နွင္းဆီေရာင္ေတာ္လွန္ေရးရုပ္ပံုလႊာ (၆)-
က်ည္ေ၀ျဖိဳး။
၂၆။ ဇူလုိင္ ၂၀၁၀
၁၉၉၄-၉၅ခုႏွစ္ အစပိုင္းကာလ။ အေျခအေနတစ္ခ်ိဳ ့။ ့
ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး၏ ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္မွာ ဒါးဂြင္တြင္ျဖစ္သည္၊ ဒါးဂြင္သည္ ယခင္က ရန္သူအေျချပဳ တပ္စြဲထားေသာ ေနရာေဟာင္းျဖစ္သည္၊ ထိုေနရာေဟာင္း႔ က်ေနာ္တို ့ တပ္စခန္းမ်ား အေျချပဳရသည္၊ ဥသုထ အထက္ဘက္တြင္ ျဖစ္သည္၊ ထိုေနရာမွာ စေရာက္၍လားမသိ ရဲေဘာ္မ်ားမွာ ငွက္ဖ်ားေရာဂါျဖစ္ၾကသည္၊
က်ေနာ္တို ့တပ္ရင္းေဘးတြင္ မကဒတ ဗဟိုသင္တန္းေက်ာင္း တစ္ခုရွိသည္ ထိုသင္တန္းေက်ာင္းေဘးတြင္ (၂၁၂)တပ္ရင္းရွိသည္၊ ဒါးဂြင္းကို အမည္ေျပာင္းၿပီး ေဒါင္းဂြင္ဟုအမည္အသစ္ေခၚတြင္ေစခဲ့သည္၊ ေဒါင္းဂြင္႔အေျခခ်ေနထိုင္ စဥ္ အေျခခံစစ္ပညာသင္တန္း အမွတ္စဥ္တစ္မ်ဥ္းကိုးေလးကို ဖြင့္လွစ္ေနခ်ိန္ျဖစ္သည္၊
ထိုသင္တန္းသည္မကဒတဗဟိုမွစတင္ဖြင့္လွစ္ေသာသင္တန္းအမွတ္စဥ္(၁)ျဖစ္ပါသည္။က်ေနာ္တို ့မွာတပ္ရင္း ၌သင္တန္း တက္ခဲ့ရႈ အပတ္စဥ္မရွိပါ။ေနာက္တစ္ၾကိမ္ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ဆက္သြယ္ေရးတပ္ဖြဲ ့မွတစ္မ်ဥ္းကိုးေလး။ ဆက္သြယ္ေရးသင္တန္းေပးရန္အတြက္သက္ဆိုင္ရာတပ္ရင္းမ်ားမွ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္စီဆင့္ေခၚပါသည္၊ ထိုသို ့ဆင့္ေခၚရာတြင္ ထိုသင္တန္းသို ့(၁ဝ)တန္းေအာင္။(သို ့)(၈)တန္း။ (၉)တန္း။စတဲ့အေျခခံရွိသည့္ ရဲေဘာ္မ်ား ျဖစ္ရမည္ဟု ျခြင္းခ်က္ပါရွိသည္၊တပ္ေရးဗိုလ္ၾကီးမွ က်ေနာ့္အား ဆက္သြယ္ေရးသင္တန္းတက္ရန္ ေဆြးေႏြးလာပါသည္၊ ဆက္သြယ္ေရးဘာသာရပ္. အေရးၾကီးပံုကို စိတ္ဝင္စားၿပီး ယခုဖြင့္လွစ္မည့္ဆက္သြယ္ ေရးသင္တန္းကို က်ေနာ္တက္ေရာက္မည္ဟု ကတိေပးလိုက္သည္၊ တပ္ေရးဗိုလ္ၾကီးမွ က်ေနာ္အားမကဒတ ဥကၠဌထံေခၚ သြားၿပီး ဥကၠဌႏွင့္ေတြ ့ဆံုေစခဲ့ပါသည္၊
-ဥကၠဌ က်ေနာ္တပ္ရင္း(၂၁ဝ)က ဆက္သြယ္ေရးရဲေဘာ္အျဖစ္ ဒီရဲေဘာ္ကို စာရင္းေပးသြင္းပါတယ္ဟု သတင္းပို ့ပါသည္။ မၾကာခင္တပ္ရင္းသို ့ျပန္၍ဘားတိုက္တြင္က်ေနာ့္ အဝတ္အစား(၂)စံုႏွင့္မုဒံုေစာင္ တစ္ထည္ကို ၾကြပ္ၾကြပ္ အိပ္ထဲထည့္ၿပီး။ဆက္သြယ္ေရးသင္တန္းေက်ာင္းသို ့သင္တန္းသားအျဖစ္ သြားေရာက္ကန့္သြင္းရပါသည္။
ဆက္သြယ္ေရးသင္တန္းသားစုစုေပါင္း(၁၂)ဦးခန္ ့ရွိမည္၊ သံလြင္ကမ္းေဘးတြင္ျဖစ္သည္၊ သင္တန္း ရဲေဘာ္မ်ားမွာ တပ္ရင္းအသီးသီးမွ ရဲေဘာ္မ်ားျဖစ္ၾက၍ တစ္ဦးအေၾကာင္းတစ္ဦးမသိၾကရေသးပါ။ ထို ့ေၾကာင့္ စကားေျပာဆိုာကရာတြင္ မာနေလးေတြ ကိုယ္စီရွိတတ္ၾကသည္။ သင္တန္းၾကီး ၾကပ္သူမွ သင္တန္းသားမ်ား ခ်စ္ခင္စြာေနထိုင္ၾကရန္။
တစ္ေန ့တာလုပ္ငန္းအစီအစဥ္ဇယားမ်ားဆြဲေပးသည္၊ သင္တန္းသားမ်ားကို ကသ(ေက်ာင္းသား) နံပါတ္မ်ားကိုယ္စီထုတ္ေပးသည္၊ အုပ္စု တစ္အုပ္စုတြင္ အလွည့္က်ေခါင္းေဆာင္တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ရသည္၊ သင္တန္း-ကသနံပါတ္မ်ားေပးရာတြင္ က်ေနာ္.နံပါတ္မွာ(၄)ျဖစ္သည္၊ အလွည့္က်အုပ္စု ေန ့စဥ္ မိမိတာဝန္က်ရာ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားမွာ နံနက္ေစာေစာတြင္ အဖြဲ ့ေခါင္းေဆာင္မွထႈ ဝီဆယ္မႈတ္ ၿပီး သင္တန္းသားမ်ားကို ႏိုးရပါသည္၊ ထမင္းခ်က္တာဝန္က်သူက ထမင္းခ်က္ရန္။
ထမင္းခ်က္ဘို ့ေရကို သံလြင္ ျမစ္ထဲသို ့(၅)ဂါလံပံုးျဖင့္ထမ္းတင္ေရခပ္ ေပးၾကရသည္၊
