က်ေနာ္ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာရွစ္ေလးလံုးအေတြ့အၾကံဳ(၁)။

                                                       ၈.၈.၈၈
က်ေနာ္၁၉၈၈မတ္လအေရးအခင္းၿပီးေတာ့ ဧၿပီလ ၂၀ ရက္ေန႕တြင္ ေက်ာင္းအထုတ္ ခံရသည့္စာကို လက္ခံရရွိခဲ့ပါသည္။ က်ေနာ္တို႕ထား၀ယ္ကေန RIT သြားတက္ခဲ့သည့္ ေက်ာင္း သား ၁၀ ေယာက္ခန္႕အထဲ တြင္ ၃ ေယာက္အထုတ္ခံရရာ က်ေနာ္ရယ္ ကိုမ်ဳိး၀င္း (အဲဒီအ ခ်ိန္က သူက စက္မႈေနာက္ဆုံးႏွစ္ေက်ာင္းသား ယခု ABSDF ဒုဥကၠဌ) (က်ေနာ္က ပဥၥမ ႏွစ္လွ်ပ္စစ္စြမ္းအား) ေနာက္ကိုစိုးတင့္(အဲဒီ ၈၈ ခုႏွစ္တုန္းက သူက စတုတၳႏွစ္ စက္မႈ ေက်ာင္းသား ျဖစ္ၿပီး က်ေနာ္တုိ႕ေက်ာင္းထုတ္သည့္စာလက္ခံရရွိသည့္အခ်ိန္တြင္သူက မတ္ လအေရးအခင္းအၿပီး 141 အျဖစ္နာမည္ႀကီးခဲ့သည့္ အဖမ္းခံရသည့္အုပ္စုတြင္ပါသြားခဲ့ ရာထား၀ယ္တြင္မရွိ ရန္ကုန္ရွိ အင္းစိန္ေထာင္တြင္ေရာက္ရွိအက်ဥ္းက်ေန) (ယခု ျပည္တြင္း ေနထိုင္)ေပါင္း ၃ ဦးေက်ာင္းအထုတ္ ခံခဲ့ရသည္။ ေက်ာင္းအထုတ္ခံရေတာ့စိတ္မေကာင္း ေတာ့ျဖစ္မိသည္။ သို႕ေသာ္ မိမိတို႕ထက္ပို၍စြန္႕လႊတ္ အနစ္နာခံသြားၾကသည့္ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္၍ အမွန္တရားအတြက္ ျပည္သူအတြက္ ရဲရဲႀကီးဆက္ လက္တိုက္ပြဲ၀င္ရန္အ တြက္သာ စိတ္ကိုဆုံးျဖတ္ျပင္ဆင္ထားခဲ့သည္။

ဇြန္လဆန္းတြင္ ေက်ာင္းမ်ားျပန္လည္ဖြင့္လွစ္ခဲ့ရာ က်ေနာ္တို႕မွာ ေက်ာင္းျပန္သြား တက္ခြင့္မရေတာ့ သူမ်ားေတြအလွ်ဳိလွ်ဳိေက်ာင္းျပန္သြားတက္ရန္ ရန္ကုန္ ေမာ္လၿမိဳင္တို႕သုိ႕ က်ေနာ္တို႕ေက်ာင္းတက္စဥ္က သြားေနသလို သြားကုန္ၾကသည္။ သို႕ေသာ္ က်ေနာ္တို႕စိတ္ ကသိေနသည့္ ဒီတခါေက်ာင္းျပန္ဖြင့္လည္း ဟုတ္တိပတ္တိ ျပန္ဖြင့္ႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္။ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈဆက္ျဖစ္လိိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္ေနခဲ့သည္။ သူမ်ားတကာေတြ ေလ ယာဥ္ခရီးစဥ္အသီးသီးျဖင့္ ေက်ာင္းသြားတက္ၾကေသာအခါ ၀မ္းနည္းစိတ္ျဖစ္ေနႏိုင္ မည္ဆို သည္ကို တြက္ခ်က္မိ၍လားမသိ၊ အာဏာပိုင္မ်ားက က်ေနာ္ရယ္ ကိုမ်ဳိး၀င္းရယ္ကို အသနား ခံစာတင္ ရန္ ခ်ဥ္းကပ္လာပါသည္။ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမႈးရုံးသည္ မိမိတို႕ႏွင့္သိကြ်မ္းသူ ဆ၇ာတဦးမွတဆင့္ အသနားခံစာတင္ရန္လာေရာက္ကမ္းလွမ္းလာပါသည္။ ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရး မႈးရုံးသည္ ထိုကဲ့သုိ႕ေသာကိစၥမ်ဳိးကို အာဏာပိုင္တို႕ထံမွလာေသာ အၾကံအဉာဏ္မဟုတ္ပါ ဘဲလ်က္မေပးရဲပါ။ မကမ္းလွမ္းရဲပါ။ ထား၀ယ္ရွိေထာက္လွမ္းေရး ၁၉ (MI 19) မွလာေသာ အႀကံအဉာဏ္သာျဖစ္ေပလိမ့္မည္ဟု ရိပ္စားမိခဲ့ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က သူငယ္ခ်င္းေတြက လည္းေက်ာင္းျပန္တက္ဖို႕သြားေတာ့ ကိုယ္ကတက္ခြင့္မရ သြားခြင့္မရေတာ့ ခါတိုင္းလိုပဲသြား ခ်င္လာသျဖင့္ အသနားခံစာေရးသားတင္ျပရန္သူတို႕ေခၚယူေတြ႕ဆုံသည့္ အထက ၁ ေက်ာင္း၀င္းအတြင္းရွိ ဆရာမ်ားအေဆာင္တခုသို႕သြားေရာက္ကာ မည္သုိ႕အသနားခံစာေရး သား တင္ျပရမည္နည္းဟူသည္ကို ျပေပးမည္ဆရာတခ်ဳိ႕ႏွင့္သြားေရာက္ေတြ႕ဆုံခဲ့ရပါသည္။ ထိုဆရာတခ်ိဳ႕က ေရးသားပုံေရးသားနည္း ေရးသားရန္စိတ္ကူး စသည္တို႕ကိုေျပာဆိုကာ က်ေနာ္တို႕ကေရးသားခဲ့ၾကပါသည္။ က်ေနာ္ရယ္ ကိုမ်ဳိး၀င္းရယ္ သြားေရာက္ေတြ႕ဆုံကာေရး သားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုဆရာမ်ားက ေနာက္ဆုံးတြင္ ၿမိဳ႕နယ္ရဲစခန္းေထာက္ခံစာ ယူရမည္ဟု ဆိုလာပါသည္။ ထိုေက်ာင္းပိတ္ေနစဥ္ကာလတ ေလွ်ာက္လုံးတြင္ စည္းကမ္းႏွင့္အညီ ထား၀ယ္တြင္ေနထိုင္ေၾကာင္း မည္သည့္ဆူပူလႈပ္ရွားမႈမွ မလုပ္ေၾကာင္း ရဲစခန္းေထာက္ခံစာ ႏွင့္ပူးတြဲတင္ျပရမည္ဟု ဆိုလာပါသည္။ ထိုေတာင္းပန္စာ ေရးရန္ ၂ ရက္ေလာက္သြားျဖစ္ခဲ့ ၿပီး ရဲစခန္းေထာက္ခံစာယူရမလားဟု စဥ္းစားေနမိပါသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ က်ေနာ္တိတိ က်က် ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါသည္။ ရဲစခန္းေထာက္ခံစာလည္း မယူ ေတာ့၊ ဒီေတာင္းပန္စာလည္း မတင္ေတာ့ဘူးဟု။ ထိုအခ်ိန္က ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေက်ာင္းသားလႈပ္ ရွားမႈေၾကာင့္ တစုံတရာေက်ာင္းသားထုတြင္ထိခိုက္နစ္နာမႈမ်ား ရွိႏွင့္ခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ႀကီးႀကီးမားမားႀကီးေတာ့မရွိေသးဟု ဆိုခ်င္ဆိုႏုိင္ေပေသးေသာ အခ်ိန္ ကာလပင္ျဖစ္ေနေသးသည္။ ဇြႏ္လအေရးအခင္းပင္ေကာင္း ေကာင္းျဖစ္မလာေသး။ ငါမွန္လုို႕လုပ္ခဲ့တာ ဘာလို႕ေတာင္းပန္ရမွာလဲ၊ ဆုိၿပီး ငါ့အနာဂါတ္ထိခိုက္ရင္ထိခိုက္ပါေစကြာ ဆိုပီး မတင္ေတာ့ရန္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး မတင္ေတာ့ပါ။ အေဖနဲ႕အေမက ေမးေတာ့တင္ လိုက္ၿပီဟု ေျပာလိုက္ပါသည္။ သူတို႕စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေပါ့။ က်ေနာ္ ထိုကဲ့သုိ႕ဆုံးျဖတ္ၿပီး သိတ္ပင္မၾကာလိုက္ပါ ဇြန္လဆန္းတြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္ ဇြန္အေရးအခင္းစတင္ ျဖစ္ပြားလာခဲ့ပါသည္။
