ႏွင္းဆီေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ရုပ္ပံုလႊာအပိုင္း(၅)

ႏွင္းဆီေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ရုပ္ပံုလႊာအပိုင္း(၅)
၁၉၉၄-၉၅ခုႏွစ္ အစပိုင္းကာလ၊ အေျခအေနတစ္ခ်ိဳ ့။

ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး၏ ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္မွာ ဒါးဂြင္တြင္ျဖစ္သည္။ ဒါးဂြင္ သည္ ယခင္က ရန္သူအေျချပဳ တပ္စြဲထားေသာ ေနရာေဟာင္းျဖစ္သည္။ ထိုေနရာေဟာင္း၌ က်ေနာ္တို ့တပ္ စခန္းမ်ား အေျချပဳရသည္။ ဥသုထ အထက္ဘက္တြင္ ျဖစ္သည္။ ထိုေနရာမွာ စေရာက္၍လားမသိ။ ရဲေဘာ္ မ်ားမွာ ငွက္ဖ်ားေရာဂါျဖစ္ၾကသည္။ က်ေနာ္တို ့တပ္ရင္းေဘးတြင္ မ.က.ဒ.တ.ဗဟို သင္တန္းေက်ာင္း တစ္ခု ရွိ သည္ ထိုသင္တန္းေက်ာင္းေဘးတြင္ (၂၁၂)တပ္ရင္းရွိသည္။ ဒါးဂြင္းကို အမည္ေျပာင္းၿပီး ေဒါင္းဂြင္ဟု အမည္ အသစ္ေခၚတြင္ေစခဲ့သည္။ ေဒါင္းဂြင္၌အေျခခ်ေနထိုင္ စဥ္ အေျခခံစစ္ပညာသင္တန္း အမွတ္စဥ္၁/၉၄ကို ဖြင့္လွစ္ေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ထိုသင္တန္းသည္ မကဒတဗဟိုမွ စတင္ဖြင့္လွစ္ေသာ သင္တန္းအ မွတ္စဥ္(၁)ျဖစ္ သည္။ က်ေနာ္တို ့မွာ တပ္ရင္း၌သင္တန္းတက္ခဲ့ရ၍ အပတ္စဥ္မရွိပါ။
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ ဆက္သြယ္ေရးတပ္ဖြဲ ့မွ တစ္မ်ဥ္းကိုးေလး၊ ဆက္သြယ္ေရးသင္တန္းေပးရန္ အတြက္ သက္ဆိုင္ရာတပ္ရင္းမ်ားမွ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္စီဆင့္ေခၚပါသည္။ ထိုသို ့ဆင့္ေခၚရာတြင္ ထိုသင္တန္းသို ့(၁ဝ)တန္းေအာင္၊(သို ့)(၈)တန္း၊ (၉)တန္း၊စတဲ့အေျခခံရွိသည့္ရဲေဘာ္မ်ား ျဖစ္ရမည္ဟု ခၽြင္း ခ်က္ပါရွိသည္။ တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီးမွ က်ေနာ့္အား ဆက္သြယ္ေရးသင္တန္းတက္ရန္ေဆြးေႏြးလာပါသည္။ ဆက္သြယ္ေရးဘာသာရပ္၏ အေရးႀကီးပံုကို စိတ္ဝင္စားၿပီး ယခုဖြင့္လွစ္မည့္ဆက္သြယ္ေရးသင္တန္းကို က်ေနာ္တက္ေရာက္မည္ဟု ကတိေပးလိုက္သည္။ တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီးမွ က်ေနာ္အားမ.က.ဒ.တ.ဥကၠဌ ထံေခၚသြားၿပီး ဥကၠဌႏွင့္ေတြ ့ဆံုေစခဲ့ပါသည္။ -ဥကၠဌ က်ေနာ္တပ္ရင္း(၂၁ဝ)က ဆက္သြယ္ေရးရဲေဘာ္အျဖစ္ ဒီရဲေဘာ္ကို စာရင္းေပးသြင္းပါတယ္ဟု သတင္းပို ့ပါသည္။ မၾကာခင္တပ္ရင္းသို ့ျပန္၍ ဘာတိုက္တြင္ က်ေနာ့္အဝတ္အစား(၂)စံုႏွင့္မုဒံုေစာင္တစ္ထည္ကို ၾကြပ္ၾကြပ္ အိပ္ထဲထည့္ၿပီး၊ ဆက္သြယ္ေရး သင္တန္း ေက်ာင္းသို ့ သင္တန္းသားအျဖစ္သြားေရာက္ကန္ ့သြင္းရပါသည္။
