နွင္းဆီေရာင္ေတာ္လွန္ေရးရုပ္ပံုလႊာ (၇)။
ေတာသီးခို(နတ္ေတာင္)
ေတာသီးခို(နတ္ေတာင္)ေတာင္ေၾကာေပၚမွျဖတ္ရမည္။ နတ္ေတာင္မွာ တပ္မဟာ(၂)နယ္ေျမ တစ္ဝိုက္တြင္ အျမင့္ဆံုး ေတာင္ၾကီး ျဖစ္သည္။ဗမာျပည္မွ အဂၤလိပ္တပ္ေတြဆုတ္ေျပးတုန္းက နတ္ေတာင္ ေၾကာေပၚတြင္ စခန္းခ်သြားဖူးသည္ဟု အဖူးေျပာျပ ထားသည္။ နတ္ေတာင္မွာ ေကအန္ယူ နယ္ေျမႏွင့္ ကရိန္နီ နယ္ေျမတို ့၏ နယ္စပ္ ေတာင္ေၾကာျဖစ္သည္။ နတ္ေတာင္ေၾကာအေပၚမွ အေရွ ့ဘက္သို ့လွမ္းၾကည့္ လိုက္လွ်င္ ေမာ္ခ်ီးၿမိဳ ့ကို ေခတၱမွ် ျမင္ရသည္။ နတ္ေတာင္ေၾကာမွာ အလ်ားအရရွည္လွ်ားသကဲ့သို ့အနံအရက်ဥ္းေသာ ေတာင္ေၾကာျဖစ္ သည္။ ဆီးႏွင့္မ်ားဖံုး လြမ္းေန၍ တစ္ေနရာႏွင့္တစ္ ေနရာသဲကြဲစြာမျမင္ရ။ ထိုေတာင္ေၾကာ ေပၚတြင္ ေဆးဘက္ ဝင္ပန္းခါးပင္မ်ား အေလ့က် ေပါက္ေနတာေတြ ့ရ၍ က်ေနာ္တို ့ ႏႈတ္ၿပီးေက်ာပိုးအိပ္ထဲက္ိုယ္ စီထည့္လာၾက သည္။ယခင္တုန္းက အဂၤလိပ္ေတြ စခန္းခ်သြားသည့္ ေနရာတြင္ ေကာ္ပန္း ဝါၾကီးေတြတမွ် ဖူးပြင့္ ေနေသာပန္းပြင့္မ်ား အၾကားတြင္ စစ္ကားေဘာ္ဒီ အေဟာင္းမ်ား။ ကတုတ္က်င္းၾကီးမ်ား။ ဆင္ေထာင္ ဖမ္းသည့္ ေျမက်င္း နက္ၾကီးမ်ားေတြ ့ရသည္၊ က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့မွာ ေတာင္ထိပ္သို ့မေရာက္ႏိုင္ေသး။ ေတာင္ေၾကာၾကီးမွာ ႏွင္းျမဴပင္လယ္ၾကီးအၾကားတြင္ ရွိ၍ တခါတခါ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ အကြာ အေ၀းေတာင္မျမင္ရ။ အေတာ္ေအးစိမ့္၍ေနသည္။ ေရခိုးေရေငြးမ်ားမွာ ေျပာင္းျပန္က်ေနသည့္အလား ရိႈေျမာင္ေတြထဲတြင္၊ နယ္ေျမခံလမ္းျပမွာ ဒီခရီးႏွင့္အေတာ္ရင္းႏွီးပံုရသည္၊က်ေနာ္တို ့ထမင္းခ်က္ဘို ့ အခ်ိန္ ေရာက္ေတာ့ ညခုႏွစ္နာရီထိုးေခ်ၿပီ။ ေရလည္း ရွိလိမ ့္မည္ဟု မထင္။ လမ္းျပမွာက်ေနာ္တို ့ႏွင့္မလွမ္းမကမ္းသို ့ သြားၿပီး ေတာင္ကမ္းပါးယံသို ့ဆင္းသြား ၿပီး မၾကာမီ ထိုသူမွ လက္ရပ္ေခၚ၍သူ ့လက္ျဖင့္ ယက္ထားသည့္ ေျမ က်င္းထဲမွ ေရေတြထြက္ေနသည္ကိုၾကည့္ၿပီး ထိုသူကို ေက်းဇူးတင္၍ မဆံုးေအာင္ ျဖစ္မိသည္။ မိမိ၏ပထဝီကို မိမိပိုင္သည္ ဆိုသည္မွာ ထိုအခ်က္ေတြပဲျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့ထမင္းတည္ၿပီး ပါလာသည့္ ရိကၡာေျခာက္ မ်ားျဖင့္ ညစာထမင္းကို အားပါးတရ စားၿပီး နတ္ေတာင္ၾကီး. တိတ္ဆိတ္မႈ။ ႏွင္းခိုးမႈန္ေတြကို စစ္မိုးကာျဖင့္ ခုခံရင္း သံုးေယာက္သား တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေက်ာျခင္းကပ္ရင္း ေရဒီယို နားေထာင္ၾကရင္းအိပ္ေပ်ာ္ သြားၾကသည္၊ နံနက္မိုးေသာက္ေတာ့ ပစၥည္းေတြသိမ္းေတာ့ ေရဒီယိုေပ်ာက္ ေနသည္။ တက်ီက်ီႏွင့္ ေအာ္သံၾကား၍ လိုက္ရွာၾကည့္ရာ ေရဒီယိုမွာ ေျမေပ်ာ့ထဲတြင္ ညက ဖိနပ္ျဖင့္ မျမင္မစမ္း နင္းမိႈ နစ္ဝင္ေနသည္။အေျခခံေဒသထိုးေဖာက္ေရး။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ေတာ္လွန္ၿပီး လူထုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ျဖင့္ ေျပာင္းလဲဘို ့ဆိုသည္မွာ က်ေနာ္တို ့ ႏိုင္ငံအတြင္း၌ ႏိုင္ငံေရးလြတ္လပ္ခြင့္ရွိမွ ျဖစ္မည္။ လက္ရွိၾကံဳေတြ ့ေနရသည့္ အေျခအေနမ်ားတြင္ တိုင္ျပည္ အာဏာအလံုးစံုကို စစ္အုပ္စုမွ အၾကြင္းမဲ ့ ခ်ဳပ္ကိုင္လႊမ္းမိုး ထားသည့္အေပၚ႔ က်ေနာ္တို ့၏ ႏိုင္ငံေရး လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ က်ယ္က်ယ္ျပန္ ့ျပန္ ့မလႈပ္ရွားႏိုင္ပါ။ ဤအခ်က္ေတြက က်ေနာ္တို ့ကို ေတာ္လွန္ေရးလက္ေတြ ့ ဘဝထဲသို ့ တြန္းပို ့ ေပးေနသည္၊ ထို ့ေၾကာင့္က်ေနာ္တို ့သည္ စစ္အုပ္စုကို လက္နက္ကိုင္တိုက္မွ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံတစ္ခုကို တည္ေထာင္ႏိုင္မွာျဖစ္သည္။ လက္နက္ ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး နယ္ေျမမ်ား၌ ေတာ္လွန္ေရး အင္အားစုမ်ားႏွင့္ စုေပါင္းၿပီး ႏိုင္ငံေရး ဆိုင္ရာလုပ္ငန္းမ်ားကို ခ်မွတ္ခဲ့ၾကသည္။
