ကုိတင္ေမာင္ဦးမွသည္ လူမေသျပည္မပ်က္အထိ (၂ - ခ)
by Nyo Htet on Sunday, July 17, 2011 at 7:54pm
ထို႔အျပင္ ေျပာရန္ရွိေသးသည့္ အေတြ႔စမ်ားသည္က … …
ဗမာျပည္ႏုိင္ငံေရးသည္ အဆင့္အလိုက္ ေခတ္ကာလအလိုက္ ႏုိင္ငံေရးယဥ္ေက်းမႈအလိုက္ ႏုိင္ငံေရးတာ၀န္ယူမႈ ေျပာင္းလဲျဖစ္တည္ခဲ့သည္ကို ေျပာခဲ့သည္။ မွန္သည္။ ယေန႔ကာလသည္ ၁၃၅၀ ျပည့္အေရးေတာ္ပံုႏုိင္ငံေရး၏ အဆက္ျဖစ္သည္။
ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ရခဲ့သည့္ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးသည္ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္အတူ ျပန္လည္ၿပိဳကြဲခဲ့ရသည္။ ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္ ဘယ္၀ါ့ေၾကာင့္ဆိုသည္ကို အခ်င္းပြားခဲ့ၾကသည္။ မၾကာေသးခင္အခ်ိန္အထိ အခ်င္းပြားခဲ့ၾကသည္။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းႏွင့္ ဗမာျပည္ဆိုရွယ္လစ္ပါတီအေၾကာင္းကို လူေျပာမ်ားၾကသည္။ က်ေနာ္က ပထမအႀကိမ္ လြတ္လပ္ေရးေန႔ အခမ္းအနားကို တက္ေရာက္ခဲ့သည့္ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားကို မွတ္တမ္းမ်ားအရသိေနသည္။ “ဘေရာက္ဒါ၀ါဒ” အေၾကာင္းကို ဆင္ျခင္မိသည္။ (တဆက္တည္း တိန္႔ေရွာင္ဖိန္သေဘာတရားကိုလည္း ဆင္ျခင္မိျပန္သည္။ “ဘေရာက္ဒါ”က တိုးတက္လာသည့္ အရင္းရွင္မ်ားႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္မ်ား တြဲလုပ္ၾကရမည္ဟုေဟာသည္။ “တိန္႔ေရွာင္ဖိန္” က ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ႏွင့္ အရင္းရွင္စီးပြားေရးစနစ္ျဖစ္သည့္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကို တြဲၿပီး တ႐ုပ္ျပည္ကို ၾကြယ္၀လာေအာင္ လုပ္ခဲ့သည္။ “ဘေရာက္ဒါ”က ေဖါက္ျပန္ေရးသမားျဖစ္ခဲ့သည္။ စစ္ေအးေခတ္အစပုိင္း။ “တိန္႔ေရွာင္ဖိန္”က ႀကီးျမတ္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးျဖစ္ခဲ့သည္။ စစ္ေအးေခတ္လြန္ကာလ။ ဆင္ျခင္စဥ္းစားႏုိင္ရန္ အစျပဳေပးျခင္းျဖစ္သည္။) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက သခင္ဗဟိန္းကို စစ္ဦးစီလုပ္ရန္ ေတာင္းဆိုသည္။ မရ။ လူထုအတြင္း စည္းရံုးေရး လုပ္ရမည္။ ပါလီမာန္အတြင္း ႏုိင္ငံေရးကအေရးႀကီးသည္။ “ဇာရင္ေနာ့စကီး အစီရင္ခံစာ”ကို သတိရသြားသည္။ ဗမာျပည္ရရွိခဲ့သည့္လြတ္လပ္ေရးသည္ အတုျဖစ္သည္ဆိုေသာ အသံမ်ား၊ အေႏွာင္အဖြဲ႔ မကင္းသည့္ လြတ္လပ္ေရး ဆိုသည့္ အသံမ်ား၊ “ဘေရာက္ဒါ၀ါဒ”ကို တင္သြင္းလာသည့္ ေဖာက္ျပန္ေရးသမား “သခင္သိန္းေဖ (ျမင့္)” ဆိုသည့္ အသံမ်ား၊ အလံနီမ်ား၊ အလံျဖဴမ်ား၊ ဆိုရွယ္လစ္မ်ား၊ ဖဆပလမ်ား … …။ ဒုတိယအႀကိမ္ လြတ္လပ္ေရးေန႔အခမ္းအနားကို ပါတီအခ်ဳိ႕ မတက္ေတာ့။ ထားေတာ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ အတိတ္ကို အတိတ္မွာ ထားခဲ့ဖို႔လိုလားသည္။
၁၃၀၀ ျပည့္ႏုိင္ငံေရးမွ ပါလာခဲ့သည့္ နုိင္ငံေရ႔းပါတီသည္ “ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ”ျဖစ္သည္။ သူသည္လည္း ၁၉၈၉ တြင္ ပါတီတြင္း အာဏာသိမ္းပြဲျဖစ္ခဲ့သည္။ ႏုိင္ငံေရးေခတ္ကာလကလည္း ၁၃၀၀ ျပည့္ႏုိင္ငံေရးမဟုတ္ေတာ့။ ၁၃၅၀ ျပည့္ ႏုိင္ငံေရးအခင္းအက်င္းျဖစ္လာသည္။ ဗမာျပည္သမုိင္းတြင္ လက္၀ဲေရာ၊ လက္ယာပါႀကိဳးစားထူေထာင္ခဲ့ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္ခဲ့သည့္ လက္နက္ကုိင္ေက်ာင္းသားအင္အားစုက ABSDF အျဖစ္ ေပၚထြက္လာသည္။ အျခားနုိင္ငံေရးပါတီ မ်ားလည္း ေပၚထြက္လာသည္။ ရွစ္ေလးလံုးႏုိင္ငံေရး၊ ABSDF ဆိုသျဖင့္ မျဖစ္မေနသတိရသင့္သည့္ သေဘာတူညီခ်က္ရွိသည္။ စက္တင္ဘာသေဘာတူညီခ်က္။