ဆက္သြယ္ေရးသင္တန္းသားစုစုေပါင္း(၁၂)ဦးခန္ ့ရွိမည္။ သံလြင္ကမ္းေဘးတြင္ျဖစ္သည္။ သင္တန္းရဲေဘာ္ မ်ားမွာ တပ္ရင္းအသီးသီးမွ ရဲေဘာ္မ်ားျဖစ္ၾက၍ တစ္ဦးအေၾကာင္းတစ္ဦးမသိၾကရေသးပါ။ ထို ့ေၾကာင့္ စကားေျပာဆိုၾကရာတြင္ မာနေလးေတြကိုယ္စီရွိတတ္ၾကသည္။ သင္တန္းႀကီး ၾကပ္သူမွ သင္တန္းသားမ်ား ခ်စ္ခင္စြာေနထိုင္ၾကရန္၊ တစ္ေန ့တာလုပ္ငန္းအစီအစဥ္ဇယားမ်ားဆြဲေပးသည္။ သင္တန္းသားမ်ားကို ကသ(ေက်ာင္းသား) နံပါတ္မ်ားကိုယ္စီထုတ္ေပးသည္။ အုပ္စုတစ္အုပ္စုတြင္ အလွည့္က်ေခါင္းေဆာင္တာဝန္ ထမ္း ေဆာင္ရသည္။ သင္တန္း-ကသႏံပါတ္မ်ားေပးရာတြင္ က်ေနာ္၏နံပါတ္မွာ(၄)ျဖစ္သည္။ အလွည့္က်အုပ္စု ေန ့စဥ္ မိမိတာဝန္က်ရာလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားမွာ နံနက္ေစာေစာတြင္ အဖြဲ ့ေခါင္းေဆာင္မွထ၍ ဝီဆယ္မႈတ္ ၿပီး သင္ တန္းသားမ်ားကို ႏိုးရပါသည္။ ထမင္းခ်က္တာဝန္က်သူက ထမင္းခ်က္ရန္၊ ထမင္းခ်က္ဘို ့ေရကို သံလြင္ျမစ္ထဲသို ့(၅)ဂါလံပံုးျဖင့္ထမ္းတင္ေရခပ္ ေပးၾကရသည္။ နံနက္(၇)နာရီထိုးၿပီးအခ်ိန္တြင္ သင္တန္းသားမ်ား စားေသာက္ၿပီးခ်ိန္ျဖစ္ရမည္။သတ္မွတ္ထားသည့္အခ်ိန္၌ အဆင္သင့္မျဖစ္လ်င္ သင္တန္းမႈးမွ ထိုအုပ္စုကို အမွတ္ျဖတ္ပါသည္။ တာဝန္မက်ေသးသည့္အုပ္စုမ်ားမွာ ေပးထားသည့္ သင္ခန္း စာမ်ားကို ပုရစ္ေအာ္သည့္အလားေလ့က်င့္ေန ၾကရသည္။
သင္တန္းကာလ အခ်ိဳ ့အခ်ိန္မ်ားတြင္ မကဒတမွ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္၊စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္အခ်ိဳ ့မွ ႏိုင္ငံေရးအေျခခံသင္ခန္းစာမ်ား ၊ စစ္ဘက္စာေရးသားနည္းမ်ား၊ ရံုးလုပ္ငန္းအခ်ိဳ ့ကိုသင္ၾကားပို ့ခ်ေပးသည္။ သင္တန္းၾကားကာလတြင္ သင္တန္းသားအခ်ိဳ ့မွာ ငွက္ဖ်ားဒါဏ္ကိုအလူး အလဲခံၾကရ၍ သင္ခန္းစာ ေနာက္က်လ်င္ ထိုရဲေဘာ္ကို သင္တန္းသားအခ်င္းခ်င္းမွ လိုက္မွီႏိုင္ေအာင္ လက္တြဲေခၚေဆာင္ရပါသည္။ သင္တန္းကာလမွာ (၆)လျဖစ္ပါသည္။ ထိုကာလအတြင္းဆက္သြယ္ေရးဆိုင္ရာလုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားကို မနည္းမွီေအာင္ႀကိဳးစားၾကရပါသည္။
ဆက္သြယ္ေရးသင္တန္းဆင္းပြဲကို ၁၉၉၄ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လမွာဆင္းျဖစ္ပါသည္။ သင္တန္းဆင္းခ်ိန္မွစၿပီး မိခင္တပ္ရင္းမ်ား၌ အခ်ိန္ျပည့္တာဝန္ မထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ဆက္သြယ္ေရးတပ္ဖြဲ ့၌ ေရဒီယိုေအာ္ပေရတာ ရဲေဘာ္အျဖစ္ စတင္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရပါသည္။ လုပ္ငန္းမ်ားကို