ေတာ္လွန္ေရး အေျခခံ ေဒသ တစ္ခု တည္ေဆာက္ႏိုင္ဘို ့အတြက္ စစ္ေရးမဟာမိတ္အဖြဲ ့အစည္းေတြႏွင့္ ညွိႏိႈင္းေဆြးေႏြးမႈ ျပဳၾကရသည္။ တဘက္မွလည္း ရဲေဘာ္ေတြအားလံုး အေတြး အေခၚအရတည္ေဆာက္ေရး။ သေဘာတရား အရတည္ေဆာက္ေရး။ အမိန္ ့နာခံမႈအရတည္ေဆာက္ေရးဆိုၿပီး တပ္တည္ေဆာက္ေရး ကို ျပဳၾကရ သည္။ ထိုသို ့အသားက်ထားၿပီးသား ရဲေဘာ္ေတြကို စီစစ္ေရြးခ်ယ္ၿပီး ယခုလိုအေျခခံေဒသ ထိုးေဖာက္ေရး ခရီးစဥ္ကို မကဒတ ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွ ဦးေဆာင္ၿပီး စတင္ထိုးေဖာက္ဘို ့ျဖစ္လာခဲ့သည္။
ယခု က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့အေျခခံေဒသထိုးေဖာက္ေရး ေရာက္ရွိခဲ့ၾကၿပီ။ အစဦး၌ဒီေေဒသကို ေရာက္ေရာက္ျခင္း ဒီေဒသ၏ လူထုအေျခအေန။ အေျခခံ ေဒသ၏ ပထဝီအေနအထား။ ရန္သူ ့တပ္လႈပ္ရွားမႈ။ စသည္တို ့ကိုေလ့လာရသည္။ က်ေနာ္တို ့ထိုးေဖာက္သည့္ အေျခခံေဒသမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံေျမပံု႔ ေထာက္ၾကည့္ လိုက္လွ်င္ အခ်က္အျခာေဒသၾကီးတစ္ခုျဖစ္တည္ေနတာကိုေတြ ့ရမည္။ ၁၉၆၂ခုႏွစ္ ဗိုလ္ေနဝင္းစစ္အုပ္စု တိုင္းျပည္ကို မတရားသိမ္းပိုက္၍ မၾကာခင္ လက္နက္ကိုင္ ပုန္ကန္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည္။
ထိုလက္နက္ကိုင္ ပုန္ကန္မႈၾကီး အရွိန္အဟုန္ၾကီးခ်ိ္န္ ျပည္တြင္း စစ္ျဖစ္ေနခ်ိ္န္အတြင္း ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ရဲေဘာ္မ်ား ထိုေဒသ အတြင္း စစ္ေရးအရ။ စည္းရံုးေရးအရ အခိုင္အမာ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကသည့္ အေျခခံေဒသၾကီး ျဖစ္သည္။ ထိုေဒသ အတြင္းရွိလူထုမွာ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းမ်ားႏွင့္ အသားက်ထားၿပီးသား ျဖစ္၍က်ေနာ္တို ့မွတဖန္ ျပန္လည္ ထိုးေဖာက္သည့္အခ်ိန္႔ လည္း လူထုမွတက္ၾကြစြာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကဘို ့ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတာ ေတြ ့ရျခင္းအားျဖင့္ က်ေနာ့မွာ အ့ံၾသေလးစား၍ မဆံုးျဖစ္ေန မိသည္။ထိုေဒသရွိလူထုမွာအမ်ားအားျဖင့္ ကရင္တိုင္းရင္းသားအမ်ားစုေနထိုင္ၾကသည္။ ကရင္းလူမ်ိဳးမ်ားစြာ ရွိသည့္အနက္မွ ထိုေဒသအတြင္းေနထိုင္ ၾက သည့္ကရင္လူမ်ိဳးအမ်ားစုမွာ ေဂခို။ ေဂဘား။ သာမိတိုက္ လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ပထဝီအေန အထားအရ လက္ရွိေဒသ. အေရွ ့ႏွင့္အေနာက္မွာ အလ်ား အရ ရွည္လွ်ား၍ တစ္ရက္ခရီးခန္ ့ရွိမည္။ အေရွ ့ဘက္ေတာင္ေၾကာအဆံုး၌ ေတာင္ငူလြိဳင္ေကာ္ ေျခာက္ေပကားလမ္းတစ္ခု တည္ရွိသည္၊ ကားလမ္း၏ အေရွ ့ဘက္ကို ၾကားေဒသဟုေခၚတြင္ၿပီး က်ေနာ္တို ့၏ယခုေရာက္ရွိသည့္ေဒသကို အေျခခံေဒသတည္ေဆာက္ေရး၏ အထူးေဒသ ဟုေခၚသည္။
အထူးေဒသတြင္ရြာေပါင္း (၁ဝဝ)ေက်ာ္ရွိသည္။ ဘာသာစကားေျပာၾကရာတြင္ တစ္ရြာႏွင့္တစ္ရြာ စကားေျပာဆိုမႈ မတူအနည္းငယ္ကြဲျပားၾက သည္။ အထူးေဒသေတာင္တန္း၏ အေနာက္ေျမာက္ဘက္တြင္ ရန္ကုန္မႏၱာေလးလမ္းမၾကီးကို လွမ္းျမင္ေတြ ့ေနရသည္။ မၾကာခင္ကမွ ရန္သူႏွင့္ အပစ္ ရပ္ထား သည့္ ကယန္း ျပည္သစ္ပါတီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနယ္ေျမႏွင့္ ေကအန္ယူအုပ္ခ်ဳပ္ေရးနယ္ေျမနယ္နိမိတ္ႏွစ္ခုကို နန္းခ်ိဳေခ်ာင္းႏွင့္ ခြဲျခားသတ္မွတ္ထား သည္၊ အေနာက္ ေတာင္ေျခ တည့္တည့္႔ စစ္ေတာင္း ျမစ္ၾကီးကို လွမ္းျမင္ေတြ ့ရသည္။စစ္ေတာင္းျမစ္ အေရွ ့ဘက္ ကမ္းေပၚရွိ ဧရိယာကို မဒညတ ( ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကရက္စီ ညီညႊတ္ေရးတပ္ဦး) နယ္ေျမဟုသတ္မွတ္ ထားၾကသည္။ အထူးေဒသ အတြင္း(၄၅)ဒီဂရီမ်ဥ္း. အေရွ ့ဘက္တြင္ ေဂဘား လူမ်ိဳး အမ်ားစု ေနထိုင္ၾကၿပီး အမ်ားအားျဖင့္ ဥယ်ာဥ္ၿခံလုပ္ငန္းျဖင့္ (၄၅) ဒီဂရီမ်ဥ္း၏ေျမာက္ဘက္တြင္ ေတာင္ငူလယ္သမား မိသားစုအမ်ားအျပား ေနထိုင္ၾက သည္။ ေတာင္ယာခုတ္ျခင္း။ လယ္က်င္းမ်ားတြင္စပါး စိုက္ပ်ိဳးျခင္း မ်ားျဖင့္အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းျပဳၾကသည္။ ၿမိဳ ့ျပႏွင့္လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရး အေတာ္ခက္ ခဲ၏။၊ အထူးေဒသ အေနာက္ဘက္ေတာင္ေျခ အစပ္တြင္ ပ်ဥ္းမနားဘက္မွ ျဖစ္ဟန္တူေသာ ကရင္တိုင္းရင္းသား အမ်ားစု ေနထိုင္ၾကသည္၊၄င္းတို ့ကို သာမိတိုက္လူမ်ိဳးဟုေခၚသည္၊ အားလံုးလိုလိုမွာ ဗုဒၵဘဘာသာဝင္မ်ား ျဖစ္ၾကၿပီးနွမ္းခင္းမ်ား။ လယ္ကြက္။ ဥယ်ာဥ္ျခံေျမ။ ေျမပဲခင္းမ်ား စိုက္ပ်ိဳးၾကၿပီး အသက္ေမြး ဝမ္းေၾကာင္း ျပဳၾကသည္။ ေအာက္ကြင္းမွ ဗမာမ်ားမွ ေစ်းကုန္ မ်ား။ အထမ္း။ အရြက္မ်ားျဖင့္ ေတာင္ေပၚသို ့ကြမ္း။ ကြမ္းသီး မ်ားျဖင့္လဲလွယ္၍ အသက္ေမြး ဝမ္းေၾကာင္း ျပဳၾကသည္။အထူးေဒသ အတြင္း ကိုးကြယ္သည့္ ဘာသာ မ်ားမွာ-ခရစ္ယာန္။ အဂၤလီဂန္။ ျဗဟၼစို။ အာစီ။ ဗုဒၵဘာသာ စသည္တို ့ျဖစ္ၾကသည္။အထက္မွာေဖာ္ျပခဲ့သလို ၄င္းေဒသ႔ရြာေပါင္း(၁၅ဝ)ခန္ ့ရွိၾကသည့္အနက္ ထိုရြာမ်ားကို အုပ္စုလိုက္ ခြဲျခား သတ္မွတ္ ထားၾကသည္၊ ရွမ္းလယ္ ျပင္အုပ္စု။ ခ်ဥ္ပေတာင္ အုပ္စု။ သာမိတိုက္အုပ္စု။ ထမံုအုပ္စု စသည္မ်ားျဖင့္ ခြဲျခားသတ္မွတ္ ထားၾကသည္။
ရန္သူလႈပ္ရွားမႈအေျခအေန။
အထူးေဒသတြင္း(၉ဝ)ဒီဂရီမ်ဥ္းတည့္တည့္႔ ရွမ္းလယ္ျပင္ရြာၾကီးတည္ရွိသည္။ ထိုရြာ။စိုးမိုးေတာင္ကုန္း တြင္ ရန္သူ ့ဗ်ဴဟာရံုးတည္ရွိသည္။ ထို ဗ်ဴဟာ ရံုးမွတဆင့္ စစ္ေၾကာင္း မ်ားကိုျဖန္ ့ခြဲၿပီး လႈပ္ရွားၾကသည္။ အထူးေဒသ၏ အေနာက္ဘက္ စစ္ေတာင္းျမစ္ ၏အေရွ ့ဘက္ ပိေတာက္ကုန္း ရြာတြင္ ေထာက္ပို ့စစ္ေၾကာင္းမွ တာဝန္ယ ူသည္၊ ရန္သူသည (၄)လပတ ္စစ္ဆင္ေရး ပံုမွန္လႈပ္ရွား လွ်က္ရွိသည္။ အထူးသျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးလို ေန ့မ်ိဳး။ျပည္ေထာင္ စုလို ေန ့မ်ိဳးမ်ား၊ နယ္ေျမ လံုၿခံဳေရး အတြက္ဆိုၿပီး တပ္အင္အား ထူထပ္စြာ ခ်တတ္သည္။ ေတာင္ငူတြင္ ေထာက္လွမ္းေရး (၃)မွ သက္ဆိုင္ရာ ေက်းရြာမ်ား တြင္ ရြာသူ။ ရြာသား အခ်ိဳ ့ကို ေငြေၾကး အရင္းအႏွီး မတည္ေပးၿပီး ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ ့အစည္းေတြ၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို စံုစမ္း ေထာက္လွမ္း ေစသည္။သတင္းေပး။ သတင္းယူမ်ားလည္းေမြးသည္၊ ရန္သူ ့အခ်ိဳ ့တပ္မ်ားမွာ ရခိုင္ဘက္မွ တပ္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ စစ္ေၾကာင္း မႈးမ်ားမွာ ရြာသ ရြာသား မ်ားကို အခြန္မ်ား ေကာက္ခံၾကၿပီး ၄င္းတို ့ပုဂၢိဳလ္ေရး အတြက္ လဒ္စားၾကသည္။ ရန္သူ ့တပ္မႈးမ်ားမွာ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ ့ အစည္းမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ တိုက္ပြဲျဖစ္ဖန္ မ်ား၍၄င္းတို ့ ခံရသည့္အၾကိမ္ေပါင္း မ်ားလာသည့္အခါ စစ္ေရး လႈပ္ရွားမႈကို မျပဳလုပ္ လိုၾက။ ထိုေၾကာင့္ရြာ ထဲသို ့ဝင္လ်င္ ရြာသားမ်ားကို -မိမိတို ့မွာ အထက္အမိန္ ့ေၾကာင့္-လာခဲ့ရသည္ကို ေတာ္လွန္ေရး တိုက္ခိုက္ေရး ေျပာက္က်ား မ်ားအေနျဖင့္ သေဘာ ေပါက္ေစခ်င္ ေၾကာင္း။ မိမိတို ့အား စစ္ေရးလႈပ္ ရွားမ်ား မျပဳရန္ ေတာင္းပန္ စာမ်ားကို ဆက္သားမ်ားျဖင့္ ပို ့ေစသည္။ ရန္သူ ့တပ္မ်ားသည္ ေတာ္လွန္ေရး ေျပာက္က်ား တပ္မ်ား၏ မၾကာခဏ ေျပာက္က်ား စစ္ဆင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္တာ ခံရ၍ ရြာလူထုကို မာန္မဲမႈမ်ား ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ရြာမ်ားကို မီးရႈိၾကသည္။ ရြာသားမ်ားကို ေတာထဲ ေတာင္ထဲ လူမျမင္သည့္ေန ရာမ်ားတြင္ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ပစ္ လိုက္ၾကသည္။ထိုအခါရြာလူထုမွာရန္သူ ့ တပ္အားမုန္းတီးစက္ဆုတ္လာၾကသည္။ ထိုကဲ့သို ့လူ ့အခြင့္အေရးခ်ိဳး ေဖာက္မႈမ်ား ကို အခ်ိန္ မဆိုင္းပဲ သတင္းဌာန မ်ားသို ့ပို ့ေပး၍ ေရဒီယိုမွ တဆင့္ျပန္ၾကား ရသည့္အေပၚ ရန္သူ ့တပ္ အၾကီး အကဲမ်ားမွ လူ ့အခြင့္အေရးခ်ိဳး ေဖာက္သည့္တပ္မႈး။ ရဲေဘာ္မ်ားကို အျပစ္ေပးျခင္း။ ရာထူးမွ ထုတ္ပယ္ျခင္း မ်ားျပဳလုပ္ၾကသည္။ ထို ့ေၾကာင့္ ေနာင္ဆိုလ်င္ ရန္သူ ့တပ္မ်ားသည္ ရြာလူထုကို မေစာ္ကားရဲ ေတာ့ပဲ တာဝန္ေၾကရံု ထမ္းေဆာင္ၾကသည္။ထိုအခ်ိန္ ကာလမ်ားတြင္ မိုင္းတိုက္ပြဲ. ထိေရာက္မႈမ်ားကို မည္သို ့ မွ်မတံု ့ ျပန္ႏိုင္ပဲ ရန္သူ ့တပ္မွာ အခက္အခဲ ၾကံဳေတြ ့ရပါသည္။ ရံဖန္ရံခါ သတင္းအရ အတိအက် သိရွိ ထား သည္ ဆိုလွ်င္ ပိေတာက္ကုန္းမွ ရွမ္းလယ္ျပင္သို ့ရိကၡာပို ့သည့္စစ္ေၾကာင္းမ်ားကို ၾကားျဖတ္တိုက္၍ ဆက္ သြယ္ ေရးလမ္း ေၾကာင္းမ်ားကို အခက္အခဲ ျဖစ္ေစေအာင္ က်ေနာ္တို ့တိုက္ခိုက္ေရး ေျပာက္က်ားမ်ားမွ တိုက္ပြဲ ေဖာ္ ေဆာင္ၾကသည္။
အေျခခံေဒသတည္ေဆာက္ေရးအလုပ္အဖြဲ ့။
က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့သည္သစ္ေခါင္းရြာသို ့ေရာက္သည္ႏွင့္ သတင္းတစ္ခုၾကားရသည္။ရဲေဘာ္အာလူး မိမိ မိုင္းကို ေထာင္ရင္း ကက္ပ္ထိ၍ ေပါင္႔ ဒါဏ္ရာရေၾကာင္း သိရသည္။က်ေနာ္တို ့အလုပ္အဖြဲ ့ေခါင္းေဆာင္မွာ ထိုအခ်ိန္က ရဲေဘာ္လူေဇာ္ျဖစ္ပါသည္။ အလုပ္အဖြဲ ့ကိုႏွစ္ဖြဲ ့ခြဲ၍ လႈပ္ရွားၾက သည္။ တစ္ဖြဲ ့က အေျခခံေဒသ ထိုးေဖာက္ေရးအတြက္ အလုပ္အဖြဲ ့ျဖစ္ၿပီး က်န္တစ္ဖြဲ ့မွာ လက္ရွိေဒသ.၏ စစ္ေရးလႈပ္ရွားမႈ အဖြဲ ့ျဖစ္ပါသည္။
မဟာမိတ္ေကအန္ယူစစ္ေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္အတူ လူထုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးလုပ္ငန္းစဥ္မ်ား ခ်မွတ္ၿပီး ပူးတြဲစစ္ေရးေကာ္မီတီအဖြဲ ့ဖြဲ ့၍ တာဝန္ ကိုယ္စီ ယူၾကရသည္။ ရန္သူ ့သတင္း။ နယ္ေျမသတင္း။ ႏိုင္ငံေရး အေျခအေန။ ေတာ္လွန္ေရး၏ ဦးတည္ခ်က္ စသည္မ်ားကို လက္ရွိေဒသ လူထုမွ နားလည္ သေဘာေပါက္ ေစရန္ လူထုမ်ားႏွင့္ အတူ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ၾက၍ လူထုမွာ က်ေနာ္တို ့၏မူဝါဒ သေဘာတရားမ်ားကို နားလည္ လာၾကသည့္အေပၚ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါပူးေပါင္းပါဝင္လာၾကတာကို ေတြ ့ျမင္ရ၍ အထူးဝမ္းေျမာက္မိပါသည္။က်ေနာ္တို ့အလုပ္အဖြဲ ့တာဝန္ယူသည့္ေဒသႏွင့္ ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္မွာ ဆက္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္းအရ အေတာ္ အလွမ္းေဝးပါသည္။ တခါတရံဗဟိုမွ ေတာက္ပို ့အားနည္းမႈမ်ားရွိပါသည္။ ထိုအခါက်ေနာ္တို ့မွာ ကိုယ့္ဒူးကိုယ္ ခၽြန္ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးေရးမူကို လက္ကိုင္ထားၿပီး ဆက္လက္ရပ္တည္ႏိုင္ေရးအတြက္ ၾကိဳးစားၾကရသည္။
မဒညတ (ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကရက္တစ္ ညီညြတ္ေရ တပ္ဦး) နယ္ေျမမ်ားသို ့ကြင္းဆင္း၍ စီးပြားေရးသမားမ်ား (ဥပမာ-သစ္။ အင္း။ဆန္စက္) စသည့္လုပ္ငန္း ရွင္မ်ားထံတြင္ ေတာ္လွန္ေရး အတြက္ ရံပံုေငြ ေကာက္ခံၾကရသည္ ။ ရံပံုေငြေကာက္ခံရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားကို အေသးစိတ္ခ်ျပ ေဆြးေႏြး၍ စီးပြားေရးသမားမ်ားမွ လိႈက္လိႈက္ လွဲလွဲထည့္ဝင္ လွဴဒါန္းၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္က လူထုမွာ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းမ်ားရွိေန၍အစစ အရာရာ လာေရာက္တိုင္ပင္ ညွိႏိႈင္းၾကသည္။
ဝါးရံုလွဲတိုက္ပြဲ။
၁၉၉၆ခုႏွစ္။ ႏိုဝင္ဘာ(၁)ရက္။
