ႏွင္းဆီေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ရုပ္ပံုလႊာ အပိုင္း(၆) က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့ယြန္ဆလင္းေခ်ာင္းကပ္းစပ္သို ့ မြန္းတက္ေလာက္မွေရာက္သည္၊ယြန္းဆလင္းေခ်ာင္းေဘးတြင္ကရင္ရြာမ်ားတည္ ရွိသည္၊ ေခ်ာင္ေဘးတစ္ေလွ်ာက္တြင္ စိမ္းျမသည့္လယ္ကြင္းေတြထဲမွ ပ်ိဳးပင္မ်ားမွာကတၱီဘာအစိမ္းေရာင္ထေနသည္။လယ္ကြင္း ေတြၾကားထဲတြင္ ဝါးတဲငယ္ေလးေတြ အေတာ္လွမ္းလွမ္းမွေတြ ့ရသည္။ မ်က္ေစ့တဆံုး အုန္းပင္စိမ္းမ်ားအစုလိုက္။ဝါးရံုပင္ၾကီးမ်ား အစုလိုက္ႏွင့္ ရြာတစ္ရြာကိုလွမ္းေတြ့ရသည္၊ေခ်ာင္းေဘးလမ္းေၾကာင္းအတိုင္းေလွ်ာက္ၿပီးတစ္ေနရာအေရာက္တြင္ယြန္းစလင္း ေခ်ာင္းကို ျဖတ္ေက်ာ္ရန္ ဝါးတံတားတစ္ခု။ ညေန(၅)နာရီ ေလာက္မွ ဒီပူးႏိုရြာကိုေရာက္သည္။ ေရာက္လာမည္ကိုၾကိဳ သတင္းရထား ေသာမဟာမိတ္ရဲေဘာ္မ်ားမွက်ေနာ္တို့အဖြဲ့ကိုဝမ္းပမ္းတသာၾကိဳဆိုအနားယူေစသည္။က်ေနာ္တို့ခရီးထြက္သည့္အုပ္စုတြင္ ငွက္ဖ်ားအျပင္းဖ်ား၍ငမ္းထေနသာေပၚတာတစ္ဦးပါလာသည္။ထိုသူကိုပုခက္ျဖင့္သြာေရာက္ထမ္းၿပီးမဟာမိတ္ေဆးမႈး မ်ားႏွင့္ က်ေနာ္တို ့ေဆးမႈးမ်ားမွ ေဆးထိုး။ေဆးတိုက္ၾကသည္။မၾကာခင္ မဟာမိတ္ရဲေဘာ္မ်ားခ်က္ေကၽြးေသာ ဖရံုသီးဟင္းႏွင့္ ငါးပိရည္ ျငဳပ္သီး စပ္စပ္ကို ဆာဆာ ႏွင့္ေလြးလိုက္ၾကသည္။
ေတာ္လွန္ေရးတြင္လက္ေတြ ့ကြင္းဆင္းသည့္ကိစဏမ်ားတြင္အေတာ္မလြယ္ပါ။စာအုပ္ထဲမွအနစ္နာ ခံခဲ့သည့္ေတာ္လွန္ေရးသမိုင္းပံု ရိပ္ေတြကိုအားက်။ မြန္ျမတ္သန့္စင္သည့္လူထုအတြက္ကိုယ္က်ိဳးမဖက္ပဲမိမိအသက္ကိုပဓါဏမထားပဲအမ်ားအက်ိဳးအတြက္အ သက္ကိုပါမခ်န္ ေပးဆပ္ခဲ့ၾကသည့္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြကိုၾကိတ္အားက်ၿပီးလက္ေတြ ့ေတာ္လွန္ေရးၾကီးခရီးတစ္ခုထဲသို ့ ကိုယ္တိုင္ေလွ်ာက္လွမ္းရၿပီဆိုေတာ့ လူေတြေပါင္းစံုႏွင့္ ဆက္ဆံလုပ္ကိုင္ေနရသည္မွာ ကိုယ္စိတ္တစ္ခုတည္းႏွင့္ေတာ့မလံုေလာက္ ႏိုင္။ အမ်ားႏွင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းရသည့္ခရီးပန္းတိုင္တို ့တြင္အမ်ားသေဘာတူညီမႈကိုခံယူၿပီးသေဘာတူခ်က္ပန္းတိုင္ေတြကိုအတူတကြ ေလွ်ာက္လွမ္းရသည္၊အရာရာတိုင္းတြင္ကိုယ့္စိတ္ႏွင့္မေတြ့တာေတြျဖစ္ေလ့ရွိသည္၊သို ့ေသာ္ေတာ္လွန္ေရးပါလားဟုသတိ အၾကိမ္ၾကိမ္ခ်ၿပီး ထစ္ကနဲရွိ ျဖစ္တတ္သည့္မလိုအပ္သည့္ေဒါသေတြကိုတျဖည္းျဖည္းထိမ္းသိမ္းရင္းရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ဆိုသည့္ ေအးအတူပူအမွ်ေနထိုင္သည့္ စိတ္ဓါတ္ ေလး ကိုေမြး ျမဴတတ္ခဲ့သည္။