စက္ခန္းထဲ တြင္ အခ်ိန္ျပည့္အလုပ္လုပ္ရင္း -ဆက္သြယ္ေရးတပ္ဖြဲ ့မႈးမွ သက္ဆိုင္ရာတပ္ဆြယ္မ်ားတြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရန္ အမိန္ ့စာမ်ားက်လာ ပါသည္။ က်ေနာ္တာဝန္က်သည့္တပ္ဆြယ္မွာ တပ္ဆြယ္(၂)တြင္ျဖစ္သည္။ အျခားရဲေဘာ္မ်ားမွာ သက္ဆိုင္ရာ တပ္ဆြယ္မ်ားသို ့ ခရီးထြက္ရန္ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။ ခရီးထြက္ခါနီး ရဲေဘာ္အခ်င္းခ်င္း ဌာနခ်ဳပ္ လဘက္ရည္ ဆိုင္၌လဘက္ရည္မွာေသာက္ၾကၿပီး မၾကာမီကမ္းေဘးသို ့ ထိုးစိုက္လာေသာ စက္ေလွေပၚသို ့ကိုယ္စီ တက္သြားၾကၿပီး တာဝန္က်ရာေနရာသို ့ ႏႈတ္ဆက္လက္ျပၿပီး သြားေရာက္တာဝန္ ထမ္းေဆာင ္ၾကရသည္။
က်ေနာ္တာဝန္က်သည့္ေနရာမွာ ေကအန္ယူဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ႀကီးတည္ရွိရာ မာနယ္ပုေလာတြင္ျဖစ္သည္။ မာနယ္ပုေလာဌာနခ်ဳပ္ႀကီးအနီးတြင္ ေလာကြားလူရံုးရွိသည္။ ထိုရံုးမွာ မကဒတ၏ မဟာမိတ္ဆက္ဆံေရး ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ရံုးခြဲျဖစ္သည္။ မာနယ္ပုေလာတြင္ တာဝန္က်စဥ္ ထိုအခ်ိန္ကေတာ္လွန္ ေရး အဖြဲ ့အစည္းအသီးသီးမွ က်င္းပျပဳလုပ္သည့္ တိုင္းရင္းသားႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲက်င္းပခ်ိန္ျဖစ္သည္။ မာနယ္ပုေလာ ဌာနခ်ဳပ္သည္အဖြဲ ့အစည္းအသီးသီး ရံုးအသီးသီး ႏွင့္ စနစ္က်စြာတည္ရွိ၍ ၿမိဳ ့ငယ္ေလးတစ္ခု အလား ျဖစ္ တည္ေနပါသည္။ ေသာင္ရင္းျဖစ္ေရ၏ အေရာင္မွာလည္း မိုးမခအပင္မ်ားေဝေဝဆာ ဆာႏွင့္ စိမ္းျမ ၾကည္လင္စြာစီးဆင္းေနပါသည္။ ကရင္အမ်ိဳးသားေန ့ကို ထိုဌာနခ်ဳပ္တြင္ စည္ကား သိုက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပၾကပါသည္။ တစ္ဘက္ကကရင္း အမ်ိဳးသားေန ့က်င္းပေနသလို ထြီပါဝီက်ိဳးခံစစ္ေတာင္ေၾကာမ်ားတြင္ ရန္သူႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္ေတြမွာလည္း တိုက္ပြဲက အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာ ျဖစ္ေပၚေနပါသည္။က်ေနာ္တို ့ ရံုးအေရွ ့မွ မၾကာခဏျဖတ္သြားေသာစက္ေလွမ်ားေပၚတြင္ လက္နက္အျပည့္အစံုျဖင့္ ပုဝါနီမ်ားေဝွ ့ယမ္း၍ႏႈတ္ဆက္ထြက္ ခြာသြားၾကေသာ ရဲေဘာ္မ်ားကိုေတြ ့ေနရသည္။
ပအိုဝ့္လက္နက္ကိုင္အင္အားစုတစ္စုမွ ၄င္းတို ့မာနယ္ပုေလာမွ ျပန္ရုတ္ၿပီးခရီးထြက္ဖို ့က်ေနာ္တို ့ရံုးေရွ ့ တြင္ စုရံုးေရာက္ရွိေနတာေတြ ့ရသည္။ မၾကာမီ၄င္းတို ့အထဲမွ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဟန္တူသူမွ က်ေနာ့္အား ႏႈတ္ဆက္သည္က စဥ္းစားစရာျဖစ္ေနသည္။ -ေယာက္ဖေရ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့တယ္ ကြာ၊ ရန္ကုန္မွာ ျပန္ဆံုၾက ေသး တာေပါ့-ဟုႏႈတ္ဆက္ၿပီး သူတို ့အလံကိုေလွဦးထိပ္တြင္ေထာင္၍ ပအိုဝ့္ဝတ္စံုကိုယ္စီ ၊ေခါင္းေပါင္း ကိုယ္စီႏွင့္စက္ေလွထြက္ ခြာသြားတာကို အသက္မပါပဲ လက္ကႏႈတ္ဆက္ေနပံုက ဘယ္လိုနားလည္ ရမလဲ ဟု စဥ္းစားရခက္ေနသည္။

