ရဲရင္ၾတိၾကယ္ႏွင့္အလင္းငွက္ေတာင္ပံေခတ္သံ

“နွင္းဆီေရာင္ေတာ္လွန္ေရးရုပ္ပံုလႊာ (၉)”

                           “နွင္းဆီေရာင္ေတာ္လွန္ေရးရုပ္ပံုလႊာ (၉)”

                                

                                                                                                   -၂၈ ၾသဂုတ္ ၂၀၁၀

                                               ၁၉၉၇ခုႏွစ္။ ဒီဇင္ဘာ၊

အေျခခံေဒသထိုးေဖာက္ေရးကာလအေတာအတြင္းအခ်ိဳ႔ရဲေဘာ္မ်ားမွာေဒသခံတိုင္းရင္းသူမ်ားႏွင့္အိမ္ေထာင္ ရက္သားက်ၾကသည္။အိမ္ေထာင္သည္မ်ားကိုစစ္ေၾကာင္းျဖင့္မလိုက္ေစလိုပဲေျမာက္ဘက္နယ္စပ္မ်ဥ္း(အထူး ေဒသႏွင့္ကယန္းေဒသအစပ္)ကိုးဒစ္ရြာႏွင့္ခ်ဥ္ပေတာင္ရြာၾကားရွိလယ္က်င္းေဘးပတ္ဝန္းက်င္ရွိေျမာင္းမ်ား၌ ပုန္းတဲမ်ားထား၍ ေနေစသည္။

ထိုအခ်ိန္ကယန္းျပည္သစ္တပ္ဖြဲ့မွာသစ္ေတာၾကိဳးဝိုင္းအတြင္း၄င္းတို့ေခါင္းေဆာင္အတြင္းေရးမွဴးဗိုလ္အိုက္ ေဒါင္းမွာမိုင္းထိ၍ေျခေထာက္ျဖတ္ပစ္လိုက္ရသည့္အေပၚေကအန္ယူအားအခဲမေျပျဖစ္ခ်ိန္၊နားလည္မွဳလြဲမွားေန ခ်ိန္၌ကယန္းျပည္သစ္လွဳပ္ရွားတပ္ဖြဲ့မွက်ေနာ္တို့က်ေနာ္တို့မကဒတအလုပ္အဖြဲ့အား၄င္းတို့ႏွင့္လာေရာက္ ပူးေပါင္းရန္စာျဖင့္ကမ္းလွမ္းလာသည္။က်ေနာ္တို့မွာဗဟိုမွညႊန္ၾကားခ်က္မရေသးပဲ၄င္းတို့ကမ္းလွမ္းလာသည့္ အေပၚအခ်ိန္ကာလတစ္ခုအထိေစာင့္ရန္ျပန္ၾကားထားသည္။

မၾကာမီကယန္းေဒသခံတပ္ဖြဲ့မွအိမ္ေထာင္သည္မ်ားစခန္းခ်သည့္ေနရာသို့လာေရာက္ ေနရာယူျပီးေသနတ္မ်ား ျဖင့္လာေရာက္ပစ္ခတ္ၾက၍အိမ္ေထာင္သည္ရဲေဘာ္မ်ားမွမဟာမိတ္ျဖစ္ေနမွန္းသိ၍မဟာမိတ္စည္းကိုေစာင့္ ထိမ္းေသာအားျဖင့္ျပန္လည္ပစ္ခတ္မွဳမ်ားမျပဳလုပ္ခဲ့ပါ။

-မကဒတ တာဝန္ရွိသူမ်ား

ဤစာရရျခင္းကယန္းျပည္သစ္တပ္မေတာ္ႏွင့္လာေရာက္ေတြ့ဆံုရန္တေမာခိုေက်းရြာသို့ယခုလာ သည့္ဆက္သားႏွင့္တပါတည္းလိုက္ခဲ့ပါရန္-ဆိုသည့္ကယန္းတပ္ဖြဲ့မွဴး၏လက္မွတ္ျဖင့္ဆင့္ေခၚသည္။ထိုစာ ေၾကာင့္က်ေနာ္တို့အလုပ္အဖြဲ့မွေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ရဲေဘာ္တစ္ဦးသြားေရာက္ေတြ့ဆံုပါသည္။ေနာက္တစ္ေန့ ထိုႏွစ္ဦးျပန္မေရာက္လာပါ။ၾကားရသည့္သတင္းအရကယန္းျပည္သစ္မွက်ေနာ္တို့ရဲေဘာ္ႏွစ္ဦးကိုလက္ျပန္ၾကိဳး တုတ္၍ဖမ္းဆီးထားေၾကာင္းသိရသည္။ထိုႏွစ္ဦးကိုဖမ္းဆီးသည့္ေနရာမွာအလယ္ေခ်ာင္းရြာ။ကင္းလိုက္ေၾကာ၌ ျဖစ္သည္။၄င္းတို့မွအခ်က္(၇)ခ်က္ပါသည့္အတိုင္း-

(၁)ကယန္းျပည္သစ္သို့ဝင္ပါ၊

(၂)ကယန္းျပည္သစ္ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္၏ႏိုင္ငံေရးခံစားပိုင္ခြင့္အတိုင္းခံစားပိုင္ခြင့္ရွိေစရမည္။

(၃)ကယန္းျပည္သစ္ပါတီႏွင့္အတူေဒသဆိုင္ရာဖြံ ့ျဖိဳးေရးအတြက္ဝိုင္းဝန္းလုပ္ေဆာင္ရန္။

(၄)တာဝန္ႏွင့္ရာထူးအလိုက္ကယန္းျပည္သစ္တပ္မေတာ္တြင္ရယူခံစားပိုင္ခြင့္ရွိေစရမည္။

(၅)သင့္ေတာ္သည့္အခ်ိန္ကာလ(သို့မဟုတ္ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနေပးသည့္ကာလတြင္သက္ဆိုင္ရာအ

ဖြဲ ့အစည္းမ်ားသို ့ျပန္ခြင့္ျပဳမည္။

(၆)ကယန္းျပည္သစ္၏အုပ္ခ်ဳပ္မွဳေအာက္တြင္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရမည္။

(၇)ကယန္းျပည္သစ္တာဝန္ရွိသူမ်ား၏ခြင့္ျပဳခ်က္မရပဲမည္သည့္အဖြဲ့အစည္းပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ဆက္သြယ္ ခြင့္မျပဳလုပ္ရ- ဟုပါရွိပါသည္။

ထိုအခ်က္မ်ားကို ရဲေဘာ္တိုင္းဖတ္ၾကားသိေစျပီး အလုပ္အဖြဲ ့ေဆြးေႏြးပြဲထိုင္ျဖစ္သည္။ေကအန္ယူတပ္မဟာ(၂)သို့နဂိုကဆုတ္ခြာရန္ေရြးခ်ယ္ထားေသာ္လည္းရန္သူႏွင့္ေဖာက္ျပန္ေရးအဖြဲ့မ်ားမွဆုတ္ခြာမည့္လမ္းေၾကာင္းမ်ား ကိုတပ္အင္အား အခိုင္အမာျဖင့္ခ်ထားေၾကာင္းသိရသည္။ထို့ေၾကာင့္ပထမဆုတ္ခြာမည့္လမ္းေၾကာင္း အစီအစဥ္ မေအာင္ျမင္ခဲ့။

ဒုတိယအခ်က္မွာ-ကယန္းျပည္သစ္သို ့ဆုတ္ခြာရန္။

တတိယအခ်က္မွာထိုႏွစ္ခုကိုမေရြးခ်ယ္ပဲလက္ရွိေဒသ၏အင္အား၊လက္နက္၊ဆက္ရပ္တည္မည္ဆိုပါကရန္သူ ၏ေျခမွဴန္းျခင္းကိုခံရမည္မွာမလြဲမေသျဖစ္သည္။

ထို့ေၾကာင့္အဖက္ဖက္မွသံုးသပ္ျပီးအေကာင္းဆံုးႏွင့္အသင့္ေတာ္ဆံုးေရြးခ်ယ္မွဳနည္းလမ္းတစ္ခုကိုက်ေနာ္တို့ေရြး

ခ်ယ္လိုက္ရပါျပီ။ထိုေရြးခ်ယ္မွဳကေတာ့-ကယန္းျပည္သစ္နယ္ေျမသို ့ဆုတ္ခြာရန္ျဖစ္ပါသည္။

ကယန္းျပည္သစ္ေဒသ။

မကဒတအလယ္ပိုင္းအလုပ္အဖြဲ့သည္ကယန္းျပည္သစ္ပါတီ၏ထုတ္ျပန္ခ်က္သေဘာထားအတိုင္းကယန္း ျပည္သစ္အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးနယ္ေျမ၏အခ်ိန္ကာလတစ္ခုအထိရပ္တည္လွဳပ္ရွားရန္အတြက္ယခုကယန္း ျပည္သစ္နယ္ေျမထဲသို့က်ေနာ္တို့ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကသည္။အလယ္ေခ်ာင္းရြာတြင္ကယန္းျပည္သစ္အတြင္းေရး မွဴး ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းမွဝမ္းပန္းတသာျဖင့္က်ေနာ္တို ့အားၾကိဳဆို၏၊၄င္းတို့၏ေဒသတြက္ေခါင္ရည္မ်ားျဖင့္တည္ ခင္းဧည့္ခံၾကသည္။

-က်ေနာ္တို ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲရတဲ့ သေဘာကလည္း က်ားနဲ ့ႏြားနဲ ့ေပါင္းထားရတဲ့ သေဘာေပါ့ဗ်ာ၊

-အခုလို အပစ္အခတ္ရပ္စဲ လိုက္ရေတာ့ က်ေနာ္တို ့လူမ်ိဳးေတြလည္း ေပၚတာ အဆြဲမခံရ ေတာ့ဘူး၊

-ကိုယ့္ေတာင္ယာ ကိုယ္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ ႏိုင္တာေပါ့၊

-နယ္ေျမေဒသဖြံ့ျဖိဳးေရးအတြက္နအဖကက်ေနာ္တို့ကိုစာသင္ေက်ာင္း။ကားလမ္း။ေဆးခန္းေတြ ေဖာက္လုပ္။ေဆာက္လုပ္ေပးဖို ့အစီအစဥ္ ရွိပါတယ္၊

-ႏိုင္ငံေရးစကားကိုေတာ့ယခုအခ်ိန္မွာသူတို ့ကက်ေနာ္တို ့ကိုေျပာခြင့္မျပဳေသးဘူးလို့သိရတယ္၊

-ခုခ်ိန္ဟာေဒသဖြံ ့ျဖိဳးေရးနဲ့စီးပြားေရးလုပ္ငန္းအခ်ိဳ ့ကိုသာလုပ္ခြင့္ျပဳထားပါတယ္၊

-ႏိုင္ငံေရးစကားကိုေတာ့အခြင့္အခါသင့္တဲ့အခ်ိန္မွာလုပ္ေပးပါ့မယ္လို့ေတာ့သေဘာထားရွိပါတယ္၊

အထက္ပါစကားမ်ားသည္ကယန္းျပည္သစ္အတြင္းေရးမွဴးဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းမွက်ေနာ္တို့ကိုမိတ္ဆက္ေပးေသာ စကားခ်ပ္မ်ားျဖစ္သည္။

ကယန္းျပည္သစ္ေဒသမွာအမ်ားအားျဖင့္ကယန္းလူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ကရင္ႏွင့္ကယန္းနယ္ေျမအစပ္တြင္ ကယန္းလူမ်ိဳးအနည္းစုႏွင့္ကယန္းေဒသေနထိုင္သူကရင္လူမ်ိဳးအမ်ားစုလည္းနန္းခ်ိဳေခ်ာင္းနေဘးတြင္ေတာင္ ယာ၊ဥယ်ာဥ္လုပ္ငန္းျဖင့္လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနထိုင္ၾကသည္။အမ်ားစု မွာ ရိုမန္ကက္သရစ္ဘာသာဝင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။သဲေပ်ာ္ရြာတြင္နအဖေဖာက္လုပ္ထားေသာေျမညီေျခာက္ေပကားလမ္းတစ္ခုေတြ့ရသည္။ထိုကား လမ္းသည္ေျခာက္ေသြ ့ရာသီတြင္သာကားအသြားအလာရွိျပီး။မိုးတြင္က်လ်င္ကားသြားလာ၍မရပါ။

ရြာအခ်ိဳ့တြင္စာသင္ေက်ာင္းသာရွိျပီးေက်ာင္းဆရာ။ဆရာမမ်ားလံုေလာက္မွဳမရွိတာကိုေတြ ့ရသည္။

ေက်ာင္းေတြမွာလည္း အေျခခံပညာမူလတန္း အဆင့္မွ်သာဖြင့္လွစ္ေပးထားတာကိုေတြ ့ရသည္။

ေဒသခံလူထုမွာလမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးအခက္အခဲရွိသည္။ရြာမ်ားမွေဒသခံတိုင္းရင္းသားကယန္းလူထုမွာေစ်း ဝယ္ရာတြင္ရြာမွတစ္ညအိပ္ေျခက်င္သြားရသည္။ေသာက္ေရခပ္၊လိပ္သိုလ္၊ေတာင္ငူျမိဳ့မ်ားသို့ေျခက်င္သြားရ သည္။အထူးသျဖင့္သူတို့ေနထိုင္လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရသည့္လုပ္ငန္း မွာေတာင္ယာခုတ္ျခင္းအဓိကျဖစ္သည္။

ေတာင္ယာမ်ားကိုခုတ္ဖန္မ်ားေသာအခါေတာင္ယာမ်ားမွာနာလန္မထူျဖစ္ၾကရသည္၊သစ္ၾကီး၊ဝါးၾကီးပင္မ်ားမွာ ရွားပါးသေလာက္ျဖစ္ေနသည္။အခ်ိဳ ့ရြာမ်ားတြင္စိမ္းလန္းစိုျပည္သည့္သစ္ေတာမ်ားမရွိမွဳေၾကာင့္ေရရွားပါးမွဳ မ်ားျဖစ္ၾကရသည္။အခ်ိဳ့ေတာင္တန္းမ်ားမွာေတာင္ယာခုတ္ဖန္မ်ားေသာေၾကာင့္ေနာက္သစ္ပင္မ်ားမေပါက္ႏိုင္ ေတာ့ပဲေတာင္ကတံုးၾကီးမ်ားျဖစ္ေနတာကိုေတြ့ရသည္။လူေနမွဳအဆင့္အတန္းမွာလည္းအလြန္မွနိမ့္က်ပါသည္။

က်န္းမာေရးပညာေပးလုပ္ငန္းမ်ားအားနည္းမွဳေၾကာင့္ဝမ္းကိုက္ေရာဂါ၊ငွက္ဖ်ားေရာဂါေၾကာင့္ေသဆံုးမွဳအမ်ား အျပားရွိၾကပါသည္။အခ်ိဳ ့ရြာသားမ်ားမွာေဒသအတြင္းစီးပြားေရးမယ္မယ္ရရမရွိသည့္အတြက္မိုးကုတ္သို ့ထြက္၍ ေက်ာက္တြင္းတူးသည့္အလုပ္မ်ားသြားေရာက္လုပ္ကိုင္ၾကသည္။

မကဒတအလုပ္အဖြဲ့သည္ကယန္းျပည္သစ္ဗဟိုေကာ္မီတီမ်ား၏စီမံခန့္ခြဲမွဳေအာက္တြင္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရ သည္။ကယန္းျပည္သစ္ပါတီဥကၠဌမွာငိန္းကယန္းထန္(ဝါ) ဦးေရႊေအးျဖစ္သည္။

၁၉၆၂ခုႏွစ္မွစ၍ေတာခိုေသာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ကယန္းလူမ်ိဳးလြတ္ေျမာက္ ေရးအတြက္ေတာ္လွန္ေရးတာဝန္ကိုတက္ၾကြစြာထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာလူမ်ိဳးစုေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ သည္။ဥကၠဌဦးေရႊေအးမွာအပစ္အခတ္ရပ္ျပီးေနာက္ပိုင္းသိက်ိတ္ရြာ၌ေဒသခံကယန္းတိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ အတူလယ္ယာမ်ားလုပ္ကိုင္ထြန္ယက္ေနတာကိုေတြ ့ရသည္။

ဒကစ(ေဒသကြပ္ကဲေရး စစ္ဦးစီး)ႏွင့္ကယန္းျပည္သစ္တပ္မေတာ္စစ္ဦးစီးတို့မွာလြဳိင္ေကာ္၌မၾကာခဏေတြ့ဆံု စကားေျပာၾကသည္။လြိဳင္ေကာ္တြင္ေထာက္လွမ္းေရး(၂၇)ရွိ၏။ေထာက္လွမ္းေရးအရာရွိမ်ားမွယခုတဖန္ ကယန္းျပည္သစ္တြင္ေရာက္ရွိေနေသာေက်ာင္းသားမ်ားကို၄င္းတို့ထံအပ္ႏွံရမည္ဟုဖိအားေပးအၾကပ္ကိုင္လာ သည္။

ထိုအခါကယန္းျပည္သစ္ဗဟိုေကာ္မီတီမွပထမအၾကိမ္၌ယခုေရာက္ရွိေနသည့္ေက်ာင္းသားမ်ားမွာကယန္းျပည္ သစ္ပါတီ၏အုပ္ခ်ဳပ္မွဳေအာက္၌ ရွိ၍နအဖထံအပ္ႏွံဖို ့မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းတံု ့ျပန္ခဲ့သည္။

ထိုကိစၥေၾကာင့္ကယန္းျပည္သစ္ဗဟိုေကာ္မီတီအတြင္းသေဘာထားအခ်ိဳ့ကြဲၾကျပန္သည္။

ဒုတိယအၾကိမ္ေရကန္ပုေလာရြာတြင္အေရးေပၚအစည္းအေဝးျပဳလုပ္ရာ၌ထိုကိစၥပါလာ၍ထိုအစည္းအေဝးမွ တညီတညြတ္တည္းဆံုးျဖတ္လိုက္သည္ကေတာ့-