အရြယ္က ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ငယ္ရြယ္တက္ၾကြသည့္အရြယ္။ အရာရာကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ဝင္ေရာက္ လုပ္ကိုင္မွေက် နပ္ၾကသည့္ အခ်ိန္ ေတြလည္းျဖစ္သည္။ မွန္သည္မွားသည္ဦးစားမေပးပဲ မွန္တယ္ထင္ရာကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တိုင္း မွန္သည့္အခါလည္း ရွိ မည္။ မွားသည္အခါလည္းရွိမည္။ ဒီတစ္ခါဆံုးျဖတ္မႈၾကီး ကေတာ့ အၾကိမ္ၾကိမ္ မွားခဲ့သည့္ ဆံုးျဖတ္ ခ်က္ေတြမွ အၾကီးျဖတ္ဆံုး။ အမွန္ကန္ဆံုး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္သည္ ကိုေတာ့ ေက်နပ္၍မဆံုးေအာင္ ျဖစ္ ေနခဲ့သည္။ ေသနတ္ၾကီးကိုထမ္း။ လူထုအတြက္ရေအာင္တိုက္မည့္ ဒီမို ကေရစီႏိုင္ငံေတာ္သစ္ကို က်ေနာ္တို ့အရြယ္ေတြေကာင္းသည့္ အခ်ိန္မွာ အျဖဴစင္ဆံုးေပးဆပ္ရတာကိုက မြန္ျမတ္သန္ ့စင္သည့္ လာျခင္းေကာင္းခဲ့သူလို ့ေက်နပ္ေနခဲ့သည္။ အေသျမတ္ ေသာ လက္ေတြ ့လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ ေရးၾကီးတြင္ မြန္ျမတ္သန္ ့စင္သည့္ စိတ္ဓါတ္ေတြ၏ေမတၱာတရားေတြကိုခံယူေထြးပိုက္ရင္းက်ေနာ္တို ့ခရီးကို က်ေနာ္တို ့စိတ္ကူးေတြကိုယ္စီအေတြးေႏွာ့ရင္းေတာ ေတာင္ေတြ၏အလြမ္းအေငြ့ေတာင္တန္းၾကီးေတြ။ မီးခိုးတိုင္လွ်ပ္စစ္ၿမိဳ ့ျပေတြကို ခ်န္ထားပစ္ခဲ့ရင္း မိုင္ေပါင္းရာခ်ီေဝးလြန္းလွသည့္ ေတာင္စိမ္းစိမ္းေတြ၏အတြင္းက်က်ကမႀာေျမတစ္ေနရာရာမွာ ခြပ္ေဒါင္းစစ္သည္အခ်ိဳ ့တစ္ေတာင္ေပၚတစ္ေတာင္တက္ၿပီးေတာင္ အျမင့္ေတြ ပတ္ခ်န္ရံ ထားသည့္ ေတာစိမ္းေတာင္တန္း ရင္ခြင္ထဲမွာ က်ေနာ္တို ့တစ္ေတြ ဆူးေညွာင့္ခလုပ္ေတြကို သတိၾကီးစြာ ျဖတ္ ေက်ာ္ရင္း စိတ္ဓါတ္ခြန္းအားျဖင့္ လိုအပ္ ခ်က္ ပန္းတိုင္တစ္ခုကို လက္ တစ္ကမ္းသာလိုေတာ့သည့္ရြာမွာ ဒီညအိပ္ျဖစ္ေတာ့မည္။