ေကအန္ယူႏွင့္ ဒီေကဘီေအ-အေရးအခင္း။
သတင္းက သဲ့သဲ့ၾကားေနရသည္။ မေသခ်ာေတာ့မေျပာတတ္။ ေကအန္ယူအဖြဲ ့အစည္းအတြင္း ပဌိပကၡ ျဖစ္ေနၿပီတဲ့။ တဘက္မွာလည္း ရန္သူက ေကအန္ယူကို တဘက္သတ္အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးလုပ္ေနၿပီတဲ့။ က်ေနာ္ေတာ့မယံု။ ရန္သူသည္တဘက္လွည့္ျဖင့္ ထြီပါဝီက်ိဳး ခံစစ္ေၾကာကို ထိုးစစ္လုပ္၍ မရသည့္အဆံုး ပရိရာယ္ဆင္ၿပီး ေကအန္ယူေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းထဲသို ့ ဘာသာေရးအရ စိတ္ဝမ္းကြဲေအာင္ ျပဳလုပ္ၿပီး မာနယ္ပု ေလာ ဌာနခ်ဳပ္ႀကီးကို အပိုင္စီးသြားခဲ့သည္။ သို ့ေသာ္ မာနယ္ပုေလာ ဌာခ်ဳပ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေန ေသးသည္ကိုေတာ့ျဖင့္။
ထိုသို ့အေရးအခင္းျဖစ္ေနခ်ိန္အတြင္း က်ေနာ္တို ့မကဒတ ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ေဒါင္းဂြင္သို ့ စက္ေလွျဖင့္ ျပန္လာ ခဲ့ ရသည္။ ေဒါင္းဂြင္းဌာနခ်ဳပ္သို ့ေရာက္၍ မၾကာမီ ရန္သူႏွင့္ဒီေကဘီေအပူးေပါင္းအဖြဲ ့ေတြသည္ သံလြင္ျမစ္ရိုး အစိတ္အပိုင္းအေတာ္မ်ားမ်ားကို ျဖန္ ့က်က္ေနရာယူမႈမ်ားျပဳၿပီး မၾကာခင္ က်ေနာ္တို ့ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ကိုပါ စစ္ ဆင္ေရးျပဳလုပ္မည္ဆိုသည့္သတင္း အခိုင္အမာရသည့္အတြက္ ဌာနခ်ဳပ္ႀကီး ေရႊ ့ေျပာင္းဘို ့ အစီအစဥ္ကို စ တင္ျပဳလုပ္ ေနၾကသည္။
သက္ဆိုင္ရာတပ္ရင္းေတြမွလည္း တပ္ရင္းအေလွ်ာက္ တိုက္ခိုက္ေရးအင္အားထုပ္ၿပီး ပူးေပါင္း စစ္ေၾကာင္း ေတြဖြဲ ့။ဗဟိုလံုၿခံဳေရးအတြက္ ဗဟိုေနာက္ေက်ာ၌ စစ္ေၾကာင္းမ်ားေနရာယူၾကရသည္။ ျဖစ္လိုက္သည့္ တိုက္ပြဲေတြမွာလည္း ညတိုက္ပြဲမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ရန္သူဘက္မွ အရွင္ဖမ္းမိသည့္ ရန္သူစစ္သားမ်ားကို သံု ့ပန္း အျဖစ္ ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္လာၿပီး ထိမ္းသိမ္းလိုက္ၾကသည္။ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္တြင္ ေရွ ့တန္း၌ တိုက္ပြဲျဖစ္ရင္း အရွင္ဖမ္းမိသူ (သို ့မဟုတ္) လက္နက္ခ်အလင္းဝင္သူမ်ားကို အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ျခင္း မျပဳ လုပ္ရန္ ဗဟိုစစ္ေကာ္မရွင္မွ အတိအက်အမိန္ ့ထုတ္ထားပါ သည္။ ထို ့ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္တြင္ သံု ့ပန္းေပၚလစီကို ရိုေသစြာက်င့္သံုးျခင္းမွာ ဤအခ်က္ေတြက သက္ေသျပသည္မဟုတ္ပါလား။