မွတ္မွတ္ရရသတိေတြရေနမိသည္။ ၁၉၉၆ခုႏွစ္။ ေအာက္တိုဘာ(၃ဝ)ရက္ေန ့ျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္တို ့ (မိုးၾကိဳး)အလုပ္အဖြဲ ့မွာ သာမိတိုက္ ေတာင္ေျခရွိ ဆင္အံေတာင္ ရြာကေလး၌ စခန္းခ်ျဖစ္ၾကသည္။ ထို ့ေန ့ သည္ခါတိုင္းေန ့ေတြလိုပဲ မည္သည့္သတင္းမွ ထူးျခားမႈမရ ွိေသာေၾကာင့္ ယာယီ ပုခက္တဲ ကိုယ္စီ ေနရာယူ ၾက သည္။တပ္စိတ္မႈး ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္မွာ ပဲခင္းထဲမွ ျငဳပ္သီးစိမ္း အခ်ိဳ ့။ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ အခ်ိဳ ့ ခူးလာသည္။သူ၏တဲေဘး၌ ရဲေဘာ္ အားလံုးအတြက္ ထမင္းခ်က္ရန္ မီးေမႊးေနသည္။က်ေနာ္က-ဘာဟင္းခ်က္မလဲေမးေတာ့ -သူက -ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္နဲ ့ ျငဳပ္သီးေရာၿပီး ခ်ဥ္စပ္ေလးခ်က္ မလို ့ဟုျပန္ေျပာသည္။ ညေန ထမင္းခ်က္ခ်ိန္က မိုးခ်ဳပ္စျပဳၿပီ။ အင္တိုင္းပင္မ်ား အေပၚမွ ရွဥ့္ၾကြက္ကေလးမ်ား မိုးခ်ဳပ္စမွာ ဟိုကူး။ ဒီကူးႏွင့္ ေတြ ့ေနရသည္။ အင္တိုင္း ပ်ိဳပင္မ်ားအေပၚမွ အရြက္ ဖားဖားၾကီးေတြက ဆင္နားရြက္ၾကီးေတြလို မလႈပ္မခတ္ၿငိမ္သက္လွ်က္၊။ တခ်ိဳ ့ေရဒီယိုဖြင့္သံ ၾကားေနရသည္။ထမင္းခ်က္သည့္ေနရာႏွင့္မလွမ္းမကမ္းခ်ံဳႏြယ္စပ္႔ တပ္မႈးအခ်ိဳ ့တီးတိုးတီးတိုး ေဆြးေႏြး ေနသံၾကား ေနရသည္။ ထမင္းဟန္းေကာ သံုးလံုးက်ၿပီး ဟင္းအိုးတည္ခ်ိန္႔ ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္မွ အင္ဖက္ေတြခူးလာၿပီး ထမင္းစားၾကရန္ ျပင္ဆင္ေနသည္။ တဲတိုက္ေဘးမွ ႏႈတ္လာသည့္ စပယ္လင္ပင္ကို ငါးပိဖုတ္ ႏွင့္ ေရာေထာင္း ေနသည္။ ရဲေဘာ္ေတြကို ထမင္းစားၾကရန္ လွမ္းေခၚၿပီးေျမဝိုင္း ထမင္းပြဲေလး၌ လက္ရည္ တျပင္တည္း ထမင္း လက္စံု စားၾကသည္။ မိုးသားတိမ္လိမ့္တို ့က ေတာစပ္အေရာင္ႏွင့္ မဲေမွာင္ေနလိုက္တာမ်ား။
ရဲေဘာ္ဂ်ာ ျပင္ဆင္ထားပါ-ခရီးထြက္မယ္၊
သတင္းထူးတာျဖစ္လိမ့္မည္။ ရန္သူမိအိကီးေအာက္ရြာ။ ဒါမွမဟုတ္ ၾကိဳ ့ေခ်ာင္းရြာမွာမ်ား ရန္သူ ့တပ္ ေရာက္ေနၿပီလား။ခါတိုင္းလိုပဲ။ေခတၱ စခန္းေျပာင္းေရႊ ့တာပဲလား။မလိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြသိမ္းခဲ့၊ ခရီးေဝးမယ္၊
ဟုတ္ပါၿပီရန္သူေရာက္ရင္ေရာက္ မဟုတ္ရင္ တခုခုေတာ့တခုခုပဲ။ က်ေနာ္တို ့ၿငိမ္သက္စြာ ခရီးထြက္ၾကသည္။ နာရီဝက္ေလာက္ခန္ ့သြားရ သည့္ ေနရာေရာက္ေတာ့ လယ္ကြင္းႏွင့္ အင္တိုင္းေတာစပ္။ အေရွ ့။ အေနာက္။ ေတာင္။ေျမာက္ကို စိတ္မွန္းျဖင့္ ခန္ ့မွန္းေနမိသည္။က်ေနာ္တို ့ေက်ာေပး ထားသည့္ဘက္သို ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာင္တန္းၾကီးက က်ေနာ္တို ့ေက်ာဘက္မွာ။ ဒါဆို က်ေနာ္တို ့ခရီးထြက္ ေနသည္မွာ ေအာက္ကြင္း (မဒညတ) နယ္ ေျမပဲျဖစ္ရမည္။ေျခာက္ေသြ ့၍သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ားအေပၚ ျဖတ္နင္းသြားသည့္ စစ္ဖိနပ္ေျခရာအသံေတြက သစ္ရြက္ ေျခာက္ေတြေၾကမြသြားသည့္ အသံႏွင့္ တေျပးညီစြာ ဆူညံရိုက္ပုတ္ရင္း သက္ငယ္ေတာၾကီး ထဲ၌ စစ္ေၾကာင္း ေခတၱရပ္ နားၾကသည္။မိုးၾကိဳးအလုပ္အဖြဲ ့ေခါင္းေဆာင္ ရဲေဘာ္ေအာင္ေက်ာ္မွ ရဲေဘာ္အားလံုးစုစည္းေစၿပီး ေျပာင္သလင္းခါသည့္ေျမညီေပၚ႔ ဝိုင္းဖြဲ ့ထိုင္ေစၿပီး ယခု ထြက္လာသည့္ခရီးစဥ္ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ေဆြးေႏြးတင္ျပ သည္။ မနက္ျဖန္ဟာႏိုဝင္ဘာလ (၁)ရက္ေန ့ျဖစ္ တယ္။ အဲဒီေန ့ဟာ မကဒတ ေမြးဖြားသန္ ့ စင္ခဲ့သည့္ (၉)ႏွစ္ ေျမာက္ေန ့ျဖစ္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီလို အခါၾကီး။ ေန ့ၾကီးမယ္ က်ေနာ္ တို ့ရဲေဘာ္အားလံုး ဝါးရံုလွဲရြာ ကိုခ်ီတက္ၿပီး လူထုကို ခ်ျပေဆြးေႏြး ရမယ္။လူထုကိုေတာ္လွန္ေရးထဲ ပါဝင္လာေအာင္ ေဆြးေႏြးစည္းရံုးရမယ္။