၁၉၈၈ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုအၿပီး စက္တင္ဘာလတြင္ တုိက္ပြဲ၀င္အင္အားစုမ်ားၾကား သေဘာတူညီခ်က္ယူခဲ့သည္။ ၃ ေခ်ာင္းေထာက္မူဟူ၍လည္း လူသိမ်ားသည္။ နုိင္ငံေရးပါတီ၊ ေက်ာင္းသားအင္အားစုႏွင့္ လက္နက္ကိုင္အင္အားစု ဟူ၍ ၃ စုခြဲ တိုက္ပြဲ၀င္ၾကရန္ သေဘာတူညီခ်က္ယူခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ရွစ္ေလးလံုးႏုိင္ငံေရးကို ထိုအင္အားစု ၃ စုမွ ဆက္လက္တာ၀န္ယူသြားရန္ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေရးပါတီအျဖစ္ ကုိမိုးသီးဇြန္ဦးေဆာင္သည့္ “လူ႔ေဘာင္သစ္ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ” ျဖစ္လာသည္။ ေက်ာင္းသားအင္အားစုအျဖစ္ ကိုမင္းကိုႏုိင္ ဦးေဆာင္သည့္ ဗကသ ရွိသည္။ လက္နက္ကိုင္အင္အားစုအျဖစ္ “ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္”ဥကၠဌအျဖစ္ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည့္ ABSDF ျဖစ္တည္လာသည္။ လူ႔ေဘာင္သစ္၊ ဗကသ ေတာခိုၾကလွ်င္ ABSDF သို႔ ေရာက္ၾကသည္။ လက္ရွိဥကၠဌ ရဲေဘာ္သံခဲသည္လည္း ထိုသို႔ျဖင့္ ABSDF သို႔ေရာက္ရွိလာသူျဖစ္သည္။ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္သည္လည္း ထုိသေဘာတူညီခ်က္ကို နာခံကာ ABSDF သို႔ ေရာက္ရွိလာသူျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ … …
ထုိသေဘာတူညီခ်က္က ကာတခုသာတည္ျမဲခဲ့သည္။ လူ႔ေဘာင္သစ္က လက္နက္ကိုင္ေဒသတြင္ ပါတီအလံေထာင္လိုက္ သည္။ ၁၉၉၄ ဗကသ (ယာယီ) ၏ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေသာ အိုးေ၀ေဇာ္ (ရဲေဘာ္ထက္မိုး) အထိ စက္တင္ဘာ သေဘာတူညီခ်က္ကို လိုက္နာခဲ့ေသာ္လည္း “ဗကသ (ႏုိင္ငံျခားေရးေကာ္မတီ)” က နယ္စပ္တြင္ ေပၚလာခဲ့ျပန္သည္။ ထိုသုိ႔ျဖင့္ ၃ ေခ်ာင္းေထာက္မူက ေ၀၀ါးသကဲ့သို႔ျဖစ္လာရသည္ကို ဆင္ျခင္မိလာသည္။
၃ ေခ်ာင္းေထာက္မူ၏ မူလ ႏုိင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္သည္ ၿမိဳ႕ျပႏွင့္ ေတာတြင္း ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုမ်ား အခ်ိပ္အဆက္ရွိရွိျဖင့္ လုပ္ေဆာင္သြားရန္ျဖစ္သည္။ ထိုႏုိင္ငံေရး ရည္မွန္းခ်က္ကို ဆက္လက္ေဆာင္႐ြက္ရန္လည္း လိုသည္ကအမွန္။ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္လာေသာအခါ ၃ ေခ်ာင္းေထာက္မူႏွင့္ ပတ္သက္၍ အေ႐ႊ႕အေျပာင္းတခ်ဳိ႕ကို စဥ္းစားမိလာသည္။ ၃ ေခ်ာင္းေထာက္မူက ဆက္လက္တည္ရွိေနေသာ္လည္း ပါ၀င္ရာ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းမ်ား အေျပာင္းအလဲျပဳလုပ္ရမည္ဟု ထင္သည္။
၃ ေခ်ာင္းေထာက္မူအရ လက္နက္ကိုင္ေတာတြင္း အင္အားစုအျဖစ္ ရပ္တည္ေပးမည့္ ABSDF က အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္သည့္တုိင္ သိကၡာရွိရွိ ရပ္တည္ေပးေနၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ABSDF အပိုင္းက ရွင္းလင္းသည္။ ေနာက္တခုက …။ ၃ ေခ်ာင္းေထာက္မူကို သေဘာတူညီခဲ့ၾကသည္မွာ ၈၈ - ဗကသ ျဖစ္သည္။ ယခု ၈၈ - ဗကသ မ်ားက ဗကသမ်ားအျဖစ္ မရပ္တည္ၾကေတာ့။ သို႔ေသာ္ လူငယ္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈထဲတြင္ေတာ့ သိကၡာျမင့္မားစြာ တည္ရွိေနသည္။ ထို ၈၈ - ဗကသ မ်ားက ယခုအခါ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား အစုအဖြဲ႔အျဖစ္ရပ္တည္ေနသည္။ မူလက ေျမေအာက္ဗကသအျဖစ္ရပ္တည္ရာမွ ယခု ေျမေပၚသို႔ထြက္ၿပီး ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားအျဖစ္ရပ္ခဲ့ၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ၃ ေခ်ာင္းေထာက္မူအရ ABSDF - ဗကသ အစား ABSDF – 88 မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ား ျဖစ္လာသည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္။ ေနာက္တခုက ႏုိင္ငံေရးပါတီ ကိစၥ။ စက္တင္ဘာသေဘာတူညီခ်က္အရ ႏုိင္ငံေရးပါတီဆိုသည္မွာ ျပည္တြင္း (ယခင္ကေတာ့ ၿမိဳ႕ျပဟု သံုးခဲ့ေသာ္လည္ ယခု ျပည္တြင္းဟု သံုးပါသည္။) အေျချပဳ ႏုိင္ငံေရးပါတီျဖစ္သည္။ ၈၈ ကာလက ထုိ ၿမိဳ႕ျပ (ျပည္တြင္း) အေျချပဳ ႏုိင္ငံေရးပါတီတာ၀န္ကိုယူခဲ့သည့္ ပါတီသည္ ယခု နယ္စပ္အေျချပဳ ႏုိင္ငံေရးပါတီျဖစ္လာၿပီ။ အေျပာင္းအလဲလုပ္ရေတာ့မည္ဟုထင္သည္။ ၈၈ အေရးေတာ္ပံုကတည္းက ယေန႔တုိင္ တည္ရွိၿပီး ၿမိဳ႕ျပ (ျပည္တြင္း) ႏုိင္ငံေရးတာ၀န္မ်ားကိုယူေနသည့္ ပါတီက “အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္”ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၂၀ ရာစု ေႏွာင္းပုိင္း က်ေနာ္တို႔ေခတ္ ႏုိင္ငံေရးအစပုိင္းက ျဖစ္ရွိခဲ့သည့္ ၃ ေခ်ာင္းေထာက္မူသည္ ၂၁ ရာစု အစပုိင္း ႏုိင္ငံေရးယဥ္ေက်းမႈတြင္ ဒီ/ခ်ဳပ္ - ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ABSDF ျဖစ္လာသည္ဟု ေတြးၾကည့္မိသည္။