ကဗ်ာဆရာေယာဟန္ေအာင္၏-ဗိုလ္ဆာကီးေတာင္တန္းကေရတံခြန္ၾကီးရဲ ့ပံုကနဂါးစိမ္းၾကီးတစ္ေကာင္ကသူ့အၿမီးသူျပန္မ်ိဳေန သလိုမ်ိဳး ကဗ်ာစာသားေလးကိုသေဘာက်ရင္းေပါ့ပါးစိမ္းလန္းစြာထိုင္ေငးေနမိသည္။ ရြာသားတစ္ေယာက္က်ေနာ္တို ့ထံေျပးလာသည္။ အေရးၾကီးသည့္ပံု။က်ေနာ္တို့အဖြဲ့ေနရာကိုယ္စီယူလိုက္ၾကသည္။ ေအေကေသနတ္လံုးၿခံဳေရးခလုပ္ကိုဖြင့္ၿပီးေဆးပစၥည္း ထမ္းထားသည့္ ဆတ္သားတစ္ေယာက္ကို အေနာက္တြင္ လြတ္လြတ္ထားလိုက္သည္၊တပ္စိပ္မႈးမွ ရြာသားႏွင့္သစ္ပင္အကြယ္တြင္စကားတီးတိုးေျပာ ေနၾကသည္၊မၾကာပါ-တပ္စိပ္မႈးမွ-ဗိုလ္ဆာကီးေတာင္ထိပ္မွာရန္သူ့ဗ်ဴဟာရံု စိုက္ထားတယ္လို့သိရသည္။အခုက်ေနာ္တို့နဲ ့ နာရီဝက္သာသာခန္ ့မွာ အဲဒီေတာ့ လာလမ္းအတိုင္းေနာက္ ကိုျပန္ဆုတ္မယ္။ ခရီးေႏွာက္ေႏွးမႈမျဖစ္ရေအာင္။
က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့ ဗိုလ္ဆာကီးေတာင္ေၾကာမွဆင္းၿပီး ရန္သူႏွင့္လမ္းေၾကာင္းလြဲသည့္ေနရာတစ္ခုတြင္ ရြာသားမွ လိုက္ျပၿပီး တပ္မဟာ(၂)နယ္ စပ္မွ ကာကြယ္ေရးတပ္မ်ားႏွင့္ သတင္းေပးဆက္သြယ္မႈျပဳၾကရသည္။ ထိုရြာမွာ က်ေနာ္တို ့စခန္းခ်သည္။
ယခင္ကဗိုလ္ဆာကီးဂိတ္တြင္ အေကာက္အခြန္ဂိတ္ထားသည့္ ကာကြယ္ေရးတပ္ဖြဲ့ျပန္ဆုတ္ၿပီး ယခုလို က်ေနာ္တို ့ႏွင့္ျပန္လည္ဆံု ဆည္းမိျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုဂိတ္တြင္ၿဗိတိသွ်လက္ထက္ကတည္းကေတာ္လွန္ေရးတာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဘူးသည့္ေကအန္ဒီအိုေခါင္း ေဆာင္ဗိုလ္မႈးဖူးငယ္တူးကိုေတြ့သည္။ အဖူးငယ္ထူးမွာအသက္ၾကီးသြားေသာ္လည္းယေန ့အခ်ိန္အထိဥပဓိရုပ္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ သန္သန္မာမာေတြ ့ရသည္။အျဖဴေရာင္တစ္ဝက္၊အနက္ေရာင္တစ္ဝက္လုေနသည့္သူ၏ဆံပင္မ်ားကိုေသသပ္စြာၿဖီးလိမ္းထားတာေတြ ့ရသည္။ သူဝတ္ထားသည့္ပုဆိုးအုန္းသီးေျခာက္ အေရာင္ေပၚတြင္ စစ္ခါးပတ္ကိုပတ္ၿပီးသူ၏ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ေတာထဲေတာင္ထဲတြင္ကရင္ အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတာဝန္မ်ားကိုတက္တက္ၾကြၾကြထမ္းေဆာင္ေနတာျမင္ရေတာ့ က်ေနာ္အတိုင္းအဆမရွိေလးစားေနမိသည္။ အဖူးမွ က်ေနာ္တို ့ကို ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ကမွန္းသိ၍အစားအေသာက္ဆင္း ရဲမွာစိုး၍လားမသိ။က်ေနာ္တို့ေရာက္ လ်င္ေရာက္ျခင္း ႏြားတစ္ေကာင္ေပၚ၍သူ ့ရဲေဘာ္ေတြကိုလည္းခြဲတမ္းက်ေဝ။က်ေနာ္တို့အဖြဲ ့ကိုလည္းယခုခ်က္စားဘို့။လမ္းတြင္ရိကၡာေျခာက္လုပ္သြား