နံနက္(၇)နာရီထိုးၿပီးအခ်ိန္တြင္ သင္တန္းသားမ်ား စားေသာက္ၿပီးခ်ိန္ျဖစ္ရမည္၊သတ္မွတ္ထားသည့္အခ်ိန္႔ အဆင္သင့္မျဖစ္လ်င္ သင္တန္းမႈးမွ ထိုအုပ္စုကို အမွတ္ျဖတ္ပါသည္၊ တာဝန္ မက်ေသးသည့္ အုပ္စုမ်ားမွာ ေပးထားသည့္သင္ခန္းစာမ်ားကို ပုရစ္ေအာ္သည့္ အလားေလ့က်င့္ေန ၾကရသည္။
သင္တန္းကာလ အခ်ိဳ ့အခ်ိန္မ်ားတြင္ မကဒတမွ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္။စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္အခ်ိဳ ့မွ ႏိုင္ငံေရးအေျခခံသင္ခန္းစာမ်ား ။စစ္ဘက္စာေရး သားနည္းမ်ား။ ရံုးလုပ္ငန္းအခ်ိဳ ့ကိုသင္ၾကားပို ့ခ်ေပးသည္၊
သင္တန္းၾကားကာလတြင္ သင္တန္းသားအခ်ိဳ ့မွာ ငွက္ဖ်ားဒါဏ္ကိုအလူး အလဲခံၾကရ၍ သင္ခန္းစာ ေနာက္က် လ်င္ ထိုရဲေဘာ္ကို သင္တန္းသားအခ်င္းခ်င္းမွ လိုက္မွီႏိုင္ေအာင္ လက္တြဲေခၚေဆာင္ရပါသည္၊ သင္တန္း ကာလမွာ (၆)လျဖစ္ပါသည္၊ထိုကာလအတြင္းဆက္သြယ္ေရးဆိုင္ရာလုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားကို မနည္းမွီေအာင္ ၾကိဳးစားၾကရပါသည္။ဆက္သြယ္ေရးသင္တန္းဆင္းပြဲကို ၁၉၉၄ခုႏွစ္။ ဇူလိုင္လမွာဆင္းျဖစ္ပါသည္၊ သင္တန္းဆင္းခ်ိန္မွစၿပီး မိခင္တပ္ရင္းမ်ား႔ အခ်ိန္ျပည့္တာဝန္ မထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ဆက္သြယ္ေရးတပ္ဖြဲ ့၏ ေရဒီယိုေအာ္ပေရတာ ရဲေဘာ္အျဖစ္ စတင္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရပါသည္၊လုပ္ငန္းမ်ားကို စက္ခန္းထဲ တြင္ အခ်ိန္ျပည့္အလုပ္လုပ္ရင္း -ဆက္သြယ္ေရးတပ္ဖြဲ ့မႈးမွ သက္ဆိုင္ရာတပ္ဆြယ္မ်ားတြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရန္ အမိန္ ့စာမ်ား က်လာပါသည္၊က်ေနာ္ တာဝန္က်သည့္ တပ္ဆြယ္မွာ တပ္ဆြယ္(၂)တြင္ျဖစ္သည္၊အျခားရဲေဘာ္မ်ားမွာ သက္ဆိုင္ရာတပ္ဆြယ္မ်ားသို ့ ခရီးထြက္ရန္ျပင္ဆင္ေနၾကသည္၊ခရီးထြက္ခါနီး ရဲေဘာ္ အခ်င္းခ်င္း ဌာနခ်ဳပ္ လဘက္ရည္ဆိုင္႔လဘက္ရည္မွာေသာက္ၾကၿပီး မၾကာမီကမ္းေဘးသို ့ ထိုးစိုက္လာေသာ စက္ေလွေပၚ သို ့ ကိုယ္စီ တက္သြားၾကၿပီး တာဝန္က်ရာ ေနရာသို ့ ႏႈတ္ဆက္လက္ျပၿပီး သြားေရာက္တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ ၾကရ သည္။က်ေနာ္တာဝန္က်သည့္ေနရာမွာ ေကအန္ယူဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ၾကီးတည္ရွိရာ မာနယ္ပုေလာတြင္ျဖစ္သည္၊ မာနယ္ပုေလာဌာနခ်ဳပ္ၾကီးအနီးတြင္ ေလာကြား လူရံုးရွိသည္၊ထိုရံုးမွာ မကဒတ၏ မဟာမိတ္ဆက္ဆံေရး ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ ရံုးခြဲျဖစ္သည္၊ မာနယ္ပုေလာတြင္ တာဝန္က်စဥ္ ထိုအခ်ိန္က ေတာ္လွန္ ေရး အဖြဲ ့အစည္း အသီး သီးမွ က်င္းပျပဳ လုပ္သည့္ တိုင္းရင္းသားႏွီးေႏွာ ဖလွယ္ပြဲက်င္းပ ခ်ိန္ျဖစ္သည္၊ မာနယ္ပုေလာ ဌာနခ်ဳပ္သည္အဖြဲ ့ အစည္းအသီးသီး ရံုးအသီးသီး ႏွင့္ စနစ္က်စြာ တည္ရွိႈ ၿမိဳ ့ငယ္ေလးတစ္ခုအလား ျဖစ္တည္ ေနပါသည္။ေသာင္ရင္းျဖစ္ေရ. အေရာင္မွာလည္း မိုးမခအပင္မ်ား ေဝေဝဆာ ဆာႏွင့္ စိမ္းျမ ၾကည္လင္စြာ စီးဆင္း ေနပါသည္။ ကရင္အမ်ိဳးသားေန ့ကို ထိုဌာနခ်ဳပ္တြင္ စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပ ၾကပါသည္။ တစ္ဘက္က ကရင္း အမ်ိဳးသားေန ့က်င္းပေနသလို ထြီပါဝီက်ိဳး ခံစစ္ေတာင္ ေၾကာမ်ားတြင္ ရန္သူႏွင့္ ေတာ္လွန္ ေရးရဲေဘာ္ေတြမွာလည္း တိုက္ပြဲက အရွိန္အဟုန္ ျပင္းစြာ ျဖစ္ေပၚေနပါသည္၊ က်ေနာ္တို ့ရံုးအေရွ ့မွ မၾကာ ခဏျဖတ္ သြားေသာ စက္ေလွမ်ား ေပၚတြင္ လက္နက္အျပည့္ အစံုျဖင့္ ပုဝါနီမ်ားေဝွ ့ယမ္း၍ ႏႈတ္ဆက္ထြက္ ခြာ သြားၾကေသာ ရဲေဘာ္မ်ားကိုေတြ ့ေနရသည္။