ေျပာင္းေရႊ ့ေရးအစီအစဥ္၌ စစ္ေရးတာဝန္ရွိသူမွ အမိန္ ့ထုတ္ရာတြင္ အျခားတပ္ရင္းမွ အိမ္ေထာင္သည္မ်ား၊ ဌာနမ်ား၊ ပစၥည္းမ်ားအားလံုး ေျပာင္းေရႊ ့ၿပီးမွ ဆက္သြယ္ေရးတပ္ဖြဲ ့မွာ ေနာက္ဆံုးမွဆုတ္ခြာရမည္ဟု အမိန္ ့ခ်ထား၍ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ စြန္ ့ခြာရေတာ့မည့္ဌာနခ်ဳပ္ႀကီး၏ ခမ္းနားႀကီးက်ယ္မႈေတြကို တဝႀကီး ၾကည္ ့ၿပီးမွ ဆုတ္ခြာျခင္းအစီအစဥ္ကို ျပဳလုပ္ရေတာ့သည္။
တဘက္ကမ္းမွာေတာ့ ပုရြက္ဆိတ္ေတြအစာခ်ီၿပီးစီတန္းေနသည့္အလား ျမင္ကြင္းမ်ားက။ တခ်ိဳ ့ဆိုလွ်င္ ကရင္ လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း အသြားအျပန္ ပစၥည္းေတြထမ္းရင္း သူ ့မယံု၊ ကိုယ့္မယံုအၾကည့္ေတြျဖင့္ သံႆယေတြပြားၿပီး သြားလာလႈပ္ရွားေနၾကပံု။ မကဒတတပ္ဖြဲ ့ဝင္မိသားစုမ်ား၊ အိမ္ေထာင္ သည္မ်ားကို လံုၿခံဳေဘးကင္းရာ ေနရာမ်ားတြင္ ယာယီတဲစခန္းမ်ားခ်၍ ေခတၱေနၾကရသည္။ အခ်ိဳ ့ဆိုလွ်င္ အျပင္းဖ်ားဖ်ားေနၾကသည္။ အခ်ိဳ ့အိမ္ေထာင္ သည္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဆိုလွ်င္ ေမြးခါနီး ေန ့ေစ့၊ လေစ့ကိုယ္ဝန္ေတြပိုက္ၿပီး ဘယ္ေနရာမွာ ေမြး သြားမလဲ ဗိုက္တျပင္ျပင္တထင့္ထင့္ျဖင့္။ လူတန္းရ်ည္ႀကီး၏ ပစၥကၡဘဝအေျခအေနေတြက ထိုကဲ့သို ့ျဖတ္သန္း နာခံရင္း စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေတာ္လွန္ေရးခရီးၾကမ္းထဲတြင္ ရင့္က်က္ခဲ့ၾကသည္။
၁၉၉၅ခုႏွစ္-ၾသဂုတ္။
ဝဲႀကီးစခန္း။ ။ ဝဲႀကီးမွာ နာမည္ႏွင့္လိုက္သည္။ သံလြင္ျမစ္အတြင္း ေရဆန္သို ့ျပန္တက္သည့္ မည့္သည့္ စက္ေလွမဆို ဤဝဲႀကီးေနရာ သို ့ေရာက္လွ်င္ ေလွဦးမွာရပ္သြားၿပီး စုတ္ဝဲ၊ မႈတ္ဝဲမ်ားဆူပြက္၍ စက္ေလွႀကီးကို ဝဲလွည့္၍ေနသည္။ ဝဲလွည့္စဥ္ အသဲထိတ္စြာ ေရေတြက ေလွဝမ္းထဲသို ့ တေရာေဟာ ဝင္လာသည္။ ထို ့ေနာက္ မႈတ္ဝဲ၏ မႈတ္ထုတ္လိုက္သည့္ ေရေၾကာင္းအတိုင္း စက္ရွိန္ကိုျမွင့္တင္၍ လွ်ပ္တျပက္ ေမာင္း ထြက္ရသည့္ေနရာ ျဖစ္သည္။ သို ့ေသာ္ေလွေမာင္းသမားက လိမၼာကြၽမ္းက်င္စြာျဖင့္ လုပ္ကိုင္သြားလာ ေနၾကရသည္။ ေဘးတဘက္တခ်က္တြင္ ရႈေမွ်ာ္ခင္းေတြႏွင့္ ေရညိွ ေရာင္ ေတာင္တန္းႀကီးေတြ ကာစီး ထားသည့္ပံုေတြအလား ျမင့္မားတည္ရွိေနပံုကလည္း လွ်ိဳ ့ဝွက္ဆန္းက်ယ္စြာ လွပေနသည္ကေတာ့ သူ ့သဘာဝႏွင့္သူ။