ယေန႔ႏုိင္ငံေရးသည္ ရွစ္ေလးလံုးႏုိင္ငံေရး၏ အဆက္ျဖစ္သည္ဆိုသည့္ အယူအဆမွတဆင့္ အေတြးပြားမိသည္မ်ား ျဖစ္သည္။ ရွစ္ေလးလံုးႏုိင္ငံေရးကို ရွစ္ေလးလံုးႏုိင္ငံေရးက ေဖၚေဆာင္ေပးလိုက္သည့္ ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားကသာ သယ္ေဆာင္ရေပလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒီ/ခ်ဳပ္ - ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားအဖြဲ႔ႏွင့္ ABSDF တို၏ ဆက္ဆံေရးပုိင္းကိုလည္း ဆက္လည္ စဥ္းစားမိျပန္သည္။
ဒီ/ခ်ဳပ္ႏွင့္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားအဖြဲ႔တို႔သည္ ျပည္တြင္း (ၿမိဳ႕ျပ) အေျချပဳ ႏုိင္ငံေရးပါတီ အဖြဲ႔အစည္း မ်ားျဖစ္သည္။ ဆက္ဆံေရးပုိင္းတြင္လည္း ရင္းႏွီးသည့္ ဆက္ဆံေရးရွိၾကသည္။ အထူးအားျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ကုိမင္းကိုႏုိင္တို႔ၾကား အျပန္အလွန္ေလးစားမႈရွိၾကသည္။ နည္းပရိယာယ္ပုိင္းတြင္လည္း အေထြအထူးကြဲျပားသည္ဟု မထင္။ ဒီ/ခ်ဳပ္ေရာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားပါ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးအေျဖရွာေရးကို ေတာင္းဆိုထားၾကသည္။
ABSDF က ထိုအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေပၚမည္သို႔ သေဘာထားသည္နည္း။ ၈၈ - မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား အေပၚသေဘာထားက ရွင္းလင္းသည္။ အထူးအားျဖင့္ ဒီ/ခ်ဳပ္အေပၚ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚသေဘာထား ျဖစ္သည္။ မဲေဆာက္အေျချပဳစာနယ္ဇင္းသမားမ်ားက ဒီႏွစ္ အစပုိင္းမွ စ၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ သူ႔ႏုိင္ငံေရးအေပၚ ထိုးႏွက္မႈမ်ားလုပ္ေနသည္ကို ေတြ႔ေနရ၍လည္း ABSDF ၏ သေဘာထားကို သိရန္လိုလာျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီႏွစ္အစပုိင္းက ABSDF တြင္ ညီလာခံက်င္းပသည္။ ထိုညီလာခံအၿပီးတြင္ သေဘာထားထုတ္ျပန္ခ်က္ ထြက္လာသည္။ ညီလာခံအၿပီး ထြက္လာသည့္ သေဘာထားေၾကျငာခ်က္ဆိုသည္က ထိုအဖြဲ႔အစည္းေနျဖင့္ လာမည့္ညီလာခံသက္တမ္းတြင္ မည္သည့္ ႏုိင္ငံေရးရပ္ခံခ်က္မ်ားျဖင့္သြားမည္၊ ဗမာျပည္ႏုိင္ငံေရးအေပၚ မည္သို႔သေဘာထားသည္ဆိုသည္မ်ားကို ေဖၚျပရသည့္ ေၾကျငာခ်က္မ်ဳိးျဖစ္သည္။ ABSDF ၏ ညီလာခံအၿပီးထုတ္ျပန္ေၾကျငာခ်က္တြင္ ဒီ/ခ်ဳပ္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ၀န္းရံသြားမည္ဟု ပါရွိသည္။ ABSDF တပ္ဖြဲ႔၀င္ ေမာင္လြမ္းဏီ၏ ကဗ်ာတပုဒ္တြင္ေတာ့ ေဒၚစုအေပၚ တမ်ဳိးတမည္ေသာ သေဘာထားတခု၊ ထိုအတူ အလြတ္သေဘာစကားေျပာရာ ABSDF တပ္ရင္းမွဴး တဥိးမွ ေဒၚစုအေပၚ ABSDF ဗဟိုႏွင့္မတူသည့္သေဘာထားတခု ထို ၂ ဦး၏ သေဘာထားက ပင္မ ABSDF ကုိ လႊမ္းမိုးလိမ့္မည္ဟုေတာ့မထင္။
တဆက္တည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ မဲေဆာက္အေျချပဳ လူတစုမွ ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္ေနမႈမ်ားကိုလည္း သတိထားမိျပန္သည္။ အဓိကအားျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အၾကမ္းမဖက္သည့္ ႏုိင္ငံေရးသေဘာထားအျမင္အေပၚ ထိုးႏွက္တုိက္ခိုက္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲကို အၾကမ္းဖက္သည့္နည္းျဖင့္ မလုပ္ခ်င္ဆိုသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏သေဘာထားကို ဗဟိုျပဳၿပီး ထိုးႏွက္ၾကသည္ဟု ေျပာၾကသည္။ တခ်ဳိ႕ဆိုလ်င္ အေတာ္ေလးကို ေၾကေၾကကြဲကြဲ။ ဒီစကားဟာေတာထဲမွာ က်ဆံုးသြားခဲ့ၾကတဲ့ လူေတြကို ေစာ္ကားတာျဖစ္တယ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေနျဖင့္ မေစာ္ကားသင့္ပါဘူးဆုိသည္အထိ အလြန္အၾကဴးဖြဲ႔ႏြဲ႔ေျပာဆိုခဲ့ၾကသည္။ က်ေနာ္သတိထားမိသေလာက္ ေဒၚစု အေနျဖင့္ ေတာခိုေက်ာင္းသားမ်ားအေပၚ စာနာနားလည္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ အခုေျပာသည့္ စကားသည္လည္း သူယံုၾကည္သည့္တရားကို သူေျပာျခင္းျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲေတြကို အၾကမ္းဖက္တဲ့နည္းနဲ႔လုပ္တဲ့ အစဥ္အလာကို ေျပာင္းခ်င္တယ္ဆိုတာ အခုမွ ေျပာျခင္းလည္းမဟုတ္။ အရင္ကတည္းက ေျပာခဲ့သည္ဟု နားစြဲေနသည္။ ေကာက္ခါငင္ခါ ကိုးကားစရာလည္းမရွိ။ DVB လိုေနရာမ်ဳိးတြင္ေတာ့ ထိုမွတ္တမ္းမ်ားရွိနုိင္ပါသည္။