ကယန္းျပည္သစ္ေဒတြင္ေရာက္ရွိေနေသာ-ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္-တပ္ဖြဲ့ဝင္မ်ားကိုကယန္းျပည္သစ္ ေဒသအတြင္းမွရက္ပိုင္းအတြင္းမရွိေရးတို ့ျဖစ္သည္။

ေထာက္လွမ္းေရး(၂၇)မွေျပာရာတြင္လက္ရွိေဒသအတြင္းမွာရွိသည့္ေက်ာင္းသားမ်ားကို၄င္းတို့လက္တြင္းသို့ အပ္လ်င္အပ္၊မအပ္လ်င္၄င္တို့ကိုယ္တိုင္ေဒသအတြင္းသို့ဝင္ျပီးတပ္အင္အားျဖင့္ဝင္ေရာက္ရွင္းလင္းရလိမ့္ မည္ဟုဖိအားေပးခဲ့သည္။

ထို့ေၾကာင့္-မကဒတအလယ္ပိုင္းအလုပ္အဖြဲ့ရဲေဘာ္မ်ားသည္သိက်ိတ္ရြာတြင္အေရးေပၚေဆြးေႏြးပြဲျပဳလုပ္ျပီး ခရီးထြက္ရန္အလ်င္အျမန္ျပင္ဆင္ၾကရေတာ့သည္။အခ်ိဳ့ရဲေဘာ္မ်ားမွာေဒသအတြင္း၌ေတာင္ယာမ်ားခုတ္ျပီး စပါးရိတ္ရန္အသင့္ျဖစ္ေနေခ်ျပီ။ထိုစပါးမ်ားရိတ္သိမ္းခြင့္မရပဲခရီးထြက္ရေတာ့မည္။

အလယ္ပိုင္းေဒသတြင္တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့သည့္ေသနတ္မ်ားကိုယခုလိုကယန္းေဒသမွျပန္ထြက္ခြာရာတြင္ကယန္းျပည္ သစ္ပါတီကလက္နက္မ်ား၊က်ည္ဆံမ်ား၊ယူေဆာင္သြားခြင့္မရွိဟုသေဘာထားထုတ္ျပန္လိုက္ပါသည္။ရဲေဘာ္ မ်ားသည္မိမိတို့တိုက္ပြဲဝင္ေသနတ္မ်ားကိုယူေဆာင္သြားခ်င္ေသာ္လည္းယူေဆာင္ခြင့္မရသည့္အေပၚဝမ္းနည္း မႈမ်ားျဖင့္တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္စြာျဖင့္ဥကၠဌငိန္းကယန္းထန္(ဝါ)ဦးေရႊေအးရံုး၌ေသနတ္မ်ားအပ္ႏွံလိုက္ရသည္။ ရဲေဘာ္အခ်ိဳ ့လူမျမင္သည့္ေနရာမ်ားတြင္ဝမ္းနည္းဆို့တဲ့စြာငိုေၾကြးေနၾကသည္။

မၾကာမီ-ဖိုးဝိကားအျဖဴၾကီးကဖင္ထိုး၍ခရီးထြက္ရန္ေစာင့္ေန၏။က်ေနာ္တို့အားလံုးကားေပၚသို့ကိုယ္စီတက္ လိုက္ၾကသည္။ကယန္းျပည္သစ္ရဲေဘာ္အခ်ိဳ့မွာက်ေနာ္တို့ကိုၾကည့္၍ဝမ္းနည္းစြာျဖင့္ႏွဳတ္ဆက္ၾကသည္။ သိက်ိတ္ရြာမွဤအေၾကာင္းသိျပီးသားရြာသားအခ်ိဳ့ေဒသထြက္ေခါင္က်ရည္ပုလင္းမ်ားလက္ေဆာင္ေပးလာၾက သည္။ညေနေနဝင္စအခ်ိန္။သိက်ိတ္ရြာမွကားထြက္စျပဳျပီ၊ဖိနပ္မပါပဲမ်က္ရည္သုတ္ျပီးေျပးလိုက္လာေသာ ရဲေဘာ္ၾကီးတင္ဝင္းအသံက“-ညီေလးေရ-သြားႏွင့္ဦးကြာ။တို့ရွစ္ေလးလံုးညီအစ္ကို တေတြ။တစ္ေန ့ ျပန္ဆံုၾကဘို့ဆုေတာင္းကြာ-”ဟုငိုသံၾကီးႏွင့္ႏွဳတ္ဆက္ဝမ္းနည္းသံ-ၾကားေနမိ။လမ္းတေလ်ွာက္၌ေတာစံပယ္ အရိုင္းနံ့မ်ား၊ညေမႊးပန္းရနံ့မ်ား၊ႏွင္းခိုးျမဴမွဳံေတြပတ္လယ္ဝိုင္ထားသည့္ေတာင္တန္းေတြကိုနဂါးၾကီးတစ္ေကာင္ က ပါတ္ေခြထားသည့္အလား--ယေန ့အထိ ထိုျမင္ကြင္းေတြကက်ေနာ့္မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲက ထြက္မသြားေသးပါ။

ကယန္းျပည္သစ္ေရာက္မကဒတတပ္ဖြဲ့ဝင္အခ်ိဳ ့သည္လြိဳင္ေကာ္ေထာက္လွမ္းေရး(၂၇)၏ဖိအားေပးမွဳေၾကာင့္ (၂၅)ရက္၊ေအာက္တိုဘာ၁၉၉၈တြင္ကားျဖင့္လြိဳင္ေကာ္ႏွင့္လိပ္သိုလ္အၾကားကားလမ္းသို့လိုက္ပို့ေပးသည္။ ထိုကားလမ္းမွက်ေနာ္တို ့ျဖတ္ဆင္းျပီး ေဒါလီရြာသို ့ေရာက္ သည္၊ ၄င္းရြာ တြင္ တညအိပ္ျပီး နံနက္မိုးမလင္းမွီ ခရီးထြက္ဘို ့ျပင္ဆင္ၾကသည္။က်ေနာ္တို ့ခရီးထြက္ရမည့္လမ္းေၾကာင္းမွာကလလတ-အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနယ္ေျမသို့ ျဖစ္သည္။မူရင္းလမ္းအတိုင္းသြားလ်င္ေန့ဝက္ႏွင့္ရည္မွန္းခ်က္သို့ေရာက္ႏိုင္သည္။သို့ေသာ္သတင္းေပါက္မည္ စိုး၍လမ္းေၾကာင္းအတိုင္းမသြားပဲေတာတိုး၍ခရီးတြက္ရသည္။ကယန္းျပည္သစ္ေဒသအစပ္ႏွင့္ကလလတ- ေဒသအစပ္အၾကားေတာင္မ်ားမွာျမင့္မားမို့ေမာက္လွသည္။တခါတရံမတ္ေစာက္လွ၏။အတက္ဆိုးလွေသာ ေတာင္မ်ားမွတဆင့္ခက္ခက္ခဲခဲျပန္ဆင္းျပီးေခ်ာင္းၾကိဳ၊ေခ်ာင္ၾကားေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ရျပန္သည္။

က်ေနာ္တို့ခရီးထြက္တြင္ဒီေန့အဖို့အေရာက္ခ်ီတက္ရမည့္ေနရာမွာကလလတအတြင္းေရးမွဴးဗိုလ္မွဴးေရႊဝါ သစ္ေတာရံုးသို့ျဖစ္သည္။က်ေနာ္တို့အဖြဲ့အားလမ္းျပအျဖစ္ကယန္းျပည္သစ္ဥကၠဌရံုးမွရဲေဘာ္ေအာင္ေက်ာ္မွဦး ေဆာင္သည္။ေတာင္ေၾကာေရစပ္မ်ားတြင္ကၽြန္းသစ္တံုးၾကီးမ်ားအစီအရီေတြ့ရသည္။ခရီးထြက္ေနစဥ္အတြင္း ခပ္ေဝးေဝးေတာင္ေၾကာမ်ားအေပၚမွကားသံအခ်ိဳ ့ၾကားရသည္။

ထိုကားသံသည္ရာဒိုသို့သြားေသာကားျဖစ္ေၾကာင္းလမ္းျပရဲေဘာ္မွရွင္းျပသည္။က်ေနာ္တို့အဖြဲ့တြင္အိမ္ေထာင္ သည္(၂)ဦးပါသျဖင့္ခရီးထြက္ရာတြင္အေတာ္အခက္အခဲျဖစ္ရသည္။ရဲေဘာ္တစ္ဦး၏ဇနီးမွာကိုယ္ေလးလက္ ဝန္ၾကီးျဖင့္ကလလတသစ္ေတာရံုးသို့ည(၁၉းဝဝ)နာရီေလာက္မွေရာက္ၾကသည္။သစ္ေတာရံုးသို့မေရာက္မွီ ေရစီးၾကမ္းသည့္ ထူးေခ်ာင္းၾကီးကို ျဖတ္ကူးရသည္မွာအသဲတေအးေအး ျဖစ္မိသည္၊

ေခ်ာင္းအက်ယ္မွာက်ဥ္းေသာ္လည္းေခ်ာင္းတဘက္ကမ္းသို့ကူးရန္သစ္တံုးတစ္တံုးတည္းျဖင့္ကန့္လန့္ျဖတ္ခင္းထားသည္။ေဘးတဘက္တခ်က္တြင္လက္ကိုင္စရာတစံုတခုမွမရွိ။ကူးရသည္မွာမလြယ္ကူလွ။ျပဳတ္က်သြားလ်င္ထိုေရစီး၌သယ္ေဆာင္ရာသို့တဟုန္ထိုးပါသြားႏိုင္သည္။

က်ေနာ္တို့အေျဖင့္ကူးႏိုင္ေသာ္လည္းအိမ္ေထာင္သည္ရဲေမ(၂)ဦးကူးမွကူးႏိုင္ပါ့မလားလို့ရင္တမမျဖင့္တဘက္ ကမ္းမွေစာင့္ရင္းၾကည့္ေနမိသည္။ရဲေဘာ္မ်ားမွရဲေမ(၂)ဦးအထုတ္အပိုးမ်ားကိုခြဲေဝယူေဆာင္ၾကျပီး၄င္းတို ့(၂)ဦးအလြယ္အပိုးမပါဒီအတိုင္းကူးေစသည္။ရဲေမ(၂)ဦးမွာစိတ္ဓါတ္ခိုင္မာစြာျဖင့္ထူးေခ်ာင္း၏ေရစီးၾကမ္းလွေသာ အခက္အခဲကိုေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ထိုတစ္ညပင္ပန္းႏြမ္းနယ္စြာအိပ္စက္အနားယူလိုက္ၾကသည္။

က်ေနာ္တို့အဖြဲ့မွာကလလတသစ္ေတာရံုးတြင္(၅)ရက္မွ်ေနထိုင္အနားယူၾကျပီးေအာက္တိုဘာလ(၂၉)ရက္ေန ့။ နံနက္(၉းဝဝ)နာရီတြင္ေရွ ့ခရီးဆက္ၾကသည္။

လမ္းခရီးလံုျခံဳေရးအတြက္ေသနတ္(၅)လက္ကိုယူေဆာင္ခဲ့ေသာ္လည္းထိုသစ္ေတာရံုးမွထားခဲ့ရမည္ဆိုျပန္ ေသာေၾကာင့္ထားခဲ့ရျပန္သည္။ျမတ္ႏိုးယုယစြာေထြးပိုက္ခဲ့ရေသာေသနတ္ႏွင့္က်ည္ေဘာက္အခ်ိဳ့ကိုေနာက္ဆံုး အေလးျပဳ၍ေပးလိုက္ရျပန္သည္။စိတ္ထဲနစ္နစ္သည္းသည္းခံစားလိုက္ရသည္။လမ္းျပမွာယခင္လမ္းျပမဟုတ္ပဲ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္မွပို့ေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။

အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေဒသအတြင္းရွိရြာမ်ား၏အမည္မ်ားကိုေမးရင္းစကားတေျပာေျပာႏွင့္ေတာေတြကိုတေတာျပီး တေတာတေတာင္ျပီးတေတာင္က်ာ္ျဖတ္ေနရသည္။ဟာအို(ပလဲ့)၊ဝယ္ဒိုးသာ(ရြာသစ္၊ရြာေဟာင္း)၊ယူလီးခို (ေဂေကာ)ဂိတ္စခန္းစသည့္ရြာမ်ားျဖတ္ျပီးယူလီးခိုတြင္က်ေနာ္တို့အဖြဲ ့နားၾက သည္။

ယူလီးခိုရြာအေရွ့ဘက္တြင္ႏြားကုန္သည္မ်ားစခန္းခ်အနားယူသည့္ဝါးတဲတစ္ခုတြင္စခန္းခ်ေစသည္။ညဘက္ အိပ္လို့တိတ္ဆိတ္၍အိပ္ေမာက်ခ်ိန္ေလာက္တြင္ဝါးတဲတဘက္တခ်က္မွခ်ံဳႏြယ္မ်ားကိုတိုးျပီးအုပ္လိုက္ ေတာတိုးသံၾကားရ၍ရဲေဘာ္မ်ားအားလံုးအလန့္တၾကားဝါးတဲေပၚမွထ၍လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္းထြက္ေျပးၾကကုန္ သည္။အမွန္ကခ်ံဳတိုးလာေသာအသံမွာရန္သူမဟုတ္ပဲႏြားမ်ားျဖစ္ေန၍ ငိုအားထက္ရယ္အားသန္ ေနမိသည္။

သို့ေသာ္ထိုသို့အျဖစ္မ်ိဳးႏြားမဟုတ္ပဲရန္သူသာအမွန္တကယ္ျဖစ္ခဲ့မည္ဆိုလ်င္က်ေနာ္တို႔၏ဘဝမွာရန္သူ၏ ေသနတ္သံေအာက္မွာအသက္အားလံုးေပ်ာက္သြားၾကမည္ကိုေတြးရင္းျဖင့္ဝမ္းနည္းအားငယ္မွဳမ်ားျဖစ္ခဲ့ရ သည္။

က်ေနာ္တို့အဖြဲ့သည္ယူလီးခို(ေဂေကာ)ဂိတ္စခန္းမွႏိုဝင္ဘာလ(၃)ရက္၁၉၉၈၊နံနက္(၇းဝဝ)နာရီတြင္ခရီး ဆက္ၾကရာလိုေဒး၊ေဘခီး၊လပါခီးရြာမ်ားသို့ျဖတ္ေက်ာ္ရသည္။ကလလတေဒသသည္လည္းကယန္းျပည္သစ္ ေဒသလိုပဲေတာင္မ်ားမွာေတာင္ယာမ်ားအထပ္ထပ္ခုတ္ထား၍သစ္ၾကီးဝါးၾကီးပင္မ်ားမေတြ့ရသေလာက္ရွားပါး သည္။ဘရယ္ေစာ္ရြာဝသို့က်ေနာ္စတင္ဝင္ေရာက္ရာတြင္စစ္ယူနီေဖာင္းႏွင့္အဖြဲ့တဖြဲ့ကိုအိမ္တစ္အိမ္၌ေတြ၍ ေန၏၊ပထမရင္ထဲထိတ္သြားသည္။ရန္သူ့တပ္မ်ားျဖစ္ေနမလား၊ေလးဆယ္မမက်ည္တြဲအီကြန့္မင့္ကိုတဲ၏ ဝါးအစြန္းတြင္ခ်ိတ္ထားသည္ကိုေတြ ့ရသည္။အီကြန့္မင့္တြင္ပုဝါအနီကိုလည္းေတြ ့ရသည္။က်ေနာ့္မွာေရွ့သို ့ဆက္မတိုးရဲပဲလမ္းျပျဖစ္သူအားေနာက္လွည့္သတင္းပို့သည္။လမ္းျပမွစက္ဖြင့္၍ထိုအဖြဲ့အားဆက္သြယ္ရာ ထိုအဖြဲ ့မွာရန္သူ ့အဖြဲ ့မဟုတ္ပဲေကအန္ပီပီမွလွဳပ္ရွားတပ္ဖြဲ ့ျဖစ္ေနမွန္းသိရသည္။

တပ္ၾကပ္ၾကီးျဖစ္သူရဲေဘာ္မွာယခင္ကမကဒတတပ္ရင္း(၃ဝ၃)တြင္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဘူးေသာရဲေဘာ္ျဖစ္ မွန္းေနာက္မွသိရသည္။

ထိုရဲေဘာ္မ်ားမွက်ေနာ္တို့၏ ျဖစ္စဥ္မ်ားကိုနားလည္ျပီးအစစကူညီေပးရွာသည္။

က်ေနာ္တို့အားယခုလာသည့္လမ္းေၾကာင္းအတိုင္းေရွ့ဆက္မတိုးဖို့အၾကံေပးသည္။ဖားေဆာင္းဂြင္တြင္ က်ေနာ္တို့သတင္းကိုအတိအက်ရထားေသာရန္သူမွတပ္မ်ားအခိုင္အမာခ်ထားေၾကာင္းသိရ၍ထိုခရီးကိုေရွ့ဆက္ဖို ့မစဥ္းစားေတာ့ရန္ က်ေနာ္တို ့ေဆြးေႏြးတိုင္ၾကသည္။ထို ့ေၾကာင့္ ထိုခရီးမဆက္ပဲ လမ္းေဘးေတာင္ယာတဲတညနားလိုက္ၾက သည္၊ ထိုတစ္ညေရမရွိ၍ တမင္းတနပ္ ငတ္ခဲ ့ၾကေသးသည္၊

ထိုေဒသတြင္ေကအန္ပီပီမွနယ္ေျမခံမ်ားႏွင့္ကလလတ နယ္ေျမတာဝန္ခံ မ်ားမွာ နားလည္မွဳ ရယူထားၾကသည္၊

