လူသားဟာေမ်ာက္ကဆင္းသက္လာတယ္ဆိုတဲ့မစၥတာဒါ၀င္

                                       လူသားဟာေမ်ာက္ကဆင္းသက္လာတယ္ဆိုတဲ့မစၥတာဒါ၀င္

                                    

အရွုံးမေပးသူမ်ဳိးဆက္သစ္တို့ေတြ ့ဆုံပြဲ။

အရွုံးမေပးသူမ်ဳိးဆက္သစ္တို့ေတြ ့ဆုံပြဲ။

ဒီကေလးမက ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္က ဒုကၡသည္ အျဖစ္ မိသားစုႏွင့္အတူူ

အေမရိကန္ကို ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္မွာ ေရာက္လာသူ။

အဲဒီတုန္းက ခြပ္ေဒါင္းးမေလးက တတိယတန္းေက်ာင္းသူ။

အခု နဝမတန္းေက်ာင္းသူအျဖစ္တက္ရန္ေစာင့္ေနသူ။

ေနတာက အိုဟိုင္းအိုျပည္နယ္၊အခရြန့္ျမိဳ ့၊အစိုးရအိမ္ယာတြင္ေနထိုင္သူ။

မိဘေတြက အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္မေျပၾက၊

အေဖက ျပည္ခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္း၊

အေမက ရန္ငါစည္းျပတ္တဲ့သူ။

ရဲေဘာ္ေအသင္တို၏ ့ ျမန္မာျပည္လြတ္ေျမာက္ေရး မိုင္ ၃ဝဝဝ ျငိမ္းခ်မ္းစြာဆႏၵျပ လမ္းေလွ်ာက္ ခရီးစဥ္တြင္

လိုက္ပါပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သူ၊

ရဲေဘာ္ေမာင္ေမာင္တိတ္တို ့၏ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ျမန္မာျပည္လြတ္ေျမာက္ေရး မိုင္ ၉ဝဝ ျငိမ္းခ်မ္းစြာဆႏၵျပ လမ္းေလွ်ာက္ ခရီးစဥ္တြင္ တက္ၾကြစြာ ပါဝင္ခဲ့သူ၊

ေက်ာင္းေဘာလုံးအသင္းတြင္ ေရွ့တန္းတိုက္စစ္မွဴး၊

သမတ ပညာေရခြၽန္ေထာက္ပံ့ေရးဆုကို ဆြတ္ခူးႏိုင္၍ ေမလ ၂ဝ၁ဝခုႏွစ္၊

ဝါရွင္တန္ဒီစီ၊သမတအိမ္ျဖဴေတာ္တြင္

သမတ အိုဘားမား ကိုယ္တိုင္ လက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္ျပီး

ဂုဏ္ျပဳလက္မွတ္ေပးအပ္ခံရသူ၊

ကေလးမ စိတ္ဝင္စားတဲ့ ဘာသာရပ္က

သမိုင္းရုပ္ၾကြင္းတူးေဖာ္ေလ့လာေရးုျဖစ္သည္၊

ေမြးခ်င္း (၄)ေယာက္တြင္ သူမက ဒုတိယေျမာက္၊

သူမ အမည္က ေခ်ာျငိမ္းေက်ာ္ ၊

ျမန္မာေသြးသစ္ျဖစ္သည္၊

အမွန္တရားကို ျမတ္ႏိုး၏၊

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ျမန္မာျပည္ကို ခ်စ္သည္၊

မိတ္ေဆြေကာင္းကို တန္ဖိုးထား၏ ။   ။

အက်ဥ္းက်ခံေနရေသာကမၻာ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေမြးေန ့ ၆၅ ႏွစ္ေျမာက္ အမွတ္တရ ။

ရဲေဘာ္ေဒါင္းနီ

လူထုေခါင္းေဆာင္၊ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အသက္(၆၅)နွစ္ျပည့္၊ေမြးေန ့ပို ့စ္ကဒ္နွင့္ဓါတ္ပံုသမိုင္းမ်ား။

ႏွင္းဆီေရာင္ေတာ္လွန္ေရးရုပ္ပံုလႊာအပိုင္း(၁၄)

ကယန္းျပည္သစ္ေရာက္မကဒတတပ္ဖြဲ့ဝင္အခ်ိဳ ့သည္လြိဳင္ေကာ္ေထာက္လွမ္းေရး(၂၇)၏ဖိအားေပးမႈေၾကာင့္ (၂၅)ရက္၊ေအာက္တိုဘာ၁၉၉၈တြင္ကားျဖင့္လြိဳင္ေကာ္ႏွင့္လိပ္သိုလ္အၾကားကားလမ္းသို့လိုက္ပို့ေပးသည္။ ထိုကားလမ္းမွက်ေနာ္တို ့ျဖတ္ဆင္းၿပီးေဒါလီရြာသို့ေရာက္သည္။၄င္းရြာတြင္တညအိပ္ၿပီးနံနက္မိုးမလင္းမွီခရီး ထြက္ဘို ့ျပင္ဆင္ၾကသည္။က်ေနာ္တို့ခရီးထြက္ရမည့္လမ္းေၾကာင္းမွာကလလတအုပ္ခ်ဳပ္ေရးနယ္ေျမသို ့ ျဖစ္သည္။ မူရ္ငးလမ္းအတိုင္းသြားလ်င္ေန့့ဝက္ႏွင့္ရည္မွန္းခ်က္သို့ေရာက္ႏိုင္သည္။သို့ေသာ္သတင္းေပါက္မည္ စိုး၍လမ္းေၾကာင္းအတိုင္းမသြားပဲေတာတိုး၍ခရီးတြက္ရသည္။ကယန္းျပည္သစ္ေဒသအစပ္ႏွင့္ကလလတေဒ သအစပ္အၾကား ေတာင္မ်ားမွာ ျမင့္မားမို ့ေမာက္လွသည္။ တခါတရံမတ္ေစာက္လွ၍ အတက္ဆိုးလွေသာ ေတာင္မ်ားမွတဆင့္ခက္ခက္ခဲခဲျပန္ဆင္းၿပီးေခ်ာင္းႀကိဳ၊ေခ်ာင္ၾကားေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ရျပန္သည္။က်ေနာတို့ခ ရီးထြက္တြင္ဒီေန့အဖို ့အေရာက္ခ်ီတက္ရမည့္ေနရာမွာကလလတအတြင္းေရးမႈး ဗိုလ္မႈးေရႊဝါသစ္ေတာရံုးသို့ ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို့အဖြဲ ့အားလမ္းျပအျဖစ္ကယန္းျပည္သစ္ဥကၠဌရံုးမွရဲေဘာ္ေအာင္ေက်ာ္မွဦးေဆာင္သည္။ ေတာင္ေၾကာေရစပ္မ်ားတြင္ကြၽန္းသစ္တံုးႀကီးမ်ား အစီအရီေတြ ့ရသည္။ ခရီးထြက္ေနစဥ္အတြင္း ခပ္ေဝးေဝး ေတာင္ေၾကာမ်ားအေပၚမွကားသံအခ်ိဳ ့ၾကားရသည္။ထိုကားသံသည္ရာဒိုသို ့သြားေသာကားျဖစ္ေၾကာင္း လမ္းျပ ရဲေဘာ္မွရွင္းျပသည္။ က်ေနာ္ တို ့အဖြဲ ့တြင္ အိမ္ေထာင္သည္(၂)ဦးပါသျဖင့္ခရီးထြက္ရာတြင္အေတာ္အခက္ အခဲျဖစ္ရသည္။ရဲေဘာ္တစ္ဦး၏ဇနီးမွာကိုယ္ေလးလက္ဝန္ႀကီးျဖင့္။ကလလတသစ္ေတာရံုးသို့ည(၁၉းဝဝ)နာရီ ေလာက္မွေရာက္ၾကသည္။သစ္ေတာရံုးသို ့မေရာက္မွီ ေရစီးၾကမ္းသည့္ထူးေခ်ာင္းႀကီးကိုျဖတ္ကူးရသည္မွာအ သဲတေအးေအးျဖစ္မိသည္။ ေခ်ာင္းအက်ယ္မွာက်ဥ္းေသာ္လည္း ေခ်ာင္းတဘက္ကမ္းသို ့ကူးရန္ သစ္တံုး တစ္ တံုးတည္းျဖင့္ကန့္လန့္ျဖတ္ခင္းထားသည္။ေဘးတဘက္တခ်က္တြင္ လက္ကိုင္စရာတစံုတခုမွမရွိ။ ကူးရသည္မွာ မလြယ္ကူလွ။ ျပဳတ္က်သြားလ်င္ထိုေရစီး၏သယ္ေဆာင္ရာသို ့တဟုန္ထိုးပါသြားႏိုင္သည္။က်ေနာ္တို ့အေျဖင့္ ကူးႏိုင္ေသာ္လည္း အိမ္ေထာင္သည္ရဲေမ(၂)ဦးကူးမွကူးႏိုင္ပါ့မလားလို့ရင္တမမျဖင့္ တဘက္ကမ္းမွေစာင့္ရင္း ၾကည့္ေနမိသည္။ရဲေဘာ္မ်ားမွရဲေမ(၂)ဦး အထုတ္အပိုးမ်ားကိုခြဲေဝယူေဆာင္ၾကၿပီး၄င္းတို ့(၂)ဦး အလြယ္အပိုး မပါ ဒီအတိုင္းကူးေစသည္။ရဲေမ(၂)ဦးမွာစိတ္ဓါတ္ခိုင္မာစြာျဖင့္ ထူးေခ်ာင္း၏ေရစီးၾကမ္းလွေသာအခက္အခဲကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ထိုတစ္ညပင္ပန္းႏြမ္းနယ္စြာအိပ္စက္အနားယူလိုက္ၾကသည္။

က်ေနာ္တို ့အဖြဲ့မွာကလလတသစ္ေတာရံုးတြင္(၅)ရက္မွ်ေနထိုင္အနားယူၾကၿပီးေအာက္တိုဘာလ(၂၉)ရက္ေန့၊ နံနက္(၉းဝဝ)နာရီတြင္ေရွ ့ခရီးဆက္ၾကသည္။လမ္းခရီးလံုၿခံဳေရးအတြက္ေသနတ္(၅)လက္ကိုယူေဆာင္ခဲ့ေသာ္ လည္းထိုသစ္ေတာရံုးမွထားခဲ့ရမည္ဆိုျပန္ေသာေၾကာင့္ထားခဲ့ရျပန္သည္။ျမတ္ႏိုးယုယစြာေထြးပိုက္ခဲ့ရေသာ ေသနတ္ႏွင့္က်ည္ေဘာက္အခ်ိဳ ့ကို ေနာက္ဆံုးအေလးျပဳ၍ေပးလိုက္ရျပန္သည္။ စိတ္ထဲနစ္နစ္သည္းသည္း ခံစားလိုက္ရသည္။လမ္းျပမွာယခင္လမ္းျပမဟုတ္ပဲရဲေဘာ္တစ္ေယာက္မွ ပို ့ေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေဒသအတြင္းရွိရြာမ်ား၏အမည္မ်ားကိုေမးရင္းစကားတေျပာေျပာႏွင့္ေတာေတြကို တေတာၿပီး တေတာတေတာင္ၿပီးတေတာင္ေက်ာ္ျဖတ္ေနရသည္။ဟာအို(ပလဲ့)၊ဝယ္ဒိုးသာ(ရြာသစ္၊ရြာေဟာင္း)၊ယူလီးခို (ေဂေကာ)ဂိတ္စခန္းစသည့္ရြာမ်ားျဖတ္ၿပီးယူလီးခိုတြင္က်ေနာ္တို့အဖြဲ ့နားၾကသည္။ယူလီးခိုရြာအေရွ့ဘက္တြင္ ႏြားကုန္သည္မ်ားစခန္းခ်အနားယူသည့္ဝါးတဲတစ္ခုတြင္ စခန္းခ်ေစသည္။ညဘက္အိပ္လို့တိတ္ဆိတ္၍ အိပ္ေမာ က်ခ်ိန္ေလာက္တြင္ဝါးတဲတဘက္တခ်က္မွခ်ံဳႏြယ္မ်ားကိုတိုးၿပီးအုပ္လိုက္ေတာတိုးသံ ၾကားရ၍ ရဲေဘာ္မ်ား အားလံုးအလန္ ့တၾကားဝါးတဲေပၚမွထ၍လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္းထြက္ေျပးၾကကုန္သည္။အမွန္ကခ်ံုတိုးလာေသာ အသံမွာရန္သူမဟုတ္ပဲႏြားမ်ားျဖစ္ေန၍ငိုအားထက္ရယ္အားသန္ေနမိသည္။သို့ေသာ္ထိုသို ့အျဖစ္မ်ိဳး ႏြားမ ဟုတ္ပဲရန္သူသာအမွန္တကယ္ျဖစ္ခဲ့မည္ဆိုလ်င္က်ေနာ္တို့၏ဘဝမွာရန္သူ၏ေသနတ္သံေအာက္မွာအသက္ အားလံုးေပ်ာက္သြားၾကမည္ကိုေတြးရင္းျဖင့္ဝမ္းနည္းအားငယ္မႈမ်ားျဖစ္ခဲ့ရသည္။
က်ေနာ္တို့အဖြဲ့သည္ယူလီးခို(ေဂေကာ)ဂိတ္စခန္းမွ ႏိုဝင္ဘာလ(၃)ရက္ ၁၉၉၈၊နံနက္(၇းဝဝ)နာရီတြင္ခရီး ဆက္ၾကရာလို့ေဒး၊ေဘခီး၊လပါခီးရြာမ်ားသို ့ျဖတ္ေက်ာ္ရသည္။ကလလတေဒသသည္လည္း ကယန္းျပည္သစ္ ေဒသလိုပဲေတာင္မ်ားမွာေတာင္ယာမ်ားအထပ္ထပ္ခုတ္ထား၍သစ္ႀကီးဝါးႀကီးပင္မ်ားမေတြ ့ရသေလာက္ရွားပါး သည္။ဘရယ္ေစာ္ရြာဝသို့က်ေနာ္စတင္ဝင္ေရာက္ရာတြင္စစ္ယူနီေဖာင္းႏွင့္အဖြဲ့တဖြဲ့ကိုအိမ္တစ္အိမ္၌ေတြ့ေန ၏။ပထမရင္ထဲထိတ္သြားသည္။ရန္သူ့တပ္မ်ားျဖစ္ေနမလား၊ေလးဆယ္မမက်ည္တြဲ အီကြန့္မင့္ကို တဲ၏ဝါးအစြန္း တြင္ခ်ိတ္ထားသည္ကိုေတြ့ရသည္။အီကြန့္မင့္တြင္ပုဝါအနီကိုလည္းေတြ့ရသည္။က်ေနာ့္မွာေရွ့သို့ဆက္မတိုးရဲပဲ လမ္းျပျဖစ္သူအား ေနာက္လွည့္သတင္းပို ့သည္။လမ္းျပမွစက္ဖြင့္၍ ထိုအဖြဲ ့အား ဆက္သြယ္ရာထိုအဖြဲ့မွာရန္ သူ့အဖြဲ့မဟုတ္ပဲေကအန္ပီပီမွလႈပ္ရွားတပ္ဖြဲ ့ျဖစ္ေနမွန္းသိရသည္။တပ္ၾကပ္ႀကီးျဖစ္သူရဲေဘာ္မွာယခင္က မကဒတတပ္ရင္း(၃ဝ၃)တြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဘူးေသာရဲေဘာ္ျဖစ္မွန္းေနာက္မွသိရသည္။ ထိုရဲေဘာ္မ်ားမွက်ေနာ္တို့၏ျဖစ္စဥ္မ်ားကိုနားလည္ၿပီးအစစကူညီေပးရွာသည္။က်ေနာ္တို့အားယခုလာသည့္ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္းေရွ့ဆက္မတိုးဖို့အႀကံေပးသည္။ဖားေဆာင္းဂြင္တြင္က်ေနာ္တို့သတင္းကိုအတိအက်ရထား ေသာရန္သူမွတပ္မ်ားအခိုင္အမာခ်ထားေၾကာင္းသိရ၍ထိုခရီးကိုေရွ့ဆက္ဖို ့မစဥ္းစားေတာ့ရန္က်ေနာ္တို့ေဆြး ေႏြးတိုင္ပင္ၾကသည္။ထို့ေၾကာင့္ထိုခရီးမဆက္ပဲလမ္းေဘးေတာင္ယာတဲ၌တညနားလိုက္ၾကသည္။ ထိုတစ္ညေရမရွိ၍တမင္းတရက္ငတ္ခဲ့ၾကေသးသည္။
ထိုေဒသတြင္ေကအန္ပီပီမွနယ္ေျမခံမ်ားႏွင့္ကလလတနယ္ေျမတာဝန္ခံမ်ားမွာနားလည္မႈရယူထားၾကသည္။ ေကအန္ပီပီကလည္းကလလတရဲေဘာ္မ်ားကိုမလြဲမေရွာင္သာမွေတြ့ခဲ့ရင္ေတာင္တိုက္ပြဲမျဖစ္ရန္။ ကလလတ ကလည္းေကအန္ပီပီတပ္မ်ားလႈပ္ရွားသြားလာၾကတာကိုေတြ့လ်င္တိုက္ပြဲမေဖာ္ေဆာင္ရန္ ညႊန္ၾကားထားသည္ ဟုသိရသည္။ထိုနယ္ေျမမွာေကအန္ပီပီႏွင့္ကလလတ(၂)ဖြဲ ့၏ဆံုခ်က္အေကာက္အခြန္ေဒသမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ထို ့ေၾကာင့္အက်ိဳးစီးပြားအရေရရွည္အက်ိဳးကိုေမွ်ာ္ကိုးၿပီးတိုက္ပြဲမျဖစ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
က်ေနာ္တို့ကရိန္နီလမ္းေၾကာင္းအတိုင္းခရီးထြက္ဖို့သေဘာတူဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ေနာက္ထပ္လမ္း ေၾကာင္းစဥ္းစားရာတြင္ယခုကရိန္နီနယ္စပ္ေတာင္ေၾကာမ်ားကိုျဖတ္ၿပီးအေနာက္ေတာင္ေထာင့္ေကအန္ယူ ေဒသသို ့ျဖတ္ခ်ိဳးဝင္ရန္စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ယခုက်ေနာ္တို့စခန္းခ်သည့္ေနရာမွာကလလတအုပ္ခ်ဳပ္ ေရးေဒသအတြင္းမွေတာသီးဖိုရြာတြင္ျဖစ္သည္။ေတာသီးဖိုရြာ၏ေအာက္တြင္ဖဲေလာ္ေခ်ာင္းရွိသည္။ဖဲေလာ္ ေခ်ာင္းကိုေက်ာ္ၿပီးမွေကအန္ယူနယ္စပ္ကိုေရာက္မည္။လမ္းခရီးမွာရက္ပိုင္း၊လပိုင္းေလာက္အထိၾကာႏိုင္မည္ ဟုခန္ ့မွန္းၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာငါ့ဆိုေသာ္ ရန္သူ ့အေျခအေနႏွင့္က်ေနာ္တို့၏ခရီးစဥ္ကိုသတင္းမေပါက္ ၾကားေအာင္လ်ိဳ ့ဝွက္စြာထြက္ခြာရန္အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။(၂၇)ရက္၊ႏိုဝင္ဘာ၁၉၉၈ေန့ေတာသီးဖိုရြာမွ စထြက္ရာ(၂၉)ရက္ ႏိုဝင္ဘာ၁၉၉၈ေန ့တြင္ကရိန္နီထိန္းခ်ဳပ္ရာမီးခါးတဲရြာသို ့ေရာက္ရွိသည္။လမ္းခရီးတြင္ ရြာအခ်ိဳ ့မွာရန္သူမွမီးရိႈဳ့ထား၍အိမ္တိုင္မ်ားမွာမီးကြၽမ္းထား၍မီးေသြးေခ်ာင္ႀကီးေတြအလားေတြ့ရ၏။ခရစ္ ယာန္ဘုရားေက်ာင္းမ်ားမွာယိုယြင္းပ်က္စီး၍ခ်ံဳႏြယ္မ်ားအၾကားတည္ရွိေနတာေတြ့ရျပန္သည္။ဘုရားေက်ာင္း ထဲတြင္အိမ္ေမြးဆိတ္မ်ား၏ေခ်တံုးမ်ား၊သခင္ေယရႈ ့ရုပ္ပံုကားခ်ပ္မွာယိုယြင္းပ်က္စီးေနတာေတြ့ရ၍ စိတ္မ ေကာင္းျဖစ္မိရံုကလြဲၿပီးဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ဦးမွာလဲ။နာမည္ႀကီးလွသည့္ဘြီးေကာ္ဘြားခီးေတာင္ေၾကာကိုအေဝးမွ လွမ္းေတြ့ေနရသည္။က်ေနာ္တို့အဖြဲ့ဘြီးေကာ္ဘြားခီးသို့(၂းဝဝ)နာရီေက်ာ္မွ်သြားရသည္။ထိုေတာင္သို့မေရာက္ မွီမီခါးေဒး(ရြာပုန္း)ရြာမွာပဲစခန္းခ်ျဖစ္သည္။