ဘို ့မွာၿပီးမိဘသဖြယ္ဆံုးမၾသဝါဒေပး၏။သူ၏အိပ္ယာေဘးတြင္ေနရွင္နယ္ေလဒီယိုအေဟာင္းေလးတစ္လံုး။ဟန္းေကာေရေႏြးအိုး တစ္လံုး။ပါးစပ္တြင္အၿမဲလိုလိုေသာက္သည့္ပိေတာက္သားေရာင္ေဆးတံအိုးကိုမၾကာခဏေဆးေတြျခစ္ထုတ္ၿပီးေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာ ျဖင့္သူ၏ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေလးေတြကိုေရေႏြးေသာက္ရင္းက်ေနာ္တို့ကိုေျပာျပေနသည္။ေရွ ့ဆက္ခရီးထြက္မည္ျပဳေတာ့ က်ေနာ္တို ့အဖူးတဲသိုသြားၿပီး ဂါဝရျပဳ ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာခဲ့သည္။
ေတာ္လွန္ေရးတြင္လက္ေတြ ့ကြင္းဆင္းသည့္ကိစဏမ်ားတြင္အေတာ္မလြယ္ပါ။စာအုပ္ထဲမွအနစ္နာ ခံခဲ့သည့္ေတာ္လွန္ေရးသမိုင္းပံု ရိပ္ေတြကိုအားက်။ မြန္ျမတ္သန့္စင္သည့္လူထုအတြက္ကိုယ္က်ိဳးမဖက္ပဲမိမိအသက္ကိုပဓါဏမထားပဲအမ်ားအက်ိဳးအတြက္အ သက္ကိုပါမခ်န္ ေပးဆပ္ခဲ့ၾကသည့္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြကိုၾကိတ္အားက်ၿပီးလက္ေတြ ့ေတာ္လွန္ေရးၾကီးခရီးတစ္ခုထဲသို ့ ကိုယ္တိုင္ေလွ်ာက္လွမ္းရၿပီဆိုေတာ့ လူေတြေပါင္းစံုႏွင့္ ဆက္ဆံလုပ္ကိုင္ေနရသည္မွာ ကိုယ္စိတ္တစ္ခုတည္းႏွင့္ေတာ့မလံုေလာက္ ႏိုင္။ အမ်ားႏွင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းရသည့္ခရီးပန္းတိုင္တို ့တြင္အမ်ားသေဘာတူညီမႈကိုခံယူၿပီးသေဘာတူခ်က္ပန္းတိုင္ေတြကိုအတူတကြ ေလွ်ာက္လွမ္းရသည္၊အရာရာတိုင္းတြင္ကိုယ့္စိတ္ႏွင့္မေတြ့တာေတြျဖစ္ေလ့ရွိသည္၊သို ့ေသာ္ေတာ္လွန္ေရးပါလားဟုသတိ အၾကိမ္ၾကိမ္ခ်ၿပီး ထစ္ကနဲရွိ ျဖစ္တတ္သည့္မလိုအပ္သည့္ေဒါသေတြကိုတျဖည္းျဖည္းထိမ္းသိမ္းရင္းရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ဆိုသည့္ ေအးအတူပူအမွ်ေနထိုင္သည့္ စိတ္ဓါတ္ ေလး ကိုေမြး ျမဴတတ္ခဲ့သည္။
အရြယ္က ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ငယ္ရြယ္တက္ၾကြသည့္အရြယ္။ အရာရာကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ဝင္ေရာက္ လုပ္ကိုင္မွေက် နပ္ၾကသည့္ အခ်ိန္ ေတြလည္းျဖစ္သည္။ မွန္သည္မွားသည္ဦးစားမေပးပဲ မွန္တယ္ထင္ရာကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တိုင္း မွန္သည့္အခါလည္း ရွိ မည္။ မွားသည္အခါလည္းရွိမည္။ ဒီတစ္ခါဆံုးျဖတ္မႈၾကီး