ေကအန္ပီပီကလည္းကလလတရဲေဘာ္မ်ားကိုမလြဲမေရွာင္သာမွေတြ့ခဲ့ရင္ေတာင္တိုက္ပြဲမျဖစ္ရန္။ ကလလတကလည္းေကအန္ပီပီတပ္မ်ားလွဳပ္ရွားသြားလာၾကတာကိုေတြ့လ်င္တိုက္ပြဲမေဖာ္ေဆာင္ရန္ညႊန္ၾကား ထားသည္ဟုသိရသည္။ထိုနယ္ေျမမွာေကအန္ပီပီႏွင့္ကလလတ(၂)ဖြဲ့၏ဆံုခ်က္အေကာက္အခြန္ေဒသမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ထို ့ေၾကာင့္အက်ိဳးစီးပြားအရေရရွည္အက်ိဳးကိုေမ်ွာ္ကိုးျပီးတိုက္ပြဲမျဖစ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

က်ေနာ္တို့ကရိန္နီလမ္းေၾကာင္းအတိုင္းခရီးထြက္ဖို့သေဘာတူဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ေနာက္ထပ္ လမ္းေၾကာင္းစဥ္းစားရာတြင္ယခုကရိန္နီနယ္စပ္ေတာင္ေၾကာမ်ားကိုျဖတ္ျပီးအေနာက္ေတာင္ေထာင့္ ေကအန္ယူေဒသသို ့ျဖတ္ခ်ိဳးဝင္ရန္ စဥ္းစား ဆံုးျဖတ္ ခဲ့ၾကသည္၊

ယခုက်ေနာ္တို ့စခန္းခ်သည့္ေနရာမွာကလလတအုပ္ခ်ဳပ္ေရးေဒသအတြင္းမွေတာသီးဖိုရြာတြင္ျဖစ္သည္။

ေတာသီးဖိုရြာ၏ေအာက္တြင္ဖဲေလာ္ေခ်ာင္းရွိသည္။ဖဲေလာ္ေခ်ာင္းကိုေက်ာ္ျပီးမွေကအန္ယူနယ္စပ္ကို ေရာက္မည္။လမ္းခရီးမွာရက္ပိုင္း၊လပိုင္းေလာက္အထိၾကာႏိုင္မည္ဟုခန့္မွန္းၾကသည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ရန္သူ့အေျခအေနႏွင့္က်ေနာ္တို့၏ခရီးစဥ္ကိုသတင္းမေပါက္ၾကားေအာင္လ်ိဳ့ဝွက္စြာ ထြက္ခြာရန္အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။(၂၇)ရက္။ႏိုဝင္ဘာ၁၉၉၈ ေန့ေတာသီးဖိုရြာမွစထြက္ရာ(၂၉)ရက္ႏိုဝင္ ဘာ၁၉၉၈ေန့တြင္ကရိန္နီထိန္းခ်ဳပ္ရာမီးခါးတဲရြာသို့ေရာက္ရွိသည္။လမ္းခရီးတြင္ရြာအခ်ိဳ့မွာရန္သူမွမီး ရိွဳ ့ထား၍ အိမ္တိုင္မ်ားမွာမီးကၽြမ္းထား၍မီးေသြးေခ်ာင္ႁကီးေတြအလားေတြ ့ရ၏၊ခရစ္ယာန္ဘုရားေက်ာင္းမ်ားမွာယိုယြင္း ပ်က္စီး၍ခ်ံဳႏြယ္မ်ားအၾကားတည္ရွိေနတာေတြ့ရျပန္သည္။ဘုရားေက်ာင္းထဲတြင္အိမ္ေမြးဆိတ္မ်ား၌ ေခ်တံုးမ်ား၊သခင္ေယရွဳ ့ရုပ္ပံုကားခ်ပ္မွာ ယိုယြင္း ပ်က္စီး ေနတာေတြ ့ရႈ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိရံု ကလြဲျပီး ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ ဦးမွာလဲ၊နာမည္ၾကီးလွသည့္ဘြီးေကာ္ဘြားခီးေတာင္ေၾကာကိုအေဝးမွလွမ္းေတြ့ေနရသည္။က်ေနာ္တို့အဖြဲ့ဘြီး ေကာ္ဘြားခီးသို့(၂းဝဝ)နာရီေက်ာ္မ်ွသြားရသည္။ထိုေတာင္သို့မေရာက္မွီမီခါးေဒး(ရြာပုန္း)ရြာမွာပဲစခန္း ခ်ျဖစ္သည္။မီးခါးေဒးရြာတြင္စခန္းခ်စဥ္။ရြာထဲလွည့္ပတ္အကဲခတ္ေလ့လာရာတြင္ကရင္တိုင္းရင္းသား မ်ားမွာ ဆင္းရဲၾကပ္တည္းစြာျဖင့္လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနထိုင္ရသည္ကိုေတြ ့ရသည္။ရြာေတြကိုစစ္တပ္မွ မီးရွဳိ ့ျပီးေနာက္ ရြာသားမ်ားမွာယခင္ရြာထဲ၌မေနလိုၾကေတာ့ပဲရြာပုန္းမ်ားအျဖစ္စုဖြဲ ့ေနထိုင္ၾကရသည္။

ရြာပုန္းမ်ားတြင္အေျခခံပညာရွိေသာေက်ာင္းဆရာ၊တစ္ေယာက္စ၊ႏွစ္ေယာက္စ၊ႏွစ္ေယာက္စမွရြာထဲမွ ကေလးမ်ားကိုပညာသင္ေပးၾကရသည္။ထိုကေလးမ်ားမွာက်ေနာ္တို့ကိုေတြ့လ်င္က်ေနာ္တို ့မွဗမာစကားေျပာ၍ အေတာ္ေၾကာက္ရံြ ့ေနပံုရသည္။ေခတ္၏ဆိုးက်ိဳးမ်ားကိုကေလးေတြခါးသည္းနာက်ည္းစြာခံစားေနရသည္ကို ၾကည့္ရင္းက်ေနာ္၏ရင္ထဲနင့္သည္းစြာခံစားရသည္။ရြာသားမ်ားမွာ၄င္းတို့ေတာင္ယာထြက္သီးႏွံမ်ားကို ေနာက္လြယ္ပုလိုင္းထဲသို့ကိုယ္စီထည့္၍မနက္ခရီးထြက္ဘို့ျပင္ဆင္ေနၾကသည္ကိုၾကည့္ရင္းေမးျမန္းၾကည့္မိရာ မနက္တြင္ရာဒိုသို့ခရီးထြက္ျပီးယခုသီးႏွံမ်ားကိုျမိဳ့ေပၚတြင္ဆားျဖင့္လည္းေကာင္း၊လဲလွယ္ရန္အတြက္ ျဖစ္သည္ဟုသိရ၍ဆက္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္း၏အခက္အခဲကိုဤေဒသတြင္ေတြ့ရျပန္သည္။မူခါေဒးရြာ၏ အေရွ့တည့္တည့္ေဘြမိုခီးဆိုသည့္ေတာင္ေၾကာေပၚတြင္ကားလမ္းေဖာက္လုပ္ထားသည္ဟုသိရသည္။ ထိုကားလမ္းမွာေတာင္ငူ၊ေမာ္ခ်ီး၊ဖားေဆာင္း၊လြိဳင္ေကာ္စသည္ျမိဳ့မ်ားသို့စစ္သံုးကားလမ္းအျဖစ္ေဖာက္ လုပ္ထားသည္။

မီးခါးေဒးရြာတြင္ေနစဥ္။ေကအန္ယူေဒသ၊ခရီးလမ္းေၾကာင္းစကားစျမည္ေမးျမန္းတီးေခါက္ၾကည့္သည္။ လက္ရွိရြာႏွင့္ေကအန္ယူတပ္မဟာ(၂)သံေတာင္ျမိဳ ့နယ္အတြင္းရွိ ရိွခိုရြာမွာေျခက်င္ေလ်ွာက္ေသာ္(၆)နာရီခန္ ့ သြားရမည္ဟုေဒသခံတစ္ဦးမုေျပာျပသည္။ရိွခိုႏွင့္အနီးတဝိုက္ေမာသူးတဲရြာဘက္တြင္သံေတာင္ျမိဳ့နယ္ေကအန္ ယူလွဳပ္ရွားတပ္ဖြဲ ့မ်ားလွဳပ္ရွားေနသည္ဟုသတင္းရသည္။ထိုေဒသမ်ားမွာက်ေနာ္က်င္လည္ခဲ့ဘူးေသာ ေဒသမ်ားျဖစ္၍စိတ္ထဲဝမ္းသာမိသည္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါဦးမည္။။---

မွတ္ခ်က္။     ။ဟစ္တိုင္၀က္ဆိုက္မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။

က်ည္ေ၀ျဖိဳး။

ဆက္ႏႊယ္မႈတို ့၏ပဠိပကၡ။

ဆက္ႏႊယ္မႈတို ့၏ပဠိပကၡ

(၁)

လူဟာ ျပသာနာေကာင္

အဲဒါမရွိပဲမေနတတ္တာ

လူ။

(၂)

အားျပိဳင္မႈေတြနဲ့

တခုမဟုတ္ခုခုမွာ

ယွဥ္ျပိဳင္ေနတတ္သူတို့

လြဲမွားသည့္က်င့္စဥ္ေတြနဲ့

အသားက်ေနသမွ်

ဒီကာလမွာ

အားနာစရာေကာင္းလွတယ္။

(၃)

အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္

ျပိဳက်ပ်က္စီးသြားေသာ

နယူးေယာက္ျမိဳ့

ကမၻာ့ကုန္သြယ္ေရး အေဆာက္အဦၾကီးလို

ျပိဳက်ပ်က္စီးေနၾကတဲ့

လူေတြရဲ့စိတ္ထား

လြမ္းစရာတခုမွမေတြ ့ရ။

(၄)

ပန္းခ်ီကားၾကီးတခ်ပ္ပါ

စိတ္ကူးဘို့ပဲေပးထားတာ

တကယ္မလုပ္ဘို့ေတာ့

တားျမစ္လိုက္ပါရဲ့။

(၅)

ခင္ဗ်ားတို့ဆီမွာေတာ့

စိတ္ပိုင္း၊ရုပ္ပိုင္းဒုကၡ

က်ဳပ္တို့ဆီမွာေတာ့

ခြဲခြာေ၀းကြာျခင္း

လူေနမႈအဆင့္အတန္းအတုေတြနဲ့

ဆိုင္သာဆိုင္သည္မပိုင္ရဆိုသလိုမ်ိဳး။

(၆)

ေလွာင္အိမ္အက်ယ္ၾကီးထဲမွာ

ဘ၀တခုကို အေရာင္းအ၀ယ္

ကတိေတြျပဳထားရင္း

ေခတ္တခုကိုဆံုးရႈံးေနရသည္။

ထူးအံ့

ၾကံ့ဖြတ္ပါတီလာေခ်ျပီ။

                               ၾကံြဖြတ္ပါတီလာေခ်ၿပ ီ(- ၈ - ၂၀၁၀)


ဥပေဒေတြနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္မယ့္ ပါတီေတြကို လက္ျပန္ႀကိဳးခ်ည္ၿပီးၿပီ။ ပါးစပ္ကို ပိတ္ၿပီးၿပီ။ ႏိုင္ငံေရး မလုပ္ေတာ့ပါဘူးဆိုသူေတြကလည္း 'အာဏာရပါတီ' အတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေရွ႕ေနလိုက္ေပးၿပီးၾကၿပီ။ ႏိုင္ငံေရးက ရာသက္ပန္ နားပါၿပီဆိုတဲ့ ဗို္လ္ေအာင္ႀကီးကေတာင္ "ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကို လြယ္လြယ္နဲ႔ ျပင္တာျဖည့္တာ လုပ္မရဘူး" တဲ့။ (လြယ္လြယ္နဲ႔ ဖ်က္လို႔ေတာ့ ရတယ္။ '၁၉၄၇အေျခခံဥပေဒ' က ို သူန႔ဲဗိုလ္ေနဝင္းတ ို႔ ဖ်က္ခ့ဲတာပ။ဲ ) 'လက္ရိွတပ္မေတာ္န ႔ဲ အျပန္အလွန္ယုံၾကည္အားေပးႏိုင္တ့ဲ ပါတီကပဲ အာဏာရေစရမယ'္တဲ့။ (ၾကံ႕/ဖြံ႕ ပါတီ ႏိုင္ေစရမယ္လို႔ပဲ ခပ္ရွင္းရွင္းေျပာလိုက္ပါေတာ့။)'ႏိုင္ရမယ္ ၾကံဳးဝါးသံနဲ႔ ထြက္လာတဲ့ ၾကံ႕/ဖြံ႕ ပါတီ။ေဆြၿငိမ္းတို႔လို 'ရွံႈးရင္လည္း ႏိုင္ရမယ္' လို႔ေတာင္ မေျပာဘူး။ 'ႏိုင္ရမယ္' လို႔ပဲေျပာၿပီး ၾကံ႕/ဖြံ႕ ပါတီက ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ေတာ့မယ္။'ဆင္နဲ႔ဆိတ္ၿပိဳင္ပြဲ' မွာ ဘယ္သူႏိုင္မလဲဆိုတာ တြက္ေနစရာမလိုေတာ့ဘူး။ ၾကံ႕/ဖြံ႕ ပဲ ႏိုင္မွာပါ။ ယွဥ္ၿပိဳင္သူ မရွိတဲ့ေနရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာသူတို႔ပဲ ႏိုင္မွာပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ တျခားပါတီေတြက ေနာက္ဆုတ္ေနၾကၿပီ။ 'တစည' ကေတာင္ အေျပာေလွ်ာ့လာၿပီ။ မတရားဘူးလို႔ေျပာၿပီးလံုးလံုးေနာက္ဆုတ္တဲ့ ပါတီလည္း ရွိလာမယ္။ အဲဒီလိုလုပ္တာ မွန္တယ္။ ေငြ (၅) သိန္း ဘာေၾကာင့္အဆံုးခံၾကမလဲ။ တျခားေရြးေကာက္ပြဲစရိတ္ကလည္း ရွိေသးတယ္။ရပ္တည္မ@ႈ ပ်က္သူတို႔ရဲ႕အသံ။NDF ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ကေတာ့ 'ႏိုင္ရမယ္' ၾကံဳးဝါးသံနဲ႔ ထြက္လာတဲ့ ၾကံ႕/ဖြံ႕ ကို ဘာမွမေျပာဘူး။ NLD က ေရြးေကာက္ပြဲသပိတ္ေမွာက္ေရးလုပ္တာကိုပဲ အျပစ္ေျပာတာ ၾကားလိုက္ရတယ္။ဒါဟာ ရပ္တည္ခ်က္ပ်က္သူေတရြ ႕ဲ စဥ္းစားနည္း၊ ေျပာနည္း၊ လုပ္နည္းပ။ဲ ရပ္တည္ခ်က ္ ပ်က္ၿပဆီ ိုရင ္ ဒီလိုပဲျဖစ္ေလ ့ ရိွပါတယ္။အလံနီဂိုဏ္းကိုၾကည့္။ ဗကပ ထဲ ခဏတျဖဳတ္ ျဖတ္ေလ်ွာက္ဖူးသူေတြကိုလည္းၾကည့္။ တဖက္က တင္းေနရင္ ကိုယ့္အတြင္းမွာပဲ တရားခံရွာၾကတာပဲ။ လက္နက္ခ်ၾကတာပဲ။လုပ္စရာေတြ မ်ားတယ္။'ေရြးေကာက္ပြဲလြန္' ကာလမွာ လုပ္စရာေတြ မ်ားပါတယ္။ ရပ္တည္မ@ႈျပHနာမွာေတာ့ ေရြးစရာက (၂) ခုပဲ ရွိတယ္။ အာဏာပိုင္လုပ္သမွ် ငံု႔ခံမလား၊ ခုခံတြန္းလွန္မလား။ ဒီ (၂) ခု ေရြးစရာ ရွိတယ္။နည္းနာဆိုင္ရာျပHနာမွာေတာ့ ေရြးစရာေတြက အမ်ားႀကီးပဲ။ ကိုယ့္အေနအထားအရ ကိုယ္ဘာလုပ္ႏိုင္မလဲဆိုတာကိုေရြးၾကရမွာပါ။ NLD လုပ္ႏိုင္တာကို ဗကပ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဗကပ လုပ္ႏိုင္တာကိုလည္း NLD မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ တျခားပါတီေတြ၊ အင္အားစုေတြလုပ္ႏိုင္တာလည္း NLD ေရာ၊ ဗကပ ပါ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ္သန္ရာသန္ရာကိုပဲ ေရြးၿပီးလုပ္ၾကရမွာပဲ။ ဦးတည္ခ်က္မွန္ေနသမွ်ေတာ့ဘာပဲလုပ္လုပ္ မွန္တာခ်ည္းပါ။အေျခအေနေကာင္းတယ္။ဗိုလ္ေနဝင္းတို႔က 'ဆႏၵခံယူပြဲ' လုပ္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းပဲ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ဝံ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ တေကာင္တည္း ၿပိဳင္တဲ့ျမင္း။သူပဲႏိုင္မွာ ေသခ်ာလို႔ပဲ။ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔ကေတာ့ 'ပါတီစံု' တို႔၊ 'ဒီမိုကေရစီ' တို႔ ေျပာေနရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ 'ဆႏၵခံယူပြဲ' နဲ႔ 'ေရြးေကာက္ပြဲ' ကို ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီးျခားၿပီး လုပ္ရတယ္။ ဆႏၵခံယူပြဲမွာ ေနဝင္းေရာ၊ သန္းေရႊပါ (၉၀%) ေက်ာ္ ေထာက္ခံမ@ႈရေအာင္ လုပ္ခဲ့ႏိုင္ၾကတာပဲ။ ဒါေပမဲ့အေျခအေနခ်င္းက မတူဘူး။အေျခအေနခ်င္း မတူတာေတြ။ႏိုင္ငံတကာ့အေျခအေန မတူဘူး။ ျပည္တြင္းအေျခအေန မတူဘူး။ သန္းေရႊ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အေျခအေနက ေနဝင္းတုန္းကနဲ႔လံုးဝမတူဘူး။ ႏိုင္ငံတကာက ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးကို မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၿပီး ၾကည့္ေနၾကတာ။ကမၻာ့စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းကလည္း ရွိေနတယ္။ 'ပါဝါအမာ' နဲ႔ 'ပါဝါအေပ်ာ့' ရဲ႕ လြန္ဆြဲပြဲကလည္း ရွိေနတယ္။ျပည္တြင္းအေျခအေနက ပိုၿပီးမတူဘူး။ ေနဝင္းရဲ႕ '၁၉၇၄ အေျခခံဥပေဒ' ကို နယ္စပ္ေရာက္ေနတဲ့ ဗကပ တခုတည္းကပဲဖြင့္ခ်ေဝဖန္တာ ရွိတယ္။ တျခား ဘယ္သူကမွ အေရးမလုပ္ဘူး။ 'ဆိုရွယ္လစ္စီးပာြ းေရး' ဆိုတာန ႔ဲ 'ေမွာင္ခိုစီးပြားေရး' က ၿပိဳင္တ ူတည္ရွိေနတယ္။ 'ေမွာင္ခိုစီးပြားေရး' ကေတာင္ အထက္စီးရေနခ်ိန္ပဲ။ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနက်ေတာ့ ပိုေတာင္ဆိုးတယ္။ ဗကပ ပ်က္ေတြနဲ႔ ပမညတ ေတြက မဆလ 'အေျခခံဥပေဒ' ကို အလုပ္အေကၽြ းျပဳေနၾကတယ္။အႏုပညာရွင္ေတြဟူသမ်ွကလည္း ေနဝင္းတို႔ကို ထထႂကြႂကြပံ့ပိုးေပးေနၾကတယ္။အခု သန္းေရႊတို႔ကေတာ့ အဲဒီဟာေတြနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္အေျခအေနကို ရင္ဆိုင္ေနရတာ ျဖစ္တယ္။ စစ္းအစိုးရပိုင္သတင္းစာေတြမွာျပဴးတူးၿပဲတဲေဖာ္ျပေနတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံ (ေဆာင္ပုဒ္) ေတြပဲၾကည့္။ အဲဒါဟာ သူတို႔ေတြ႕ေနရတဲ့ အက်ပ္အတည္းပဲ။လူထုဘယ္ေတာ့မွ လက္ပန္းမက်ဘူး။ႏိုင္ငံေရးသမားေတြပဲ လက္ပန္းက်တတ္တယ္။ လူထုက ဘယ္ေတာ့မွ လက္ပန္းမက်ဘူး။ အေကာင္းဆံုးနဲ႔ အနီးကပ္သာဓကကေတာ့ '၁၉၇၄ အလုပ္သမားလလႈပ္ရွားမႈပဲ။ 'အေျခခံဥပေဒ' ေအာင္ပြဲခံေနတဲ့ ေနဝင္းတို႔ကို ပထမဆံုးအန္တုလိုက္တာဟာ အလုပ္သမားလူတန္းစားပဲ။'၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ' ကို ေဗြေဆာ္ဦးအန္တုမွာကလည္း အေျခခံလူတန္းစားေတြပဲ ျဖစ္မွာပါ။ အလုပ္သမားလား။ လယ္သမားလား။ၿမိဳ႕ေနဆင္းရဲသားလား။ တခုခုပါပဲ။ဗကပ ဘာလုပ္မလဲ။အနိမ့္ဆံုးဘံုလုပ္ငန္းစဥ္ (MCP) အဆိုျပဳခ်က္မွာ တင္ျပၿပီးၿပီ။ အဲဒီအလုပ္ကိုပဲ ေဇာက္ခ်လုပ္မွာပါ။ မေသြမဖည္ ဇြဲနဲ႔လုပ္ပါမယ္။www.cpburma.org