ထိုထိုးႏွက္တုိက္ခိုက္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီးတခုကိုလည္း သတိထားမိေသးသည္။ တုိက္ပြဲသ႑ာန္ကိစၥ အခ်င္းပြားရေပါင္းမ်ားၿပီ။ အရင္ကတည္းက ေတာခို ၈၈ မ်ဳိးဆက္မ်ားၾကား အခ်င္းပြားခဲ့ၾကသည္။ ABSDF အေပၚ ဂယက္ ရွိခဲ့သည္။ ညီညြတ္ေရးၿပိဳကြဲခဲ့ရဖူးသည္။ လက္နက္ကိုင္တုိက္ပြဲသ႑ာန္ကို လိုလားသူမ်ားက တဖက္ကို ေစ့စပ္ေၾကေအးေရးသမားမ်ားဟု ေခၚခဲ့ၾကသည္။ နယ္စပ္အေျချပဳ တိုက္ပြဲသ႑ာန္ဆိုင္ရာ အခ်င္းပြားမႈ၏ အဆက္ဟု ထင္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏိုဝင္ဘာ ၁၃ ရက္၊ ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္မွ လြတ္ေျမာက္သည္။ သူမလြတ္ေျမာက္ၿပီးသိပ္မၾကာ ဒီေကဘီေအ အေရးေပၚလာသည္။ ေသနတ္သံမ်ားထြက္လာသည္။ လက္နက္ကုိင္ တုိက္ပြဲအတြက္ အားတက္စရာျဖစ္သည္။ ထိုအေျခအေနမ်ားႏွင့္ ကာလသိပ္မျခား။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ ထိုးႏွက္မႈမ်ားထြက္ေပၚလာသည္။ နယ္စပ္ေဒသအေျချပဳ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးအေျဖရွာေရးကို ေတာင္းဆိုသူမ်ားကုိ ထုိးႏွက္ ႏုိင္ခဲ့ၿပီး အခု ထိုႏွက္ရမည္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ျဖစ္သည္ဟု ယူဆၿပီး လုပ္ခဲ့ၾကသည္လားေတာ့မသိ။
ထိုသည္မ်ားကိုၾကည့္ၿပီး ဗမာျပည္စာေပသမုိင္းတြင္ ျဖစ္ခဲ့သည့္ ျဖစ္ရပ္တခုကို သတိရမိသြားသည္။ “မိုးႀကိဳမုန္တုိင္း” ထို “မိုးႀကိဳမုန္တိုင္း” ႏွင့္ပက္သက္ၿပီး “ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ” က စာေပ “ျဖဳတ္ - ထုတ္ - သတ္” လုပ္ရပ္ဟု သူ႔ပါတီ အႏွစ္ ၇၀ ျပည့္သည့္ အထိမ္းအမွတ္ထုတ္ေ၀သည့္ “ျပည္သူ႔အာဏာ - ဂ်ာနယ္” တြင္ အကဲျဖတ္ေပးခဲ့ဖူူးသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ သူ႔နုိင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္ကို ထိုးႏွက္ေနၾကသည့္ စာမ်ား၊ ကဗ်ာမ်ား၊ အေျပာအဆိုမ်ားကို ေတြ႔ေသာအခါ “မိုးႀကိဳမုန္တုိင္း” တုိက္ေနၿပီဟု စိတ္ထဲမွတ္လိုက္မိသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ထုိ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ႏုိင္ငံေရးအရ “ျဖဳတ္ - ထုတ္ - သတ္” လုပ္ရန္ ျပင္ဆင္လာျခင္းဟု က်ေနာ္က အကဲျဖတ္မိ၍ ျဖစ္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ “ျဖဳတ္ - ထုတ္ - သတ္” လုပ္လို႔ ရ / မရ။
“ဆရာဒဂုန္တာရာ” ၏ ေမြးေန႔ပြဲကို သတိရမိသည္။ ထိုေမြးေန႔ပြဲတြင္ “ဆရာထက္ျမတ္”က “ဆရာဒဂုန္တာရာ” ၏ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာထားစာတမ္း” ကို ဖတ္ေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ၾကားလိုက္ရသည္။ ဆရာထက္ျမတ္သည္ “မိုးႀကိဳမုန္တုိင္း” ကို ကုိင္တြယ္ခဲ့ၾကသူမ်ားထဲတြင္ပါသည္။ ယခုေတာ့ “ဆရာဒဂုန္တာရာ” ၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသေဘာထား စာတမ္းကို ဖတ္ၾကားေပးေနသူျဖစ္ေနၿပီ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတပ္သားႀကီးျဖစ္ေနၿပီ။ ထို႔အတူ ဆရာထက္ျမတ္သည္ ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ကို ေတာင္းပန္ခဲ့ရသည္။ “ဆရာေဇာ္၀င္းကုိ” က “အေျပာမွန္ၾကရဲ႕လား” မွာ “ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္” ကို ေတာင္းပန္ထားသည္။ မဂၤလာရွိေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားျဖစ္သည္။ ဤသည္က ၂၀ ရာစု “မိုးႀကိဳမုန္တုိင္း” အပိုင္းအစမ်ား။ အစြန္းေရာက္လွ်င္ ျပဳတ္က်ေပလိမ့္မည္။ ထို႔အတူ ယခု ေပၚထြက္လာေသာ ၂၁ ရာစု “မိုးႀကဳိမုန္တုိင္း” အုပ္စုသည္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ျပန္လည္ေတာင္းပန္ရမည့္ေန႔ ျဖစ္ေပၚလာလိမ့္ဥိးမည္ဟု အကဲျဖတ္မိသည္။
ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)
၁၇ - ၇ - ၂၀၁၁
ဗမာျပည္ႏုိင္ငံေရးသည္ အဆင့္အလိုက္ ေခတ္ကာလအလိုက္ ႏုိင္ငံေရးယဥ္ေက်းမႈအလိုက္ ႏုိင္ငံေရးတာ၀န္ယူမႈ ေျပာင္းလဲျဖစ္တည္ခဲ့သည္ကို ေျပာခဲ့သည္။ မွန္သည္။ ယေန႔ကာလသည္ ၁၃၅၀ ျပည့္အေရးေတာ္ပံုႏုိင္ငံေရး၏ အဆက္ျဖစ္သည္။
ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ရခဲ့သည့္ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးသည္ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္အတူ ျပန္လည္ၿပိဳကြဲခဲ့ရသည္။ ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္ ဘယ္၀ါ့ေၾကာင့္ဆိုသည္ကို အခ်င္းပြားခဲ့ၾကသည္။ မၾကာေသးခင္အခ်ိန္အထိ အခ်င္းပြားခဲ့ၾကသည္။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းႏွင့္ ဗမာျပည္ဆိုရွယ္လစ္ပါတီအေၾကာင္းကို လူေျပာမ်ားၾကသည္။ က်ေနာ္က ပထမအႀကိမ္ လြတ္လပ္ေရးေန႔ အခမ္းအနားကို တက္ေရာက္ခဲ့သည့္ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားကို မွတ္တမ္းမ်ားအရသိေနသည္။ “ဘေရာက္ဒါ၀ါဒ” အေၾကာင္းကို ဆင္ျခင္မိသည္။ (တဆက္တည္း တိန္႔ေရွာင္ဖိန္သေဘာတရားကိုလည္း ဆင္ျခင္မိျပန္သည္။ “ဘေရာက္ဒါ”က တိုးတက္လာသည့္ အရင္းရွင္မ်ားႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္မ်ား တြဲလုပ္ၾကရမည္ဟုေဟာသည္။ “တိန္႔ေရွာင္ဖိန္” က ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ႏွင့္ အရင္းရွင္စီးပြားေရးစနစ္ျဖစ္သည့္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကို တြဲၿပီး တ႐ုပ္ျပည္ကို ၾကြယ္၀လာေအာင္ လုပ္ခဲ့သည္။ “ဘေရာက္ဒါ”က ေဖါက္ျပန္ေရးသမားျဖစ္ခဲ့သည္။ စစ္ေအးေခတ္အစပုိင္း။ “တိန္႔ေရွာင္ဖိန္”က ႀကီးျမတ္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးျဖစ္ခဲ့သည္။ စစ္ေအးေခတ္လြန္ကာလ။ ဆင္ျခင္စဥ္းစားႏုိင္ရန္ အစျပဳေပးျခင္းျဖစ္သည္။) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက သခင္ဗဟိန္းကို စစ္ဦးစီလုပ္ရန္ ေတာင္းဆိုသည္။ မရ။ လူထုအတြင္း စည္းရံုးေရး လုပ္ရမည္။ ပါလီမာန္အတြင္း ႏုိင္ငံေရးကအေရးႀကီးသည္။ “ဇာရင္ေနာ့စကီး အစီရင္ခံစာ”ကို သတိရသြားသည္။ ဗမာျပည္ရရွိခဲ့သည့္လြတ္လပ္ေရးသည္ အတုျဖစ္သည္ဆိုေသာ အသံမ်ား၊ အေႏွာင္အဖြဲ႔ မကင္းသည့္ လြတ္လပ္ေရး ဆိုသည့္ အသံမ်ား၊ “ဘေရာက္ဒါ၀ါဒ”ကို တင္သြင္းလာသည့္ ေဖာက္ျပန္ေရးသမား “သခင္သိန္းေဖ (ျမင့္)” ဆိုသည့္ အသံမ်ား၊ အလံနီမ်ား၊ အလံျဖဴမ်ား၊ ဆိုရွယ္လစ္မ်ား၊ ဖဆပလမ်ား … …။ ဒုတိယအႀကိမ္ လြတ္လပ္ေရးေန႔အခမ္းအနားကို ပါတီအခ်ဳိ႕ မတက္ေတာ့။ ထားေတာ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ အတိတ္ကို အတိတ္မွာ ထားခဲ့ဖို႔လိုလားသည္။
၁၃၀၀ ျပည့္ႏုိင္ငံေရးမွ ပါလာခဲ့သည့္ နုိင္ငံေရ႔းပါတီသည္ “ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ”ျဖစ္သည္။ သူသည္လည္း ၁၉၈၉ တြင္ ပါတီတြင္း အာဏာသိမ္းပြဲျဖစ္ခဲ့သည္။ ႏုိင္ငံေရးေခတ္ကာလကလည္း ၁၃၀၀ ျပည့္ႏုိင္ငံေရးမဟုတ္ေတာ့။ ၁၃၅၀ ျပည့္ ႏုိင္ငံေရးအခင္းအက်င္းျဖစ္လာသည္။ ဗမာျပည္သမုိင္းတြင္ လက္၀ဲေရာ၊ လက္ယာပါႀကိဳးစားထူေထာင္ခဲ့ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္ခဲ့သည့္ လက္နက္ကုိင္ေက်ာင္းသားအင္အားစုက ABSDF အျဖစ္ ေပၚထြက္လာသည္။ အျခားနုိင္ငံေရးပါတီ မ်ားလည္း ေပၚထြက္လာသည္။ ရွစ္ေလးလံုးႏုိင္ငံေရး၊ ABSDF ဆိုသျဖင့္ မျဖစ္မေနသတိရသင့္သည့္ သေဘာတူညီခ်က္ရွိသည္။ စက္တင္ဘာသေဘာတူညီခ်က္။