ေတာ္လွန္ေရးရဲ ့အခက္ အခဲေတြကို လူထုကို ခ်ျပၿပီး လူထုနဲ ့ေတာ္လွန္ေရး အင္အားစု ေတြ စုေပါင္းၿပီး လိုအပ္တဲ့ ကူညီ ပ့ံပိုးမႈေတြကို ေတာင္းခံသင့္ သေလာက္ ေတာင္းခဲ့ ရ လိမ့္မယ္၊ဒီေတာ့ -ဒီခရီးမွာ စစ္ေရးအရ အထူး သတိဝီရိယ ရွိဖို ့က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တယ္။ က်ေနာ္တို ့ ယခုစည္းရံုးေရး ဆင္းမယ့္ေနရာက ရန္သူ ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး နယ္ေျမျဖစ္တယ္။ သိပ္အႏၱာရယ္ၾကီးပါတယ္။သို ့ေသာ္ စိုးရိမ္စရာ မလိုပါဘူး။ က်ေနာ္တို ့ ဘက္ မွာ နယ္ေျမခဲလူၾကီးေတြ ပါတယ္။ သူတို ့က က်ေနာ္တို ့ႏွင့္အတူ လွဴိ ့ဝွက္စြာ တိုက္ပြဲဝင္ဘို ့ကတိျပဳထားၿပီးၾကၿပီ။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို ့မိုးၾကိဳး အလုပ္အဖြဲ ့ကို (၂)ဖြဲ ့ခြဲၿပီး ခ်ီတက္လႈပ္ရွားၾကမယ္။ က်ေနာ္နဲ ့အတူ ရဲေဘာ္ဂ်ာ။ ရဲေဘာ္ေဆး။ ေနာက္ထပ္ ရဲေဘာ္(၄)ေယာက္ အတူထြက္မယ္။အုပ္စု(၂)က ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္နဲ ့အတူ ခရီးထြက္မယ္။ပထမခရီးထြက္မယ့္အဖြဲ ့က က်ေနာ္နဲ ့အတူထြက္မယ္၊ ထူးျခားရင္ အခ်က္ျပသေကၤတေတြ သံုးပါ၊ စက္နံပါတ္ကေတာ့ ယခင္ပံုမွန္ အတိုင္းရွိထားမယ္၊ လိုအပ္ရင္ ညွိႏိႈင္းတားတဲ့ နံပါတ္ေတြကို အသံုးျပဳမယ္။ နာရီဝက္ တစ္ၾကိမ္စက္ဖြင့္ပါ။ ရန္သူ ့သတင္းကေတာ့ ထူးျခားမႈ မရွိေသးဘူး။ယခုထြက္မယ့္ခရီးက ေျမညီ လမ္းျဖစ္တယ္။ကြင္းျပင္ေတြ။ ေတာစပ္ေတြ။ ႏွမ္းခင္းေတြ။ ပဲခင္းေတြ။ ေရေခ်ာင္းေတြ ျဖတ္ရမယ္။ စစ္ေၾကာင္း ထြက္ရင္ေဆးလိပ္ မေသာက္ပါႏွင့္ အားလံုးအဆင္သင္ ့ျဖစ္ရင္ ခရီးစထြက္မယ္။ညသည္ေမွာင္မိုက္လြန္းလွသည္။ မည္သည့္ေနရာမွမျမင္ရ။ သစ္ငုတ္တိုေတြတိုက္မိ၊ ေတာစီး စစ္ဖိနပ္ မွာ ေရထဲျဖတ္ရ၍ ရိေဆြစျပဳ ေနသည္မွာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိၿပီ။ စစ္ဖိနပ္ေျခဖ်ား ေအာက္ေျခႏွင့္ ပိတ္စမွာ ဟၿပဲ ေန၍ ခရီးထြက္ ရသည္မွာ အဆင္မေျပလွ။ ႏွမ္းခင္းထဲ ျဖတ္ေလွ်ာက္စဥ္ သစ္ငုတ္ တစ္ခု က်ေနာ့္ ဝမ္းဗိုက္ အထိ ရွိမည္။ထိုသစ္ငုတ္ တိုကိုမျမင္ပဲ ဗိုက္ႏွင့္သစ္ငုတ္ထိၿပီး ေရွ ့သို ့ကၽြမ္းပစ္ သြားသည္။ မတတ္ႏိုင္ပါ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ထၿပီး ေရွ ့သို ့မနည္းမွီေအာင္ လိုက္ရသည္။အင္တိုင္ေတာထဲသို ့ျဖတ္စဥ္ ရြာလူၾကီးမွ လမ္းဆံု လမ္းခြေရာက္တိုင္း မိတ္ဆက္ ေပးသည္။ လမ္းခြေရာက္၍ ဘယ္ညာ လမ္းႏွစ္ခြျပ သည့္ေနရာ အေရာက္ -ဒီဘက္လမ္းက ဝါးရံုလွဲရြာက သြားတာ၊ ဒီညာဘက္လမ္းက ရဲကုန္းရြာကို သြားတာပါ။က်ေနာ္တို ့ႏွစ္ဖြဲ ့စလံုး အင္တိုင္းေတာစပ္လမ္းႏွစ္ခြ႔ ကင္းခ်၍ေျမျပင္အေနအထားကို ေစာင့္နားေထာင္ ရင္း ေခတၱအနားယူၾကသည္။ ရုတ္တရက္ မိုးက တၿပံဳတမၾကီး ရြာခ်လိုက္ပါသည္။ က်ေနာ္တို ့သည္အင္ဖက္မ်ား ခူး၍ တစ္ကိုယ္စာ လံုေအာင္ေစာင္းရင္း မိုးတိတ္သည့္ အထိ ေစာင့္ေန၏။
မိုးကလည္း ႏိုဝင္ဘာလမွ ရြာရတယ္လို ့ စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေန မိသည္။ ရာသီဥတု ေဖာက္ျပန္လို ့ပဲျဖစ္မွာပါလို ့ေျဖသိမ့္ရင္း -ဟိုးေဝးေဝးက မွိတ္ တုတ္မွတ္ တုတ္မီးေရာင္မ်ား။ အသံခ်ဲ ့စက္မွသီခ်င္းသံမ်ား ၾကားေနရ၏။ ေဆာင္းတြင္းမို ့မေျပာတတ္ ေအးလိုက္သည္မွာလြန္ေရာ။ ေသြးပူေနတုန္းမို ေအးလို ့ေအးမွန္း မသိ၊
က်ေနာ္တို ့ဝါးရံုလွဲရြာ. အေရွ ့တည့္တည့္ကို စစ္ေၾကာင္း ေရာက္ေနၿပီ။ ေရတာရွည္သၾကား စက္ဥၾသဆြဲသံက အနီးကေလးမွ ေအာ္ေနသည့္ အလား ေအာက္ေမ့ ရသည္။ ရန္ကုန္ မႏၱေလး အျမန္ရထားၾကီး ဟိုးခပ္ေဝးေဝးမွ ခုတ္ေမာင္း ေျပးဆြဲသံၾကား ေနရသည္။ ဝါးရံုလွဲရြာမွာ ေတာင္ႏွင့္ ေျမာက္ရွည္ လွ်ားသည္။ ထို ့ ေၾကာင့္ရြာကို ေတာင္ဘက္ရြာ။ ေျမာက္ဘက္ရြာဟူ၍ ေခၚၾကသည္။ က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့စဝင္သည့္ဘက္မွာ ေျမာက္ဘက္ ရြာျဖစ္သည္၊ ရဲကုန္းရြာမွာ ဝါးရံုလွဲရြာ၏ ေျမာက္ဘက္တြင္ တည္ရွိသည္။
တစ္နာရီေလာက္ အသာေလးသြားရသည္ဟု နယ္ခံလူၾကီးမွ ေျပာျပသည္။ ရြာထဲသို ့ဝင္ဝင္ျခင္း ရြာလူၾကီးမွ ရြာသူရြာသား ေတြကို ေခၚယူစု ေဆာင္းေစၿပီး က်ေနာ္တို ့ႏွင့္ေတြ ့ဆံုမိတ္ဆက္ေပး ေနသည္၊ ရြာသူရြာသားမ်ားမွာ ေတာထဲမွ သူပုန္ေတြကို အေသအခ်ာ စူးစမ္းေန၏၊ ရယ္ေမာ စကားဖြဲ ့ၾက။ က်ေနာ္တို ့မွ တဖန္ေတာ္လွန္ေရး အေၾကာင္း ရွင္းျပၾကသည္။ တစ္ဦးႏွင့္ ရင္းႏွီးစြာျဖင့္ ။ ရြာလူထုမွ ေဆးလိပ္။ ေရေႏြး။ မုန္ ့ပဲသားရည္စာမ်ား တည္ခင္း ေကၽြးေမြးၾကသည္။