ပအိုဝ့္လက္နက္ကိုင္အင္အားစုတစ္စုမွ ၄င္းတို ့မာနယ္ပုေလာမွ ျပန္ရုတ္ၿပီးခရီးထြက္ဖို ့က်ေနာ္တို ့ရံုး ေရွ ့ တြင္ စုရံုး ေရာက္ရွိေနတာေတြ ့ရသည္၊ မၾကာမီ ၄င္းတို ့အထဲမွ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ဟန္တူသူမွ က်ေနာ့္အား ႏႈတ္ဆက္သည္က စဥ္းစား စရာျဖစ္ေနသည္၊ -ေယာက္ဖေရ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့တယ္ ကြာ။ ရန္ကုန္မွာ ျပန္ဆံု ၾကေသးတာေပါ့-ဟုႏႈတ္ဆက္ၿပီး သူတို ့အလံကိုေလွဦးထိပ္တြင္ေထာင္၍ ပအိုဝ့္ဝတ္စံုကိုယ္စီ ။ေခါင္းေပါင္း ကိုယ္စီႏွင့္စက္ေလွထြက္ ခြာသြားတာကို အသက္ မပါပဲ လက္ကႏႈတ္ဆက္ေနပံုက ဘယ္လိုနားလည္ရမလဲ ဟုစဥ္းစားရခက္ေနသည္။
ေကအန္ယူႏွင့္ ဒီေကဘီေအ-အေရးအခင္း။
သတင္းက သဲ့သဲ့ၾကားေနရသည္။ မေသခ်ာေတာ့ မေျပာတတ္၊ ေကအန္ယူအဖြဲ ့အစည္းအတြင္း ပဌိပကၡ ျဖစ္ေနၿပီတဲ့။ တဘက္မွာလည္း ရန္သူက ေကအန္ယူကို တဘက္သတ္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး လုပ္ေနၿပီတဲ့။
က်ေနာ္ေတာ့ မယံု၊ ရန္သူသည္ တဘက္လွည့္ျဖင့္ ထြီပါဝီက်ိဳး ခံစစ္ေၾကာ ကို ထိုးစစ္လုပ္၍ မရသည့္ အဆံုး ပရိရာယ္ ဆင္ၿပီး ေကအန္ယူ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ ့အစည္းထဲသို ့ ဘာသာေရး အရ စိတ္ဝမ္း ကြဲေအာင္ ျပဳလုပ္ၿပီး မာနယ္ပု ေလာ ဌာနခ်ဳပ္ၾကီးကို အပိုင္စီးသြားခဲ့သည္၊ သို ့ေသာ္ မာနယ္ပုေလာ ဌာခ်ဳပ္ေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနေသးသည္ ကိုေတာ့ျဖင့္။ထိုသို ့အေရးအခင္းျဖစ္ေနခ်ိန္အတြင္း က်ေနာ္တို ့မကဒတ ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ေဒါင္းဂြင္သို ့ စက္ေလွျဖင့္ ျပန္လာခဲ့ရသည္၊
ေဒါင္းဂြင္းဌာနခ်ဳပ္သို ့ေရာက္၍ မၾကာမီ ရန္သူႏွင့္ဒီေကဘီေအပူးေပါင္းအဖြဲ ့ေတြသည္ သံလြင္ျမစ္ရိုးအစိတ္အပိုင္းအေတာ္မ်ားမ်ားကို ျဖန္ ့က်က္ေနရာယူမႈမ်ားျပဳၿပီး မၾကာခင္ က်ေနာ္တို ့ဗဟို ဌာနခ်ဳပ္ကိုပါ စစ္ဆင္ေရးျပဳလုပ္မည္ဆိုသည့္သတင္း အခိုင္အမာရသည့္အတြက္ ဌာနခ်ဳပ္ၾကီး ေရႊ ့ေျပာင္းဘို ့ အစီအစဥ္ကို စတင္ျပဳလုပ္ ေနၾကသည္။သက္ဆိုင္ရာတပ္ရင္းေတြမွလည္း တပ္ရင္းအေလွ်ာက္ တိုက္ခိုက္ေရးအင္အားထုပ္ၿပီး ပူးေပါင္း စစ္ေၾကာင္းေတြဖြဲ ့၊ဗဟိုလံုၿခံဳေရးအတြက္ ဗဟိုေနာက္ေက်ာ႔ စစ္ေၾကာင္းမ်ားေနရာယူၾကရသည္၊ ျဖစ္ လိုက္ သည့္တိုက္ပြဲေတြမွာလည္း ညတိုက္ပြဲမ်ားျဖစ္ၾကသည္၊ ရန္သူဘက္မွ အရွင္ဖမ္းမိသည့္ ရန္သူ ့ စစ္သား မ်ားကို သံု ့ပန္းအျဖစ္ ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္လာၿပီး ထိမ္းသိမ္းလိုက္ၾကသည္၊ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္တြင္ ေရွ ့ တန္း၌ တိုက္ပြဲျဖစ္ရင္း အရွင္ဖမ္းမိသူ (သို ့မဟုတ္) လက္နက္ခ်အလင္းဝင္သူမ်ားကို အေရးယူေဆာင္ရြက္ျခင္း မျပဳလုပ္ရန္ ဗဟိုစစ္ေကာ္မရွင္မွ အတိအက်အမိန္ ့ထုတ္ထားပါ သည္၊ထို ့ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္ တြင္ သံု ့ပန္းေပၚလစီကို ရိုေသစြာ က်င့္သံုးျခင္းမွာ ဤအခ်က္ေတြက သက္ေသျပသည္ မဟုတ္ ပါလား။