ဝဲႀကီးတြင္တာဝန္က်ရင္း တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ ့မ်ားမွာ ေျခကုတ္စခန္းမ်ားကိုယ္စီျဖင့္ ေရွ ့တန္းဧရိယာမ်ားတြင္ လွည့္လည္သြားလာၾကရင္း နယ္ေျမခံမဟာမိတ္စစ္ေၾကာင္းမ်ားျဖင့္ ေအးအတူပူအမွ် တစ္ဘဝတည္းမွာ စုစည္းညီညာစြာျဖင့္ ျဖတ္သန္းၾကရင္း။ စစ္ေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို အေကာင္ အထည္ေဖာ္ေနပံုက မ.က.ဒ.တ.၏ စစ္ေရးအျမင္ရင့္က်က္လာမႈ။ ႏိုင္ငံေရးအသိႏွင့္ေတာ္လွန္ေရးသတိေတြကို ရင္ဝယ္ပိုက္ရင္း ျမန္ျပည္သစ္၏ သားေကာင္း ေဒါင္းစစ္သည္ေတြ၏ ေပးဆပ္မႈက ရက္ေရာတက္ၾကြသည့္ ေျခလွမ္းေတြကို ျမင္ေယာင္ရင္း။ထိုပံုရိပ္ေတြကို ေမ့၍ရေနဦးမည္မဟုတ္တာေတာ့ အေသ အျခာေျပာႏိုင္သည္ပါသည္။ ထိူေသျခာမႈမ်ားသည္ ျမန္မာျပည္ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးႀကီး၏ သမိုင္းတစ္ခုတြင္ ကဏၱတစ္ခုအျဖစ္ ရွိေနရမည္ဟုျမင္ ေယာင္ရင္း။ ေတာ္လွန္ေရးေျခေထာက္ေတြက ဆူးမေၾကာက္စြာေလွ်ာက္လွမ္းေနပံု။
ၾသဂုတ္-၁၉၉၅။

အမိန္ ့က ပံုမွန္အလိုမက်မႈ၊ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြကို ရုတ္တရက္ပုတ္ႏိုးလိုက္သည့္အလား ဝမ္းသာၾကည္ႏူးမႈအမိန္ ့ပဲျဖစ္ပါသည္။ သြားရမည့္ ေဒသမွာ-ေကအန္ယူ တပ္မဟာ(၂)၊ ေတာင္ငူခရိုင္၊သံေတာင္ၿမိဳ ့ေျမာက္ဘက္၊ အေျခခံေဒသထိုးေဖာက္ေရး။ ထိုေဒသကိုအထူးေဒသဟုေခၚသည္။ ဘယ္ေလာက္ေဝးၿပီး၊ဘယ္ေလာက္ၾကာမွ ေရာက္ႏိုင္မည္ဆိုတာ မခန္ ့မွန္းႏိုင္။ ေလာေလာဆယ္ခရီးထြက္ရမည္ဆိုျခင္းက ေပ်ာ္စရာ။ ၾကည္ႏူးစရာ။ ဝပ္က်င္းထဲ ဝပ္ေနရသည့္ၾကက္မတစ္ေကာင္လို အေညာင္းမိေနသည့္ က်ေနာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္။ ဆက္သြယ္ေရး တာဝန္မ်ားျဖင့္ ထိုေဒသကိုသြားေရာက္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရမည္။ ခရီးမထြက္မီ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္စရာ ရွိသည္မ်ားျပင္ဆင္ေနမိသည္။ ဒါကေရွ ့တန္းထြက္ခါနီး ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္၏ ပံုမွန္လုပ္ရ မည့္ အလုပ္။ေတာင္တက္လ်င္ေညာင္းမည္၊ ဒီအတြက္ အေမာခံႏိုင္ေအာင္၊ အေညာင္ခံႏိုင္ေအာင္ ပထမ ထိုင္ထ ေလ့က်င့္ ခန္းဝင္ရသည္။ ခရီးထြက္ခါနီးမွ လက္ပူတိုက္ရသလိုမ်ိဳးလုပ္ရေတာ့ ေျခသလံုးေတြႀကီးလာသည္။ ေပါင္ေၾကာ ေတြတင္းလာသည္။ လမ္းေလွ်ာက္လ်င္ကြတတ။