၁၉၈၈ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုအၿပီး စက္တင္ဘာလတြင္ တုိက္ပြဲ၀င္အင္အားစုမ်ားၾကား သေဘာတူညီခ်က္ယူခဲ့သည္။ ၃ ေခ်ာင္းေထာက္မူဟူ၍လည္း လူသိမ်ားသည္။ နုိင္ငံေရးပါတီ၊ ေက်ာင္းသားအင္အားစုႏွင့္ လက္နက္ကိုင္အင္အားစု ဟူ၍ ၃ စုခြဲ တိုက္ပြဲ၀င္ၾကရန္ သေဘာတူညီခ်က္ယူခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ရွစ္ေလးလံုးႏုိင္ငံေရးကို ထိုအင္အားစု ၃ စုမွ ဆက္လက္တာ၀န္ယူသြားရန္ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေရးပါတီအျဖစ္ ကုိမိုးသီးဇြန္ဦးေဆာင္သည့္ “လူ႔ေဘာင္သစ္ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ” ျဖစ္လာသည္။ ေက်ာင္းသားအင္အားစုအျဖစ္ ကိုမင္းကိုႏုိင္ ဦးေဆာင္သည့္ ဗကသ ရွိသည္။ လက္နက္ကိုင္အင္အားစုအျဖစ္ “ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္”ဥကၠဌအျဖစ္ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည့္ ABSDF ျဖစ္တည္လာသည္။ လူ႔ေဘာင္သစ္၊ ဗကသ ေတာခိုၾကလွ်င္ ABSDF သို႔ ေရာက္ၾကသည္။ လက္ရွိဥကၠဌ ရဲေဘာ္သံခဲသည္လည္း ထိုသို႔ျဖင့္ ABSDF သို႔ေရာက္ရွိလာသူျဖစ္သည္။ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္သည္လည္း ထုိသေဘာတူညီခ်က္ကို နာခံကာ ABSDF သို႔ ေရာက္ရွိလာသူျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ … …
ထုိသေဘာတူညီခ်က္က ကာတခုသာတည္ျမဲခဲ့သည္။ လူ႔ေဘာင္သစ္က လက္နက္ကိုင္ေဒသတြင္ ပါတီအလံေထာင္လိုက္ သည္။ ၁၉၉၄ ဗကသ (ယာယီ) ၏ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေသာ အိုးေ၀ေဇာ္ (ရဲေဘာ္ထက္မိုး) အထိ စက္တင္ဘာ သေဘာတူညီခ်က္ကို လိုက္နာခဲ့ေသာ္လည္း “ဗကသ (ႏုိင္ငံျခားေရးေကာ္မတီ)” က နယ္စပ္တြင္ ေပၚလာခဲ့ျပန္သည္။ ထိုသုိ႔ျဖင့္ ၃ ေခ်ာင္းေထာက္မူက ေ၀၀ါးသကဲ့သို႔ျဖစ္လာရသည္ကို ဆင္ျခင္မိလာသည္။
၃ ေခ်ာင္းေထာက္မူ၏ မူလ ႏုိင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္သည္ ၿမိဳ႕ျပႏွင့္ ေတာတြင္း ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုမ်ား အခ်ိပ္အဆက္ရွိရွိျဖင့္ လုပ္ေဆာင္သြားရန္ျဖစ္သည္။ ထိုႏုိင္ငံေရး ရည္မွန္းခ်က္ကို ဆက္လက္ေဆာင္႐ြက္ရန္လည္း လိုသည္ကအမွန္။ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္လာေသာအခါ ၃ ေခ်ာင္းေထာက္မူႏွင့္ ပတ္သက္၍ အေ႐ႊ႕အေျပာင္းတခ်ဳိ႕ကို စဥ္းစားမိလာသည္။ ၃ ေခ်ာင္းေထာက္မူက ဆက္လက္တည္ရွိေနေသာ္လည္း ပါ၀င္ရာ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းမ်ား အေျပာင္းအလဲျပဳလုပ္ရမည္ဟု ထင္သည္။
၃ ေခ်ာင္းေထာက္မူအရ လက္နက္ကိုင္ေတာတြင္း အင္အားစုအျဖစ္ ရပ္တည္ေပးမည့္ ABSDF က အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္သည့္တုိင္ သိကၡာရွိရွိ ရပ္တည္ေပးေနၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ABSDF အပိုင္းက ရွင္းလင္းသည္။ ေနာက္တခုက …။ ၃ ေခ်ာင္းေထာက္မူကို သေဘာတူညီခဲ့ၾကသည္မွာ ၈၈ - ဗကသ ျဖစ္သည္။ ယခု ၈၈ - ဗကသ မ်ားက ဗကသမ်ားအျဖစ္ မရပ္တည္ၾကေတာ့။ သို႔ေသာ္ လူငယ္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈထဲတြင္ေတာ့ သိကၡာျမင့္မားစြာ တည္ရွိေနသည္။ ထို ၈၈ - ဗကသ မ်ားက ယခုအခါ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား အစုအဖြဲ႔အျဖစ္ရပ္တည္ေနသည္။ မူလက ေျမေအာက္ဗကသအျဖစ္ရပ္တည္ရာမွ ယခု ေျမေပၚသို႔ထြက္ၿပီး ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားအျဖစ္ရပ္ခဲ့ၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ၃ ေခ်ာင္းေထာက္မူအရ ABSDF - ဗကသ အစား ABSDF – 88 မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ား ျဖစ္လာသည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္။ ေနာက္တခုက ႏုိင္ငံေရးပါတီ ကိစၥ။ စက္တင္ဘာသေဘာတူညီခ်က္အရ ႏုိင္ငံေရးပါတီဆိုသည္မွာ ျပည္တြင္း (ယခင္ကေတာ့ ၿမိဳ႕ျပဟု သံုးခဲ့ေသာ္လည္ ယခု ျပည္တြင္းဟု သံုးပါသည္။) အေျချပဳ ႏုိင္ငံေရးပါတီျဖစ္သည္။ ၈၈ ကာလက ထုိ ၿမိဳ႕ျပ (ျပည္တြင္း) အေျချပဳ ႏုိင္ငံေရးပါတီတာ၀န္ကိုယူခဲ့သည့္ ပါတီသည္ ယခု နယ္စပ္အေျချပဳ ႏုိင္ငံေရးပါတီျဖစ္လာၿပီ။ အေျပာင္းအလဲလုပ္ရေတာ့မည္ဟုထင္သည္။ ၈၈ အေရးေတာ္ပံုကတည္းက ယေန႔တုိင္ တည္ရွိၿပီး ၿမိဳ႕ျပ (ျပည္တြင္း) ႏုိင္ငံေရးတာ၀န္မ်ားကိုယူေနသည့္ ပါတီက “အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္”ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၂၀ ရာစု ေႏွာင္းပုိင္း က်ေနာ္တို႔ေခတ္ ႏုိင္ငံေရးအစပုိင္းက ျဖစ္ရွိခဲ့သည့္ ၃ ေခ်ာင္းေထာက္မူသည္ ၂၁ ရာစု အစပုိင္း ႏုိင္ငံေရးယဥ္ေက်းမႈတြင္ ဒီ/ခ်ဳပ္ - ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ABSDF ျဖစ္လာသည္ဟု ေတြးၾကည့္မိသည္။