ေျပာင္းေရႊ ့ေရးအစီအစဥ္႔ စစ္ေရးတာဝန္ရွိသူမွ အမိန္ ့ထုတ္ရာတြင္ အျခားတပ္ရင္းမွ အိမ္ေထာင္ သည္မ်ား။ ဌာနမ်ား။ ပစၥည္းမ်ား အားလံုး ေျပာင္းေရႊ ့ၿပီးမွ ဆက္သြယ္ေရးတပ္ဖြဲ ့မွာ ေနာက္ဆံုးမွ ဆုတ္ခြာ ရမည္ဟု အမိန္ ့ခ်ထား၍ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္အထိ စြန္ ့ခြာရေတာ့မည့္ ဌာနခ်ဳပ္ၾကီး၏ ခမ္းနားၾကီးက်ယ္မႈ ေတြကို တဝၾကီးၾကည့္ၿပီးမွ ဆုတ္ခြာျခင္းအစီအစဥ္ကို ျပဳလုပ္ရေတာ့သည္။တဘက္ကမ္းမွာေတာ့ ပုရြက္ဆိတ္ေတြအစာခ်ီၿပီးစီတန္းေနသည့္အလား ျမင္ကြင္းမ်ားက၊ တခ်ိဳ ့ ဆိုလွ်င္ ကရင္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း အသြားအျပန္ ပစၥည္းေတြ ထမ္းရင္း သူ ့မယံု။ ကိုယ့္မယံုအၾကည့္ေတြျဖင့္ သံႆယေတြ ပြားၿပီး သြားလာလႈပ္ရွားေနၾကပံု၊ မကဒတတပ္ဖြဲ ့ဝင္မိသားစုမ်ား။ အိမ္ေထာင္ သည္မ်ားကို လံုၿခံဳေဘးကင္းရာ ေနရာမ်ားတြင္ ယာယီတဲစခန္းမ်ားခ်၍ ေခတၱေနၾကရသည္၊အခ်ိဳ ့ဆိုလွ်င္ အျပင္းဖ်ား ဖ်ားေနၾကသည္၊ အခ်ိဳ ့အိမ္ေထာင္ သည္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဆိုလွ်င္ ေမြးခါနီး ေန ့ေစ့။ လေစ့ကိုယ္ဝန္ေတြပိုက္ၿပီး ဘယ္ေနရာမွာေမြးသြားမလဲ ဗိုက္တျပင္ျပင္တထင့္ထင့္ျဖင့္၊ လူတန္းရ်ည္ၾကီး၏ ပစၥကၡဘဝအေျခအေနေတြက ထိုကဲ့သို ့ျဖတ္သန္း နာခံရင္း စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ေတာ္လွန္ေရး ခရီးၾကမ္းထဲတြင္ ရင့္က်က္ခဲ့ၾကသည္။
၁၉၉၅ခုႏွစ္-ၾသဂုတ္။
ဝဲၾကီးစခန္း၊ ၊ ဝဲၾကီးမွာ နာမည္ႏွင့္လိုက္သည္၊ သံလြင္ျမစ္အတြင္း ေရဆန္သို ့ျပန္တက္သည့္ မည့္သည့္စက္ေလွမဆို ဝဲၾကီးေနရာ သို ့ေရာက္လွ်င္ ေလွဦးမွာ ရပ္သြားၿပီး စုတ္ဝဲ။ မႈတ္ဝဲမ်ားဆူပြက္၍ စက္ေလွၾကီးကို ဝဲလွည့္ႈေနသည္၊ဝဲလွည့္စဥ္ အသဲထိတ္စြာ ေရေတြက ေလွဝမ္းထဲသို ့ တေရာေဟာ ဝင္လာ သည္၊ ထို ့ေနာက္ မႈတ္ဝဲ၏ မႈတ္ထုတ္လိုက္သည့္ ေရေၾကာင္းအတိုင္း စက္ရွိန္ကိုျမွင့္တင္၍ လွ်ပ္တျပက္ေမာင္းထြက္ရသည့္ေနရာ ျဖစ္သည္၊ သို ့ေသာ္ေလွေမာင္း သမားက လိမၼာကၽြမ္းက်င္စြာျဖင့္ လုပ္ကိုင္သြားလာ ေနၾကရသည္၊ ေဘးတဘက္တခ်က္တြင္ ရႈ ့ေမွ်ာ္ခင္းေတြႏွင့္ ေရညိွ ေရာင္ ေတာင္တန္းၾကီး ေတြ ကာစီး ထားသည့္ပံုေတြအလား ျမင့္မား တည္ရွိေနပံုကလည္း လ်ိဴ ့ဝွက္ ဆန္းက်ယ္စြာ လွပေနသည္ကေတာ့ သူ ့သဘာဝႏွင့္သူ၊ဝဲၾကီးတြင္တာဝန္က်ရင္း တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ ့မ်ားမွာ ေျခကုတ္စခန္းမ်ားကိုယ္စီျဖင့္ ေရွ ့တန္းဧရိယာ မ်ားတြင္ လွည့္လည္သြားလာၾကရင္း နယ္ေျမခံ မဟာမိတ္ စစ္ေၾကာင္းမ်ားျဖင့္ ေအးအတူ ပူအမွ် တစ္ဘဝတည္း မွာ စုစည္း ညီညာစြာျဖင့္ ျဖတ္သန္းၾကရင္း၊ စစ္ေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို အေကာင္ အထည္ေဖာ္ေနပံုက မကဒတ၏ စစ္ေရးအျမင္ရင့္က်က္လာမႈ။ ႏိုင္ငံေရးအသိႏွင့္ေတာ္လွန္ေရးသတိေတြကို ရင္ဝယ္ပိုက္ရင္း ျမန္ျပည္သစ္. သားေကာင္း ေဒါင္းစစ္သည္ေတြ၏ ေပးဆပ္မႈက ရက္ေရာတက္ၾကြသည့္ ေျခလွမ္းေတြကို ျမင္ေယာင္ရင္း၊ ထိုပံုရိပ္ေတြကို ေမ့၍ရေနဦးမည္မဟုတ္တာေတာ့ အေသ အျခာေျပာႏိုင္သည္ပါသည္၊ထိုေသျခာမႈမ်ားသည္ ျမန္မာျပည္ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးၾကီး. သမိုင္းတစ္ခုတြင္ ကဏၭတစ္ခုအျဖစ္ ရွိေနရမည္ဟုျမင္ ေယာင္ရင္း၊ ေတာ္လွန္ေရး ေျခေထာက္ ေတြက ဆူးမေၾကာက္စြာေလွ်ာက္လွမ္းေနပံု၊
ၾသဂုတ္-၁၉၉၅၊
အမိန္ ့က ပံုမွန္အလိုမက်မႈ။ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြကို ရုတ္တရက္ပုတ္ႏိုးလိုက္သည့္အလား ဝမ္းသာ ၾကည္ႏူးမႈအမိန္ ့ပဲျဖစ္ပါသည္၊ သြားရမည့္ ေဒသမွာ-ေကအန္ယူ တပ္မဟာ(၂)။ ေတာင္ငူခရိုင္။ သံေတာင္ၿမိဳ ့ ေျမာက္ဘက္။ အေျခခံေဒသထိုးေဖာက္ေရး၊ ထိုေဒသကိုအထူးေဒသဟုေခၚသည္၊ဘယ္ေလာက္ေဝးၿပီး။ ဘယ္ေလာက္ၾကာမွ ေရာက္ႏိုင္မည္ဆိုတာ မခန္ ့မွန္းႏိုင္၊ ေလာေလာဆယ္ခရီးထြက္ရမည္ဆိုျခင္းက ေပ်ာ္စရာ၊ ၾကည္ႏူးစရာ၊ ဝပ္က်င္းထဲ ဝပ္ေနရသည့္ ၾကက္မတစ္ေကာင္လို အေညာင္းမိ ေနသည့္ က်ေနာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္၊ ဆက္သြယ္ေရး တာဝန္မ်ားျဖင့္ ထိုေဒသကိ ုသြားေရာက္ တာဝန္ထမ္း ေဆာင္ရမည္၊ ခရီးမထြက္မီ ၾကိဳတင္ ျပင္ဆင္စရာရွိသည္မ်ား ျပင္ဆင္ေနမိသည္၊ဒါကေရွ ့တန္းထြက္ခါနီး ရဲေဘာ္ တစ္ေယာက္၏ ပံုမွန္လုပ္ရ မည့္ အ လုပ္၊ေတာင္တက္လ်င္ေညာင္းမည္။ ဒီအတြက္ အေမာခံႏိုင္ေအာင္။ အေညာင္း ခံႏိုင္ေအာင္ ပထမ ထိုင္ထ ေလ့က်င့္ခန္း ဝင္ရသည္၊ ခရီးထြက္ခါနီးမွ လက္ပူတိုက္ရသလိုမ်ိဳးလုပ္ရေတာ့ ေျခသလံုးေတြၾကီးလာ သည္၊ ေပါင္ေၾကာေတြ တင္းလာသည္၊ လမ္းေလွ်ာက္လ်င္ကြတတ။
ကလို ့ပါဒုကၡသည္ရြာေလးမွ ေလွျဖတ္ကူးၿပီး ခရီးထြက္ရသည္၊ ထိုအခ်ိန္-ကရင္ဒီေကဘီေအႏွင့္ရန္သူ ့ တပ္မ်ားမွာ သံလြင္ကမ္းရိုးတစ္ ေလွ်ာက္ တပ္စြဲထားသျဖင့္ လြတ္သည့္ေနရာမွ ဗမာဘက္ကမ္းကို ကူး၍ ခရီးထြက္ရသည္၊ခရီးထြက္ရမည့္အဖြဲ ့မွာ (၅)ေယာက္၊က်ေနာ္အပါအဝင္ တပ္မဟာ(၅) အတြင္ဒီးပူးႏိုရြာတြင္ က်န္ရစ္ခဲ့မည့္ ေထာက္ပို ့အဖြဲ ့တစ္ဖြဲ ့၊ စစ္ဆင္ေရးအတြင္း ရန္သူ ့စစ္ေၾကာင္းမွ ေပၚတာေျပး (၇)ေယာက္၊ထိုေပၚတာ ေျပးမ်ားသည္ မံုရြာ။ ေရတာရွည္။ ပ်ဥ္းမနားဘက္မွ ျဖစ္ၾကသည္၊သူတို ့သည္ က်ေနာ္တို ့ ေက်ာင္း သားတပ္မေတာ္သို ့ သံလြင္ျမစ္ေၾကာင္းအတိုင္း သစ္တံုးၾကီးမ်ားျဖင့္ စုန္ဆင္းၿပီး တပ္ရင္းေရွ ့သို ့ေရာက္လ်င္ ေရခ်ိဳး ေနေသာ က်ေနာ္တို ့ရဲေဘာ္ေတြထံသို ့ -ကယ္ေတာ္မူၾကပါဗ်ိဳ ့-ဟုေအာ္ေခၚ၍ ရဲေဘာ္မ်ားမွ စက္ေလွျဖင့္ သြားေရာက္ ဆယ္ယူၿပီး တပ္ရင္း၌ေခတၱထားၿပီး သူတို ့ဆႏၵအရ အိမ္သို ့ျပန္ခ်င္သည္ဆို၍ ယခုခရီးထြက္မည့္ အဖြဲ ့တြင္ လိုက္ပါလာျခင္းျဖစ္သည္၊က်ေနာ္တို ့ အဖြဲ ့သည္ ရန္သူလႈပ္ရွားမႈကို နားစြင့္ၿပီး လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း မသြားေတာ့ပဲ ေတာတိုး၍ တစ္ရြာဝင္။တစ္ရြာထြက္ သတင္းေထာက္ သတင္းမထူးဘူးဆိုမွ ေရွ ့သို ့ခရီး ဆက္ ၾကရသည္၊အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ စစ္ဆင္ေရးဆိုင္ရာ စစ္ေရးပစၥည္းမ်ား။ လက္နက္ခဲယမ္း အခ်ိဳ ့ပါရွိ ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္၊ မေတာ္တဆ လမ္းတြင္ ရန္သူႏွင့္ပက္ပင္းတိုးႈ ရုတ္တရက္တိုက္ပြဲျဖစ္ခဲ့လ်င္ ဒီပစၥည္း။ ဒီလူႏွင့္ ေရွာင္ရ တိမ္းရႏွင့္ မလြယ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္၊
က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့ဗူးသိုေတာင္သို ့စတင္တက္ေနပါသည္။ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္းတက္တာမဟုတ္၍ အေတာ္ပင္ပန္းလွပါသည္၊ရဲေဘာ္ တစ္ေယာက္ဆိုလ်င္ ေတာင္တက္ရာတြင္မတက္ႏိုင္ေတာ့ပါ၊
မ်က္လံုးမ်ား မူးေဝၿပီး ေျခေထာက္ေတြမွာ ခ်ိေန၍ႈ စစ္အီကြန္ ့မင့္ ႏွင့္ ေက်ာပိုးအိပ္မ်ား မသယ္ေဆာင္ႏိုင္ေတာ့၊ တပ္ရင္းမွ တပ္စိတ္မႈးရဲေဘာ္ေက်ာ္စိုးႏွင့္ ရဲေဘာ္ဒႆတို ့မွ ထိုရဲေဘာ္၏ပစၥည္းမ်ားကို မွ်သယ္၍ ဗူးသိုေတာင္ေၾကာသို ့ ဆက္လက္တက္သြားရပါသည္။က်ေနာ္ ့မွာေတာ့ သူတို ့ကို ကူသယ္ေပးဘို ့ေနေနသာသာ ကိုယ္ပစၥည္း ႏွင့္ကိုယ္ ပစ္ခ်ခဲ့ခ်င္စိတ္က မၾကာမၾကာေပၚ ေပါက္ေနသည္၊ ခရီးသြားရင္း ခရီးထြက္ေနရင္း ထိုရဲေဘာ္မွာ ေတာင္ၾကီး ကိုၾကည့္လိုက္။ လြယ္ထားသည့္ စစ္ေရဗူးကို အဖံုးဖြင့္ၿပီးေသာက္လိုက္၊ ၾကာေတာ့ စိတ္ဓါတ္ က်ဟန္တူပါသည္၊ ေရွ ့ဆက္ ခရီးမထြက္ႏိုင္ေတာ့၊ ရဲေဘာ္ဒႆမွ ထိုရဲေဘာ္ကို ေက်ာပိုးၿပီး ဗူးသိုေတာင္ၾကီး ေပၚသို ့ မွန္မွန္တက္သြား သည္၊ ထိုရဲေဘာ္.စိတ္ဓါတ္ကို က်ေနာ့္စိတ္ထဲ အသိအမွတ္ျပဳရင္း လက္ေတြ ့ဘဝ၏ ခက္ခဲမႈေတြကို သံုးသပ္ဆင္ျခင္ရင္း ေရွ ့ခရီးအတြက္ ဒီပံုစံျဖင့္ ဆက္သြားႏိုင္ပါ့မလားဟု သံႆယေတြျဖစ္ရင္း။