ကိုလွျမင့္မရွိေတာ့ဘူး-ထြက္ေျပးသြားၿပီး။
ဒီေကာင္ရဲကုန္းရြာဘက္ကိုထြက္ေျပးသြားတာျဖစ္ရမယ္။အဲဒီရြာမွာဟိုေခြးေကာင္ေတြရွိတယ္။
လွျမင့္သည္ ဝါးရံုလွဲရြာတြင္ ရန္သူ.လက္ကိုင္ဒုတ္ျဖစ္သည္။ ရန္သူမွ ထိုသူကို ရြာသားေတြထံမွ ေပၚတာေၾကး ေကာက္ခိုင္း။ ကင္းေၾကး။ မီးေၾကး။ ဘာေၾကး။ ညာေၾကး ေကာက္ခိုင္းသည္။ ရန္သူႏွင့္ ေပါင္းၿပီး ရြာသူ ရြာသားေတြ အေပၚ ႏွိပ္စက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေၾကာင္း။ ထို ့အျပင္ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ ့အစည္းမ်ား. လႈပ္ရွား သြားလာမႈမ်ားကို ရန္သူ ့ထံသတင္းအၿမဲေပးသည္ဟု လည္း ၾကားဖူးသည္။ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ့ အစည္းမ်ား ရြာထဲေရာက္ လာတာ သိ၍ သူ ့ကိုဖမ္းလိမ့္မည္ အထင္ႏွင့္ ရြာမွ ထြက္ေျပးသြား တာလည္း ျဖစ္လိမ့္မည္ ျဖစ္ ေၾကာင္း ရြာခံလူၾကီးမ်ား ေျပာျပ၍ သိရသည္။ထို ့ေၾကာင့္ က်ေနာ့္ တို ့အဖြဲ ့ယခုေရာက္ရွိေနသည့္ ရြာမွ အျမန္ဆံုး ျပန္ထြက္ ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားမွ ျဖစ္မည္ဟု ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္မွ အၾကံေပးသည္။ က်ေနာ္တို ့လည္း ထိုရြာထဲတြင္ (၃)နာရီခန္ ့မွ်ၾကာသြားသည္။ အဖြဲ ့ေခါင္းေဆာင္ ရဲေဘာ္ေအာင္ေက်ာ္မွ ရြာမိရြာဖမ်ားအား ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ရြာမွ ထြက္ခြာရန္ မိမိတို ့အားတိုင္ပင္ ထားသည္။ ရန္သူသည္က်ေနာ္တို ့။ ဆုတ္လမ္းကို မည္သည့္နည္းႏွင့္ မဆို ေစာင့္၍ တိုက္ခိုက္ႏိုင္သည္။တိုက္ပြဲျဖစ္လိမ့္မည္ဟု စိတ္ထဲမွာ ေတာ့ တထင့္ထင့္။ တိုက္ပြဲျဖစ္လွ်င္ က်ေနာ္တို ့ တြင္ပါလာသည့္ ရဲေဘာ္အခ်ိဳ ့မွာ ရဲေဘာ္သစ္သံုးေလးေယာက္ ပါသည္။
ရဲေဘာ္သစ္မ်ားကို စိတ္မခ်၍ က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ ရဲေဘာ္ ေဇာ္လြင္တို ့အဖြဲ ့ႏွင့္ လိုက္ပါ ခြင္ျပဳရန္ ခြင့္ေတာင္းၿပီး လိုက္ပါခဲ့သည္။ က်ေနာ့္ထံမွ မီဇူဟို (ဆက္သြယ္ေရး စက္ၾကီး) တစ္လံုးကို ရဲေဘာ္ တစ္ဦးထံ အပ္ၿပီး ပိြဳင့္ထြက္သည္။က်ေနာ္တို ့သည္တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ငါးလံကြာမွ် ခြာ၍ ေလွ်ာက္ၾကသည္။ ဝါးရံုလွဲရြာ မွစထြက္ ထြက္ျခင္း ကြင္းေျပာင္ၾကီး တစ္ခုကိုျဖတ္ ေက်ာ္ရမည္။
ေနဦးေဟ့- ရဲေဘာ္ေအာင္ေက်ာ္တို ့အဖြဲ ့ကိုေစာင့္ဦး၊ (ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္)
ေဟ့-မိုးစင္စင္လင္းေတာ့မယ္ကြ။ ငါေတာ့လူထုႏွင့္ ေတြ ့ရလို ့ေပ်ာ္တယ္ကြာ (ရဲေဘာ္ႏြမ္ဂ်ာ)
ေအေကမွ ဇင္ေယာ္ၾကားလားဒါပဲ(ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္)
ၾကားတယ္။ ၾကားတယ္ သံုးငါးရွ္ိေနမယ္ ရထားျဖစ္လား။( ရဲေဘာ္ေအာင္ေက်ာ္)
ၾကားတယ္ ကတံုးၾကီးမွာျဖစ္ေနတယ္။ အတိုေလးနဲ ့ႏွစ္သံုးလုပ္မယ္-သံုးငါးနဲ ့ဆက္ရွိမယ္။
ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္စက္ပိတ္ၿပီး သူကိုယ္တိုင္ေရွ ့မွပိြဳင့္ထြက္၍က်ေနာ္က သူ ့ေနာက္မွ လိုက္ရသည္၊ ကြင္း ျပင္ကို ငါးမိနစ္ခန္ ့ျဖတ္ရသည္။ကြင္းျပင္ထိတ္ေရာက္သည့္ေနရာတြင္ ေနာက္ကအဖြဲ ့ကိုေစာင့္မည္ဟု ရဲေဘာ္ ေဇာ္လြင္မွေျပာသည္။ ေနရာ အကြက္အကြင္း မေကာင္း၍ အတြင္ဘက္မွာ နားမည္ဟု ထပ္ေျပာ၍ ေရွ ့အတြင္း ဘက္ကို တိုးလိုက္ၾကသည္။
တကယ္လို ့တိုက္ပြဲျဖစ္ရင္ အရင္ဆံုး ေမွာက္ခ်လိုက္၊ ဒါမွ ရန္သူပစ္ထုတ္ လိုက္တဲ့ က်ည္ဆံဟာ ကိုယ္ရဲ ့ ခ်က္ေကာင္းကို မထိႏိုင္ မွာကြ၊ (ရဲေဘာ္ ေဇာ္လြင္)၊
လွည္းလမ္းေၾကာင္း အတိုင္း ခ်ီတက္လာစဥ္၊ တိတ္စိတ္မႈ တစ္ခုကိုၿဖိဳခြင္း လိုက္သည္ ကေတာ့- မိုးၾကိဳးပစ္သလို ဒိုင္း-ဒိုင္း-ဒိုင္း- ဒိုင္း-ဝုန္း-ဂ်ိမ္း-။