မီးခါးေဒးရြာတြင္စခန္းခ်စဥ္။ရြာထဲလွည့္ပတ္အကဲခတ္ေလ့လာရာတြင္ကရင္တိုင္းရင္းသားမ်ားမွာဆင္းရဲၾကတ္ တည္းစြာျဖင့္လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနထိုင္ရသည္ကိုေတြ ့ရသည္။ရြာေတြကိုစစ္တပ္မွမီးရႈိ ့ၿပီးေနာက္ရြာသားမ်ား မွာယခင္ရြာထဲ၌မေနလိုၾကေတာ့ပဲရြာပုန္းမ်ားအျဖစ္စုဖြဲ့ေနထိုင္ၾကရသည္။ရြာပုန္းမ်ားတြင္အေျခခံပညာရွိေသာ ေက်ာင္းဆရာ၊တစ္ေယာက္စ၊ႏွစ္ေယာက္စ၊ႏွစ္ေယာက္စမွရြာထဲမွကေလးမ်ားကိုပညာသင္ေပးၾကရသည္။ ထိုကေလးမ်ားမွာက်ေနာ္တို့ကိုေတြ့လ်င္က်ေနာ္တို့မွဗမာစကားေျပာ၍အေတာ္ေၾကာက္ရံြ ေနပံုရသည္။ ေခတ္၏ဆိုးႀကိဳးမ်ားကိုဤကေလးေတြခါးသည္းနာက်ည္းစြာခံစားေနရသည္ကိုၾကည့္ရင္းက်ေနာ္၏ရင္ထဲ နင့္သည္းစြာခံစားရသည္။ရြာသားမ်ားမွာ၄င္းတို့ေတာင္ယာထြက္သီးႏွံမ်ားကိုေနာက္လြယ္ပုလိုင္းထဲသို့ကိုယ္စီ ထည့္၍မနက္ခရီးထြက္ဘို ့ျပင္ဆင္ေနၾကသည္ကိုၾကည့္ရင္းေမးျမန္းၾကည့္မိရာမနက္တြင္ရာဒိုသို့ခရီးထြက္ၿပီး ယခုသီးႏွံမ်ားကိုၿမိဳ့ေပၚတြင္ဆားျဖင့္လည္းေကာင္း၊လဲလွယ္ရန္အတြက္ျဖစ္သည္ဟုသိရ၍ ဆက္သြယ္ေရး လမ္းေၾကာင္း၏အခက္အခဲကိုဤေဒသတြင္ေတြ့ရျပန္သည္။မူခါေဒးရြာ၏အေရွ့တည့္တည့္ေဘြမိုခီးဆိုသည့္ ေတာင္ေၾကာေပၚတြင္ကားလမ္းေဖာက္လုပ္ထားသည္ဟုသိရသည္။ထိုကားလမ္းမွာေတာင္ငူ၊ေမာ္ခ်ီး၊ ဖားေဆာင္း၊လြိဳင္ေကာ္စသည္ၿမိဳ ့မ်ားသို့စစ္သံုးကားလမ္းအျဖစ္ေဖာက္လုပ္ထားသည္။
မီးခါးေဒးရြာတြင္ေနစဥ္။ေကအန္ယူေဒသ၊ခရီးလမ္းေၾကာင္းစကားစျမည္ေမးျမန္းတီးေခါက္ၾကည့္သည္။ လက္ရွိရြာႏွင့္ေကအန္ယူတပ္မဟာ(၂)သံေတာင္ၿမိဳ့နယ္အတြင္းရွိရိႈခိုရြာမွာေျခက်င္ေလွ်ာက္ေသာ္(၆)နာရီခန္ ့ သြားရမည္ဟုေဒသခံတစ္ဦးမွေျပာျပသည္။ရိႈခိုႏွင့္အနီးတဝိုက္ေမာသူးတဲရြာဘက္တြင္သံေတာင္ၿမိဳ ့နယ္ ေကအန္ယူလႈပ္ရွားတပ္ဖြဲ့မ်ားလႈပ္ရွားေနသည္ဟုသတင္းရသည္။ထိုေဒသမ်ားမွာက်ေနာ္က်င္လည္ခဲ့ဘူးေသာ ေဒသမ်ားျဖစ္၍စိတ္ထဲဝမ္းသာမိသည္။
က်ေနာ္တို့အဖြဲ ့သည္(၂၁)ရက္၊ ဒီဇင္ဘာ၁၉၉၈ေန့တြင္တပ္မဟာ(၂)ေတာင္ငူခရိုင္သို့ေရာက္ရွိသည္။ ထိုအခ်ိန္ ေတာင္ငူခရိုင္အတြင္းေရးမႈးမွာဗိုလ္လွေငြျဖစ္ပါသည္။က်ေနာ္တို့အဖြဲ့ထဲမွအခ်ိဳ့သည္ေနာက္တန္းသို ့ျပန္ရန္ျပင္ ဆင္ၾကသည္။၄င္းတို့သည္ေကအန္ယူအုပ္ခ်ဳပ္ေရးနယ္ေျမမ်ားမွျဖတ္သန္းရင္းေကအန္ယူနယ္ေျမတာဝန္ရွိ တပ္မႈးမ်ားႏွင့္တိုင္ပင္ၿပီးေနာက္တန္းဗဟိုဌာနခ်ဳပ္သို့ဒီဇင္ဘာလအတြင္းမွာပဲခရီးဆက္ထြက္သည္။က်ေနာ့္မွာ အလုပ္အဖြဲ့တာဝန္ရွိသူမ်ား၏တာဝန္ေပးခ်က္အရလက္ရွိတပ္တပ္မဟာ(၂)ေကအန္ယူ ခရိုင္ရံုးတြင္ေနခဲ့ရန္ ျဖစ္သည္။ရန္သူမွေကအန္ယူတပ္မဟာ(၂) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေဒသမ်ားကိုစစ္ေၾကာင္းမ်ားျဖင့္ ရြာေတြထဲဝင္ၿပီးအမ်ိဳး သမီးမ်ားေတြ့လ်င္အဓမၼျပဳက်င့္၊ရြာေတြကိုမီးရိႈ ့၊ရြာသားမ်ားကိုေကအန္ယူအမာခံမ်ားဟုစြပ္စြဲၿပီး ရက္ရက္စက္ စက္သတ္ျဖတ္ၾကသည္။ရြာသားမ်ားမွာေၾကာက္ရြံ ့ၾက၍ ရြာေတြထဲ၌မေနလိုၾကပဲရြာပုန္းမ်ားျဖင့္ ေနထိုင္ၾကရ သည္။ထိုသို့အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအေျခအေနဆိုးရြားေနခ်ိန္အတြင္းေကအန္ယူမွႏိုင္ငံေရး၊ စည္းရံုးေရးဗဟိုတာဝန္ရွိသူ မ်ားမွကစဥ့္ကလ်ားရွိေနေသာရြာသူ၊ရြာသားမ်ားကိုျပန္လည္စုစည္းၿပီးရြာသားမ်ားလံုၿခံဳမႈရွိစြာ ေနထိုင္ႏိုင္ရန္ အတြက္ေဒသအတြင္းစည္းရံုးေရးေကာ္မီတီမ်ားဖြဲ ့ၾကသည္။ေကအန္ယူဗဟိုမွပဒိုကနဲေလမွာ စည္းရံုးေရးတာဝန္ ျဖင့္ေၾကာင္းသိရသည္။၄င္းမွက်ေနာ့္အားေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္အဖြဲ ့အစည္းကိုယ္စား ယခုစည္းရံုးေရးခရီးစဥ္ တြင္၄င္းတို့ႏွင့္လိုက္ပါေပးရန္ဆို၍က်ေနာ္လည္း၄င္းတို့ႏွင့္အတူရြာမ်ားသို့စည္းရံုးေရးခရီးဆင္းျဖစ္ၾကသည္။ ရြာသားမ်ားမွာေကအန္ယူ၊ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္ပူးတြဲစည္းရံုးေရးခရီးဆင္းလာ၍ အားတက္ဝမ္းသာၾကတာေတြ ့ရသည္။လက္ရွိႏိုင္ငံေရးအေျခအေန၊ေကအန္ယူ၏ေတာ္လွန္ေရးအေျခအေန၊ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္၏လက္ နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ရွစ္ေလးလံုးအေတြ ့အႀကံဳရွင္းလင္းခ်က္မ်ားကိုရြာလူထုႏွင့္အတူေျပာၾကဆိုၾက၊ ေဆြးေႏြးၾက၍ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွပါသည္။
၁၉၉၉ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ(၁၆)ရက္ေန့။က်ေနာ္သည္ေကအန္ယူတပ္မဟာ(၂)ခရိုင္ရံုးမွေနာက္တန္းေအဘီ အက္စ္ဒီအက္ဗဟိုသို ့ျပန္ခဲ့ပါသည္။ ျပန္ခဲ့ရျခင္းရည္ရြယ္ခ်က္မွာ-ေတာ္လွန္ေရးတြင္ျဖတ္သန္းမႈအေတြ့အႀကံဳ မ်ား၊ေရွ့ဆက္လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား၊ဆက္လုပ္ႏိုင္ရန္အတြက္ျပင္ဆင္မႈေတြႏွင့္အတူလုပ္ငန္းစဥ္အေသးစိတ္မ်ား စီစဥ္ေရးဆြဲၿပီးအထက္တာဝန္ရွိသူမ်ားထံတင္ျပအစီရင္ခံမည္ဟုရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ျပန္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ မတ္လ(၁၆)ရက္ေန့တြင္ဌာနခ်ဳပ္သို့ေရာက္သည္။ထိုအခ်ိန္။ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္၏ပဥၥမအႀကိမ္ညီလာခံ က်င္းပေနေသာအခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။ထိုညီလာခံတြင္ႏိုင္ငံေရးသေဘာမတိုက္ဆိုင္မႈမ်ားၾကားရ၍အေတာ္အား ေပ်ာ့သြားခဲ့ရသည္။