ဗူးသိုေတာင္ေပၚမွ စဆင္းပါသည္၊ သို ့ေသာ္ ဖာပြန္။ ေက်ာက္ညွပ္သို ့ ဆက္သြယ္ေဖာက္လုပ္ ထား ေသာ ရန္သူဆက္ေရးေထာက္ပို ့လမ္းရွိေန ၍ခရီးမဆက္ႏိုင္။ ေရွ ့သို ့ နယ္ေျမခံတစ္ေယာက္မွ သတင္း ၾကိဳ တင္ေထာက္လွမ္းၿပီးမွ ထိုကားလမ္းကိုျဖတ္ရသည္၊ဖာပြန္-ေက်ာက္ညွပ္ကားလမ္းသည္ ရန္သူမွ သံလြင္ ကမ္းေဘးတြင္ အေျချပဳတပ္ဆြဲထားေသာ တပ္စခန္းအသီးသီးသို ့ ရိကၡာမ်ား။ ခဲယမ္း မီးေက်ာက္မ်ားကို စစ္ထရပ္ကားမ်ားျဖင့္ လည္း ေကာင္း။ ေပၚတာအထမ္းသမား မ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း ေဒသခံကရင္ တိုင္းရင္း သားမ်ားကို အဓမၼေခၚယူ၍ဆက္သြယ္အသံုးျပဳေနေသာ အဓိကလမ္း ေၾကာင္းျဖစ္သည္၊ တစ္ခါတစ္ရံ နယ္ေျမခံ ကရင္ေတာ္လွန္ေရး ေျပာက္က်ားမ်ား၏ အလစ္ အငိုက္တိုက္ခိုက္ ေျခမႈန္းျခင္း ခံရသည္၊ ဗိုလ္ေဆးဖိုးအဖြဲ ့မွ ရဲ ေဘာ္(၁)ေယာက္မွ ဖာပြန္ကား လမ္းျဖတ္ၿပီး လမ္းကာကင္းေစာင့္ေပးသည္၊ ကားလမ္းသို ့ျဖတ္စဥ္ ရဲေဘာ္မ်ားမွာ ေသနတ္လံုၿခံဳေရးခလုတ္ကို ဖြင့္ၿပီး တစ္ဦးျခင္းအလ်င္အျမန္ကားလမ္း တစ္ဘက္ျခမ္းသို ့ကူးရ ပါသည္၊ထိုကားလမ္း.အက်ယ္မွာ ေျခာက္ေပသာသာကားလမ္းျဖစ္သည္။ ကားလမ္း တဘက္သို ့ အားလံုး အဆင္ေျပစြာကူးၿပီး ေတာင္ေၾကာ အတိုင္း ေျပေျပတက္ရာ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ရန္သူစခန္းခ် သြားသည္ မ်ားကို နယ္ေျမခံရဲေဘာ္မွ ေျပာျပ၍အံ ့ၾသမွင္သက္စြာျဖင့္ အနီးပါတ္ဝန္း က်င္ကို ေဝွ ့ဝိုက္ၾကည့္မိသည္၊ ဝါးဆစ္ဗူးမ်ား ခုတ္ၿပီး ေရထည့္ထားသည့္ ေရဗူးမ်ား။ သစ္ရြက္သစ္ခက္မ်ား ခင္းၿပီး ညအိပ္သြားသည့္ေနရာမ်ား။ သုခိတာေဆးလိပ္တိုမ်ား။ ညာသိုေဆးရြက္ၾကီး ေဆးလိပ္တိုမ်ား။ ထမင္းလံုးမ်ား စသည္တို ့ကိုေတြ ့ရ၍မေန ့က စခန္းခ်သြားသည္မွာ ဤအခ်က္မ်ားက သက္ေသျပေနသည္။သတင္းအရ ရန္သူႏွင့္က်ေနာ္တို ့မွာ ေရွ ့ဆင့္ ေနာက္ဆင့္ျဖစ္ေနသည္၊ ရန္သူ ့စစ္ေၾကာင္း မွာ နံနက္မိုးမလင္းခင္ (၄)နာရီခန္ ့၌စစ္ေၾကာင္းထြက္ပံုရသည္။
က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့မွာ ရန္သူ ့စစ္ေၾကာင္းထြက္သြားၿပီးလို ့ နာရီဝက္ေလာက္ခန့္ၾကာမွ ေရာက္လာသည္ဟု ထို ကားလမ္းေဘး၌ရွိေသာရြာသားက ကရင္ ဘာသာျဖင့္ ေျပာသံၾကားေနရသည္။
က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့ ယြန္ဆလင္းေခ်ာင္းကပ္းစပ္သို ့ မြန္းတက္ေလာက္မွေရာက္သည္၊ ယြန္းဆလင္း ေခ်ာင္းေဘးတြင္ ကရင္ရြာမ်ား တည္ေဆာက္ ရွိသည္၊ ေခ်ာင္ေဘး တစ္ေလွ်ာက္တြင္ စိမ္းျမသည့္ လယ္ကြင္း ေတြထဲမွ ပ်ိဳးပင္မ်ားမွာ ကတၱီဘာ အစိမ္းေရာင္ ထေနသည္။လယ္ကြင္းေတြၾကား ထဲတြင္ ဝါးတဲငယ္ ေလးေတြ အေတာ္လွမ္း လွမ္းမွေတြ ့ရသည္။မ်က္ေစ ့တစ္ဆံုး၌ အုန္းပင္စိမ္းမ်ားအစုလိုက္။ ဝါးရံုပင္ၾကီးမ်ားအစုလိုက္ႏွင့္ ရြာတစ္ရြာကိုလွမ္းေတြ ့ ရသည္၊ ေခ်ာင္းေဘး လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ေလွ်ာက္ၿပီး တစ္ေနရာအေရာက္တြင္ ယြန္းစလင္းေခ်ာင္း ကိုျဖတ္ေက်ာ္ရန္ ဝါးတံတားတစ္ခု။ညေန(၅)နာရီ ေလာက္မွ ဒီပူးႏိုရြာကို ေရာက္သည္။ ေရာက္လာမည္ကို ၾကိဳသတင္းရထားေသာ မဟာမိတ္ရဲေဘာ္မ်ားမွ က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့ကို ဝမ္းပမ္းတသာ ၾကိဳဆို၍ အနားယူေစသည္။ က်ေနာ္တို ့ခရီးထြက္ သည့္အုပ္စုတြင္ ငွက္ဖ်ားအျပင္း ဖ်ား၍ ငမ္းထေနသာ ေပၚတာ တစ္ဦးပါလာသည္။ထိုသူကို ပုခက္ျဖင့္ သြာေရာက္ ထမ္းၿပီး မဟာမိတ္ေဆးမႈးမ်ားႏွင့္ က်ေနာ္တို ့ေဆးမႈးမ်ားမွ ေဆးထိုး။ ေဆးတိုက္ၾကသည္၊ မၾကာခင္ မဟာမိတ္ရဲေဘာ္မ်ားခ်က္ေကၽြးေသာဖရံုသီးဟင္းႏွင့္ ငါးပိရည္ ျငဳပ္သီးစပ္စပ္ကို ဆာဆာႏွင့္ေလြးလိုက္ၾကသည္။