ယေန႔ႏုိင္ငံေရးသည္ ရွစ္ေလးလံုးႏုိင္ငံေရး၏ အဆက္ျဖစ္သည္ဆိုသည့္ အယူအဆမွတဆင့္ အေတြးပြားမိသည္မ်ား ျဖစ္သည္။ ရွစ္ေလးလံုးႏုိင္ငံေရးကို ရွစ္ေလးလံုးႏုိင္ငံေရးက ေဖၚေဆာင္ေပးလိုက္သည့္ ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားကသာ သယ္ေဆာင္ရေပလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒီ/ခ်ဳပ္ - ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားအဖြဲ႔ႏွင့္ ABSDF တို၏ ဆက္ဆံေရးပုိင္းကိုလည္း ဆက္လည္ စဥ္းစားမိျပန္သည္။
ဒီ/ခ်ဳပ္ႏွင့္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားအဖြဲ႔တို႔သည္ ျပည္တြင္း (ၿမိဳ႕ျပ) အေျချပဳ ႏုိင္ငံေရးပါတီ အဖြဲ႔အစည္း မ်ားျဖစ္သည္။ ဆက္ဆံေရးပုိင္းတြင္လည္း ရင္းႏွီးသည့္ ဆက္ဆံေရးရွိၾကသည္။ အထူးအားျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ကုိမင္းကိုႏုိင္တို႔ၾကား အျပန္အလွန္ေလးစားမႈရွိၾကသည္။ နည္းပရိယာယ္ပုိင္းတြင္လည္း အေထြအထူးကြဲျပားသည္ဟု မထင္။ ဒီ/ခ်ဳပ္ေရာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားပါ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးအေျဖရွာေရးကို ေတာင္းဆိုထားၾကသည္။
ABSDF က ထိုအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေပၚမည္သို႔ သေဘာထားသည္နည္း။ ၈၈ - မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား အေပၚသေဘာထားက ရွင္းလင္းသည္။ အထူးအားျဖင့္ ဒီ/ခ်ဳပ္အေပၚ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚသေဘာထား ျဖစ္သည္။ မဲေဆာက္အေျချပဳစာနယ္ဇင္းသမားမ်ားက ဒီႏွစ္ အစပုိင္းမွ စ၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ သူ႔ႏုိင္ငံေရးအေပၚ ထိုးႏွက္မႈမ်ားလုပ္ေနသည္ကို ေတြ႔ေနရ၍လည္း ABSDF ၏ သေဘာထားကို သိရန္လိုလာျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီႏွစ္အစပုိင္းက ABSDF တြင္ ညီလာခံက်င္းပသည္။ ထိုညီလာခံအၿပီးတြင္ သေဘာထားထုတ္ျပန္ခ်က္ ထြက္လာသည္။ ညီလာခံအၿပီး ထြက္လာသည့္ သေဘာထားေၾကျငာခ်က္ဆိုသည္က ထိုအဖြဲ႔အစည္းေနျဖင့္ လာမည့္ညီလာခံသက္တမ္းတြင္ မည္သည့္ ႏုိင္ငံေရးရပ္ခံခ်က္မ်ားျဖင့္သြားမည္၊ ဗမာျပည္ႏုိင္ငံေရးအေပၚ မည္သို႔သေဘာထားသည္ဆိုသည္မ်ားကို ေဖၚျပရသည့္ ေၾကျငာခ်က္မ်ဳိးျဖစ္သည္။ ABSDF ၏ ညီလာခံအၿပီးထုတ္ျပန္ေၾကျငာခ်က္တြင္ ဒီ/ခ်ဳပ္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ၀န္းရံသြားမည္ဟု ပါရွိသည္။ ABSDF တပ္ဖြဲ႔၀င္ ေမာင္လြမ္းဏီ၏ ကဗ်ာတပုဒ္တြင္ေတာ့ ေဒၚစုအေပၚ တမ်ဳိးတမည္ေသာ သေဘာထားတခု၊ ထိုအတူ အလြတ္သေဘာစကားေျပာရာ ABSDF တပ္ရင္းမွဴး တဥိးမွ ေဒၚစုအေပၚ ABSDF ဗဟိုႏွင့္မတူသည့္သေဘာထားတခု ထို ၂ ဦး၏ သေဘာထားက ပင္မ ABSDF ကုိ လႊမ္းမိုးလိမ့္မည္ဟုေတာ့မထင္။
တဆက္တည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ မဲေဆာက္အေျချပဳ လူတစုမွ ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္ေနမႈမ်ားကိုလည္း သတိထားမိျပန္သည္။ အဓိကအားျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အၾကမ္းမဖက္သည့္ ႏုိင္ငံေရးသေဘာထားအျမင္အေပၚ ထိုးႏွက္တုိက္ခိုက္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲကို အၾကမ္းဖက္သည့္နည္းျဖင့္ မလုပ္ခ်င္ဆိုသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏သေဘာထားကို ဗဟိုျပဳၿပီး ထိုးႏွက္ၾကသည္ဟု ေျပာၾကသည္။ တခ်ဳိ႕ဆိုလ်င္ အေတာ္ေလးကို ေၾကေၾကကြဲကြဲ။ ဒီစကားဟာေတာထဲမွာ က်ဆံုးသြားခဲ့ၾကတဲ့ လူေတြကို ေစာ္ကားတာျဖစ္တယ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေနျဖင့္ မေစာ္ကားသင့္ပါဘူးဆုိသည္အထိ အလြန္အၾကဴးဖြဲ႔ႏြဲ႔ေျပာဆိုခဲ့ၾကသည္။ က်ေနာ္သတိထားမိသေလာက္ ေဒၚစု အေနျဖင့္ ေတာခိုေက်ာင္းသားမ်ားအေပၚ စာနာနားလည္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ အခုေျပာသည့္ စကားသည္လည္း သူယံုၾကည္သည့္တရားကို သူေျပာျခင္းျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲေတြကို အၾကမ္းဖက္တဲ့နည္းနဲ႔လုပ္တဲ့ အစဥ္အလာကို ေျပာင္းခ်င္တယ္ဆိုတာ အခုမွ ေျပာျခင္းလည္းမဟုတ္။ အရင္ကတည္းက ေျပာခဲ့သည္ဟု နားစြဲေနသည္။ ေကာက္ခါငင္ခါ ကိုးကားစရာလည္းမရွိ။ DVB လိုေနရာမ်ဳိးတြင္ေတာ့ ထိုမွတ္တမ္းမ်ားရွိနုိင္ပါသည္။