က်ည္ေ၀ျဖိဳး
ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါဦးမည္။

ဆူးမစူးတဲ့ စု

ဆူးမစူးတဲ့ စု

သကၠရာဇ္ေတြ တစတစေၾကြ

ဆူးေထာင္ေတြ တေျဖးေျဖးရစ္

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တေငြ ့ေငြ ့ဆင္း

သင္းကြဲေလရုိင္းၾကမ္းေတြ

အၾကိမ္ၾကိမ္ျဖိဳလွဲခ်မရတဲ့ ေကာင္းကင္သစ္ပင္။

ဒုကၡမီးလိွဳင္းဆိုးၾကီးေတြ

ခဏခဏဝါးျမိဳေခ်မရတဲ့ ဂႏၱဝင္ပန္းပြင့္၊

စူးရွျပင္းထန္ စစ္အာဏာသံေတြ

အခါခါဖုံးလႊမ္းမရတဲ့ အျပံဳးၾကယ္စင္။

ေသာကပင့္သက္ နင့္နင့္ၾကိတ္ရႈိက္

ေဝးလြင့္ရဲေဘာ္ေတြကို ႏွဳတ္မဆက္လိုက္ရတဲ့ အလင္းရွင္။

ပိတ္ေလွာင္ေႏွာင္တည္း တားစီးမႈေတြ

အလီလီဖဲ့စားခ်ဳိးမရတဲ့ သစၥာဓါးတစ္လက္။

မနက္ျဖန္မ်ားစြာ---

တိုက္ပြဲေဖာ္ အားျမွင္ ့ထပ္ဆင့္တိုး

ကမ္းလင့္ၾကိဳဆိုသူေတြနဲ ့

ကြၽမ္းရင့္ညိွဳးငယ္သူေတြနဲ ့

လမ္းသစ္တိုးဖြင့္သူေတြနဲ ့

တမ္းတအာခံ ပုန္ကန္သူေတြနဲ ့

ရၾတာယာ မႏၱာန္ မမန္းမႈတ္

ကမၻာ့သမိုင္းစာမ်က္ႏွာ လႈပ္ႏိုး
ဒဏ္ရာေဝဒနာ ဆုပ္ကိုင္ထားကာ

ဂတိေမတၱာ ရင္တြင္းလမ္းခင္း

အက်ဥ္းစံ ရူးသြပ္ေၾက အေမွာင္တိုက္မွာ

ေခါင္းအစ ေျခအဆုံး ေသြးခ်င္းဖုံးပေစ

ဘယ္ေတာ့မွ

ဒူးမေထာက္ အလံမလွဲခဲ့သူ (အေမ ) ။ ။

ေဒါင္းနီ

ကမၻာ့ႏိုဘယ္လ္ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ( ၆၅ ) ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန ့အမွတ္တရ။

ရဲေဘာ္ေဒါင္းနီ၏အေရာင္မ်ဥ္းႏွင့္တုန့္ျပန္မႈ။

ျမန္မာစစ္အုပ္စု၏တြင္းတူးျပီးကမ္းကုန္ေအာင္မိုက္ျပမည့္ျငဴကလီးယားရည္မွန္းခ်က္။

ႏွင္းဆီေရာင္ေတာ္လွန္ေရးရုပ္ပံုလႊာအပိုင္း(၁၃)