ေတာ္လွန္ေရးတြင္လက္ေတြ ့ကြင္းဆင္းသည့္ကိစၥမ်ားတြင္ အေတာ္မလြယ္ပါ။ စာအုပ္ထဲမွ အနစ္နာ ခံခဲ့သည့္ေတာ္လွန္ေရးသမိုင္းပံုရိပ္ေတြကို အားက်။ မြန္ျမတ္သန္ ့ စင္သည့္ လူထုအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးမဖက္ပဲ မိမိအသက္ကိုပဓါဏမထားပဲ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ အသက္ကိုပါမခ်န္ ေပးဆပ္ခဲ့ၾက သည့္ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ေတြကို က်ိတ္အားက်ၿပီး လက္ေတြ ့ေတာ္လွန္ေရး'ကီး ခရီးတစ္ခုထဲသို ့ ကိုယ္တိုင္ေလွ်ာက္ လွမ္းရၿပီဆိုေတာ့ လူေတြေပါင္းစံုႏွင့္ ဆက္ဆံလုပ္ကိုင္ေနရသည္မွာ ကိုယ္စိတ္တစ္ခုတည္းႏွင့္ေတာ့ မလံုေလာက္ႏိုင္။ အမ်ားႏွင့္ေလွ်ာက္လွမ္းရသည့္ခရီးပန္းတိုင္တို ့တြင္ အမ်ားသေဘာတူညီ မႈကိုခံယူၿပီး သေဘာတူခ်က္ ပန္းတိုင္ေတြကို အတူတကြ ေလွ်ာက္လွမ္းရသည္။အရာရာတိုင္းတြင္ ကိုယ့္စိတ္ႏွင့္ မေတြ ့တာေတြျဖစ္ေလ့ ရွိသည္၊ သို ့ေသာ္ ေတာ္လွန္ေရးပါလားဟု သတိအၾကိမ္ၾကိမ္ခ်ၿပီး ထစ္ကနဲရွိ ျဖစ္တတ္သည့္ မလိုအပ္သည့္ ေဒါသေတြကို တျဖည္းျဖည္း ထိမ္းသိမ္းရင္း ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ ဆိုသည့္ ေအးအတူပူအမွ် ေနထိုင္သည့္ စိတ္ဓါတ္ေလးကိုေမြးျမဴတတ္ခဲ့သည္။အရြယ္က ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ငယ္ရြယ္တက္ၾကြသည့္အရြယ္၊ အရာရာကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္မွ ေက်နပ္ၾကသည့္အခ်ိန္ ေတြလည္းျဖစ္သည္။ မွန္သည္မွားသည္ဦးစားမေပးပဲ မွန္တယ္ ထင္ရာကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ် လိုက္တိုင္း မွန္သည့္အခါလည္း ရွိမည္။ မွားသည္အခါ လည္းရွိမည္။ဒီတစ္ခါ ဆံုးျဖတ္ မႈၾကီးကေတာ့အၾကိမ္ၾကိမ္မွာ းခဲ့သည့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြမွ အၾကီးျမတ္ဆံုးဆံုးျဖတ္ခ်က္။ အမွန္ကန္ဆံုး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ျဖစ္သည္ကိုေတာ့ ေက်နပ္၍မဆံုးေအာင္ျဖစ္ ေနခဲ့သည္။ေသနတ္ၾကီးကိုထမ္း။ လူထုအတြက္ ရေအာင္ တိုက္မည့္ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္ သစ္ကို က်ေနာ္တို ့အရြယ္ေတြေကာင္းသည့္အခ်ိန္မွာ အျဖဴစင္ဆံုး ေပးဆပ္ ရတာကိုက မြန္ျမတ္သန္ ့စင္သည့္လာျခင္းေကာင္းခဲ့ သူလို ့ေက်နပ္ေနခဲ့သည္။အေသျမတ္ေသာ လက္ေတြ ့ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ ေရးၾကီးတြင္ မြန္ျမတ္သန္ ့စင္သည့္ စိတ္ဓါတ္ေတြ.ေမတၱာတရား ေတြကို ခံယူ ေထြး ပိုက္ ရင္း က်ေနာ္တို ့ခရီးကို က်ေနာ္တို ့ စိတ္ကူးေတြ ကိုယ္စီ အေတြး ေႏွာ့ရင္း ေတာေတာင္ေတြ. အလြမ္း အေငြ ့ေတာင္တန္းၾကီးေတြ။ မီးခိုးတိုင္ လွ်ပ္စစ္ၿမိဳ ့ျပေတြကို ခ်န္ထားပစ္ခဲ့ရင္း မိုင္ေပါင္း ရာခ်ီ ေဝးလြန္းလွသည့္ ေတာင္စိမ္းစိမ္း ေတြ၏အတြင္း က်က် ကမၻာေျမတစ္ေနရာ ရာမွာ ခြပ္ေဒါင္း စစ္သည္အခ်ိဳ ့ တစ္ ေတာင္ေပၚ တစ္ ေတာင္တက္ၿပီး ေတာင္အျမင့္ေတြ ပတ္ခ်န္ရံ ထားသည့္ ေတာစိမ္းေတာင္တန္း ရင္ခြင္ထဲမွာ က်ေနာ္တို ့ တစ္ေတြ ဆူးေညွာင့္ ခလုပ္ေတြကို သတိၾကီးစြာ ျဖတ္ေက်ာ္ရင္း စိတ္ဓါတ္ခြန္းအားျဖင့္ လိုအပ္ ခ်က္ ပန္း တိုင္ တစ္ခုကို လက္တစ္ကမ္းသာလိုေတာ့သည့္ရြာမွာ ဒီညအိပ္ျဖစ္ေတာ့မည္။
