ရပ္စကင္းရဲ့စကားဒသာန။
ၾကီးျမတ္သည့္လူမ်ိဳးတမ်ိဳးသည္ ဒီစစ္ပြဲမွာမည္သည့္ဘက္ကမွန္သနည္း၊မည္သည့္ဘက္ကမွာသနည္းဆိုတာမၾကည့္ပဲ
ဒီစစ္ပြဲျပီးလွ်င္-ငါတို့ကုန္အေရာင္းအ၀ယ္မည္သို့ေနမည္လဲ၊ငါတို့အျမတ္ေတြမည္မွ်ရမည္နည္း-ဆိုသည္ကိုပဲေတြးျပီး-စစ္ေျမျပင္မွာ
ရွိသည့္လူငယ္ေတြ ေန့စဥ္ႏွင့္အမွ် ေသေနၾကတာ-ဒကၡေရာက္ေနၾကတာကို လက္ပိုက္ၾကည့္မေနၾကပါဘူး။
ၾကီးျမတ္သည့္လူမ်ိဳးတမ်ိဳးသည္-သစ္ာကားသီးေျခာက္လံုးေလာက္ခိုးမိတာနဲ့ ကေလးေတြကိုေထာင္ထဲမပို့ဘူး။ကီးျမတ္သည့္လူမ်ိဳးတမ်ိဳးသည္
ဆင္းရဲသားေတြ၏စုေငြနဲ့ခ်မ္းသာေနၾကသည့္ဘဏ္သူေဌးၾကီးေတြခိုး၀ွက္ေနတာကိုဒီအတိုင္းလက္ပိုက္ၾကည့္မေနၾကဘူး။
ၾကီးျမတ္သည့္လူမ်ိဳးတမ်ိဳးသည္ေတာင္တရုတ္ပင္လယ္ျပင္တ၀ိုက္မွာလက္နက္အျပည့္အစံုတင္ဆင္ထားသည့္သေဘၤာၾကီးေတြနဲ့
အေျမာက္ၾကီးေတြခ်ိန္ျပီးသူမ်ားတိုင္းျပည္ကိုသြားျပီးဘိန္းေရာင္းေနတာကိုဒီအတိုင္းလက္ပိုက္ၾကည့္မေနဘူး။
ၾကီးျမတ္သည့္လူမ်ိဳးတမ်ိဳးသည္ပိုက္ဆံေပးမလား၊အသက္ေပးမလားဆိုသည့္လမ္းဓါးျပတို့ထက္ပိုကဲျပီးပိုက္ဆံေရာ၊အသက္ပါ ေပးလို့နွစ္ခုစလံုး
ကိုေတာင္းေနတဲ့ဓါးျပအၾကီးစားေတြ ဓါးျပတိုက္ေနတာကိုဒီအတိုင္းလက္ပိုက္ၾကည့္မေနဘူး။
က်ေနာ္တို့တစ္ေတြဟာဘာျဖစ္လို့လူေတြစာဖတ္ဖို့အေၾကာင္းေျပာရသလဲ။ခုအေျခအေနမွာက်ေနာ္တို့လူမ်ိဳးဟာစာမဖတ္ႏိုင္ပဲျဖစ္ေနတယ္။
ဒီလိုစိတ္ဓါတ္ပ်က္ျပားေနတဲ့လူတမ်ိဳးဟာ စာမဖတ္ခ်င္ပဲျဖစ္ေနတယ္။ဘယ္ေလာက္ၾကီးက်ယ္တဲ့စာေရးဆရာကေရးခဲ့တဲ့စာပဲျဖစ္ေစစိတ္ဓါတ္ပ်က္ျပားေနတဲ့
လူမ်ိဳးတမ်ိဳးဟာနား၀င္မွာမဟုတ္ဘူး။
ခုလက္၇ွိအေျခအေနမွာ-က်ေနာ္တို့လူမ်ိဳးဟာေလးနက္တဲ့အေတြးအေခၚပါတဲ့စာေတြဖတ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ေလာဘေတြ၊ေဒါသေတြ၊ေမာဟေတြဖံုးေနတဲ့အတြက္
ဘယ္အေတြးအေခၚမွလည္းလက္ခံနိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။
လူမ်ိဳးတမ်ိဳးဟာစာေပကိုအထင္ေသးလွ်င္၊သိပံပညာကိုအထင္ေသးလွ်င္၊ေမတၱာကရုဏာကိုအထင္ေသးလွ်င္၊ပိုက္ဆံေနာက္ကိုသာ
ငမ္းငမ္းတက္လိုက္ေနလွ်င္အဲဒီလူမ်ိဳးဟာေရရွည္တည္တ့ံႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။
က်ေနာ္ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြဟာရင့္သည္းတယ္လို့မ်ားထင္ၾကရင္သည္းခံနားေထာင္ၾကပါ။
(၁၉၉၄၊ဒီဇင္ဘာ၅ရက္၊ရန္ကုန္ျမိဳ့၊၀ိုင္အမ္စီေအခန္းမတြင္ က်င္းပခဲ့ေသာျဖဴးျမိဳျမိတ္ေဆြမ်ား
စာၾကည့္အသင္းစာေပဆုေပးပြဲအခမ္းအနားတြင္ေျပာသည့္စကား)
ျမသန္းတင့္
လမင္းကိုထရံေပါက္မွၾကည့္ျခင္း
No comments:
Post a Comment