ေဒၚစုရဲ့ ဒိုင္ယာရီ

                                               ေဒၚစုရဲ့ ဒိုင္ယာရီ

ေက်းငွက္သံေလးေတြ စုိးစီစုိးစီနဲ႔ အရုဏ္ဦးက စတင္အသက္၀င္လာခဲ႔ျပီ

ငါ႔မ်က္လုံးကုိ ျဖည္းညင္းစြာ ဖြင္႔ဟလုိ႔ မ်က္ႏွာၾကက္ကုိ ေမာ႔ၾကည္႔မိတယ္.

ေဩာ္…

ဒီေန႔ ငါ႔ေမြးေန႔ပဲေလ…

ငါဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ

ငါ႔ေဘးနားမွာ ငါ႔ကုိ ခ်စ္တဲ႔ငါ႔ေဖေဖမရွိေတာ႔တာလည္း ၾကာပါျပီ.

ငါ႔ကုိ သြန္သင္ဆုံးမေပးတတ္တဲ ငါ႔ေမေမမ်က္ကြယ္ျပဳသြားခဲ႔တာလည္း

၁၉ ႏွစ္ေတာင္ ရွိေရာ႔ေပါ႔

ငါ႔ကုိ အနစ္နာခံ အလုိလုိက္တတ္တဲ႔ ငါ႔ခင္ပြန္းလည္း မရွိရွာေတာ႔ဘူး

ငါသိပ္ခ်စ္တဲ႔ ငါ႔သားႏွစ္ေယာက္လည္း ငါနဲ႔ ေ၀းကြာခဲ႔တာ ႏွစ္ေပါင္းမနည္းေတာ႔ဘူး.

ငါ႔ေမြးေန႔မွာ ငါ႔ရဲ႔အရင္းႏွီးဆုံးေသြးသားရင္းခ်ာေတြကို ငါ႔နားမွာ

ရွိေစခ်င္လုိက္တာ

ငါလည္း ေသြးနဲ႔ကုိယ္သားနဲ႔ကုိယ္ပဲေလ.

ငါ႔စိတ္ဓာတ္ကုိမာေက်ာတည္ျငိမ္ေအာင္ ထိန္းေက်ာင္းျပဳျပင္ခဲ႔ေပမယ္႔လည္း

အခြင္႔သာရင္ေတာ႔

ငါ႔သားေလးႏွစ္ေယာက္ကုိ ငါ႔နားမွာ ရွိေစခ်င္လုိက္တာ.

အေမ႔ရင္ေတြနာလုိက္တာ သားတုိ႔ရယ္…

ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ အခြင္႔သာမွာလည္းဟင္…

တကယ္ေတာ႔ ဒီလုိေန႔မ်ိဳးဟာ လူတစ္ေယာက္အတြက္ အထိမ္းအမွတ္ေန႔တစ္ခုပါ.

လူတုိင္းဟာ သူတုိ႔ေမြးေန႔ကုိ တန္ဖုိးထားအမွတ္ရေနျပီး အထူးတလည္က်င္းပတတ္ၾကတာပဲ

ငါလည္း ငါ႔ေမြးေန႔ေပါင္းမ်ားစြာကုိ က်င္းပခဲ႔ဖူးတာေပါ႔.

အိႏၵိယမွာ ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ေမေမနဲ႔အတူတူ

ေအာက္စဖုိ႔မွာ ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူတူ

အေမရိကန္မွာ ငါ႔ရဲ႔ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း မသန္းအိတုိ႔နဲ႔အတူတူ

ဘူတန္မွာ ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ခင္ပြန္းနဲ႔အတူတူ

အဂၤလန္မွာ ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔မိသားစုနဲ႔အတူတူ

အုိ….

ငါသိပ္လြမ္းတယ္သိလား…

ဒါေတြကို မျဖစ္ႏုိင္ေပမယ္႔လည္း ငါတမ္းတမိေနတာ ၀န္ခံပါရေစ…

ငါ႔ရဲ႔ဘ၀ဟာ စိန္ေခၚမႈေတြနဲ႔ ျပည္႔လွ်မ္းခဲ႔တာပါ.

ငါ႔ကုိေမြးျပီး ႏွစ္ႏွစ္အၾကာမွာပဲ ငါသိပ္ခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ေဖေဖကို မလုိသူေတြက

လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ခဲ႔ၾကတယ္.

အဲဒီ႔ေန႔က ရုံးကားၾကီးတစ္စင္း အိမ္ေရွ႔ကုိ ထုိးရပ္လာလုိ႔

ေမေမ႔ကုိ လူတစ္ေယာက္က အေျပးလာေခၚလုိ႔

ေမေမ ဆံပင္ဖရုိဖရဲနဲ႔ ေျပးလုိက္သြားလုိ႔

ငါ႔နဲ႔ ငါ႔အစ္ကုိေတြကုိ အိမ္မွာထားခဲ႔လို႔

အိမ္မွာ လူေတြမ်ားလာလုိ႔

အုိ…

ဘာေတြမွန္းေတာ႔ ငါမသိခဲ႔ဘူး

ငါ႔ကုိ ေထြးဖက္ထားတဲ႔ ငါတုိ႔အိမ္ေဖာ္မၾကီးမွာလည္း မ်က္ရည္ေတြ၀ဲေနလုိ႔ပါလား

ငါဘာမွနားမလည္ခဲ႔ဘူး

အဲဒီ႔ေန႔က ငါတစ္ခုကုိေတာ႔ မွတ္မိေနတယ္.

ညေနခင္းျပန္လာရင္ ငါ႔ကို အျမဲနမ္းရႈပ္က်ီစယ္တတ္တဲ႔

ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ေဖေဖ

အဲဒီ႔ေန႔က ျပန္မလာခဲ႔ဘူး

ေမွ်ာ္လုိက္ရတာ ေဖေဖရယ္..

ေနာက္ရက္ေတြမွာ ငါတုိ႔အိမ္မွာ လူေတြစည္ကားေနတယ္.

ငါတုိ႔ ေမာင္ႏွမသုံးေယာက္ကုိ ေမေမက ေထြးဖက္ထားလုိ႔ သူ႔အနားမွာ ေနေနေစတယ္.

လာတဲ႔လူတုိင္းက ေမေမ႔ကုိ စကားေတြလာေျပာၾကတယ္.

အမ်ိဳးသမီးၾကီးေတြက ေမေမ႔ကုိ လာျပီး အားေပးၾကတယ္.

ငါတုိ႔ ေမာင္ႏွမ သုံးေယာက္ကုိ ၾကည္႔ေနတဲ႔ မ်က္၀န္းေတြမွာ

ကရုဏာေငြ႔ေတြ ယွက္သန္းေနခဲ႔တယ္

ငါသိပ္ေတာ႔ မမွတ္မိခဲ႔ပါဘူး

ငါသိတာေတာ႔ အဲဒီ႔ေန႔က ေဖေဖ႔ကို ငါသိပ္လြမ္းေနခဲ႔တယ္…

ေဖေဖရယ္..

ဘာလုိ႔ သမီးတုိ႔ကုိ ထားခဲ႔တာလဲဟင္…

ေဖေဖေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ႔ သမီးတုိ႔ အိမ္ၾကီးမွာ ေျခာက္ကပ္သြားတာပဲ.

သမီးတုိ႔ေရွ႔မွာ တည္ျငိမ္စြာေနတတ္ေပမယ္႔ ညအိပ္ရင္ သမီးတုိ႔ မသိေအာင္

ၾကိတ္္ငိုေနတဲ႔ ေမ႔ေမ႔ရဲ႔ ရႈိက္သံေတြက သမီးရဲ႔ ညေပါင္းမ်ားစြာကုိ

လႊမ္းမုိးေနခဲ႔တယ္

ေဖေဖ တကယ္ျပန္မလာခဲ႔ေတာ႔ဘူးေနာ္…

၁၉၆၀ ခုႏွစ္

ေမေမ႔လက္ထဲမွာ ရုံးစာအိတ္ၾကီးတစ္ခုကုိင္ထားတယ္.

အိမ္ကလူေတြကုိ ပစၥည္းေတြလုိက္သိမ္းခုိင္းေနတာလည္း ငါမွတ္မိတယ္.

ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ ေမေမရယ္လုိ႔ ေမးေတာ႔

ေမေမက တည္ျငိမ္တဲ႔မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ငါ႔ကို ငုံ႔ၾကည္႔ျပီး ခ်ိဳျမတဲ႔ေလသံေလးနဲ႔

ေျပာတယ္.

ငါ႔ေခါင္းေလးေပၚမွာ ေမေမက သူ႔လက္ကေလးကုိတင္ထားလုိ႔ေပါ႔

ေမေမတုိ႔ေျပာင္းရေတာ႔မယ္ သမီးေလး..

ဘယ္ကိုလဲဟင္..

နယူးေဒလီကုိ

ဘယ္မွာလဲဟင္

ႏိုင္ငံျခားမွာေပါ႔ သမီးေလးရဲ႕

ေမေမက ဘာသြားလုပ္မွာလဲဟင္

ေဩာ္. ေမေမ႔ကုိ သံအမတ္ၾကီးခန္႔လိုက္တယ္. ေမေမအဲဒီ႔မွာ သြားေနရမွာ. သမီးတုိ႔လည္း

လုိက္ခဲ႔ရမွာေလ.

သံအမတ္ၾကီးဆုိတာ ဘာလဲဟင္ ေမေမ.

ဟင္းဟင္းဟင္း…

ငါ႔သမီးေလးက သိပ္အေမးအျမန္းထူတာပဲ. သံအမတ္ၾကီးဆုိတာ တစ္ႏိုင္ငံနဲ႔တစ္ႏုိင္ငံ

အၾကားမွာ အဆင္ေျပေအာင္ စကားေတြ ေျပာေပးတဲ႔ လူၾကီးေပါ႔. ခုဆုိ ေမေမက

အဲဒီ႔ႏုိင္ငံၾကီးနဲ႔ ခုသမီးေနေနတဲ႔ ျမန္မာျပည္ၾကီး အဆင္ေျပေအာင္ စကားေတြ

သြားေျပာေပးရမွာေလ.

ဘာစကားေတြ ေျပာရမွာလဲဟင္ ေမေမ.

သမီးေလးၾကီးေတာ႔ သိလာမွာေပါ႔ကြယ္. ခုေလာေလာဆယ္ သမီးခ်စ္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ

လုိက္ႏႈတ္ဆက္လုိက္ဦးေနာ္. မနက္ျဖန္ညက်ရင္ ေမေမ႔သားသမီးေလးေတြနဲ႔

သူငယ္ခ်င္းေလးေတြ ႏႈတ္ဆက္ပဲြေလးလုပ္ေပးမယ္ေနာ္. သမီးေလးၾကိဳက္တဲ႔ မုန္႔ေတြ

၀ယ္ထားေပးမယ္.

ငါ႔မ်က္ႏွာမွာ အျပဳံးပန္းေလးေတြ ေ၀ျဖာလုိ႔ ငါခ်စ္တဲ႔ ေမေမရဲ႔ ရင္ခြင္ထဲကုိ

ေျပး၀င္ခဲ႔တယ္.

ေမေမက သိပ္ေတာ္တာပဲေနာ္.

ငါ႔လုိ အရြယ္ေလးကုိ နားလည္ေအာင္ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ရွင္းလင္းေျပာျပခဲ႔တယ္

ေမေမ႔ကုိ ခုခ်ိန္ထိ သမီးသတိရေနတုန္းပါပဲ ေမေမရယ္…

ေမေမသြန္သင္ေပးခဲ႔တဲ႔၊ ခ်မွတ္ေပးခဲ႔တဲ႔ စည္းကမ္းေတြ၊ လူမႈက်င္႔၀တ္ေတြကုိ

စံနမူနာထားလုိ႔

သမီးရဲ႕ ဘ၀ခရီးတေလွ်ာက္မွာ ေအာင္ပဲြေတြ အလီလီ ဆြတ္ခူးႏုိင္ခဲ႔ပါတယ္ေလ…

၁၉၆၄ ခုႏွစ္

ငါေပ်ာ္လုိက္တာ…

ေအာက္စဖုိ႕ တကၠသိုလ္ကုိ ငါ၀င္ခြင္႔ရတယ္.

ေက်ာင္း၀င္ခြင္႔စာရြက္ေလးကုိ ကုိင္လုိ႔ ေမေမ႔ဆီကုိ ငါေျပးသြားခဲ႔တယ္.

ေမေမက ငါ႔ကို ဆီးၾကိဳေပြ႔ဖက္လုိ႔ ငါ႔ပါးျပင္ေပၚမွာ အနမ္းေလးေတြ ေျခြခဲ႔တယ္.

I'm proud of you, honey! လုို႔

ငါ႔မ်က္ႏွာကို ရႊမ္းရႊမ္းစားစား စုိက္ၾကည္႔ရင္း ေျပာလုိ္က္တဲ႔

ေမေမ႔မ်က္၀န္းေတြကုိ ငါမက္ေမာလုိက္တာ…

ေမေမက စကားေတြ အမ်ားၾကီး မေျပာခဲ႔ပါဘူး.

ဒါေပမယ္႔ ေမေမငါ႔အတြက္ သိပ္ကုိ ဂုဏ္ယူေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ႔တယ္ဆုိတာ ငါသိေနတယ္.

အဲဒီ႔ညက ငါတုိ႕အိမ္မွာ ပါတီလုပ္ခဲ့ ၾကတယ္.

အမွတ္တရဓာတ္ပုံေတြ ရုိက္လုိ႕

သီခ်င္းေတြကုိ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ သီဆုိၾကလုိ႕

ဓာတ္ျပားတစ္ခ်ပ္ကုိဖြင့္ျပီး အတူတူကခုန္ၾကလုိ႕

ျပန္ေတြးလုိက္တုိင္း ၾကည္ႏူးစရာပုံရိပ္ေလးေတြ ထင္က်န္ေနဆဲပါပဲေလ…

ေအာက္စဖုိ႕တကၠသုိလ္ကုိ တက္ဖုိ႕ ငါထြက္ခဲ႔ရျပီ

ေလဆိပ္ကုိ ေမေမနဲ႕ ငါ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက လုိက္ပုိ႕တယ္.