အလိုေသနတ္သံပါလား၊ ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္ ေသနတ္ ေပါက္တာလား၊ --ဟာမဟုတ္ဘူး- -ရန္သူပစ္တာ--၊ ရန္သူမွ က်ေနာ္တို ့ကို ႏွစ္ဦးစလံုးကို လက္နက္ ၾကီး။ လက္နက္ငယ္ မ်ားျဖင့္ တရစပ္ ပစ္ခတ္ ေနေတာ့သည္။
ဂငယ္ပံုစံ ဝိုင္းထား၍ မည္သို ့မွ် လႈပ္၍မရပါ၊ အင္တိုင္းေတာ လွည္းလမ္းေၾကာင္း ကို ခြၿပီး ဝိုင္းထားေတာ့မွ ေသဖို ့ ပဲရွိေတာ့မည္၊ ေသနတ္ တကမ္းပဲ ရွိေတာ့သည္။
----အရွင္ဖမ္း--အရွင္ဖမ္း---အရွင္ဖမ္း--မလႊတ္ေစနဲ ့--
ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္မွာ မီးခိုးမိႈင္းလံုးၾကီးေတြထဲ ေပ်ာက္လိုက္ေပၚလိုက္နဲ ့၊
အလို--က်ေနာ့္ေခါင္းထဲ--ပူကနဲျဖစ္သြားသည္၊--ေသြးေတြျဖာက်---အရည္ေတြေစးကပ္ကပ္--ရန္သူ ့ လက္တြင္းထဲ--ေသပြဲဝင္ဖို ့--အခ်ိန္ေရာက္ပါ ေရာ့လား--က်ေနာ့္စိတ္ေတြေလးေန.၊ ေက်ာျပင္႔ --ေအာင့္သက္ သက္--အသက္ရႈဖို ့အခက္ေတြ ့ေန၏၊
က်ေနာ္ေသနတ္သံမွာလည္းရန္သူ ့ထံကို ျပန္လည္ပစ္ေနပံုက --ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ--စိတ္တို ့ၿငိမ္သက္စျပဳၿပီ။ တစ္ဘက္ရန္သူက တိုက္ပြဲ ျဖစ္သံ ေတြအေပၚ--လႊမ္းမိုးမင္းမူးေန။၊ --မၾကာခင္ေသရေတာ့မည္၊ အေမ့ဘုရားပန္းအိုး--က်ကြဲေလာက္ေရာေပါ့---နိမိတ္စိမ္းေတြျမင္လိုက္ပံုက။
--က်ား--ေနာက္ဆံုးပြဲသိမ္းလိုက္ပံုက၊ လွံစြပ္ေတြ--က်ေနာ့္အနားကပ္လာၿပီ--ရန္သူတစ္ေယာက္--က်ေနာ့္ကို လွံစြပ္နဲ ့ထိုးဘို ့--လက္ကို အသာ အယာ မလိုက္--ထို ့ေနာက္--ငါတို ့ရြာထဲကို ဆက္ၾကည့္မယ္ေဟ့--လာၾက--လာၾက။
နဖူးျပင္မွေသြးတို ့က --ရဲကနဲ--ရဲကနဲ--က်လာလိုက္ပံုမ်ား--အိမ္မက္ေတြလား--တကယ္ျဖစ္တာလား--ေဝခြဲမတတ္---ေဝခြဲမတတ္။
ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္ --ေသြးေတြ--ေသြးေတြ---ေသြးေတြ၊ ႏြမ္းယဲ့ယဲ့။ ခႏၵာကိုယ္ၾကီး--က်ေနာ္ေျပးေပြ ့မိ--သူစကားျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ --က်ေနာ ္မယံုဘူး--အာေငြ ့ထည့္ေလမႈတ္ထုတ္--ဒါေပမယ့္--သူေတာ္လွန္ေရးအတြက္ --လူထုအတြက္--အသက္ေပးဆပ္သြားခဲ့---၊
ၾကာၾကာေန၍မျဖစ္။ အေနာက္အဖြဲ ့အဆက္ျပတ္ၿပီး အျခားလမ္းေၾကာင္းက ဆုတ္ခြာသြားလိမ့္မည္။ အခ်ိန္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏိုဝင္ဘာလ တစ္ရက္။ နံနက္(၃)နာရီ၊ ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္--က်ဳပ္ခင္ဗ်ားကို အေလးနီျပဳလိုက္ပါတယ္။
---မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ --စစ္အာဏာရွင္ ပ်က္သုန္းေရး တိုက္ပြဲကို --ဆက္လက္သယ္ေဆာင္ တိုက္ပြဲဝင္သြားဘို ့--က်ဳပ္အေလး အနက္ ဂတိျပဳ လိုက္ပါတယ္။
သူ ့ကိုေနာက္ဆံုးအေလးျပဳလိုက္ေတာ့ --အံၾကိတ္ထားရင္း---က်လာသည့္မ်က္ရည္ပူတို ့ကိုသုတ္--အေလာင္းကိုစြန္ ့ခြာခဲ ့ရသည္။
ေၾသာ္--ဒီႏွစ္ဆို ၂ဝဝ၃ခုႏွစ္။ ႏိုဝင္ဘာလ(၁)ရက္ပါလား၊မကဒတ(၁၅)ႏွစ္ေျမာက္။ႏွစ္ပတ္လည္ ေန ့ ေတာင္ေရာက္ၿပီ၊ ရဲေဘာ္ႏွင့္အတူ ေတာ္လွန္ ေရးမွာက်ဆံုး ခဲ့ရတဲ့ အညတရေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္ေတြရဲ ့ စ်ာပနကို ဒီေန ့အခ်ိန္အထိ ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ဆြမ္းသြပ္ အမွ်ေပးေဝႏိုင္မႈ လုပ္မေပးႏိုင္ ေသးပါလား၊ ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္ေရ---သတိေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္ ရေနတယ္ဗ်ာ။ ဒီလိုေန ့ကိုေရာက္တိုင္း --ခင္ဗ်ားကို ေတာ္လွန္ေရး သစၥာေတြ --အထပ္ထပ ္ျပဳရင္း--သူရဲေကာင္းတို ့ဥဒါန္း--မက်ဆံုးရစတမ္း--က်ဳပ္ရြတ္ဆို ဦးညႊတ္ ေနတယ္ဗ်ာ။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါဦးမည္။။---
က်ည္ေ၀ျဖိဳး။
No comments:
Post a Comment