                                           ၁၉၉၇ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ။
အေျခခံေဒသထိုးေဖာက္ေရးကာလအေတာအတြင္းအခ်ိဳ ့ရဲေဘာ္မ်ားမွာေဒသခံတိုင္းရင္းသူမ်ားႏွင့္အိမ္ေထာင္ ရက္သားက်ၾကသည္။အိမ္ေထာင္သည္မ်ားကိုစစ္ေၾကာင္းျဖင့္မလိုက္ေစလိုပဲေျမာက္ဘက္နယ္စပ္မ်ဥ္း(အထူး ေဒသႏွင့္ကယန္းေဒသအစပ္)ကိုးဒစ္ရြာႏွင့္ခ်ဥ္ပေတာင္ရြာၾကားရွိလယ္က်င္းေဘးပတ္ဝန္းက်င္ရႈိေျမာင္းမ်ား၌ ပုန္းတဲမ်ားထား၍ ေနေစသည္။ထိုအခ်ိန္ကယန္းျပည္သစ္တပ္ဖြဲ ့မွာသစ္ေတာႀကိဳးဝိုင္းအတြင္း၄င္းတို ့ေခါင္း ေဆာင္အတြင္းေရးမႈးဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းမွာမိုင္းထိ၍ေျခေထာက္ျဖတ္ပစ္လိုက္ရသည့္အေပၚေကအန္ယူအားအခဲ မေၾကျဖစ္ခ်ိန္။ နားလည္မႈလြဲမွား ေနခ်ိန္၌ကယန္းျပည္သစ္လႈပ္ရွားတပ္ဖြဲ ့မွက်ေနာ္တို့က်ေနာ္တို့မကဒတအ လုပ္အဖြဲ ့အား၄င္းတို့ႏွင့္လာေရာက္ပူးေပါင္းရန္စာျဖင့္ကမ္းလွမ္းလာသည္။က်ေနာ္တို့မွာဗဟိုမွ ညႊန္ၾကားခ်က္ မရေသးပဲ၄င္းတို့ကမ္းလွမ္းလာသည့္အေပၚအခ်ိန္ကာလတစ္ခုအထိေစာင့္ရန္ျပန္ၾကားထားသည္။မၾကာမီက ယန္းေဒသခံတပ္ဖြဲ့မွအိမ္ေထာင္သည္မ်ားစခန္းခ်သည့္ေနရာသို့လာေရာက္ေနရာယူၿပီးေသနတ္မ်ားျဖင့္လာ ေရာက္ပစ္ခတ္ၾက၍ အိမ္ေထာင္သည္ ရဲေဘာ္မ်ားမွ မဟာမိတ္ျဖစ္ေနမွန္းသိ၍ မဟာမိတ္စည္းကိုေစာင့္ထိမ္း ေသာအားျဖင့္ ျပန္လည္ပစ္ခတ္မႈမ်ားမျပဳလုပ္ခဲ့ပါ။
-မကဒတ တာဝန္ရွိသူမ်ား ဤစာရရျခင္း ကယန္းျပည္သစ္တပ္မေတာ္ႏွင့္လာေရာက္ေတြ့ဆံုရန္တေမာခိုေက်း ရြာသို့ယခုလာသည့္ဆတ္သားႏွင့္တပါတည္းလိုက္ခဲ့ပါရန္-ဆိုသည့္ကယန္းတပ္ဖြဲ့မႈး၏လက္မွတ္ျဖင့္ဆင့္ေခၚ သည္။ ထိုစာေၾကာင့္က်ေနာ္တို့အလုပ္အဖြဲ ့မွေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ရဲေဘာ္တစ္ဦးသြားေရာက္ေတြ ့ဆံုပါသည္။ ေနာက္တစ္ေန့ထိုႏွစ္ဦးျပန္မေရာက္လာပါ။ၾကားရသည့္သတင္းအရကယန္းျပည္သစ္မွက်ေနာ္တို ့ရဲေဘာ္ႏွစ္ဦး ကိုလက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္၍ဖမ္းဆီးထားေၾကာင္းသိရသည္။ထိုႏွစ္ဦးကိုဖမ္းဆီးသည့္ေနရာမွာအလယ္ေခ်ာင္းရြာ၊ ကင္းလိုက္ေၾကာ၌ျဖစ္သည္။၄င္းတို ့မွ အခ်က္(၇)ခ်က္ပါသည့္အတိုင္း-
(၁)ကယန္းျပည္သစ္သို ့ဝင္ပါ။
(၂)ကယန္းျပည္သစ္ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္၏ႏိုင္ငံေရးခံစားပိုင္ခြင့္အတိုင္းခံစားပိုင္ခြင့္၇ွိေစရမည္။
(၃)ကယန္းျပည္သစ္ပါတီႏွင့္အတူေဒသဆိုင္ရာဖြံ ့ၿဖိဳးေရးအတြက္ဝိုင္းဝန္းလုပ္ေဆာင္ရန္။
(၄)တာဝန္ႏွင့္ရာထူးအလိုက္ကယန္းျပည္သစ္တပ္မေတာ္တြင္ရယူခံစားပိုင္ခြင့္ရွိေစရမည္။
(၅)သင့္ေတာ္သည့္အခ်ိန္ကာလ(သို ့မဟုတ္)ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနေပးသည့္ကာလတြင္သက္ဆိုင္ရာအဖြဲ ့အ စည္းမ်ားသို ့ျပန္ခြင့္ျပဳမည္။
(၆)ကယန္းျပည္သစ္၏အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရမည္။
(၇)ကယန္းျပည္သစ္တာဝန္ရွိသူမ်ား၏ခြင့္ျပဳခ်က္မရပဲမည္သည့္အဖြဲ ့အစည္းပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ဆက္သြယ္ခြင့္မျပဳ လုပ္ရ-ဟုပါရွိပါသည္။
ထိုအခ်က္မ်ားကိုရဲေဘာ္တိုင္းဖတ္ၾကားသိေစၿပီးအလုပ္အဖြဲ့ေဆြးေႏြးပြဲထိုင္ျဖစ္သည္။
ေကအန္ယူတပ္မဟာ(၂)သို့နဂိုကဆုတ္ခြာရန္ေရြးခ်ယ္ထားေသာ္လည္း ရန္သူႏွင့္ေဖာက္ျပန္ေရးအဖြဲ ့မ်ားမွ ဆုတ္ခြာမည့္လမ္းေၾကာင္း မ်ားကိုတပ္အင္အားအခိုင္အမာျဖင့္ ခ်ထားေၾကာင္းသိရသည္။
ထို့ေၾကာင့္ပထမဆုတ္ခြာမည့္လမ္းေၾကာင္းအစီအစဥ္မေအာင္ျမင္ခဲ့။
ဒုတိယအခ်က္မွာ-ကယန္းျပည္သစ္သို ့ဆုတ္ခြာရန္။
တတိယအခ်က္မွာထိုႏွစ္ခုကိုမေရြးခ်ယ္ပဲလက္ရွိေဒသ၌အင္အား၊လက္နက္၊ဆက္ရပ္တည္မည္ဆိုပါကရန္သူ၏ ေျခမႈန္းျခင္းကိုခံရမည္မွာမလြဲမေသျဖစ္သည္။
ထို ့ေၾကာင့္ အဖက္ဖက္မွ သံုးသပ္ၿပီး အေကာင္းဆံုးႏွင့္ အသင့္ေတာ္ဆံုးေရြးခ်ယ္မႈ နည္းလမ္းတစ္ခုကို က်ေနာ္တို ့ေရြးခ်ယ္လိုက္ရပါၿပီ။ ထိုေရြးခ်ယ္မႈကေတာ့-ကယန္းျပည္သစ္နယ္ေျမသို ့ဆုတ္ခြာရန္ျဖစ္ပါသည္။
ကယန္းျပည္သစ္ေဒသ။
မကဒတအလယ္ပိုင္းအလုပ္အဖြဲ့သည္ကယန္းျပည္သစ္ပါတီ၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္သေဘာထားအတိုင္းကယန္း ျပည္သစ္အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးနယ္ေျမ၌အခ်ိန္ကာလတစ္ခုအထိရပ္တည္လႈပ္ရွားရန္အတြက္ယခုကယန္းျပည္ သစ္နယ္ေျမထဲသို က်ေနာ္တို ့ေရာက္၇ွိလာခဲ့ၾကသည္။
အလယ္ေခ်ာင္းရြာတြင္ကယန္းျပည္သစ္အတြင္းေရးမႈးဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းမွ ဝမ္းပန္းတသာျဖင့္က်ေနာ္တို့အားႀကိဳ ဆို၏။ ၄င္းတို ့၏ေဒသတြက္ေခါင္ရည္မ်ားျဖင့္တည္ခင္းဧည့္ခံၾကသည္။
-က်ေနာ္တို ့အပစ္အခတ္ရပ္စဲရတဲ့သေဘာကလည္းက်ားနဲ ့ႏြားနဲ့ေပါင္းထားရတဲ့သေဘာေပါ့ဗ်ာ။
-အခုလို အပစ္အခတ္ရပ္စဲလိုက္ရေတာ့က်ေနာ္တို့လူမ်ိဳးေတြလည္းေပၚတာအဆြဲမခံရေတာ့ဘူး။
-ကိုယ့္ေတာင္ယာကိုယ္ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းလုပ္ကိုင္စားေသာက္ႏိုင္တာေပါ့။
-နယ္ေျမေဒသဖြံ ့ၿဖိဳးေရးအတြက္နအဖကက်ေနာ္တို့ကိုစာသင္ေက်ာင္း၊ကားလမ္း၊ေဆးခန္းေတြေဖာက္လုပ္၊ ေဆာက္လုပ္ေပးဖို့အစီအစဥ္ရွိပါတယ္။
-ႏိုင္ငံေရးစကားကိုေတာ့ယခုအခ်ိန္မွာသူတို ့ကက်ေနာ္တို ့ကိုေျပာခြင့္မျပဳေသးဘူးလို့သိရတယ္။
-ခုခ်ိန္ဟာေဒသဖြံ ့ၿဖိဳးေရးနဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းအခ်ိဳ့ကိုသာလုပ္ခြင့္ျပဳထားပါတယ္။
-ႏိုင္ငံေရးစကားကိုေတာ့အခြင့္အခါသင့္တဲ့အခ်ိန္မွာလုပ္ေပးပါ့မယ္လို ့ေတာ့သေဘာထားရွိပါတယ္။
အထက္ပါစကားမ်ားသည္ကယန္းျပည္သစ္အတြင္းေရးမႈးဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းမွက်ေနာ္တို့ကိုမိတ္ဆက္ေပးေသာ စကားခ်ပ္မ်ားျဖစ္သည္။