Departure Gate ထဲမ၀င္မီ ေမေမက ငါ႔ကုိ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္နမ္းျပီး

စကားတစ္ခြန္းေျပာတယ္.

I believe in you! တဲ႔.

ငါၾကက္သီးေတြေတာင္ထသြားခဲ႔တယ္.

ေမေမ၀မ္းနည္းေနတာ ငါသိတယ္.

ဒါေပမယ္႔ ေမေမမငုိခဲ႔ဘူး

ေလယာဥ္ေပၚမွာ ငါငုိေနခဲ႔မိတယ္.

ငါ၀မ္းနည္းလုိ႔ေတာ႔ မဟုတ္ခဲ႔ဘူး

ငါ႔ကိုယုံၾကည္တဲ႔ ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ေမေမအတြက္

၀င္ခြင္႔သိပ္ခက္ခဲတဲ႔ ဒီတကၠသုိလ္ကုိ ငါ၀င္ခြင္႔ရခဲ႔တဲ႔အတြက္

ဖတဆုိးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမယ္႔ အမ်ားနဲ႕မတူေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ႔တဲ႔

ငါ႔ဘ၀ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈ ပထမေျခလွမ္းသစ္အတြက္

ငါဂုဏ္ယူေနလုိ႕ပါ

ငါေပ်ာ္ေနလုိ႕ပါ

ငါပီတိျဖစ္ေနလုိ႕ပါ

တကၠသိုလ္မွာ ငါအေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ႔တယ္

ငါ႔ရဲ႕ Host Parents ေတြက Lord Gore-Booth တုိ႔မိသားစုပဲ.

သူက ငါတုိ႕ျမန္မာျပည္မွာ သံအမတ္ၾကီးလာလုပ္သြားဖူးတယ္

သူ႕အိမ္မွာပဲ ငါ႔ရဲ႕ အနာဂတ္ခင္ပြန္းေလာင္း မုိက္ကယ္႔ကုိ စေတြ႕ျပီး

ရင္းႏွီးခဲ႔ရတယ္.

သူက တိဗက္လူမ်ိဳးေတြအေၾကာင္းေလ႔လာေနတဲ႔ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ပဲေလ.

တည္ျငိမ္ရင္႔က်က္တဲ႔ အေတြးအေခၚေတြကုိ ပုိင္ဆုိင္တဲ႔ ထက္ျမက္တဲ႔

ေယာက်ၤားေကာင္းတစ္ေယာက္ပါပဲ…

၁၉၆၉ ခုႏွစ္

နယူးေယာက္ျမိဳ႕ကုိ ငါထြက္လာခဲ႔တယ္.

ဘဲြ႕လြန္သင္တန္းတက္ဖုိ႕ေပါ႔

မသန္းအိတုိ႕အိမ္မွာ ငါေနခဲ႔တယ္.

သူက ကုလသမဂၢမွာ အလုပ္လုပ္ေနတာေလ

အဲဒီ႔အခ်ိန္တုန္းက ဦးသန္႕က အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ျဖစ္ေနတယ္.

ငါ႔ႏုိင္ငံသားေတြအတြက္ ဂုဏ္ယူလုိက္ရတာ

မသန္းအိက ငါ႔ကို အလုပ္ေလွ်ာက္ဖုိ႕တုိက္တြန္းတာနဲ႕ ေလွ်ာက္လႊာတင္ခဲ႔တယ္

ငါအလုပ္ရခဲ႔တယ္.

Administrative and Budgetary Questions မွာ Assistant Secretary အျဖစ္နဲ႔ေပါ႔.

ေက်ာင္းတက္ေနတာကုိ ငါခဏနားျပီးေတာ႔ အလုပ္ကုိ အခ်ိန္ျပည္႔လုပ္ခဲ႔တယ္

မဟုတ္ရင္ ဘယ္အရာကုိမွ အာရုံစိုက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ.

ညေနရုံးဆင္းခ်ိန္ေတြနဲ႕

စေန၊ တနဂၤေႏြေတြမွာ ေဆးရုံတစ္ခုမွာ Volunteer

၀င္လုပ္ခဲ႔တယ္

ဆင္းရဲတဲ႔ လူနာေတြကုိ စာဖတ္ရာမွာ ကူညီႏိုင္ဖုိ႕နဲ႕ အေဖာ္အျဖစ္ ေနေပးဖုိ႕ေပါ႔

ငါ႔အခ်ိန္ေတြ က်ပ္တည္းခဲ႔ေပမယ္႔ အဲဒီလူနာေတြအတြက္ ရေအာင္အခ်ိန္ေပးခဲ့တယ္.

ငါ႔ရဲ႕တန္ဖုိးေတြက ဘာလဲဆုိတာကုိ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ငါေတြ႕ရွိခဲ႔တယ္.

နယူးေယာက္မွာ ေနခဲ႔ရတဲ႔ အခ်ိန္က ၂ ႏွစ္ထဲရယ္ပါ.

ဒါေပမယ္႔ ငါအမ်ားၾကီး ရင္႔က်က္ေျပာင္းလဲခဲ႔တယ္..

၁၉၇၂ ခုႏွစ္

မုိက္နဲ႕ ငါလက္ထပ္ဖုိ႕ဆုံးျဖတ္ခဲ႔တယ္.

သူနဲ႕အတူတူ ဘူတန္ကုိထြက္ခြာခဲ႔တယ္.

မုိက္က ဘူတန္ဘုရင္မိသားစု၀င္ေတြကုိ စာသင္ေပးေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ

ငါကေတာ႔ ေတာ္၀င္ႏုိင္ငံျခားေရးရာဌာနမွာ

Research Officer အျဖစ္၀င္လုပ္ခဲ႔တယ္.

ဟိမ၀ႏၱာေတာင္ျပာတန္းၾကီးေတြရဲ႕ အရိပ္ေအာက္မွာ

ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ခင္ပြန္းနဲ႕အတူတူ ငါျမတ္ႏုိးတဲ႔ အမ်ားအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းေတြကုိ

လုပ္ေဆာင္ခြင္႔ရခဲ႔တယ္.

အဲဒီ အခ်ိန္ေတြကုိ ငါအျမဲတမ္းသတိရေနမွာပါ…

မိုက္ကုိေတာ႔ ငါလက္မထပ္ခင္က prenuptial agreement တစ္ခုေတာင္းခဲ႔တယ္.

ငါ႔ကုိ ငါ႔တုိင္းျပည္က လုိအပ္လာရင္ အခ်ိန္မေရြး သြားေရာက္ကူညီခြင့္ျပဳပါလုိ႕..

သူက ငါ႔ကုိ နားလည္မႈရွိတဲ႔အျပဳံးနဲ႔ ေခါင္းညိတ္ျပခဲ႔တယ္ေလ.

ငါ႔ကို သိပ္နားလည္မႈရွိတဲ႔သူကို ငါ႔ဘ၀ရဲ႕ ခင္ပြန္းေလာင္းအျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခဲ႔တာ

ငါ႔ရဲ႕ လြတ္လပ္စြာဆုံးျဖတ္ပုိင္ခြင္႔ပဲ မဟုတ္ဘူးလား

ေမေမ႔ကုိေတာ႔ ငါတုိင္ပင္ခဲ႔ပါေသးတယ္

ေမေမကေတာ႔ ထုံးစံအတုိင္းပဲေပါ႔

I trust you… တဲ႔

တကယ္ေတာ႔ ဒီေန႔အခ်ိန္အထိ ငါ႔စိတ္ဓာတ္ေတြ ျမဲျမဲခုိင္မာစြာနဲ႔

ငါ႔ရဲ႔ အဖ်က္အင္အားစုေတြကုိ ၾကံ႔ၾကံ႔ခံေနႏုိင္ေသးတာ

ငါ႔ႏွလုံးအိမ္ထဲကုိ ေလာင္းခ်ခဲ႔တဲ႔ ေမေမ႔ရဲ႕ သံမဏိစိတ္ဓာတ္ေတြေၾကာင္႔ပဲေလ…

ငါဘယ္ေတာ့မွ ဦးက်ိဳးသြားမွာ မဟုတ္ဘူး…

၁၉၇၃ ခုႏွစ္

အဂၤလန္ကုိ ငါျပန္လာခဲ႔တယ္.

ငါ႔ဘ၀မွာ ဘာနဲ႕မွမတူတဲ႔ ခံစားမႈတစ္ရပ္ကုိ ငါခံစားလုိက္ရတယ္သိလား

အဲလက္စ္ကုိ ငါေမြးခဲ႔တယ္.

ငါမိခင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ျပီပဲ..

အဲဒီေန႕က ေမေမနဲ႕ ငါစကားအၾကာၾကီးေျပာျဖစ္တယ္.

ေမေမရယ္ေလ.

ငါ႔ကို စကားေတြ တတြတ္တြတ္နဲ႕ မွာေနလုိက္တာ မျပီးေတာ႔ဘူး

ေမေမက ရယ္စရာေတြလည္း ေျပာလုိက္ေသးတယ္

ငါ႔မွာ ရယ္လုိက္ရတာ ေခ်ာင္းေတာင္သီးတယ္

မုိက္ကငါ႔ေဘးနားမွာရွိေနခဲ႔တယ္ေလ…

၁၉၇၄ ခုႏွစ္

မုိက္ကယ္အလုပ္ရတယ္.

ေအာက္စဖုိ႕တကၠသိုလ္ရဲ႕ တိဗက္ဘာသာစကားဌာနမွာေပါ႔

၁၉၇၇ ခုႏွစ္

ကင္မ္ကုိ ေမြးတယ္. ငါ႔ရဲ႕ ဒုတိယသားေလးေပါ႔

ခုဆုိငါလည္း ကေလးေတြနဲ႕ အိမ္ေထာင္ရွင္မၾကီးကုိ လုံးလုံးျဖစ္ေနျပီေလ

ဒါေပမယ္႔ ငါ႔ရဲ႔ ေလ႔လာမႈကိုေတာ႔ ငါမေလွ်ာ႔ေသးဘူး

ကေလးေတြကုိ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ရင္းနဲ႕ ငါစာေတြေရးျဖစ္ခဲ႔တယ္

ေဖေဖ႔ရဲ႕ အတၳဳပတၱိနဲ႕ Asian Studies စာတမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ေပါ႔

မုိက္ကုိလည္း သူေလ႔လာေနတဲ႔ Himalayan Studies ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ငါကူညီခဲ႔တယ္.

၁၉၈၅ ခုႏွစ္

က်ိဳတုိတကၠသိုလ္မွာ Visiting Scholar အေနနဲ႕ ေဖေဖ႔ရဲ႕ ဂ်ပန္ျပည္မွာ

လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို စာတမ္းျပဳစုခဲ႔တယ္.

ငါေက်နပ္အားရဂုဏ္ယူမိပါတယ္.

ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ေဖေဖအတြက္ ေက်းဇူးျပန္ဆပ္ႏုိင္တာ ဒီတစ္နည္းပဲ ရွိေတာ႔လုိ႕ပါ.

၁၉၈၆ ခုႏွစ္

ကေလးေတြကုိ ေခၚျပီး ရန္ကုန္ကုိအလည္သြားခဲ႔တယ္.

အဖြားျဖစ္သူနဲ႕ ေတြ႕ေပးရေအာင္ေပါ႔

ရန္ကုန္ကုိေရာက္တုန္း ကေလးႏွစ္ေယာက္လုံးကုိ သာသနာ႔ေဘာင္တက္ေစခဲ႔တယ္

ၾကည္ႏူးလုိက္တာ.

ေရစက္ခ်ေနတဲ့ ငါ႔လက္ေတြ တုန္ေနခဲ႔တယ္.

ေမေမ႔မ်က္ႏွာမွာ အျပံဳးေတြ လင္းလက္ေနခဲ႔တယ္.

ငါ ရဟန္းဒါယိကာမ ျဖစ္ခဲ့ျပီေလ..

၁၉၈၇ ခုႏွစ္

ကေလးေတြနဲ႕အတူတူ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ဆင္းမလားျပည္နယ္ကုိ သြားခဲ႔တယ္

မုိက္က စာတမ္းေတြ ျပဳစုေနခဲ႔တယ္.

အဂၤလန္ကုိလည္း ငါခဏျပန္ခဲ႔ေသးတယ္.

ေမေမ႔ကုိ ေဆးရုံတင္ထားတာကုိ သြားျပီး ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႕ေပါ႔.

စက္တင္ဘာလထဲမွာ ငါတုိ႕မိသားစုေတြအားလုံး ေအာက္စဖုိ႕ကုိ ျပန္လာခဲ႔ၾကတယ္.

ငါ႔ရဲ႕ Advanced Degree အတြက္

London School of Oriental and African Studies မွာ

စာရင္းေပးခဲ႔တယ္

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတ္ ၃၁

တယ္လီဖုန္းသံျမည္လာခဲ႔တယ္.

ခါတိုင္းလုိပဲ ေကာက္ကိုင္လုိက္ခဲ႔တယ္

ဒါေပမယ္႔ ၾကားလုိက္ရတဲ႔ သတင္းကေတာ႔ ခါတုိင္းလုိ မဟုတ္ခဲ႔ဘူး

ေမေမေလျဖတ္သြားတယ္တဲ႔

ေနာက္တစ္ေန႕မွာပဲ ေလယာဥ္နဲ႕ ရန္ကုန္ကုိ ငါထြက္ခြာခဲ႔တယ္

ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ေမေမရွိေနတဲ႔ ေဆးရုံကုိ အေျပးသြားခဲ႔တယ္.

ေမေမရယ္…

မွတ္ေတာင္ မမွတ္မိေတာ႔ဘူး

ေမေမခံစားေနရတဲ႔ ေ၀ဒနာကုိ ငါလဲယူလုိ႕ရႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ယူပစ္ခ်င္လုိက္တာ..

ကုတင္ေပၚမွာ လဲေလ်ာင္းေနတဲ႔ ေမေမ

ငါ႔ကုိ ၾကိဳးစားျပဳံးျပေနတဲ႔ေမေမ

ေတာ္ေတာ္ကုိေျပာင္းလဲသြားခဲ႔တာပဲေနာ္…

ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးမွာ ႏုိင္ငံေရးေတြ စတင္ရႈပ္ေထြးေနတယ္.

အျမင္မေတာ္စရာေတြ၊ စိတ္တုိင္းမက်စရာေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနတယ္

၈ ရက္ ၈ လ ၁၉၈၈ မွာ တစ္ႏိုင္ငံလုံး အေရးေတာ္ပုံ ဆင္ႏဲႊဲခဲ႔ၾကတယ္.

စစ္အာဏာရွင္ရဲ႕ ေသနတ္သံမ်ားၾကားမွာ

ရဟန္းရွင္လူျပည္သူအမ်ား ေသြးေျမက်ခဲ႔ရတယ္.

ေသနတ္ဆုိတာ မုိးေပၚေထာင္မပစ္ဘူးတဲ႔

တစ္ႏုိင္ငံလုံးကုိ ေသနတ္ၾကိမ္းၾကိမ္းသြားခဲ႔တယ္

ရာဇ၀င္ေတြလည္း ရုိင္းခဲ႔ရျပီ အဖသခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္းရယ္…

စက္တင္ဘာ ၁၈ ရက္

စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလုိက္ျပီတဲ႔

ငါဘာလုပ္ရမလဲ

ဒီအခ်ိန္မွာ ဒါေတြကို ငါမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး အဂၤလန္ကုိ ျပန္သြားမလား

ဒါဆုိရင္ေတာ႔ ငါ႔မိသားစုနဲ႕အတူတူ အသိုက္အျမံဳမပ်က္

ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေနလုိ႕ရတယ္.

ဒါေပမယ္႔ ေသခ်ာတယ္

ငါလိပ္ျပာမလုံဘူး

ငါ႔ကုိယ္ထဲမွာ အာဇာနည္ေသြးေတြ စီးဆင္းေနတယ္.

သူတုိ႕ကုိ ငါရွက္တယ္.

ငါမျပန္ဘူး

ငါဒီမွာေနမယ္

ငါ႔တုိင္းျပည္ ငါ႔လူမ်ိဳးအတြက္ ငါ႔ရဲ႕ေပးဆပ္မႈ အခန္းက႑ စတင္ခဲ႔ျပီ

သူတုိ႕ ငါ႔ကုိလုိအပ္ေနျပီလုိ႕ ငါခံစားရတယ္.

ဟုတ္တယ္

ငိုေၾကြးေနတဲ႔ ျပည္သူေတြကုိ ငါမ်က္ကြယ္မျပဳႏုိင္ဘူး

ငါဒီမွာေနမယ္

ငါမျပန္ေတာ႔ဘူး

ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ ျပည္သူေတြအတြက္၊ ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္၊ ငါခ်စ္တဲ႔

ငါ႔ေဖေဖအတြက္

ငါျမန္မာျပည္မွာ ေနျပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကုိ ဆန္႕က်င္ဖယ္ရွားမယ္.

လူတုိင္းကုိယ္႔အခြင္႔အေရးကုိ ကုိယ္လြတ္လပ္စြာဖန္တီးယူႏုိင္ေအာင္ ငါၾကိဳးစားမယ္

ဟုတ္တယ္

ဒါငါပဲ.

NLD ကုိ စက္တင္ဘာ ၂၄ ရက္ေန႕မွာ စတည္ေထာင္တယ္.

အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးအေနနဲ႕ ငါပါ၀င္လႈပ္ရွားတယ္

ဂႏၵီရဲ႕ အဟိ ံသလမ္းစဥ္ကုိ ငါစြဲျမဲစြာ ယုံၾကည္ခဲ႔တယ္ေလ

ဒါကို ငါအသုံးခ်ခဲ႔တယ္

စစ္ဘီလူးရဲ႕ မ်က္ႏွာဖုံးကုိ အၾကမ္းမဖက္ အႏုနည္းနဲ႕ ခြာခ်ျပႏိုင္ခဲ႔တယ္.

ငါ႔ကိုအေသေတာင္ပစ္သတ္ေတာ႔မလုိ႕တဲ႔

ေသနတ္ေျပာင္းေတြနဲ႕ ခ်ိန္ထားလုိက္ၾကတာ

တည္ျငိမ္စြာနဲ႕ သူတုိ႕ဆီကုိ ဦးတည္ျပီးလွမ္းေလွ်ာက္ခဲ႔တယ္

င႔ါရင္ထဲက ခုိင္က်ည္တဲ႔ သစၥာတရားနဲ႔ ေျဖာင္႔မွန္တဲ႔ ေမတၱာဓာတ္ကုိ

သူတုိ႔ မလႊမ္းမုိးႏိုင္ပါဘူးေလ.

သူတုိ႕ၾကားထဲက ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ႔ ငါ႔ကုိ

လူထုၾကီးက "ေဟးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"

ဆုိျပီး

တခဲနက္အားေပးလုိက္ၾကတာ

ငါ႔မွာ ၾကက္သီးေတြေတာင္ထလုိ႕…

၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ ၂၇ ရက္

ေမေမေဒၚခင္ၾကည္ အနိစၥေရာက္ခဲ႔ျပီ..

ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ ေမေမရယ္..

ေမေမ႔အသက္ ၇၆ ႏွစ္ထိ အမ်ားအက်ိဳးကို သယ္ပုိးေဆာင္ရြက္ခဲဲ႔တဲ႔ ေမေမ႔အတြက္

ေကာင္းကင္ဘုံက လက္ကမ္းၾကိဳဆုိေနမယ္လုိ႕ သမီးခုိင္မာစြာယုံၾကည္ေနပါတယ္.

၁၉၈၉ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီ ၂ ရက္

ေမေမ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးခရီးကုိ လုိက္ပုိ႕ၾကတဲ႔ ျပည္သူေတြ မနည္းဘူးေမေမရယ္.

ေမေမ႔ကို ျမင္ေစ႔ခ်င္လုိက္တာ.

ေမေမ႔ကုိ သျဂိဳဟ္တဲ႔ေန႕မွာပဲ ေမေမ႔ရုပ္ကလာပ္ေရွ႕မွာ သမီးတုိင္တည္သစၥာျပဳခဲ႔တယ္

ေဖေဖနဲ႕ေမေမတုိ႕ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးအတြက္ ေသသည္အထိ ေကာင္းက်ိဳးသယ္ပုိး

ေဆာင္ရြက္ခဲ႔ၾကတယ္.

ဒီတာ၀န္ကုိ ေက်ျပြန္ေအာင္ သမီးဆက္လက္ထမ္းေဆာင္ပါ႔မယ္

သမီးေသသည္ထိေပါ႔…

ငါ႔ကုိလုိက္ေနွာင္႔ယွက္ေနတဲ႔ အတားအဆီးေတြၾကားထဲကပဲ ငါတုိ႔ NLD ပါတီ

ေရြးေကာက္ပဲြကုိ ျခြင္းခ်က္မရွိ အႏုိင္ရခဲ႔တယ္.

အရွက္မရွိလုိက္ၾကတာေလ.

ငါတုိ႕လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြကုိ လုိက္ဖမ္းတယ္

ေရြးေကာက္ပဲြရလာဒ္ကို အက်ဳံးမ၀င္ပါဘူးလုိ႕ ေျဗာင္ျငင္းတယ္.

ငါ႔ကုိလည္း အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ခဲ႔တယ္

အဲဒီကတည္းကပဲ ငါ႔ကုိျပန္လႊတ္လုိက္၊ အက်ယ္ခ်ဳပ္ျပန္ခ်လိုက္နဲ႕

ႏုိင္ငံေရးကစားကြက္ေတြ လွည္႔ကစားခဲ႔တယ္..

ငါ႔အေပၚရက္စက္လုိက္ၾကတာ.

ကုိယ္ခ်င္းမစာလုိက္ၾကတာ

ေျပာရက္လုိက္ၾကတာ

သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္၊ ရုပ္ျမင္သံၾကား၊ ေရဒီယုိေတြနဲ႕ ငါ႔နာမည္ကုိ ဖ်က္ဆီးလုိက္ၾကတာ

ႏုိင္ငံအေပၚသစၥာေဖာက္သူတဲ႔

လူမ်ိဳးျခားနဲ႕ အိမ္ေထာင္ျပဳသူတဲ႔

ဒါေတြကို ငါတုံ႕ျပန္မေနခ႔ဲပါဘူး

ငါလုပ္စရာရွိတာေတြကုိပဲ ေအးေအးေဆးေဆး မမွားရေအာင္ ငါလုပ္ခဲ႔တယ္

ဒီလုိအခ်ိန္ေတြမွာ ငါ႔အေနနဲ႕ပုိျပီးတည္ျငိမ္ဖုိ႕လုိတယ္ေလ..

ငါ႔ကုိႏုိဘယ္လ္ဆုေပးတဲ႔အေၾကာင္းကုိ ရွားရွားပါးပါးေတာင္းဆုိထားရတဲ႔

ေရဒီယုိအစုတ္ေလးတစ္လုံးကတစ္ဆင္႔ ငါၾကားသိခဲ႔ရတယ္.

ငါ႔သားၾကီး အဲလက္စ္က အခမ္းအနားမွာ ငါ႔ကုိယ္စား ေက်းဇူးတင္စကားေျပာသတဲ႔ေလ..

ေမေမဂုဏ္ယူပါတယ္ သားၾကီးရယ္…

ေမေမ႔အတြက္ရတဲ႔ ဆုေၾကးေငြကုိ Prospect Burma ဆုိတဲ႔ NGO အဖဲြ႕ဖဲြ႕ျပီး

ျမန္မာျပည္က ပညာေတာ္သင္ေက်ာင္းသားေတြကို ပံ႔ပုိးကူညီေနတာ

ခုခ်ိန္ထိပဲေလ.

ေမေမက ကုိယ္က်ိဳးရွာသူဟုတ္မဟုတ္ဆုိတာ သားတုိ႕အသိဆုံးပါ

သားတုိ႕ကုိ ပစ္ထားခ်င္လုိ႔ ပစ္ထားတာမဟုတ္ရပါဘူး

သားတုိ႕ကုိ သိပ္ခ်စ္တာေပါ႔

သားတုိ႕နဲ႕ အတူတူသိပ္ေနခ်င္တာေပါ႔

ဒါေပမယ္႔သားတုိ႕ရယ္

သားတုိ႕ကုိခ်စ္တဲ႔အခ်စ္ေတြထက္ နိမ္႔က်ႏြမ္းပါးေနတဲ႔ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူလူထုကုိ

ေမေမပုိခ်စ္မိတယ္.

ဒါကို သားတုိ႕ခြင္႔လႊတ္နားလည္ေပးၾကပါေနာ္…

သားတုိ႕အေပၚ ဂရုမစုိက္မိခဲ႔တာေတြကို ေနာင္ဘ၀ဆုိတာေတြမွာ ျပန္ဆုံေတြ႕ခဲ့ရင္

အတုိးခ်ျပီး ျပန္ေပးဆပ္ပါမယ္ သားတုိ႕ရယ္…

၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ေမလ ၃၀ ရက္

ရက္စက္လုိက္ၾကတာကြယ္

ရက္စက္လုိက္ၾကတာ

ျမင္ရၾကားရတာ ယုံႏုိင္စရာေတာင္မရွိဘူး

သတ္ေဟ႔သတ္ဟ

ခ်ေဟ႔ခ်ဟ

ဆုိတဲ႔ စစ္ဘီလူးရဲ႕ ၾကိဳးဆဲြရုပ္ေတြေအာက္မွာ

တုိင္းျပည္ရဲ႕ အညႊန္႕အဖူးေလးေတြ လြင္႔ေၾကြခဲ႔ရရွာျပီ…

အဲဒီညက ေကာင္းကင္ျပာၾကီးမွာေတာင္ ေသြးေရာင္ေတြလႊမ္းေနခဲ႔တယ္.

ရင္ထဲမွာ ဆုိ႕နစ္လုိက္တာ ခ်စ္သားခ်စ္သမီးတုိ႕ရယ္..

သားတုိ႕သမီးတုိ႕ ေကာင္းရာသုဂတိလားႏုိင္ၾကပါေစ

ဒီလုိအျဖစ္ဆုိးမ်ိဳးကုိ ဘယ္ဘ၀မွာမွ ထပ္မံ မၾကံဳေတြ႕ႏုိင္ၾကပါေစနဲ႕ေတာ႔လုိ႔

ေမေမစု ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ကြယ္…

ဒီပဲယင္းရဲ႕ အက်ည္းတန္ညတစ္ခုေပါ႔…

အခ်ိန္ေတြလည္း အေတာ္ၾကာခဲ႔ျပီေလ.

ျပည္သူလူထုေပါင္းမ်ားစြာလည္း အသက္ခႏၵာစြန္႕လႊတ္ခဲ႔ရရွာျပီ

ငါ႔ကို ျပန္လႊတ္ရင္ဆုိတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႕ ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနသူေတြလည္း

ႏြမ္းလ်လွပါျပီ

မ်က္စိကုိမွိတ္၊ နားကုိပိတ္ျပီး တရားစီရင္ခ်င္သူေတြရဲ႕ အတၱမ်ားေအာက္မွာ

အမွန္တရားက ကမၻာကုိပတ္ဖုိ႕ သူ႕ဖိနပ္ေလး လုိက္ရွာေနတုန္းပဲ

ေႏြမုိးေဆာင္းေပါင္းမ်ားစြာလည္း ငါ႔ျခံ၀င္းထဲမွာ က်ေရာက္ခဲ႔ျပီ

ငါ႔ပါးျပင္ေပၚမွာလည္း အေရးအေၾကာင္းတစ္ခ်ိဳ႔ ေနရာယူခဲ႔ျပီ

ငါ႔အသက္လည္း ၆၂ နွစ္ထဲေရာက္ခဲ႔ျပီ

ငါ႔သားေတြလည္း အိမ္ေထာင္ရက္သားက်သူက်နဲ႕ အေျခက်ကုန္ျပီ

ငါ႔မွာေတာ႔…

ငါခ်စ္တဲ႔ ျမန္မာျပည္သူေတြကေတာ႔…

ငါျမတ္ႏုိးတဲ႔ ျမန္မာျပည္ကေတာ႔…

သံတုိင္ေတြေနာက္မွာ ငုိရႈိက္ေနဆဲပဲေလ….

ကုတင္တုိင္ကုိ လက္နဲ႕ကုိင္ျပီး အားယူလုိ႕ ငါထလုိက္တယ္

အျပင္မွာ ေနျခည္ေတြျဖာေနျပီေနာ္

ေရဒီယုိထဲက ဆုေတာင္းသံေတြ တစ္သဲသဲနဲ႕ ၀င္လာမစဲျဖစ္ေနတယ္.

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္… က်န္းမာပါေစ.. ခ်မ္းသာပါေစ..

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္… က်န္းမာပါေစ.. ခ်မ္းသာပါေစ..

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္… က်န္းမာပါေစ.. ခ်မ္းသာပါေစ.. တဲ႔..

က်လုဆဲဆဲ မ်က္ရည္တစ္ခ်ိဳ႕ကို သိမ္းဆည္းလုိက္ျပီး

အခန္းျပတင္းကုိဖြင္႔လုိက္တယ္.

ငါ႔ကုိေစာင္႔ၾကည္႔ေနရတဲ႔ ရဲေဘာ္ေလးတစ္ေယာက္က ငါ႔ကုိ အလန္႔တၾကားေမာ႔ၾကည္႔တယ္.

မေၾကာက္ပါနဲ႕သားရယ္

ငါ႔ရဲ႕ ေအးျမတဲ႔ အျပဳံးေအာက္မွာ ခက္ထန္တဲ႔ ေသနတ္ေျပာင္း၀ေလး တုိးလွ်ိဳးလုိ႔

ငါ႔ကုိ ဦးညႊတ္တယ္.

သားစာဆက္က်က္ပါကြယ္.. စိတ္ကုိေအးေအးသာထားပါ.

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆုိတာ ဘယ္ေတာ႔မွ ထြက္ေျပးမယ္႔ မိန္းမစားမဟုတ္ပါဘူး

တုိင္းျပည္အတြက္၊ လူမ်ိဳးအတြက္၊ အရုိးေၾကေၾက၊ အေရခမ္းခမ္း အမ်ားအက်ိဳးအတြက္

အသက္နဲ႔ ဘ၀ကိုပါ ေပးလႉထားတဲ႔ အာဇာနည္မိန္းမပါ.

ဒီသစၥာစကားမွန္ရင္

ငါခ်စ္တဲ႔

ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ၾကီး အေမွာင္ကုိေဖ်ာက္လုိ႕ အလင္းေန႕သစ္မ်ားကုိ

ၾကိဳဆုိႏိုင္ပါေစသား…

ငါရွင္သန္ေနဦးမွာပါ.

မေသမခ်င္းေပါ႔…

ေနေရာင္ျခည္ရဲ႕ႏႈတ္ဆက္မႈကုိ အသာတၾကည္ခံယူျပီး

ဘုရားစင္ဖက္ကုိ လွမ္းေလွ်ာက္ခဲ႔တယ္.

အရွင္ဘုရားရဲ႕ ေမတၱာကရုဏာေတာ္ေအာက္မွာ

ဘုရားတပည္႔ေတာ္မ ျငိမ္းခ်မ္းရပါေစသား…

ျမန္မာျပည္သူမ်ား ျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစသား…

ငိုရႈိက္သံမ်ား ကြယ္ေပ်ာက္ပါေစသား…

မတရားမႈမ်ား ဖယ္ခြာႏုိင္ပါေစသား…

ကြယ္လြန္သူ ေဖေဖဦးေအာင္ဆန္းႏွင္႔ ေမေမေဒၚခင္ၾကည္..

က်ဆုံးေလျပီးေသာ အာဇာနည္အမ်ိဳးေကာင္းသား ရဟန္းရွင္လူမ်ား…

အမွ်အမွ်အမွ်…..

သာဓု..သာဓု..သာဓု……

အီးေမးမွရ၍တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဤကဗ်ာသည္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တိုင္ေရးဖြဲ့ထားသည့္ကဗ်ာမဟုတ္ပါ။တစံုတဦးမွ ခံစား
ေရးဖြဲ့ထားေသာကဗ်ာျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ထို့ေၾကာင္းကဗ်ာေရးသူကိုထည့္သြင္းႏိုင္ျခင္းမရွိေၾကာင္းအသိေပးအပ္ ပါသည္။