ကလို ့ပါ-ဒုကၡသည္ရြာေလးမွ ေလွျဖတ္ကူးၿပီး ခရီးထြက္ရသည္။ ထိုအခ်ိန္-ကရင္ဒီေကဘီေအႏွင့္ရန္သူ ့တပ္မ်ားမွာ သံလြင္ကမ္းရိုးတစ္ ေလွ်ာက္ တပ္စြဲထားသျဖင့္ လြတ္သည့္ေနရာမွ ဗမာဘက္ကမ္းကို ကူး၍ ခရီးထြက္ရသည္။ ခရီးထြက္ရမည့္အဖြဲ ့မွာ (၅)ေယာက္။က်ေနာ္အပါအဝင္ တပ္မဟာ(၅)အတြင္ဒီပူးႏိုရြာတြင္ က်န္ရစ္ခဲ့မည့္ ေထာက္ပို ့အဖြဲ ့တစ္ဖြဲ ့။ စစ္ဆင္ေရးအတြင္း ရန္သူ ့စစ္ေၾကာင္းမွ ေပၚတာေျပး(၇)ေယာက္။ ထိုေပၚတာ ေျပးမ်ားသည္ မံုရြာ၊ ေရတာရွည္၊ ပ်ဥ္းမနားဘက္မွ ျဖစ္ၾကသည္။ သူတို ့သည္ က်ေနာ္တို ့ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္သို ့ သံလြင္ျမစ္ေၾကာင္းအတိုင္း သစ္တံုးႀကီးမ်ားျဖင့္ စုန္ဆင္းၿပီး တပ္ရင္းေရွ ့သို ့ေရာက္လ်င္ ေရခ်ိဳးေနေသာ က်ေနာ္တို ့ရဲေဘာ္ေတြထံသို ့ -ကယ္ေတာ္မူၾကပါဗ်ိဳ ့-ဟုေအာ္ေခၚ၍ ရဲေဘာ္မ်ားမွ စက္ေလွျဖင့္ သြားေရာက္ဆယ္ယူ၍ တပ္ရင္း၌ေခတၱထားၿပီး သူတို ့ဆႏၵအရ အ္သို ့ျပန္ခ်င္သည္ဆို၍ ယခုခရီးထြက္မည့္အဖြဲ ့တြင္ လိုက္ပါလာျခင္းျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့သည္ ရန္သူလႈပ္ရွားမႈကို နားစြင့္ၿပီး လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း မသြားေတာ့ပဲ ေတာတိုး၍ တစ္ရြာဝင္၊တစ္ရြာထြက္ သတင္းေထာက္ သတင္းမထူးဘူး ဆိုမွ ေရွ ့သို ့ခရီးဆက္ၾကရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ စစ္ဆင္ေရးဆိုင္ရာ စစ္ေရးပစၥည္းမ်ား၊ လက္နက္ခဲယမ္း အခ်ိဳ ့ပါရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ မေတာ္တဆ လမ္းတြင္ ရန္သူႏွင့္ပက္ပင္းတိုး၍ ရုတ္တရက္တိုက္ပြဲျဖစ္ခဲ့လ်င္ ဒီပစၥည္း၊ ဒီလူႏွင့္ ေရွာင္ရ တိမ္းရႏွင့္ မလြယ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့ဗူးသိုေတာင္သို ့စတင္တက္ေနပါသည္။ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္းတက္တာမဟုတ္၍ အေတာ္ပင္ပန္းလွပါသည္။ ရဲေဘာ္ တစ္ေယာက္ဆိုလ်င္ ေတာင္တက္ရာတြင္မတက္ႏိုင္ေတာယ့ပါ။ မ်က္လံုးမ်ားမူးေဝၿပီး ေျခေထာက္ေတြမွာ ခ်ိေန၍ စစ္အီကြန္ ့မင့္ ႏွင့္ ေက်ာပိုးအိပ္မ်ား မသယ္ေဆာင္ႏိုင္ေတာ့။ တပ္ရင္းမွတပ္စိတ္မႈးရဲေဘာ္ေက်ာ္စိုးႏွင့္ ရဲေဘာ္ဒႆတို ့မွ ထိုရဲေဘာ္၏ပစၥည္းမ်ားကို မွ်သယ္၍ ဗူးသိုေတာင္ေၾကာသို ့ ဆက္လက္တက္သြားရပါသည္။ က်ေနာ္ ့မွာေတာ့ သူတို ့ကို ကူသယ္ေပးဘို ့ေနေနသာသာ ကိုယ္ပစၥည္းႏွင့္ကိုယ္ ပစ္ခ်ခဲ့ခ်င္စိတ္က မၾကာမၾကာေပၚ ေပါက္ေနသည္။ ခရီးသြားရင္း ခရီးထြက္ေနရင္း ထိုရဲေဘာ္မွာ ေတာင္ႀကီးကိုၾကည့္လိုက္၊ လြယ္ထားသည့္ စစ္ေရဗူးကို အဖံုးဖြင့္ၿပီးေသာက္လိုက္။ ၾကာေတာ့ စိတ္ဓါတ္က်ဟန္တူပါသည္။ ေရွ ့ဆက္ ခရီးမထြက္ႏိုင္ေတာ့။ ရဲေဘာ္ဒႆမွ ထိုရဲေဘာ္ကိုေက်ာပိုးၿပီး ဗူးသိုေတာင္ႀကီးေပၚသို ့ မွန္မွန္တက္သြား သည္။ ထိုရဲေဘာ္၏ စိတ္ဓါတ္ကို က်ေနာ့္စိတ္ထဲ အသိအမွတ္ျပဳရင္း လက္ေတြ ့ဘဝ၏ ခက္ခဲမႈေတြကို သံုးသပ္ဆင္ျခင္ရင္း ေရွ ့ခရီး အတြက္ ဒီပံုစံျဖင့္ ဆက္သြားႏိုင္ပါ့မလားဟု သံႆယေတြျဖစ္ရင္း။