ကေတာ့ အၾကိမ္ၾကိမ္ မွားခဲ့သည့္ ဆံုးျဖတ္ ခ်က္ေတြမွ အၾကီးျဖတ္ဆံုး။ အမွန္ကန္ဆံုး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္သည္ ကိုေတာ့ ေက်နပ္၍မဆံုးေအာင္ ျဖစ္ ေနခဲ့သည္။ ေသနတ္ၾကီးကိုထမ္း။ လူထုအတြက္ရေအာင္တိုက္မည့္ ဒီမို ကေရစီႏိုင္ငံေတာ္သစ္ကို က်ေနာ္တို ့အရြယ္ေတြေကာင္းသည့္ အခ်ိန္မွာ အျဖဴစင္ဆံုးေပးဆပ္ရတာကိုက မြန္ျမတ္သန္ ့စင္သည့္ လာျခင္းေကာင္းခဲ့သူလို ့ေက်နပ္ေနခဲ့သည္။ အေသျမတ္ ေသာ လက္ေတြ ့လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ ေရးၾကီးတြင္ မြန္ျမတ္သန္ ့စင္သည့္ စိတ္ဓါတ္ေတြ၏ေမတၱာတရားေတြကိုခံယူေထြးပိုက္ရင္းက်ေနာ္တို ့ခရီးကို က်ေနာ္တို ့စိတ္ကူးေတြကိုယ္စီအေတြးေႏွာ့ရင္းေတာ ေတာင္ေတြ၏အလြမ္းအေငြ့ေတာင္တန္းၾကီးေတြ။ မီးခိုးတိုင္လွ်ပ္စစ္ၿမိဳ ့ျပေတြကို ခ်န္ထားပစ္ခဲ့ရင္း မိုင္ေပါင္းရာခ်ီေဝးလြန္းလွသည့္ ေတာင္စိမ္းစိမ္းေတြ၏အတြင္းက်က်ကမႀာေျမတစ္ေနရာရာမွာ ခြပ္ေဒါင္းစစ္သည္အခ်ိဳ ့တစ္ေတာင္ေပၚတစ္ေတာင္တက္ၿပီးေတာင္ အျမင့္ေတြ ပတ္ခ်န္ရံ ထားသည့္ ေတာစိမ္းေတာင္တန္း ရင္ခြင္ထဲမွာ က်ေနာ္တို ့တစ္ေတြ ဆူးေညွာင့္ခလုပ္ေတြကို သတိၾကီးစြာ ျဖတ္ ေက်ာ္ရင္း စိတ္ဓါတ္ခြန္းအားျဖင့္ လိုအပ္ ခ်က္ ပန္းတိုင္တစ္ခုကို လက္ တစ္ကမ္းသာလိုေတာ့သည့္ရြာမွာ ဒီညအိပ္ျဖစ္ေတာ့မည္။
ကဗ်ာဆရာေယာဟန္ေအာင္၏-ဗိုလ္ဆာကီးေတာင္တန္းကေရတံခြန္ၾကီးရဲ ့ပံုကနဂါးစိမ္းၾကီးတစ္ေကာင္ကသူ့အၿမီးသူျပန္မ်ိဳေန သလိုမ်ိဳး ကဗ်ာစာသားေလးကိုသေဘာက်ရင္းေပါ့ပါးစိမ္းလန္းစြာထိုင္ေငးေနမိသည္။ ရြာသားတစ္ေယာက္က်ေနာ္တို ့ထံေျပးလာသည္။ အေရးၾကီးသည့္ပံု။က်ေနာ္တို့အဖြဲ့ေနရာကိုယ္စီယူလိုက္ၾကသည္။ ေအေကေသနတ္လံုးၿခံဳေရးခလုပ္ကိုဖြင့္ၿပီးေဆးပစၥည္း ထမ္းထားသည့္ ဆတ္သားတစ္ေယာက္ကို အေနာက္တြင္ လြတ္လြတ္ထားလိုက္သည္၊တပ္စိပ္မႈးမွ ရြာသားႏွင့္သစ္ပင္အကြယ္တြင္စကားတီးတိုးေျပာ ေနၾကသည္၊မၾကာပါ-တပ္စိပ္မႈးမွ-ဗိုလ္ဆာကီးေတာင္ထိပ္မွာရန္သူ့ဗ်ဴဟာရံု စိုက္ထားတယ္လို့သိရသည္။အခုက်ေနာ္တို့နဲ ့ နာရီဝက္သာသာခန္ ့မွာ အဲဒီေတာ့ လာလမ္းအတိုင္းေနာက္ ကိုျပန္ဆုတ္မယ္။ ခရီးေႏွာက္ေႏွးမႈမျဖစ္ရေအာင္။