နွင္းဆီေရာင္ေတာ္လွန္ေရးရုပ္ပံုလႊာ (၈)။

                              နွင္းဆီေရာင္ေတာ္လွန္ေရးရုပ္ပံုလႊာ (၈)-

                             ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ လူထုဆက္ဆံေရးအေတြ ့အၾကံဳ၊
                                             (၁၉၉၇-ခုႏွစ္-ႏွစ္ဦးပိုင္း)
လက္ရွိရပ္တည္လႈပ္ရွားေနရသည့္ေဒသသည္ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးတရပ္အေနႏွင့္ မရွိမျဖစ္ေအာင္ ရွိသင့္သည့္ ေတာ္လွန္ေရး အေျခခံ ေဒသၾကီး တစ္ခုျဖစ္သည္၊ လက္ေတြ ့ရပ္တည္ လႈပ္ရွားရင္း ဤကဲ ့သို ့တန္ဘိုးထား နားလည္ ေနမိသည္၊ လူထုဆိုရာဝယ္ ယခင္က သိ၇ွိထားသည့္ လူထုဆိုသည္မွာ တမ်ိဳးတစားတည္းပဲ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ေတြးထင္ထားခဲ ့မႈမ်ား အလြဲလြဲ အမွားမွား ျဖစ္ခဲ့ရသည္၊ ဆင္းရဲသား။ လူမ်ိဳးေရး။ အဆင့္အတန္း ကြာျခားမွဳ။ ဘဝေပး အေျခအေနေတြ။ အသိပညာ ေခါင္းပါးေဝလံမႈ ျပႆနာၾကီးမ်ား တေန ့တျခား ပိုမိုဆိုးရြာ လာတာေတြ ့ရသည္၊ တဘက္မွာလည္း ခ်စ္ခင္စရာ ေကာင္းသည့္ ရိုးသားမႈ ပ်ဴငွာမႈေတြကို လည္းေတြ ့ရသည္၊ တခ်ိဳ ့ၾကေတာ့ အေတြး အေခၚအရ သံသယေတြႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္ေတြကို ႏိုင္ငံေရး အသိေရခ်ိန္ ဘယ္အဆင့္ အထိရွိၿပီလဲ-ဆိုတဲ ့စမ္းသပ္မႈ ေတြလည္း ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္မ်ားထ ရိုက္ခတ္ လာမႈေတြ ကလည္း ဒုနဲ ့ေဒး၊ ဒီမိုကေရစီဆိုတာဘာလဲ၊ ဒီမိုေရစီကိုဘယ္လိုအဓိပႁါယ္ဖြင့္ဆိုမလဲ၊ ေမာင္ရင္က ေတာ္လွန္ေရးသမား ဆိုရေလာက္ေအာင္ ေမာင္ရင့္မွာ ေတာ္လွန္ေရး သမားနဲ ့ထိုက္တန္တဲ ့ အရည္အခ်င္းေတြ လံုလံု ေလာက္ေလာက ္ရွိၿပီလား-စသည့္ေမးခြန္းေတြက က်ေနာ္တို ့. ပတၱျမား အရည္အေသြး ေတြကို ေျပာင္ေျမာက္ ေအာင္ေသြးေပး ေနသည္ဟု ခံစားနားလည္ၿပီး ေရွ ့ဆက္ ေတာ္လွန္ေရး ခရီးေတြထဲ႔ အေတြးအေခၚအရ ရွင္ျပန္ ထေျမာက္ ေနႏိုင္ဘို ့ ၾကိဳးစားရင္း လူထု၏ ယံုၾကည္ ကိုးစားမႈကို ဦးထိတ္ထားၿပီး မိမိကိုယ္ကိုယ္ တည္ေဆာက္ေရး ဆိုသည့္ လုပ္ဟန္ကို အေျခခံ ေဒသၾကီးမွာ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကသည္။
လူထုဆိုသည္မွာ သူရဲေကာင္းဝါဒကို လက္ခံလက္ခံယံုၾကည္ေနၾကဆဲရွိသည္ဟုေတြ ့ျမင္ခဲ့ရသည္။ သမိုင္းေၾကာင္း ေတြအရ ေနာက္လွန္ၾကည့္ မည္ဆို လွ်င္ ကမၻာ့ရာဇဝင္၊ သမိုင္းေတြမွာ လြတ္လပ္ေရး သူရဲေကာင္းမ်ား ထြန္းကားခဲ့ၾကသည္၊ ေက်ာင္းပညာေရး သမိုင္း သင္ခန္းစားမ်ား၏ လြတ္လပ္ေရး သူရဲေကာင္း မ်ားကို က်ေနာ္တို ့အားက်ႏွစ္သက္ခဲ့သည္မွာ ျငင္းဖြယ္မရွိေပ။ ဒီေန ့ ဒီေဒသမွာလည္း လူထုအမ်ားစုဟာ သူရဲေကာင္း ဝါဒကို လက္ခံယံု ၾကည္ေနၾကသည္ဆိုတာ ျငင္းဖြယ္ရာ မဟုတ္ဟု တြက္ခ်က္ ေနမိသည္။တခါက အေျခခံေဒသ ထိုးေဖာက္ေရးရြာထဲမွ စကားစျမည္ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကသည္ကို ျမင္ေယာင္ေနမိသည္၊ ထိုလူငယ္မွာ ေခတ္ပညာတတ္လူငယ္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ သည္၊ စားႏိုင္ ေသာက္ႏိုင္ မိသားစုမွျဖစ္မည္၊ ထိုလူငယ္က က်ေနာ္တို ့ႏွင့္သြားရင္းလာရင္းသိကၽြမ္း ခင္မင္သည္မွာ ၾကာၿပီ ျဖစ္ သည္။ေရေႏြးဝိုင္း၌စကားလက္စံုျပဳရင္းထိုလူငယ္ပါးစပ္မွထြက္ေပၚလာေသာစကားတခ်ပ္ အေပၚမွာ သတိေတြရရင္း -ႏိုင္ငံေရးကို မသိဘူး။ ႏိုင္ငံေရးလည္း စိတ္မဝင္းစားဘူး။ႏိုင္ငံေရး အေၾကာင္းလည္း မသိခ်င္ဘူး-တဲ့။ ခင္ဗ်ား၊ အဲဒါသာၾကည့္ပါေတာ့ထိုစကားလံုးသည္ယေန့လူငယ္အခ်ိဳ ့လူလတ္အခ်ိဳ ့ လူၾကီး အခ်ိဳ ့အတြင္းမွာ ေရပန္းစားေနေသာ စကားျဖစ္သည္။ယေန ့ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း စစ္တပ္ၾကီးစိုး သည့္ အခ်ိန္ကာလ ေနာက္ပိုင္း ျပည္တြင္း ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ၏တဖြဲ ့ႏွင့္တဖြဲ ့ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္ၾကသည့္ အေမြမ်ားကိုသင္ၾကားသိခဲ့ရႈ ထိုအသိ၏ေနာက္၌အစြဲအလန္းအေတးအမွတ္ထားၾက၍ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္မဝင္စားဘူးဟုေျပာေနသည္မွာမွားမည္မဟုတ္။တဘက္မွာ-သမိုင္းကိုစိတ္ကုန္၍ အလြယ္နည္း ႏွင့္အခက္ၾကီးလုပ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးကိုစိတ္မဝင္စားဘူးေျပာတာျဖစ္မည္။ဤသို့ဆိုလွ်င္ အျခားတ ဘက္က ေတြးၾကည့္ မည္ဆိုလွ်င္ထိုသူတို့၏ မူရင္းစိတ္ထဲ၌အမွန္ျမင္ထားသည္မွာႏိုင္ငံေရးဆိုသည္မွာ အဖိုးထိုက္တန္လွသည့္ ရိုးသားသည့္ သစၥာ တရားဟု မွတ္ယူဟန္ ရွိသည္ကို သူတို ့၏မသိစိတ္ထဲမွ စံျပဳေနသည္ကို ေတာ့ျဖင့္။
လူထုအမ်ားၾကီးရွိၾကသည္အထဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဆိုင္ရာမ်ားတြင္ အထူးသျဖင့္ လူထုသည္ ရန္သူ ့ဘက္ကို ယိမ္းယိုင္သည့္အခ်ိဳ ့ရွိၾကသလို။ေတာ္လွန္ေရးလက္ေတြ ့က်က် ရုပ္ပိုင္း။ စိတ္ပိုင္းပါဝင္ၾကသည့္လူထု မ်ားလည္းရွိသည္၊ အမ်ားအားျဖင့္ ေတာ္လွန္ေရး လက္ေတြ ့ဘဝထဲသို ့တစံုလံုးပါဝင္လာၾကသည့္ လူထုမွာ ဆင္းရဲသား။ေတာင္သူလယ္သမားေတြကအမ်ားစုျဖစ္သည္။လက္ရွိေဒသ၌စစ္တပ္မွလူထု ေတြ၏ဥယ်ာဥ္။ၿခံ။ ေျမ။ေတာင္ယာ။လယ္ယာမ်ားကိုမတရားအခြန္ ေကာက္ခံ၍ ပင္ပန္းမႈ၏ အက်ိဳး ေက်းဇူးကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္မခံစားရပဲယခုလိုေခါင္းပံုျဖတ္ၿပီးအႏိုင္က်င့္ေကာက္ခံေနရမႈမ်ားအေပၚ မခံမရပ္ႏိုင္ပဲရုပ္ပိုင္း။ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာကအစေတာင္သူလယ္သမား။ဆင္းရဲသာလူထုမ်ားက စစ္တပ္ကို ရသလို နည္းျဖင့္ေတာ္လွန္တိုက္ပြဲဝင္ေနၾကတာေတြ ့ရ၍ အားတက္မဆံုးျဖစ္ ခဲ့ရသည္။

 ရြာတစ္ရြာ႔ ရန္သူ ့စစ္ေၾကာင္း ဝင္လာရာ ယခင္လို ရြာတိုင္း လိုလိုက လဘက္သုတ္။ ေရေႏြး။ အျခား ေကာင္းႏိုး ရာရာ ေဒသထြက္ သီးႏွံမ်ားျဖင့္ တည္ခင္း ဧည့္ခံေလ့ ရွိၾကသည္၊ ေတာ္လွန္ေရး လက္နက္ကိုင္ အင္အားစုေတြ ထိုေဒသကို ေရာက္ရွိခ်ိန္ ေနာက္ပိုင္း-ရန္သူ ့စစ္တပ္ကို ေရေႏြးေတာင္ ခ်မတိုက္ပဲ ေျဗာင္အႏု နည္းျဖင့္ စစ္တပ္ကို ဆန္ ့က်င္ ေတာ္လွန္ တိုက္ပြဲဝင္ ေနၾကသည္ကို ထိုေဒသ၌ ေတြ ့ျမင္ခဲ့ရသည္။

ရန္သူ ့ဘက္တြင္လည္း-ဆက္ဆံေရး မပ်က္ရေလေအာင္။ ေတာ္လွန္ေရး အင္အားစု ဘက္တြင္လည္း ဆက္ဆံေရး မပ်က္ရ ေလေအာင္ ႏွစ္ဘက္ ေပၚလစီပံုစံျဖင့္ ဆက္ဆံၾက သည့္အခ်ိဳ ့ေသာ လူနည္းစုကိုလည္း ထိုေဒသ၌ေတြ ့ခဲ့ရသည္။
၄င္းတို ့ကတခါတရံ ေတာ္လွန္ေရး အင္အားစုမ်ား ကို ၿခိမ္း ေျခာက္အၾကပ္ ကိုင္သည့္နည္းေတြျဖင့္ ျပဳမႈလုပ္ေဆာင္ တတ္ၾကသည္၊ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းမ်ားမွ ထိုကဲ ့သို ့ေသာ လူမ်ားကို ႏိုင္ငံေရးအသိ။ စစ္ေရး သတိအထူးရွိစြာ ေစာင့္ၾကပ္ရင္း လူထုေနာက္ၿမီးဆြဲ ျဖစ္မသြားရေလေအာင္ တည္ေဆာက္မႈ ျပဳရသည္၊
-ရန္သူစစ္တပ္ေတြ ရြာထဲ ေရာက္ေနၿပီ ဗိုလ္ၾကီး- စစ္ေၾကာင္းမႈးကက်ေနာ္တို ့ကိုေျပာတယ္ရြာအနီး ပတ္ဝန္းက်င္မွာရွိတျဲ့ေနရာေတြ ကို ေျမလွန္ရွာမယ္တဲ့- အဲဒါဗိုလ္ၾကီးတို ့ ဒီေနရာကဆုတ္ေပးဘို ့လာေျပာတာပါ၊
ထိုကဲ့သို့စကားအၿမဲ ေျပာေလ့ရွိသူမ်ားကို က်ေနာ္တို ့မွအလိမ္မာနည္းျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း။တခါတရံနဂါးမွန္း သိေအာင္ အေမွာက္ေထာင္ျပ ရသည္မ်ားကို ျပဳလုပ္ေပး ရသည္၊ ထိုအခါ ထိုလူထုမွာ ေနာင္ဆိုရင္ ထိူစကားမ်ိဳးႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္း ကို ၿခိမ္းေျခာက္၍ မရ ေၾကာင္း သိလာခဲ ့ၾကသည္။
ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းမ်ားတြင္လည္း အားနည္းခ်က္ ရွိၾကသည့္ ေခါင္းေဆာင္ မ်ားလည္း ရွိပါသည္၊ ထိုေခါင္းေဆာင္ မ်ားသည္ ေက်ာ္ၾကားမႈ ဂုဏ္ကို အထူးႏွစ္သက္ ျမတ္ႏိုးၾကသည္၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးမႈကို ေလးစားေသာ္လည္း တခါတရံ မိမိ ေက်ာ္ၾကား ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ တလြဲအယူအဆ မ်ားျဖင့္ မိမိ ယူထားသည့္ တာဝန္ကို အလြဲသံုးစား ျပဳတတ္ၾကသည္။
ထိုအခါထိုေခါင္းေဆာင္ မ်ားသည္ ေဝဖန္ ေထာက္ရႈမႈကို လက္မခံပဲ ႏိုင္ငံေရး အမွားကို က်ဴးလြန္ၿပီး စစ္ဘုရင္ဝါဒ။ တကိုယ္ေတာ္ တည္ေဆာက္ေရး ဝါဒကို အသံုးျပဳ တတ္ၾကသည္။
ထိုသူတို ့၏ ဦးေႏွာက္ထဲတြင္ ေတာ္လွန္ေရးဘဝႏွင့္ အေျခအေနကို မရိပ္စားပဲ မိမိတပ္ကို ေျပာက္က်ားဗ်ဴဟာ အရမစဥ္းစားပဲ လက္လွမ္း မမွီသည့္ ႏိုင္ငံတကာ တပ္ၾကီးလို တည္ေဆာက္ခ်င္ တတ္ၾကသည္၊ တခါတရံတြင္ ဗ်ဴရိုကရက္ဆန္စြာ တည္ေဆာက္ ၾကၿပီး လက္ေတြ ့ လုပ္ငန္းအရ အက်ိဳးမေပး သည့္ လုပ္ဟန္မ်ားကို အခ်ိန္ကုန္ လူပန္း တည္ေဆာက္ၾက သည္။

ေတာ္လွန္ေရး၏ အေျခခံေဒသ ထိုးေဖာက္မႈ ဧရိယာသည္ အမွန္တကယ္ရန္သူမွ ေျမပံုဂရပ္ကြက္ အျပည ့္ဗ်ဴဟာ ခ်ၿပီး စစ္ဆင္ေရးလုပ္လ်င္ မိမိတို ့အေျခအေနႏွင့္ ဆက္လက္ ရပ္တည္၍ ရမည္မဟုတ္ေခ်။ ယခင့္ယခင္က ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီမ်ား ဤေဒသတြင္ ကာလ ေပါင္းမ်ားစြာ ထိုးေဖာက္ေရး လုပ္စဥ္က စစ္တပ္မွ ျဖတ္ေလးျဖတ္ ပံုစံျဖင့္ အေနာက ္ပဲခူးရိုးမႏွင့္ လက္ရွိေဒသ ေတြကိ္ု မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ စစ္ဆင္ေရး ျပဳလုပ္ခဲ့ ၾကသည္။
ထို ့ေၾကာင့္ဤ ေဒသတြင္ လူထုကို ေတာ္လွန္ေရး အေတြးအေခၚ တရပ္ တည္ေဆာက္မႈ။ စစ္ေရးအရရန္သူ ့တပ္ေတြကို ေျပာက္က်ား တိုက္ပြဲမ်ားျဖင့္ အေကာင္ အထည္ ေဖာ္မႈ။ လူထု လက္ေတြ ့ဘဝ။ လူ ့အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ား။ လူထု အက်ိဳး စီးပြားကိုေရွ ့ရွဴ့ၿပီး ကာကြယ္ ေစာက္ေရွာက္ မႈမ်ားျဖင့္ အလုပ္ အေကၽြးျပဳျခင္း အားျဖင့္ လူထုႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းမ်ား တဘဝတည္း သဘာဝက်စြာ တည္ ေဆာက္ျခင္းကို တၿပိဳင္နက္ တည္ေဆာက္ျခင္း ေၾကာင့္ လူထု၏ ယံုၾကည္ ေလးစားမႈကို ထိုအေျခခံ ေဒသၾကီးတြင္ တည္ေဆာက္ ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။

အုပ္ခ်ုပ္ေရးကိစၥမ်ားတြင္ က်ေနာ္တို ့ႏွင့္ မဟာမိတ္အဖြဲ ့အစည္းမ်ား ညွိႏိႈင္းျပဳ လုပ္ခဲ့ၾကသည္။ႏွစ္ဖြဲ ့၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေဒသသည္ လက္ရွိအေျခခံ ေဒသၾကီး ျဖစ္ၿပီး ထိုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ပူးတြဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေဒသဟု သတ္မွတ္ ခဲ့ၾကသည္။
က်ေနာ္တို ့.အထူးေဒသကို ႏိုင္ငံေရးအရ အုပ္ခ်ဳပ္ရာ မွာေတာ့က်ေနာ္တို့ကိုယ္တိုင္ၿပီး စစ္ေရးအရ မဟာမိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာကိုႏွစ္ဖြဲ ့ ၏မူလသေဘာတူညီခ်က္မ်ားအတိုင္းဆက္လက္ထား ရွိခဲ့ၾကသည္။
ထို့ေၾကာင့္ စစ္ေတာင္းျမစ္ေဒသဘက္မွ အေရွ ့ေတာင္သို့ကူးသန္း သြားလာၾကသည့္ေအာက္ကြင္းမွဗမာမ်ားကို က်ေနာ္တို့အဖြဲ ့မွ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရကိုင္တြယ္၍ လုပ္ငန္းကိုယ္စီျဖင့္ ဤေဒသ၏အားသြန္ ခြန္စိုက္တာဝန္ထမ္း ေဆာင္ခဲ ့ၾကရသည္။