ထိုထိုးႏွက္တုိက္ခိုက္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီးတခုကိုလည္း သတိထားမိေသးသည္။ တုိက္ပြဲသ႑ာန္ကိစၥ အခ်င္းပြားရေပါင္းမ်ားၿပီ။ အရင္ကတည္းက ေတာခို ၈၈ မ်ဳိးဆက္မ်ားၾကား အခ်င္းပြားခဲ့ၾကသည္။ ABSDF အေပၚ ဂယက္ ရွိခဲ့သည္။ ညီညြတ္ေရးၿပိဳကြဲခဲ့ရဖူးသည္။ လက္နက္ကိုင္တုိက္ပြဲသ႑ာန္ကို လိုလားသူမ်ားက တဖက္ကို ေစ့စပ္ေၾကေအးေရးသမားမ်ားဟု ေခၚခဲ့ၾကသည္။ နယ္စပ္အေျချပဳ တိုက္ပြဲသ႑ာန္ဆိုင္ရာ အခ်င္းပြားမႈ၏ အဆက္ဟု ထင္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏိုဝင္ဘာ ၁၃ ရက္၊ ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္မွ လြတ္ေျမာက္သည္။ သူမလြတ္ေျမာက္ၿပီးသိပ္မၾကာ ဒီေကဘီေအ အေရးေပၚလာသည္။ ေသနတ္သံမ်ားထြက္လာသည္။ လက္နက္ကုိင္ တုိက္ပြဲအတြက္ အားတက္စရာျဖစ္သည္။ ထိုအေျခအေနမ်ားႏွင့္ ကာလသိပ္မျခား။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ ထိုးႏွက္မႈမ်ားထြက္ေပၚလာသည္။ နယ္စပ္ေဒသအေျချပဳ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးအေျဖရွာေရးကို ေတာင္းဆိုသူမ်ားကုိ ထုိးႏွက္ ႏုိင္ခဲ့ၿပီး အခု ထိုႏွက္ရမည္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ျဖစ္သည္ဟု ယူဆၿပီး လုပ္ခဲ့ၾကသည္လားေတာ့မသိ။
ထိုသည္မ်ားကိုၾကည့္ၿပီး ဗမာျပည္စာေပသမုိင္းတြင္ ျဖစ္ခဲ့သည့္ ျဖစ္ရပ္တခုကို သတိရမိသြားသည္။ “မိုးႀကိဳမုန္တုိင္း” ထို “မိုးႀကိဳမုန္တိုင္း” ႏွင့္ပက္သက္ၿပီး “ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ” က စာေပ “ျဖဳတ္ - ထုတ္ - သတ္” လုပ္ရပ္ဟု သူ႔ပါတီ အႏွစ္ ၇၀ ျပည့္သည့္ အထိမ္းအမွတ္ထုတ္ေ၀သည့္ “ျပည္သူ႔အာဏာ - ဂ်ာနယ္” တြင္ အကဲျဖတ္ေပးခဲ့ဖူူးသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ သူ႔နုိင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္ကို ထိုးႏွက္ေနၾကသည့္ စာမ်ား၊ ကဗ်ာမ်ား၊ အေျပာအဆိုမ်ားကို ေတြ႔ေသာအခါ “မိုးႀကိဳမုန္တုိင္း” တုိက္ေနၿပီဟု စိတ္ထဲမွတ္လိုက္မိသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ထုိ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ႏုိင္ငံေရးအရ “ျဖဳတ္ - ထုတ္ - သတ္” လုပ္ရန္ ျပင္ဆင္လာျခင္းဟု က်ေနာ္က အကဲျဖတ္မိ၍ ျဖစ္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ “ျဖဳတ္ - ထုတ္ - သတ္” လုပ္လို႔ ရ / မရ။
“ဆရာဒဂုန္တာရာ” ၏ ေမြးေန႔ပြဲကို သတိရမိသည္။ ထိုေမြးေန႔ပြဲတြင္ “ဆရာထက္ျမတ္”က “ဆရာဒဂုန္တာရာ” ၏ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာထားစာတမ္း” ကို ဖတ္ေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ၾကားလိုက္ရသည္။ ဆရာထက္ျမတ္သည္ “မိုးႀကိဳမုန္တုိင္း” ကို ကုိင္တြယ္ခဲ့ၾကသူမ်ားထဲတြင္ပါသည္။ ယခုေတာ့ “ဆရာဒဂုန္တာရာ” ၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသေဘာထား စာတမ္းကို ဖတ္ၾကားေပးေနသူျဖစ္ေနၿပီ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတပ္သားႀကီးျဖစ္ေနၿပီ။ ထို႔အတူ ဆရာထက္ျမတ္သည္ ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ကို ေတာင္းပန္ခဲ့ရသည္။ “ဆရာေဇာ္၀င္းကုိ” က “အေျပာမွန္ၾကရဲ႕လား” မွာ “ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္” ကို ေတာင္းပန္ထားသည္။ မဂၤလာရွိေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားျဖစ္သည္။ ဤသည္က ၂၀ ရာစု “မိုးႀကိဳမုန္တုိင္း” အပိုင္းအစမ်ား။ အစြန္းေရာက္လွ်င္ ျပဳတ္က်ေပလိမ့္မည္။ ထို႔အတူ ယခု ေပၚထြက္လာေသာ ၂၁ ရာစု “မိုးႀကဳိမုန္တုိင္း” အုပ္စုသည္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ျပန္လည္ေတာင္းပန္ရမည့္ေန႔ ျဖစ္ေပၚလာလိမ့္ဥိးမည္ဟု အကဲျဖတ္မိသည္။
ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)
၁၇ - ၇ - ၂၀၁၁