က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့ ဗိုလ္ဆာကီးေတာင္ေၾကာမွဆင္းၿပီး ရန္သူႏွင့္လမ္းေၾကာင္းလြဲသည့္ေနရာတစ္ခုတြင္ ရြာသားမွ လိုက္ျပၿပီး တပ္မဟာ(၂)နယ္ စပ္မွ ကာကြယ္ေရးတပ္မ်ားႏွင့္ သတင္းေပးဆက္သြယ္မႈျပဳၾကရသည္။ ထိုရြာမွာ က်ေနာ္တို ့စခန္းခ်သည္။
ယခင္ကဗိုလ္ဆာကီးဂိတ္တြင္ အေကာက္အခြန္ဂိတ္ထားသည့္ ကာကြယ္ေရးတပ္ဖြဲ့ျပန္ဆုတ္ၿပီး ယခုလို က်ေနာ္တို ့ႏွင့္ျပန္လည္ဆံု ဆည္းမိျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုဂိတ္တြင္ၿဗိတိသွ်လက္ထက္ကတည္းကေတာ္လွန္ေရးတာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဘူးသည့္ေကအန္ဒီအိုေခါင္း ေဆာင္ဗိုလ္မႈးဖူးငယ္တူးကိုေတြ့သည္။ အဖူးငယ္ထူးမွာအသက္ၾကီးသြားေသာ္လည္းယေန ့အခ်ိန္အထိဥပဓိရုပ္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ သန္သန္မာမာေတြ ့ရသည္။အျဖဴေရာင္တစ္ဝက္၊အနက္ေရာင္တစ္ဝက္လုေနသည့္သူ၏ဆံပင္မ်ားကိုေသသပ္စြာၿဖီးလိမ္းထားတာေတြ ့ရသည္။ သူဝတ္ထားသည့္ပုဆိုးအုန္းသီးေျခာက္ အေရာင္ေပၚတြင္ စစ္ခါးပတ္ကိုပတ္ၿပီးသူ၏ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ေတာထဲေတာင္ထဲတြင္ကရင္ အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတာဝန္မ်ားကိုတက္တက္ၾကြၾကြထမ္းေဆာင္ေနတာျမင္ရေတာ့ က်ေနာ္အတိုင္းအဆမရွိေလးစားေနမိသည္။ အဖူးမွ က်ေနာ္တို ့ကို ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ကမွန္းသိ၍အစားအေသာက္ဆင္း ရဲမွာစိုး၍လားမသိ။က်ေနာ္တို့ေရာက္ လ်င္ေရာက္ျခင္း ႏြားတစ္ေကာင္ေပၚ၍သူ ့ရဲေဘာ္ေတြကိုလည္းခြဲတမ္းက်ေဝ။က်ေနာ္တို့အဖြဲ ့ကိုလည္းယခုခ်က္စားဘို့။လမ္းတြင္ရိကၡာေျခာက္လုပ္သြား ဘို ့မွာၿပီးမိဘသဖြယ္ဆံုးမၾသဝါဒေပး၏။သူ၏အိပ္ယာေဘးတြင္ေနရွင္နယ္ေလဒီယိုအေဟာင္းေလးတစ္လံုး။ဟန္းေကာေရေႏြးအိုး တစ္လံုး။ပါးစပ္တြင္အၿမဲလိုလိုေသာက္သည့္ပိေတာက္သားေရာင္ေဆးတံအိုးကိုမၾကာခဏေဆးေတြျခစ္ထုတ္ၿပီးေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာ ျဖင့္သူ၏ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေလးေတြကိုေရေႏြးေသာက္ရင္းက်ေနာ္တို့ကိုေျပာျပေနသည္။ေရွ ့ဆက္ခရီးထြက္မည္ျပဳေတာ့ က်ေနာ္တို ့အဖူးတဲသိုသြားၿပီး ဂါဝရျပဳ ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာခဲ့သည္။
က်ည္ေ၀ၿဖိဳး
ဆက္လက္ေဖာ္ျပသြားပါမည္။
No comments:
Post a Comment