္းဂရုစိုက္ဦး၊အရက္ေတြၾကည့္နင္းကန္မေသာက္နဲ့ဦး---ဒါဟာသူနဲ့က်ေနာ္ေနာက္ဆံုးေတြ့ဆံုခြဲခြာ တခ်ပ္သာျဖစ္၏။
အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြေၾကာင့္က်ေနာ္တို့အေျခခံေဒသမွာဆက္လက္ရပ္တည္လို့မျဖစ္ေတာ့သည့္အခ်ိန္။က်ေနာ္တို့ ေရာက္ေနသည့္အေျခခံေဒသသည္ဗ်ဴဟာအရၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္စစ္မ်က္ႏွာအရပ္သည္စစ္က်ြန္နယ္ေျမျဖစ္ေန၏။ က်ေနာ္တို့၏ေနာက္ေက်ာတြင္-၁၉၉၄ခုႏွစ္က န၀တႏွင့္အပစ္ရပ္ထားေသာတိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အင္ အားစုျဖစ္သည့္ကယန္းျပည္သစ္ပါတီ။က်ေနာ္တို့ေနာက္ေက်ာဘယ္ဘက္တြင္လိြဳင္ေကာ္ႏွင့္ေတာင္ငူေဖာက္ လုပ္ထားေသာကားလမ္းအစပ္တြင္တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တဖြဲ့ျဖစ္ေသာ-ကလလတ-အဖြဲ့အစည္းတို့ရွိ သည္။ရန္သူ့စစ္တပ္ဗ်ူဟာအရက်ေနာ္တို့ဆုတ္လမ္းကိုအစီအစဥ္က်နစြာေစာင္ဆိုင္း၍က်ေနာ္တို့တဖြဲ့လံုးကို အႏုနည္းျဖင့္လက္နက္ခ်ခိုင္းျပီး၄င္းတို့ႏွင့္လာေရာက္ပူးေပါင္းရန္ရာဇသ့ေပးေနသံ။က်ေနာ္တို့ကလည္းခြပ္ေဒါင္း ေသြး-ဘယ္ေတာ့မွလက္နက္မခ်ဘူးကြ-ဟုအျမဲတမ္းဆန့္က်င္ရင္းကိုယ္ဆုတ္လမ္းကိုဘယ္လိုေရြးခ်ယ္ရမွန္း မသိဘဲလိုက္မမွီႏိုင္ေလာက္ေအာင္စိတ္ဓါတ္ေရးရာထိခိုက္ေနခ်ိန္။ဒီလိုနဲ့မေကာင္းဆိုး၀ါးျခင္းအတူတူမ်က္ႏွာစိမ္း မ်က္ႏွာသစ္မေကာင္းဆိုး၀ါးထက္မ်က္ႏွာေဟာင္မေကာင္းဆို၀ါးကမွတန္ရာက်ဦးမယ္ဆိုသည့္အသိႏွင့္လူၾကီး ဆန္ဆန္ကေလးေတြကကေလးဆန္ဆန္လူၾကီးလူေကာင္းေတြကိုအႏိုင္ယူခြင့္ေပးေနရတဲ့အခ်ိန္မွာရဲေဘာ္ဒသာ တေယာက္ဘယ္မွာမ်ားေရာက္ေနသလဲ-အေ၀းကစိတ္ေတြကတခါတခါသူ့ဆီေရာက္ခဲ့။
က်ေနာ္တို့အားလံုးကိုယ္လက္ဗလာနဲ့ေနာက္တန္းသို့အျပန္ေသနတ္ေတြကိုအပစ္ရပ္ထားတဲ့ေဒသတခုမွာက်ေနာ္ တို့စစ္ေၾကာင္းတလွမ္းခ်င္း၊တလွမ္းခ်င္းႏြယ္နန္းဖေတာင္ၾကီးကိုထိတ္လန့္အားငယ္စြာနွင့္အျပန္လမ္းကိုဖုန္းဆိုး ေတာေတြၾကားထဲကခိုးထြက္ခဲ့ရတယ္ဆိုရင္ပဲ။
ခရီက ကရိန္နီနယ္စပ္နွင့္ေကအန္ယူတပ္မဟာ(၂)နယ္စပ္ကိုေရာက္ေနျပီ။နယ္စပ္(၂)ခုရဲ့ၾကားမွာလယ္က်င္း ေတြကိုယ္စီ။လယ္က်င္းေတြရဲ့ေတာင္ကမ္းပါးယံေဘးမွာအိမ္ေတြအစုလိုက္အစုလိုက္ေတါ့လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္း။----အဲဒီေဒသကအရင္တုန္းကကရိန္နီအဖြဲ့အစည္းဗဟိုဌာနခ်ဳပ္လုပ္သါားတဲ့ေနရာ-ဟုေျပာျပမွသိရသည္။က်ေနာ္တို့ေကအန္ယူတပ္မဟာ(၂)သံေတာင္ျမိဳ့နယ္အတြင္းေရးမႈပဒိုဆာလြယ္ႏွင့္ေတြ့ဆံုခဲ့ၾကသည္။က်ေနာ္တို့ တဖြဲ့လံုးရန္သူဖမ္းမိသြားျပီဟုသိရ၍သူတို့စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရေၾကာင္း၊အခုလိုမထင္မွတ္ပဲျပန္ေတြ့ရေတာ့အထူး ၀မ္းသာေၾကာင္းဆီးၾကိဳရွာ၏။