ရွစ္ေလးလုံးမတိုင္ခင္ က်ေနာ့္၏ မဆလ အစိုးရကို ဆန္႕က်င္ေသာ ႏုိင္ငံေရးစိတ္ဓါတ္ ႏွင့္ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေဆာင္မႈတို႕ႏွင့္ပတ္သက္၍ က်ေနာ္ဂုဏ္ယူ၀င့္ႂကြားမိေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ၃ ခုရွိပါသည္။ နံပါတ္ ၁ လမ္းစဥ္လူငယ္ လုံး၀မ၀င္ခဲ့ပါ။ က်ေနာ္ ၁၀ တန္းႏွစ္တြင္ ေက်ာင္းက လမ္းစဥ္လူငယ္၀င္ရမည္ဟု ေျပာသည္။ သို႕ေသာ္ရပ္ကြက္တြင္ ၀င္ထားၿပီးသူ ေက်ာင္းမွာ ထပ္ေလွ်ာက္စရာမလိုဘူးဟု ဆရာမက ေျပာေသာအခါ က်ေနာ္က ရပ္ကြက္တြင္ တကယ္ တန္းမ၀င္ထားရပါဘဲလ်က္ ရပ္ကြက္တြင္ ၀င္ထားႏွင့္ၿပီဟုေျပာပါသည္။ မင္းမွာနံပါတ္ရွိလား ဟုေမးေသာအခါ ဒီေႏြေက်ာင္းပိတ္တုန္းကပဲ ရပ္ကြက္လမ္းစဥ္လူငယ္ေခါင္းေဆာင္က ေမး ရန္ form ျဖည့္ၿပီးေပးထားပါသည္။ နံပါတ္မက်ေသးပါဟုေျပာလိုက္ပါသည္။ ဆရာမက လမ္း စဥ္လူငယ္၀င္ထားရန္ ေနာင္အလုပ္ေတြဘာေတြေလွ်ာက္ရင္ေကာင္းသည္ဟု ေျပာပါသည္။ မင္းမွာအဲဒီနံပါတ္ေတြဘာေတြမရွိရင္ မင္းနစ္နာမွာစိုးလို႕ပါဟု ဆရာမကေျပာပါသည္။ ရပါ တယ္။ က်ေနာ္ရပ္ကြက္မွာေလွ်ာက္ထားတာ ေနာင္နံပါတ္ရလာမွာပါ ဆရာမဟု ေျပာကာ က်ေနာ္လမ္းစဥ္လူငယ္လုံး၀မေလွ်ာက္ခဲ့ပါ။ အဲဒါ ၁၉၈၂ ႏွစ္လည္ပိုင္းေလာက္သာရွိပါေသး သည္။ က်ေနာ္ဘာျဖစ္လို႕လည္းမသိ လမ္းစဥ္လူငယ္ရယ္ မီးသတ္ရယ္ကို သိတ္အျမင္ကတ္ ခဲ့ပါသည္။ သူမ်ားေယာင္၍ ကိုယ္ေယာင္ကလုပ္ေနၾကသည့္သူမ်ားသာ မ်ားၿပီး ဘာမွဟုတ္တိ ပတ္တိအဓိပၸါယ္ရွိတာေတြမေတြ႕ရ၍ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္ရဲ႕ လမ္းစဥ္လူငယ္မ၀င္ခဲ့သည့္ လမ္းစဥ္လူငယ္မျဖစ္ခဲ့သည့္ အျဖစ္ကို ယေန႕တိုင္ က်ေနာ္ဂုဏ္ယူေနပါသည္။ ေနာင္တခုမွာ က်ေနာ္အထက္က ေျပာသကဲ့သို႕ မတ္လ ကိုဖုန္းေမာ္အေရးအခင္းတြင္ တက္ႂကြစြာပါ၀င္မႈ ေၾကာင့္ ေက်ာင္းအထုတ္ခံရျခင္းျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆုံးတခုမွာ ေက်ာင္းျပန္တက္ခြင့္ရဖို႕အတြက္ အသနားခံစာတင္ရန္ ေျပာဆိုလာခဲ့မႈအား မတင္ခဲ့ရန္ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ခဲ့မႈပင္ျဖစ္သည္။
 

ေက်ာ္ထင္