ကယန္းျပည္သစ္ေဒသမွာအမ်ားအားျဖင့္ကယန္းလူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ကရင္ႏွင့္ကယန္းနယ္ေျမအစပ္တြင္ ကယန္းလူမ်ိဳးအနည္းစုႏွင့္ကယန္းေဒသေနထိုင္သူကရင္လူမ်ိဳးအမ်ားစုလည္းနန္းခ်ိဳေခ်ာင္းနေဘးတြင္ေတာင္ ယာ၊ဥယ်ာဥ္လုပ္ငန္းျဖင့္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနထိုင္ၾကသည္။ အမ်ားစုမွာ ရိုမန္ကက္သရစ္ဘာသာဝင္မ်ားျဖစ္ ၾကသည္။သဲေပ်ာ္ရြာတြင္နအဖေဖာက္လုပ္ထားေသာေျမညီေျခာက္ေပကားလမ္းတစ္ခုေတြ ့ရသည္။ ထိုကားလမ္းသည္ေျခာက္ေသြ့ရာသီတြင္သာကားအသြားအလာရွိၿပီး၊မိုးတြင္က်လ်င္ ကားသြားလာ၍မရပါ။ ရြာအခ်ိဳ ့တြင္စာသင္ေက်ာင္းသာရွိၿပီးေက်ာင္းဆရာ၊ဆရာမမ်ားလံုေလာက္မႈမရွိတာကိုေတြ ့ရသည္။ ေက်ာင္းေတြမွာလည္းအေျခခံပညာမူလတန္းအဆင့္မွ်သာဖြင့္လွစ္ေပးထားတာကိုေတြ ့ရသည္။
ေဒသခံလူထုမွာလမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးအခက္အခဲရွိသည္။ရြာမ်ားမွေဒသခံတိုင္းရင္းသားကယန္းလူထုမွာ ေစ်းဝယ္ရာတြင္ရြာမွတစ္ညအိပ္ေျခက်င္သြားရသည္။ေသာက္ေရခပ္၊လိပ္သိုလ္၊ေတာင္ငူၿမိဳ ့မ်ားသို့ေျခက်င္ သြားရသည္။ အထူးသျဖင့္သူတို့ေနထိုင္လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရသည့္လုပ္ငန္း မွာ ေတာင္ယာခုတ္ျခင္းအဓိက ျဖစ္သည္။ေတာင္ယာမ်ားကိုခုတ္ဖန္မ်ားေသာအခါေတာင္ယာမ်ားမွာနာလန္မထူျဖစ္ၾကရသည္။သစ္ႀကီး၊ဝါးႀကီး ပင္မ်ားမွာရွားပါးသေလာက္ျဖစ္ေနသည္။အခ်ိဳ ့ရြာမ်ားတြင္စိမ္းလန္းစိုျပည္သည့္သစ္ေတာမ်ားမရွိမႈေၾကာင့္ေရ ရွားပါးမႈမ်ားျဖစ္ၾကရသည္။အခ်ိဳ့ေတာင္တန္း မ်ားမွာေတာင္ယာခုတ္ဖန္မ်ားေသာေၾကာင့္ သစ္ပင္မ်ားမေပါက္ ႏိုင္ေတာ့ပဲ ေတာင္ကတံုးႀကီးမ်ားျဖစ္ေနတာကိုေတြ ့ရသည္။လူေနမႈအဆင့္အတန္းမွာလည္းအလြန္မွနိမ့္က်ပါ သည္။က်မၼာေရးပညာေပးလုပ္ငန္းမ်ားအားနည္းမႈေၾကာင့္ဝမ္းကိုက္ေရာဂါ၊ငွက္ဖ်ားေရာဂါေၾကာင့္ေသဆံုးမႈအ မ်ားအျပားရွိၾကပါသည္။အခ်ိဳ ့ရြာသားမ်ားမွာေဒသအတြင္းစီးပြားေရးမယ္မယ္ရရမရွိသည့္အတြက္မိုးကုတ္သို ့ ထြက္၍ေက်ာက္တြင္းတူးသည့္အလုပ္မ်ားသြားေရာက္လုပ္ကိုင္ၾကသည္။
မကဒတအလုပ္အဖြဲ့သည္ကယန္းျပည္သစ္ဗဟိုေကာ္မီတီမ်ား၏ စီမံခန္ ့ခြဲမႈေအာက္တြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရ သည္။ကယန္းျပည္သစ္ပါတီဥကၠဌမွာငိန္းကယန္းထန္(ဝါ)ဦးေရႊေအးျဖစ္သည္။၁၉၆၂ခုႏွစ္မွစ၍ေတာခိုေသာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ကယန္းလူမ်ိဳးလြတ္ ေျမာက္ေရးအတြက္ ေတာ္လွန္ေရးတာဝန္ ကိုတက္ၾကြစြာထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာလူမ်ိဳးစုေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ဥကၠဌဦးေရႊေအးမွာအပစ္အ ခတ္ရပ္ၿပီးေနာက္ပိုင္းသိက်ိတ္ရြာ၌ေဒသခံကယန္းတိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္အတူ လယ္ယာမ်ားလုပ္ကိုင္ထြန္ယက္ ေနတာကိုေတြ ့ရသည္။ဒကစ(ေဒသကြပ္ကဲေရးစစ္ဦးစီး)ႏွင့္ ကယန္းျပည္သစ္တပ္မေတာ္စစ္ဦးစီးတို ့မွာလြဳိင္ ေကာ္၌မၾကာခ၅ေတြ ့ဆံုစကားေျပာၾကသည္။ လြိဳင္ေကာ္တြင္ေထာက္လွမ္းေရ(၂၇)ရွိ၍ေထာက္လွမ္းေရးအ ရာရွိမ်ားမွယခုတဖန္ကယန္းျပည္သစ္တြင္ေရာက္ရွိေနေသာေက်ာင္းသားမ်ားကို၄င္းတို ့ထံအ္ပႏွံရမည္ဟု ဖိအားေပးအၾကပ္ကိုင္လာသည္။ထိုအခါကယန္းျပည္သစ္ဗဟိုေကာ္မီတီမွပထမအႀကိမ္၌ယခုေရာက္ရွိ ေနသည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားမွာကယန္းျပည္သစ္ပါတီ၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္၌ရွိ၍နအဖထံအပ္ႏွံဖို့မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းတံု ့ျပန္ခဲ့ သည္။ထိုကိစၥေၾကာင့္ကယန္းျပည္သစ္ဗဟိုေကာ္မီတီအတြင္းသေဘာထားအခ်ိဳ ့ကြဲ ၾကျပန္သည္။ ဒုတိယအႀကိမ္ ေရကန္ပုေလာရြာတြင္အေရးေပၚအစည္းအေဝးျပဳလုပ္ရာ၌ ထိုကိစၥပါလာ၍ထိုအ စည္းအေဝးမွတညီတညြတ္ တည္းဆံုးျဖတ္လိုက္သည္ကေတာ့-ကယန္းျပည္သစ္ေဒတြင္ေရာက္ရွိေနေသာ-ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္-တပ္ဖြဲ ့ ဝင္မ်ားကို ကယန္းျပည္သစ္ေဒသအတြင္းမွ ရက္ပိုင္းအတြင္းမရွိေရးတို ့ျဖစ္သည္။ ေထာက္လွမ္းေရး(၂၇)မွ ေျပာရာတြင္လက္ရွိေဒသအတြင္းမွာရွိသည့္ ေက်ာင္းသား မ်ားကို ၄င္းတို ့လက္တြင္းသို ့အပ္လ်င္အပ္၊ မအပ္လ်င္၄င္တို ့ကိုယ္တိုင္ေဒသအတြင္းသို ့ဝင္ၿပီးတပ္အင္အားျဖင့္ဝင္ေရာက္ရွင္းလင္းရလိမ့္မည္ဟု ဖိအားေပး ခဲ့သည္။
ထို ့ေၾကာင့္-မကဒတအလယ္ပိုင္းအလုပ္အဖြဲ ့ ရဲေဘာ္မ်ားသည္ သိက်ိတ္ရြာတြင္ အေရးေပၚေဆြးေႏြးပြဲျပဳလုပ္ၿပီး ခရီးထြက္ရန္အလ်င္အျမန္ျပင္ဆင္ၾကရေတာ့သည္အခ်ိဳ့ရဲေဘာ္မ်ားမွာေဒသအတြင္း၌ေတာင္ယာမ်ားခုတ္ၿပီးစပါး
ရိတ္ရန္အသင့္ျဖစ္ေနေခ်ၿပီ။ ထိုစပါးမ်ားရိတ္သိမ္းခြင့္မရပဲ ခရီးထြက္ရေတာ့မည္။ အလယ္ပိုင္းေဒသတြင္တိုက္ပြဲ ဝင္ခဲ့သည့္ေသနတ္မ်ားကိုယခုလိုကယန္းေဒသမွျပန္ထြက္ခြာရာတြင္ကယန္းျပည္သစ္ပါတီကလက္နက္မ်ား၊ က်ည္ဆံမ်ား၊ယူေဆာင္သြားခြင့္မရွိဟုသေဘာထားထုတ္ျပန္လိုက္ပါသည္။ရဲေဘာ္မ်ားသည္မိမိတို့တိုက္ပြဲဝင္ ေသနတ္မ်ားကိုယူေဆာင္သြားခ်င္ေသာ္လည္းယူေဆာင္ခြင့္မရသည့္အေပၚဝမ္းနည္းမႈမ်ားျဖင့္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္ သက္စြာျဖင့္ ဥကၠဌငိန္းကယန္းထန္(ဝါ)ဦးေရႊေအးရံုး၌ ေသနတ္မ်ားအပ္ႏွံလိုက္ရသည္။ ရဲေဘာ္အခ်ိဳ ့လူမျမင္ သည့္ေနရာမ်ားတြင္ ဝမ္းနည္းဆို ့တဲ့စြာငိုေၾကြးေနၾကသည္။မၾကာမီ-ဖိုးဝိကားအျဖဴႀကီးကဖင္ထိုး၍ခရီးထြက္ရန္ ေစာင့္ေန၏။ က်ေနာ္တို ့အားလံုး ကားေပၚသို ့ကိုယ္စီတက္လိုက္ၾကသည္။ကယန္းျပည္သစ္ရဲေဘာ္အခ်ိဳ ့မွာ က်ေနာ္တို့ကိုၾကည့္၍ဝမ္းနည္းစြာျဖင့္ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။သိက်ိတ္ရြာမွဤအေၾကာင္းသိၿပီးသားရြာသားအခ်ိဳ ့ ေဒသထြက္ေခါင္က်ရည္ပုလင္းမ်ားလက္ေဆာင္ေပးလာၾကသည္။ ညေနေနဝင္စအခ်ိန္။သိက်ိတ္ရြာမွကား ထြက္စျပဳၿပီ။ ဖိနပ္မပါပဲမ်က္ရည္သုတ္ၿပီးေျပးလိုက္လာေသာရဲေဘာ္ႀကီးတင္ဝင္းအသံက-ညီေလးေရ-သြားႏွင့္ဦးကြာ၊တို ့ရွစ္ေလးလံုးညီအစ္ကိုတေတြ၊တစ္ေန ့ျပန္ဆံုၾကဘို ့ဆုေတာင္းကြာ-ဟုငိုသံႀကီး ႏွင့္ႏႈတ္ဆက္ ဝမ္းနည္းသံ-ၾကားေနမိ။လမ္းတေလွ်ာက္၌ေတာစံပယ္ပန္းအရိုင္းနံ ့မ်ား၊ညေမႊးပန္းရနံ ့မ်ား၊ႏွင္းခိုးျမဴမႈံေတြပတ္ လည္ဝိုင္ထားသည့္ေတာင္တန္းေတြကိုနဂါးႀကီးတစ္ေကာင္ကပါတ္ေခြထားသည့္အလား--ယေန ့အထိ ထိုျမင္ကြင္းေတြကက်ေနာ့္မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲကထြက္မသြားေသးပါ။
က်ည္ေ၀ျဖိဳး
ဆက္လက္ေရးသားပါဦးမည္။