က်ေနာ္တို့-၁၉၉၈ခုႏွစ္၊ဒီဇင္ဘာမွာေတာင္ငူခရိုင္ရံုးမွာေခတၱနားေနၾကသည္။အဖြဲ့အကုန္နီးပါးဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ကို အေရာက္ျပန္ၾကမယ္။က်ေနာ္ႏွင့္အျခားရဲေဘာ္(၁)ေယာက္အေျခအေနအရဒီနယ္ေျမမွာက်န္ခဲ့တယ္။ေတာင္ငူခရိုင္နယ္နိမိတ္အတြင္းမွာရဲေဘာ္ဒသာတစ္ေယာက္မဟာမိတ္တပ္ဖြဲ့မ်ားနွင့္စစ္ေၾကာင္းမွာရွိေနသည္ ဟုသိရ၍သူ့ထံစာေရး၍က်ေနာ့ဆီစာရရျခင္းအျမန္လာရန္အေၾကာင္းၾကားလိုက္သည္။သူ့က်ေနာ့ထံမေရာက္လာ ႏိုင္ခဲ့။ထိုအခ်ိန္-တေနရာႏွင့္တေနရာလာဘို့ဆိုသည္မွာအေျပာလြယ္သေလာက္ခက္လွသည္။နယ္ေျမျခင္းနီးစပ္ ေသာ္လည္းစစ္ေရးအရစစ္ဆင္ထားခ်က္မ်ားေၾကာင့္မလာျဖစ္တာဟုက်ေနာ့ထံအေၾကာင္းၾကားသည္။က်ေနာ္က သူ့ကိုေနာက္တန္းျပန္ဆုတ္ရန္အခ်ိန္တန္ျပီ။ေနာက္တန္းနွင့္ခါးျပတ္လြန္းေနျပီ။အၾကာၾကီးဆက္သြယ္ေရးမျပတ္ ေစလိုေသာေၾကာင့္ေနာက္တန္းသို့သင္တန္းေတြျပန္တက္ရန္အေၾကာင္းၾကားခဲ့သည္။ထိုအခ်ိန္သူကက်ေနာ့ကို တမ်ိဳးနားလည္မႈလြဲသြားသည္။
----ေၾကာက္လို့ေနာက္ဆုတ္မွာလား-
---ေၾကာက္တယ္ဆိုေနာက္ဆုတ္သြား၊
ငါမဆုတ္ႏိုင္ဘူး---တေယာက္တည္းရွိတေယာက္တည္းခံတိုက္မယ္၊ဒသာလက္ထဲမွာေသနတ္ရွိေနသ၍ဒီရန္သူ နဲ့ဘယ္ေတာ့မွလက္ခ်င္းမခ်ိတ္နိုင္ဘူး။
ဒါေတြဟာ---သူနဲ့က်ေနာ္မေတြ့ရပဲက်ေနာ့ထံကိုေနာက္ဆံုးေရးေပးသြားတဲ့--သူ---ရဲေဘာ္ဒသာရဲ့စာပါ။
က်ေနာ္ေနာက္တန္းသို့ျပန္ေရာက္ခ်ိန္။က်ေနာ္လုပ္ငန္း၀င္ေနခ်ိန္၂၀၀၀ခုႏွစ္၊ဒီဇင္ဘာ(၂၀)ရက္ေန့။ရဲေဘာ္ဒသ ေရွ့တန္းတေနရာမွာတိုက္ပြဲက်သြားျပီ-ဟုသိလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္။က်ေနာ့ရင္ေတြ၊က်ေနာ့ႏွလံုးခုန္သံေတြထိုးေစာင့္ ျပီးမိုက္ကနဲျဖစ္သြား။မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးေလလို့အၾကိမ္ၾကိမ္ေျဖခ် မရပါ။သူတကယ္က်ဆံုးသြားျပီဟုတရား၀င္ၾကားသိ လိုက္ရေတာ့က်ေနာ္ဖတ္ခြင့္၊လွန္ခြင့္ရွိခဲ့တဲ့သူ မက်နစြာက်ဆံုးခဲ့တဲ့ရဲေဘာ္ဒသတေယာက္သူခိုင္ခိုင္ျမဲျမဲဆုတ္ ကိုင္ထားတဲ့ေနာက္မဆုတ္ေရးအဘိဓမၼာကိုစြဲကိုင္ရင္းဒီဇင္ဘာလ(၁၉)ရက္ေန့မွာက်ဆံုးခဲ့ပါလားလို့----
ဒီညမွာသာတဲ့လေရာင္ခ်ိဳခ်ိဳေလးရဲ့ေအာက္မွာရဲေဘာ္ၾကီးအတြက္---ေရႊျပည္ေတာ္ေရေမွ်ာ္ေလတိုင္းေ၀း--ဆိုတဲ့ သီခ်င္းတပုဒ္ကိုခ်က္အရက္တခြက္ေသာက္ျပီးကိုယ္ဆိုခဲ့တယ္။ကိုယ္ငိုခဲ့တယ္။ကိုယ္မင္းရဲ့တန္းဘိုးေတြကိုနွေမွ်ာ တယ္။ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစရဲေဘာ္ၾကီး---ဒသ။
---ျငိမ္သက္ေအးခ်မ္းတဲ့ညေလးတညပါ
ဒါေပမယ္--စစ္တလင္းမွာအထီက်န္စြာ
က်န္ေနခဲ့သူ-က်ေနာ့မွာေတာ့---
အရာရာကို-ျငိမ္သက္စြာတရားေတြရႈ့မွတ္ရင္း-
အလြမ္းေတြတခြက္ျပီးတခြက္ေပါ့--
က်ည္ေ၀ျဖိဳး
၂၀၀၂ခုႏွစ္၊DEC(၁၉)ရက္။ည-ဇလားစာၾကည့္တိုက္။
No comments:
Post a Comment