ကဗ်ာဆရာေယာဟန္ေအာင္၏-ဗိုလ္ဆာကီးေတာင္တန္းက ေရတံခြန္ၾကီးရဲ ့ပံုက နဂါးစိမ္းၾကီး တစ္ ေကာင္က သူ ့အၿမီး သူျပန္မ်ိဳေနသလိုမ်ိဳး ကဗ်ာ စာသားေလးကို သေဘာက်ရင္း ေပါ့ပါး စိမ္းလန္းစြာ ထိုင္ေငးေနမိသည္။ ရြာသားတစ္ေယာက္ က်ေနာ္တို ့ထံေျပးလာသည္၊ အေရးၾကီးသည့္ပံု။က်ေနာ္ တို ့အဖြဲ ့ ေနရာကိုယ္စီ ယူလိုက္ၾကသည္၊ ေအေကေသနတ္ လံုးၿခံဳေရးခလုပ္ကို ဖြင့္ၿပီး ေဆးပစၥည္း ထမ္း ထား သည့္ ဆတ္ သားတစ္ေယာက္ကို အေနာက္တြင္ လြတ္လြတ္ထား လိုက္သည္၊ တပ္စိပ္မႈးမွ ရြာသားႏွင့္ သစ္ပင္အကြယ္တြင္ စကားတီးတိုး ေျပာေနၾကသည္၊မၾကာပါ-တပ္စိပ္မႈးမွ-ဗိုလ္ဆာကီးေတာင္ထိပ္မွာ ရန္သူ ့ ဗ်ဴဟာရံုး စိုက္ထား တယ္လိုသိရတယ္၊ အခုက်ေနာ္တို ့နဲ ့ နာရီဝက္သာသာခန္ ့မွာ အဲဒီေတာ့ လာလမ္းအတိုင္း ေနာက္ ကိုျပန္ ဆုတ္မယ္၊ ခရီးေႏွာက္ေႏွးမႈမျဖစ္ရေအာင္။
က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့ ဗိုလ္ဆာကီးေတာင္ေၾကာမွဆင္းၿပီး ရန္သူႏွင့္လမ္းေၾကာင္းလြဲသည့္ေနရာတစ္ခုတြင္ ရြာသားမွလိုက္ျပၿပီး တပ္မဟာ(၂)နယ္ စပ္မွ ကာကြယ္ေရး တပ္မ်ားႏွင့္ သတင္းေပးဆက္သြယ္မႈျပဳၾကရသည္။ ထိုရြာမွာ က်ေနာ္တို ့စခန္းခ်သည္။ယခင္က ဗိုလ္ဆာကီးဂိတ္တြင္အေကာက္အခြန္ဂိတ္ထားသည့္ ကာကြယ္ေရး တပ္ဖြဲ့ျပန္ဆုတ္ၿပီးယခုလိုက်ေနာ္တို ့ႏွင့္ ျပန္လည္ ဆံုဆည္းမိျခင္း ျဖစ္သည္၊ ထိုဂိတ္တြင္ ၿဗိတိသွ် လက္ထက္က တည္းကေတာ္လွန္ေရးတာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဘူးသည့္ ေကအန္ဒီအိုေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္မႈး ဖူးငယ္တူးကိုေတြ ့ သည္၊ အဖူးငယ္ထူးမွာအသက္ၾကီးသြားေသာ္လည္း ယေန ့အခ်ိန္အထိဥပဓိရုပ္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ သန္သန္မာ မာေတြ ့ရသည္။အျဖဴေရာင္ တစ္ဝက္ ။ အနက္ေရာင္တစ္ဝက္လုေနသည့္သူ။ဆံပင္မ်ားကိုေသသပ္စြာ ၿဖီးလိမ္း ထားတာေတြ ့ရသည္။သူဝတ္ထားသည့္ ပုဆိုးအုန္းသီးေျခာက္ အေရာင္ေပၚတြင္ စစ္ခါးပတ္ကိုပတ္ၿပီး သူ၏ရဲ ေဘာ္မ်ားႏွင့္ေတာထဲ ေတာင္ထဲတြင္ ကရင္အမ်ိဳးသား လြတ္ေျမာက္ေရးတာဝန္မ်ားကို တက္တက္ၾကြၾကြထမ္း ေဆာင္ေနတာျမင္ရေတာ့ က်ေနာ္ အတိုင္းအဆမရွိ ေလးစားေနမိသည္။အဖူးက က်ေနာ္တို ့ကိုေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္ကမွန္းသိ၍ အစားအေသာက္ဆင္း ရဲမွာစိုး၍ လားမသိ။ က်ေနာ္တို ့ေရာက္လ်င္ေရာက္ျခင္း ႏြား တစ္ေကာင္ေပၚ၍ သူ ့ ရဲေဘာ္ေတြကိုလည္း ခြဲတမ္းက်ေဝ။ က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့ကိုလည္း ယခုခ်က္ စားဘို ့။ လမ္၌႔ ရိကၡာ ေျခာက္လုပ္ သြားဘို ့မွာၿပီးမိဘ သဖြယ္ဆံုးမၾသဝါဒ ေပး၏၊ သူ။အိပ္ဟာေဘးတြင္ေနရွင္နယ္ေလဒီယို အေဟာင္းေလးတစ္လံုး။ ဟန္းေကာ ေရေႏြးအိုးတစ္လံုး။ပါးစပ္႔အၿမဲလိုလို ေသာက္သည့္ ပိေတာက္သားေရာင္ ေဆးတံအိုးကို မၾကာခဏ ေဆးေတြျခစ္ ထုပ္ၿပီး ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာ ျဖင့္ သူ၏ေရွးေဟာင္း ေႏွာင္းျဖစ္ ေလးေတြကို ေရေႏြးေသာက္ရင္း က်ေနာ္တို ့ကို ေျပာျပေနသည္။ ေရွ ့ဆက္ခရီးထြက္မည္ျပဳေတာ့ က်ေနာ္တို ့ အဖူး တဲသိုသြားၿပီး ဂါဝရျပဳ ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာခဲ့သည္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါဦးမည္။။---
က်ည္ေ၀ျဖိဳး။
No comments:
Post a Comment