ႏွင္းဆီေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ရုပ္ပံုးလႊာ အပိုင္း(၁၂)

                                                ကြၽန္းေတာကုန္းရြာ။

ထိုရြာေလးမွာ အထူးေဒသေတာင္ေျခအစပ္တြင္တည္ရွိသည္။ေအာက္ကြင္းမွ ေစ်းေရာင္း၊ ေစ်းဝယ္မ်ားေရာက္တတ္သည္။သတင္းထူးၾကားရ၍ထိုရြာေလးတြင္ေခတၱနားၾကမည္။ရြာသားအခ်ိဳ ့က်ေနာ္

တို့ကိုေတြ့ေသာအခါ-ၿမိဳ ့ေပၚေရာက္သြားရင္ က်ေနာ္တို ့ကို မေမ့နဲ ့ေနာ္။-ဆရာတို့အခုလာတာ လိပ္သိုကိုသြားမလို ့လား-ဟိုမွာဗိုလ္အားဒီတို ့ေရာက္ေနၿပီ။က်ေနာ္တို့ကိုမွာလိုက္တယ္-

--ဗိုလ္ဒိုးဒိုတို့အဖြဲ ့ႏိုဝင္ဘာ(၂)ရက္ေန့ေနာက္ဆံုးထားၿပီးသူတို့နဲ့လာေရာက္ပူးေပါင္းပါတဲ့-။

သြားကုန္ၿပီ။ၾကားေဒသမွေကအန္ယူတပ္ခြဲမႈးဗိုလ္အားဒီ၊ဗိုလ္ကြယ္မႈး၊သန္းျမင့္၊ေက်ာ္ေဝတို့တပ္ခြဲတခြဲလံုး ရန္သူတပ္ဆြဲထားသည့္လိပ္သိုလ္စခန္းတြင္ လက္နက္ခ်အညံ ့ခံၾကၿပီတဲ့။ေရဒီယိုမွၾကားလိုက္ေတာ့ ဒီသတင္းပိုမွန္သြားသည္။ရန္သူႏိုင္ေအာင္ထြန္းႏွင့္စစ္တိုင္းမႈးတို့ကလိပ္သိုလ္တြင္ႀကိဳဆိုေရးစခန္းမ်ားဖြင့္ၿပီး ခမ္းနားႀကီးက်ယ္စြာက်င္းပၾကတယ္လို့သတင္းၾကားရသည္။ရန္သူ၏မာယာပရိရာယ္ထဲဗိုလ္အားဒီတို့ေရာက္ သြားၾကၿပီ။လက္ရွိက်န္ရွိေနသည့္မကဒတအလုပ္အဖြဲ ့ႏွင့္ေကအန္ယူအဖြဲ့ေတြကို ခရစ္ယာန္ဘာသာေရး လူႀကီးမ်ား၊ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအက်ိဳးေဆာင္အဖြဲ့ဖြဲ့ေပးၿပီး က်ေနာ္တို့ထံလူမ်ားႏွင့္တဖံု၊စာမ်ားႏွင့္တကမ္း၊ လာေရာက္စည္းရံုးၾကသည္။ မၾကာခင္မွာပဲအညံ့ခံသြားသည့္အဖြဲ့ကို ရန္သူမွ-လက္နက္ႏွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လဲလွယ္သည့္အဖြဲ့-လို့အမည္တပ္ၿပီးလူထုကိုလိမ္ညာဝါဒျဖန္ ့ၾကသည္။ လူထုမွာႏွစ္ဘက္ေပၚလစီအေပၚ ယံုမွားသံႆယမ်ားျဖစ္လာခဲ့သည္။

၁၉၉၇ခုႏွစ္၊ႏိုဝင္ဘာ(၁)ရက္ေန ့တြင္န၀တမွ-နအဖ-ဆိုၿပီး ျပင္ဆင္နာမည္တပ္လိုက္ၾကသည္။က်ေနာ္တို ့မွာ လက္ရွိေဒသတြင္လက္ရွိအင္အားျဖင့္အေျခခံေဒသတြင္ဆက္လက္ရပ္တည္ရန္အခက္အခဲရွိလာသည္။ က်ေနာ္တို ့ေနာက္ေက်ာမွကယန္းလက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့မွာလည္း ရန္သူႏွင့္တြဲၿပီးယခုအထူးေဒသေျမာက္ဘက္ ကိုဒစ္ရြာမွစ၍ နယ္ေျမရွင္းလင္ရန္အစီအစဥ္ရွိသည္ဟုသတင္းအခိုင္အမာရထားသည္။က်ေနာ္တို့ရပ္တည္ေန သည့္ေဒသကိုအညံ့ခံသြားသည့္အဖြဲ ့မွသူတို့လူမ်ိဳးေဒသျဖစ္သည့္အတြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကိုသူတို့ပဲကိုင္တြယ္မည္။ ထို့ေၾကာင့္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမကိုင္မွီအခ်ိန္အေတာအတြင္းက်န္ရွိေနသည့္က်ေနာ္တို့ႏွင့္ေကအန္ယူအဖြဲ့တို့အား အထူး ေဒသမွထြက္ခြာသြားဖို့စာထုတ္လာသည္။က်ေနာ္တို ့မွတပ္ဖြဲ ့အတြင္း မဟာမိတ္အတြင္းသေဘာတူညီမႈကို ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ညွိႏႈိင္းၿပီး လက္ရွိေဒသ၌ ရပ္တည္လို ့ရသ၍ ရပ္တည္မည္ဟု သေဘာတူဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ခဲ့ၾက သည္။ထို့ေၾကာင့္(၂)ဖြဲ ့မွရဲေဘာ္မ်ားကိုတစ္ဖြဲ့တည္းေပါင္းၿပီးေတာင္ဘက္၊ေျမာက္ဘက္အဖြဲ့ႏွစ္ဖြဲ့ခြဲ၍ ဆက္လက္ လႈပ္ရွားၾကမည္။ေျမာက္ဘက္ သစ္ေတာႀကိဳးဝိုင္း၌ ကယန္းလက္နက္ကိုင္အဖြဲ့တဖြဲ့သစ္ေတြခိုးထုတ္ေနသည္ဟု ေကအန္ယူမိုင္းဆရာကိုႀကီးမွေျပာ၏။ထိုသစ္ေတာမွာေကအန္ယူနယ္ေျမထဲမွသစ္မ်ားျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ သစ္မ်ားဆက္လက္ထုတ္ယူဘို ့မလုပ္ရန္ ဦးကိုႀကီးမွကယန္းလက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့တာဝန္ရွိသူမ်ားထံစာပို့သည္။ စာပို ့ၿပီးေနာက္ရက္အနည္းငယ္အတြင္းထိုသစ္ေတာအတြင္းမွမိုင္းကြဲသံၾကားရသည္။သတင္းကိုအေသအခ်ာ လိုက္ၾကည့္ေတာ့ ကယန္းျပည္သစ္အတြင္းေရးမႈး ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းမွာ မိုင္းထိ၍ ေျခတဘက္ျဖတ္ပစ္ လိုက္ရ ေၾကာင္းသိရ၍စိတ္မေကာင္းမ်ားစြာျဖစ္မိသည္။ေနာက္ပိုင္းေကအန္ယူႏွင့္ကယန္းျပည္သစ္မွာေစ့စပ္၍ မရပဲ ႏွစ္ဘက္တင္းမာမႈမ်ားဆက္ရွိလာခဲ့သည္။

အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရြာအမ်ားစုမွာစည္းရံုးေရးႏွစ္ခုျဖစ္ေန၍မည္သည့္အဖြဲ ့ဘက္လိုက္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနခ်ိန္။ ယခင္လို ပံုမွန္အတိုင္းရြာမ်ားတြင္ဆတ္သားရွိမႈမလုပ္ေတာ့။လက္နက္ႏွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလဲလွယ္သည့္အဖြဲ့မ်ားမွလည္းရန္ သူႏွင့္ပူးေပါင္းၿပီးလက္ရွိေဒသကိုႏိုဝင္ဘာ၊ဒီဇင္ဘာ၊ႏွစ္ကုန္ပိုင္းအၿပီးထိုးစစ္ျပဳလုပ္မည္ဟုလည္းေကာင္း၊ ထိုးစစ္ မျပဳလုပ္မွီအေခ်ိန္အေတာအတြင္းဥပေဒေဘာင္းအတြင္းသို့က်န္ရွိေနသည့္ေကအန္ယူႏွင့္မကဒတအဖြဲ့မ်ားအ ခ်ိန္မွီလာေရာက္လက္နက္ခ်ရန္အမ်ိဳးမ်ိဳးဝါဒျဖန့္လာသည္။သို့ေသာ္က်န္ရွိေနေသာႏွစ္ဖြဲ့၏သေဘာထားမွာ လက္နက္မခ်ေရး၊လက္ရွိေဒသမွာအင္အားရွိသေလာက္ျဖင့္ေဒသျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရးကို အခိုင္အမာ လုပ္ေဆာင္မည္ဟုဆံုးျဖတ္ထားၾကသည္။အခ်ိဳ ့ရဲေဘာ္မ်ားမွာစိတ္ဓါတ္ပိုင္းဆိုင္ရာခံႏိုင္ရည္မရွိပဲ ရန္သူ၏ဝါဒ ျဖန့္မႈအေပၚယိမ္းယိုင္သလိုျဖစ္ေန၏။ ျဖစ္လည္းျဖစ္ခ်င္စရာ။စစ္ေရးအရေထာက္ပံ့ေရးအရ၊ ဆက္သြယ္ေရး လမ္းေၾကာင္းမ်ားပိတ္ဆို့ထားမႈရွိေနသည္မွာျငင္းဖြယ္ရာမရွိေပ။သို့ေသာ္ပံုမွန္လႈပ္ရွားမႈအတိုင္းေက်းရြာမ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္ေရးျပန္လည္ခ်မွတ္လုပ္ေဆာင္ေနခ်ိန္၌ရန္သူႏွင့္ေဖာက္ျပန္ေရးအဖြဲ ့မ်ားပူးေပါင္းၿပီးေတာ္လွန္အဖြဲ့ အစည္းမ်ားစခန္းခ်ရာေနရာမ်ားသို့စစ္ေၾကာင္းမ်ားျဖင့္လာေရာက္ပစ္ခတ္တတ္သည္။

ေျမာက္ဘက္သာမိတိုက္အုပ္စု၊သစ္အယ္ေတာင္ႏွင့္ဗံုေတာင္အၾကား၌မကဒတအလုပ္အဖြဲ့တစ္ဖြဲ့စခန္းခ်သည့္ ေနရာအားရန္သူမွသတင္းရ၍ -၁၂၊ ၃၊ ၉၇ေန့ညေနကတည္းမွစစ္ေၾကာင္း(၂)ေၾကာင္းျဖင့္ခလရ(၂၃၂)၊ စစ္ ေၾကာင္းမႈးႏိုင္ေအာင္ထြန္းဦးစီးၿပီး-၁၃၊ ၃၊ ၉၇ေန ့နံနက္ေစာေစာပိုင္းတြင္တိုက္ပြဲျဖစ္ၾက၍မကဒတမွ ရဲေဘာ္ဒြန္း ႏွင့္ရဲေဘာ္တုတ္ႀကီးတို့က်ဆံုးခဲ့သည္။မဟာမိတ္ေကအန္ယူကာကြယ္ေရးရဲေဘာ္ဖက္ရြက္ကိုလည္း(၂၃၁)စစ္ ေၾကာင္းမွရက္ရက္စက္စက္သတ္သြားခဲ့ၾကသည္။ရဲေဘာ္တုတ္ႀကီးကိုေဖာက္ျပန္ေရးအဖြဲ့ႏွင့္ရန္သူေပါင္းၿပီး လက္ရဖမ္းမိသြားၾကသည္။ရန္သူမွရဲေဘာ္တုတ္ႀကီးအား-မင္းတို ့စခန္းဘယ္မွာလဲ၊လက္နက္ေတြထားတဲ့ပုန္းတဲ ဘယ္မွာလဲ-စသျဖင့္ေမးျမန္းရာ ရဲေဘာ္တုတ္ႀကီးမွဘာတစ္ခြန္း မွ်ျပန္လည္ေျဖၾကားမႈမလုပ္ပဲသူက-မင္းတို့ ငါ့ကိုဖမ္းမိၿပီပဲဘာမွေျဖစရာမရွိဘူး-ငါ့ကိုသတ္လိုက္-ဟုတံု့ျပန္ခဲ့သည္။ရန္သူ ့ခလရ(၂၃၂)မွတပ္ၾကပ္ႀကီး တစ္ဦးမွကြမ္းသီးလွီးသည့္ဓါးျဖင့္ ရဲေဘာ္တုတ္ႀကီးအားလက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္၍အရွင္လတ္လတ္လည္ပင္းကို လွီး၍မေသမခ်င္းသတ္ျဖတ္သြားခဲ့ၾကသည္။ ရဲေဘာ္တုတ္ႀကီးအေလာင္းကို ကြၽန္းေတာကုန္းႏွင့္မဏပ္ေတာင္ အၾကားလမ္းမႀကီးေဘးေညာင္ဝါပင္ေျခရင္း၌ျမဳတ္ခဲ့ေၾကာင္းသိရသည္။

ထိုအခ်ိန္ရဲေဘာ္တုတ္ႀကီးအားအရွင္ဖမ္းမိသြား၍က်ေနာ္တို့အလုပ္အဖြဲ့မွရဲေဘာ္မ်ားမွာရဲေဘာ္တုတ္ႀကီးကိုရန္ သူ့လက္တြင္းမွကယ္ထုတ္ဖို့အႀကိမ္ႀကိမ္ႀကိဳးစားခဲ့ေသာ္လည္းအခ်ည္းအႏွီးသာျဖစ္ခဲ့ရသည္။မိုင္းကြင္းေတြျဖတ္၊ ရန္သူလာႏိုင္သည့္လမ္းေတြကိုျဖတ္ေစာင့္ေသာ္လည္းရန္သူကမလာ။ေနာက္ဆံုး၌ရဲေဘာ္တုတ္ႀကီးရန္သူကို ေခါင္းမာစြာတုန့္ျပန္ၿပီးေနာက္ဆံုးအႀကိမ္အထိအသက္အေသခံသြားသည္ဟုသတင္းၾကားရေတာ့မွလက္ေလွ်ာ့ လိုက္ရေတာ့သည္။ရဲေဘာ္တိုင္း၏စိတ္ထဲတြင္ရဲေဘာ္တုတ္ႀကီး၏စိတ္ဓါတ္ႏွင့္သတၱိကို တသသေလးစားလြမ္း ဆြတ္ရင္းဂုဏ္ျပဳခ်ီးက်ဴးမႈျဖင့္သာက်န္ရစ္ေနခဲ့သည္။(၁၉၉၇ခုႏွစ္၊ မတ္လ(၁၃)ရက္၊ဖုန္းေမာ္ေန့တြင္က် ဆံုးသည္။)

က်ည္ေ၀ျဖိဳး

ဆက္လက္ေရးသာပါဦးမည္။