ဗူးသိုေတာင္ေပၚမွ စဆင္းပါသည္။ သို ့ေသာ္ ဖာပြန္၊ ေက်ာက္ညွပ္သို ့ ဆက္သြယ္ေဖာက္လုပ္ထားေသာ ရန္သူ့ ဆက္သြယ္ေရးေထာက္ပို ့လမ္းရွိေန ၍ ခရီးမဆက္ႏိုင္။ ေရွ ့သို ့ နယ္ေျမခံတစ္ေယာက္မွ သတင္းႀကိဳတင္ ေထာက္လွမ္းၿပီးမွ ထိုကားလမ္းကိုျဖတ္ရသည္။ ဖာပြန္-ေက်ာက္ညွပ္ကားလမ္းသည္ ရန္သူမွ သံလြင္ကမ္းေဘး တြင္ အေျချပဳတပ္ဆြဲထားေသာ တပ္စခန္းအသီးသီးသို ့ ရိကၡာမ်ား၊ ခဲယမ္းမီးေက်ာက္မ်ားကို စစ္ထရပ္ကား မ်ားျဖင့္ လည္း ေကာင္း၊ ေပၚတာအထမ္းသမားမ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း ေဒသခံကရင္တိုင္းရင္းသားမ်ားကို အဓမၼ ေခၚယူ၍ ဆက္သြယ္အသံုးျပဳေနေသာ အဓိကလမ္း ေၾကာင္းျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ နယ္ေျမခံ ကရင့္ ေတာ္လွန္ေရးေျပာက္က်ားမ်ား၏ အလစ္အငိုက္တိုက္ခိုက္ေျခမႈန္းျခင္းခံရသည္။ ဗိုလ္ေဆးဖိုးအဖြဲ ့မွ ရဲေဘာ္(၁)ေယာက္မွ ဖာပြန္ကားလမ္းျဖတ္ၿပီး လမ္းကာကင္းေစာင့္ေပးသည္။ ကားလမ္းသို ့ျဖတ္စဥ္ ရဲေဘာ္မ်ားမွာ ေသနတ္လံုၿခံဳေရးခလုတ္ကို ဖြင့္ၿပီး တစ္ဦးျခင္းအလ်င္အျမန္ကားလမ္းတစ္ဘက္ျခမ္းသို ့ကူးရပါသည္။ ထိုကားလမ္း၏အက်ယ္မွာ ေျခာက္ေပသာသာေျမညီကားလမ္းျဖစ္သည္။ ကားလမ္း တဘက္သို ့ အားလံုး အ ဆင္ေျပစြာကူးၿပီး ေတာင္ေၾကာအတိုင္း ေျပေျပတက္ရာ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ရန္သူစခန္းခ်သြားသည္မ်ားကို နယ္ေျမခံရဲေဘာ္မွ ေျပာျပ၍ အံ ့ၾသမွင္သက္စြာျဖင့္ အနီးပါတ္ဝန္းက်င္ကို ေဝွ ့ဝိုက္ၾကည့္မိသည္။ ဝါးဆစ္ဗူးမ်ား ခုတ္ၿပီး ေရထည့္ထားသည့္ေရဗူးမ်ား၊ သစ္ရြက္သစ္ခက္မ်ား ခင္းၿပီး ညအိပ္သြားသည့္ေနရာမ်ား၊ သုခိတာ ေဆးလိပ္တိုမ်ား။ ညာသိုေဆးရြက္ႀကီးေဆးလိပ္တိုမ်ား၊ ထမင္းလံုးမ်ား၊ စသည္တို ့ကိုေတြ ့ရ၍ မေန ့က စခန္းခ် သြားသည္မွာ ဤအခ်က္မ်ားကသက္ေသျပေနသည္။ သတင္းအရ ရန္သူႏွင့္က်ေနာ္တို ့မွာ ေရွ ့ဆင့္ ေနာက္ဆင့္ျဖစ္ေနသည္။ ရန္သူ ့စစ္ေၾကာင္း မွာ နံနက္မိုးမလင္းခင္ (၄)နာရီခန္ ့၌ စစ္ေၾကာင္းထြက္ပံုရသည္။ က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့မွာ ရန္သူ ့စစ္ေၾကာင္းထြက္သြားၿပီးလို ့ နာရီဝက္ေလာက္ခန့္ၾကာမွ ေရာက္လာသည္ဟု ထို ကားလမ္းေဘး၌ရွိေသာရြာသားမ်ား ကရင္ဘာသာျဖင့္ ေျပာသံၾကားေနရသည္။

က်ည္ေ၀းၿဖိဳး

အပိုင္း(၆)ကို-ဆက္လက္ေဖာ္ျပသြားပါမည္။