         အင္းၾကီးေပါက္တိုက္ပြဲ၊(၁၉၉၇)
အလုပ္အဖြဲ ့၏ အေျခခံေဒသ ထိုးေဖာက္ေရး ကာလမွာ တစတစ ၾကာျမင့္လာခဲ့ ေခ်ၿပီ။လူထုသည္ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းႏွင့္စည္းမ်ဥ္းကမ္း ေတြအေပၚ၌ေနသား က်စြာအေျခက်ေနခ်ိန္ျဖစ္၍ရဲေဘာ္ေတြ၏လူထုအေတြ ့အၾကံုမွာနည္းလွသည္မ ဟုတ္ေတာ့၊။သို့ေသာ္ထိုကဲ့သို့အခ်ိန္ေကာင္းေနခ်ိန္အတြင္းဌာနခ်ဳပ္ႏွင့္က်ေနာ္တို ့မွာ ဆက္သြယ္ေရးႏွင့္ေထာက္ပံ့ေရးလမ္းေၾကာင္းအရလြန္စြာအခက္အခဲရွိေနေပသည္။ လက္ရွိေဒသ၏အေရွ့ေျမာက္ဘက္တြင္ရန္သူႏွင့္အပစ္ရပ္ထားေသာတိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ကယန္း ျပည္သစ္ပါတီအဖြဲ့အစည္းရွိသည္။ကယန္းျပည္သစ္နယ္ေျမ၏အေရွ ့ေတာင္ေထာင့္တြင္(ကလလတ) ကယန္းလူမ်ိဳးလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္အဖြဲ့အစည္းရွိသည္။ ထိုအဖြဲ ့အစည္းမွာလည္း ၁၉၉၄ခုႏွစ္ ကာလေလာက္ကတည္းကရန္သူနဝတႏွင့္အပစ္ရပ္ထားသည့္အဖြဲ ့ျဖစ္သည္။တရားဝင္အရ က်ေနာ္တို ့ အဖြဲ ့အစည္းမ်ားႏွင့္အဆက္အသြယ္ျပဳလုပ္၍မရပါ။ ရန္သူ ့ေထာက္လွမ္းေရးမွထိုအဖြဲ ့အစည္း တာဝန္ရွိ သူမ်ားကိုမၾကာခဏေခၚယူေမးျမန္း မွဳမ်ား ျပဳလုပ္သည္ဟုၾကားသိရ၍အဆက္အသြယ္မျပဳလုပ္လိုၾက။
တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အင္အားစုအခ်င္းခ်င္းနားလည္မွဳလြဲမွားေစေအာင္ရန္သူမွတစိုက္မတ္မတ္ ျပဳလုပ္ေနတာေတြကိုေတြ ့ရသည္။အထူးသျဖင့္ရပ္တည္ေနရသည့္ေဒသသည္ေကအန္ယူလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ့အစည္း၏အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနယ္ေျမျဖစ္သည္။ရန္သူမွအပစ္ရပ္စဲထားသည့္ကယန္းျပည္သစ္ပါတီႏွင့္ပဠိ ပကၡျဖစ္ေအာင္ဖန္တီးေနသည္။ထိုႏွစ္ဖြဲ ့စလံုးတဖြဲ ့ႏွင့္တဖြဲ ့အျမင္မၾကည္လင္မွဳမ်ားျဖစ္ၾကရသည္။ထိုအခါ က်ေနာ္တို့မကဒတအဖြဲ ့အစည္းအေနႏွင့္ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းေတြ၏ညီညြတ္ေရးအေပၚမွာအေျခ ခံျပီးမျဖစ္သင့္တာမျဖစ္ရေလေအာင္ၾကားဝင္ေစ့စပ္ေပးမွဳမ်ားကိုအထက္ညႊန္ၾကားခ်က္အရတာဝန္ယူ ေပးခဲ့ၾကရသည္။
ထိုသို ့ေသာ အေျခအေနမ်ားျဖစ္ေနခ်ိ္န္ အေတာအတြင္း အထူးေဒသထိုးေဖာက္ေရး၊စည္းရံုးေရးကိစၥမ်ား လုပ္ေဆာင္ရန္အတြက္ေအာက္ကြင္းမွအင္းၾကီးေပါက္ရြာသို့ေရြးခ်ယ္လိုက္ၾကသည္။ဒီတစ္ၾကိမ္မွာလည္း ယခင္လိုပံုစံအတိုင္းမဟုတ္ပဲအလုပ္အဖြဲ ့(၂)ဖြဲ ့စုေပါင္းျပီး ဆင္းရန္ျဖစ္သည္။ရဲေဘာ္ဒိုးဒိုးမွအလုပ္အဖြဲ ့ (၁)ျဖစ္ျပီးရဲေဘာ္ေအာင္ေက်ာ္-ဦးေဆာင္ေသာအဖြဲ ့မွာအလုပ္အဖြဲ ့(၂)အျဖစ္ခြဲ၍ ထိုးေဖာက္ေရးရြာသို ့ ညအခ်ိန္ၾကီးဆင္းၾကရသည္။ ရဲေဘာ္ဒိုးဒိုး-ဦးေဆာင္ေသာအဖြဲ ့သည္ေရကန္ဒိုရြာစပ္မွစထြက္သည္။ က်န္အဖြဲ ့မွာပိေတာက္ကုန္းရြာနားမွျဖတ္ျပီးေျမာက္မ်ဥ္းေၾကာင္းအတိုင္းဆင္းလာမည္။သစ္ဆြဲထားသည့္ ကားလမ္းအတိုင္းသတင္းေထာက္၍ဆင္းၾကရသည္။လမ္းတြင္ေအာက္ကြင္းမွရြာသားအခ်ိဳ ့ေတာင္ေပၚသို ့ ညဘက္ေရာက္မွတက္ေရာက္ေစ်းေရာင္းၾကသည္။ေန့ဘက္တြင္မတက္ရျခင္းမွာရန္သူ့စစ္တပ္မွေတာစပ္ တြင္ၾကိဳေစာင့္၍ေစ်းတက္ေရာင္းသူရြာသားမ်ားထံမွဓါးျပတိုက္ေသာေၾကာင့္ဟုသိရသည္။က်ေနာ္တို့အဖြဲ ့ အင္းၾကီးေပါက္ရြာသို့ည(၇)နာရီေက်ာ္ခန့္တြင္ေရာက္သည္။ရြာအဝင္ဝ၌အင္းၾကီးေပါက္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းရွိသည္။ေက်ာင္းေရွ့တည့္တည့္တြင္လူႏွစ္ဘက္သာသာခန္ ့ရွိေသာထန္းပင္ၾကီးတစ္ပင္။ စက္ငယ္ဖြင့္၍ ပိေတာက္ကုန္းဘက္မွထြက္လာမည့္ရဲေဘာ္ေအာင္ေက်ာ္တို့အဖြဲ့ကိုက်ေနာ္တို့ေစာင့္ေန၏၊
မၾကာခင္ႏွစ္ဖြဲ့ေပါင္းမိသြားသည္။တပ္ခြဲတစ္ခြဲခန္ ့ရွိမည္။အင္းၾကီးေပါက္ရြာမွာအိမ္ေျခ(၁ဝဝ)ေက်ာ္ခန္ ့ရွိ မည္။ရြာသားမ်ား၊လူထုမ်ား၊တစ္ဘက္မွလည္းရန္သူႏွင့္တိုက္ပြဲျဖစ္လိမ့္မည္စိုးရိမ္စိတ္ႏွင့္ေၾကာက္ေနၾက သည္ကတစ္ေၾကာင္း။တဘက္မွလည္းေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းေတြကိုသူတို့ကိုယ္တိုင္ျမင္ခ်င္၊ေတြ ့ခ်င္ ၍တေၾကာင္းႏွင့္။လူထုၾကီးမွာကေလးငယ္မွအစေက်ာင္းသားအလယ္၊ကာလသား၊ကာလသမီးအဆံုးေတြ ့ ဆံုၾကသည္။ယခင္လိုတိုက္ပြဲမျဖစ္ေစရန္အတြက္အခ်ိန္ကိုတန္ဖိုးထားျပီးအင္းၾကီးေပါက္ရြာမွက်ေနာ္တို ့ အဖြဲ့အျမန္ဆံုးထြက္ရန္ျပင္ဆင္ၾကသည္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့-- -အင္းၾကီးေပါက္ရြာမွ စစ္ေၾကာင္း စစ္ေရးသတိအထူးရွိစြာႏွင့္ျဖတ္ရန္ရဲေဘာ္ဒိုးဒိုမွ ပြိဳင့္ထြက္ရဲေဘာ္ ရွန္သိုၾကီးအားမွာၾကားေနသည္။
မၾကာမီ စစ္ေၾကာင္းစထြက္ျပီ၊ အင္းၾကီးေပါက္ရြာအထြက္ --ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ထန္းပင္ၾကီးအနားအေရာက္-- အေမွာင္ထဲမွ စူးရွျပတ္ေတာက္သည့္ အသံထြက္ေပၚ လာသည္၊

----ေဟ့--ရပ္----ဘယ္သူလဲ ထိုအခါ ပြိဳင့္ထြက္ ရဲေဘာ္မွ ကိုယ္လူ မဟုတ္မွန္းသိႈ လမ္းမၾကီးေပၚ၌ အသာအယာ ထိုင္ခ်လိုက္သည္၊ ေအေက ေမာင္းျပန္ေသနတ္ကို လံုျခံဳေရးခလုတ္ အသာေလး ဖြင့္လိုက္သည္၊
ေရွ ့တြင္ ရန္သူ ့စစ္ေၾကာင္း အျမီးႏွင့္ က်ေနာ္တို ့စစ္ေၾကာင္းေခါင္းတည္မိေနျပီ၊ ရဲေဘာ္ ရွန္သိုသည္ ေအေက ေသနတ္၏ နဂိုခ်ိန္ရြယ္ခ်က္ကို ျပင္လိုက္သည္၊ ေသနတ္ကို အျပားလိုက္ အေနအထား ထားလိုက္ျပီး ရန္သူ ့စစ္ေၾကာင္းကို အေမွာင္ထဲမွ ေဝွ ့ဝိုက္၍ တရပ္စပ္ ကုတ္ခ်လိုက္သည္၊
ထိုအခါ ေသနတ္သံမ်ား လယ္ကြင္း ထဲတြင္ ဝက္ဝက္ကြဲ ဆူညံ ကုန္သည္၊ တိုက္ပြဲက ညတိုက္ပြဲ၊ ရဲေဘာ္ ရွန္သို၏ ေနာက္မွ ကုလားၾကီးမွာ ခြန္ကိုး-မမ ကို မတ္တပ္ရပ္ျပီး ရန္သူ ့စစ္ေၾကာင္းရပ္ေန သည့္ေနရာ။
သစ္ပင္ၾကီးရွိရာသို ့ တည့္တည့္ ပစ္ထုတ္လိုက္သည္၊ လက္နက္ၾကီး က်ကြဲသံမ်ား ဝက္ဝက္ညံ ကုန္သည္၊ ယခုတိုက္ပြဲ ျဖစ္ေနသည့္ ရန္သူ ့စစ္ေၾကာင္းမွာ ေရတာရွည္ေလး ဘက္မွ တိုက္ကင္း ထြက္လာေသာ ရန္သူခလရ (၂၃၄) တပ္ျဖစ္သည္၊ ရန္သူမ်ားသည္၊ ေတြ ့ရာခ်ံဳထဲ ေခါင္းထိုးျပီး ---
---အရွင္ဖမ္း ---အရွင္ဖမ္း---ဟုေအာ္သံၾကားေနရသည္၊ မၾကာမီ ရန္သူ့ထံမွ ပစ္ထုတ္လိုက္ေသာ ဂ်ီသရီက်ည္ဆံ တစ္ေတာင့္ ရဲေဘာ္ရွန္သို၏ ဘယ္ဘက္ ေျခေထာက္သို ့ျဖတ္မွန္သြားသည္၊

 ---ထိျပီ
---ထိျပီ--ငါ့ကိုထိျပီ--ဟု အနီးအနားမွ ရဲေဘာ္ကို တီးတိုးေျပာလိုက္သည္၊ က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့မွာ ရန္သူႏွင့္ ဘတျပန္။ က်ားတျပန္ တိုက္ပြဲျဖစ္ ေနသည္၊ ရန္သူသည္ က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့ ရြာထဲရွိမည္ အထင္ႏွင့္ လက္နက္ၾကီးမ်ား တစ္လံုးျပီး တစ္လံုး ပစ္သြင္းေနသည္၊

-----ေဟ့ေကာင္---အရွင္ဖမ္းမယ္ ဆိုတဲ့အေကာင္-- တက္ခဲ ့စမ္း- - - -

----ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္ကြ။ မင္းတို ့ကို မေၾကာက္လို ့--ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ေနတာကြ၊
--ငါ့ကိုထားခဲ့--ေအေကေသနတ္နဲ ့က်ည္ငါးေတာင့္ထားခဲ့၊
ရဲေဘာ္ရွန္သို၏ စိတ္ဓါတ္က်သံ၊ သူ စိတ္ဓါတ္က်မည္ဆိုလည္း က်ေလာက္ ပါသည္၊ ဒါဏ္ရာ ရထားသည့္ ေနရာႏွင့္ အေရွ ့ေတာင္မွာ (၃)နာရီ ခန္ ့ေဝးသည္၊ 
---ဘာေျပာတယ္။ ထားခဲ ့ရမယ္ဟုတ္လား။
---မင္းကို လံုးဝမထားခဲ့ႏိုင္ဘူး၊--မင္းနဲ ့အတူ ဒီတိုက္ပြဲမွာ ငါတို ့အေသခံမယ္-အားမငယ္နဲ ့-- ငါတို ့ရွိတယ္၊
က်ေနာ့္ မ်က္ရည္တို ့အတိုင္းမသိစို ့တက္လာသည္၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ဆိုတာ ဒီလိုတိုက္ပြဲေတြမ်ိဳးမွာ ေတြ ့ခဲ့ရသည္၊ ေဒါသ လည္းထြက္။။
အင္းၾကီးေပါက္ ဘုန္းၾကီး ေက်ာင္းဝင္း ထဲမွ ျဖတ္ႈ လယ္ကြင္း အစပ္တြင္ရွိေသာ တဲကုတ္ထဲမွ တဲတိုင္ကို ေဇာျဖင့္ႏွဳတ္ ေနမိသည္၊

--ဘာမွ စိတ္မပူနဲ ့--ဒါဏ္ရာက ဘာမွမျဖစ္ဘူး-ဟု ရဲေဘာ္ပံသုမွ ေျပာလည္းေျပာ။ လက္တဘက္မွလည္း ေဆးထိုး အပ္ျဖင့္ ကၽြမ္းက်င္စြာထိုး ေနပံု၊ ရဲေဘာ၇ွန္သို. ဒါဏ္ရာ မွာ ညာဘက္ ေျခေထာက္ ေျခသလံုး အရိုးမၾကီး ကိုျဖတ္မွန္ ထားရာ ထိုအရိုးမၾကီးမွာ က်ိဳး၍ အသားစမ်ား ဖြာလန္က်ဲ ေနျပီး ေသြးမ်ား ပန္းထြက္ ေနသည္၊ စိတ္ထဲ၌ သိလိုက္၇တာ ကေတာ့ ေျခေထာက္ ျဖတ္၇ ေတာ့မည္၊ ဒီအေတြးေတြ ေတြးျပီး တိတ္တဆိတ္ ငိုေၾကြးသံမ်ား ညယံ႔ တီးတိုးၾကားေန ရသလို၊
ရန္သူသည္သူ ့ဘက္တြင္ အထိနာ၍ ေရွ ့ဆက္မတိုးႏိုင္ဘဲ စစ္ကူးေခၚသံအတိုင္းသားၾကားေနရသည္၊ က်ေနာ္တို ့ယာယီ ပစ္ခတ္ေနသည့္ေန ရသည္ေနရာမွာ လယ္ကစင္းရိုး ကို အကာအကြယ္ယူျပီး ပစ္ေနရသည္၊

ရဲေဘာ္ရွန္သိုကို စစ္ပုခက္ျဖင့္ ထမ္းပိုးၾကသည္၊ လေရာင္က မိုးလင္းလုနီးမို ့လား မေျပာတတ္ လယ္ကြင္းျပင္တခုလံုးထိန္ဝါေနသည္၊ စိုးရိမ္ေသာက စိတ္ေတြျဖင့္ အေရွ ့ေတာင္ သို ့ အျမန္ေရာက္ ေစခ်င္သည္၊

----ေဟ့ --ေရွ ့ကလယ္ကြင္းၾကီးကိုျဖတ္လိုက္--ဆိုေတာ့လမ္းျပက--
---အဲဒါလယ္ကြင္း မဟုတ္ဘူးဆရာ--အင္းၾကီးပါ--
ဒီအင္းကို အင္းၾကီးေပါက္လို ့ေခၚတယ္၊ ဒီအင္းၾကီးက ဆင္ေတာင္ေသတယ္၊
ဆိုေတာ့-က်ေနာ္လည္းဘာမွ ျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့၊ အင္းၾကီး.ေဘးပတ္ပတ္လည္မွ ကြင္း၍ ေႏွာက္ေခ်းေျခာက္ ေတာင္ေျခသို ့ အေရာက္ထမ္း ၾကသည္၊ ရဲေဘာ္ရွန္သို၏ ခႏၵာကုိုယ္မွာ ပုခက္ျဖင့္ ထမ္းသည့္အခါ အေတာ္ေလး၏၊
မၾကာခင္လူလဲ၍ ထမ္းၾကရသည္၊ ေရွ ့က ပြိဳင့္ထြက္သူမ်ားက ၾကိဳတင္ ကာကင္းယူေပး ရသည္၊ ျဖတ္ေလ်ွဋက္ရသည့္ လမ္းမ်ားမွာ ေက်ာက္ေတာင္ ေတြျဖစ္သည္၊ တခါတရံ ေတာင္နံရံမ်ားကို အထမ္းျဖင့္ တက္သည့္အခါ မ်ားတြင္ ခက္ခက္ခဲခဲ ႏိုင္လွသည္၊
လမ္းတစ္ေလ်ွာက္တြင္ ေသြးစမ်ား အင္ဖက္ေျခာက္မ်ား ေပၚတြင္က်ခဲ့.၊ ထိုအင္ဖက္မ်ားကို ရန္သူမွ ေျခရာေကာက္ျပီး က်ေနာ္တို ့ေနာက္သို ့ ေျခရာခံလိုက္ လာႏိုင္သည္၊ ထို ့ေၾကာင့္ ေျခရာခံ၍ မရေအာင္ ေျခာက္ေသြ ့ ေနေသာ ေတာၾကီးကို မီးရွဳိ ့ခ့ဲရသည္၊

မိုးလင္းစျပဳျပီ၊ ဘယ္ေနရာေရာက္ေနသည္မသိ၊ ပါတ္ဝန္းက်င္တခုလံုး ေတာမီးခိုးေတြျဖင့္ အူ၍ ဖံုးလႊမ္းေနသည္၊ မၾကာ မၾကာေတာၾကက္တြန္ သံၾကားရသည္၊ လွည္းလမ္း ေၾကာင္းေပၚ၍ ေတာင္ေပၚတက္သည့္ ႏြားလွည္းေမာင္းသံၾကားေနရသည္၊ က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့မွာ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္းမျဖတ္ ေတာ့၊ ေတာတိုး၍ စခန္းရွိရာသို ့တျဖည္းျဖည္းႏွင္ ၾကရသည္၊ တညလံုး မလိပ္ပဲ တိုက္ပြဲျဖစ္ ခဲ့သည္၊
ခရီးႏွင္ခဲ့သည္၊ ေရကမရွိ ႏြမ္းဟိုက္၏၊ တေယာက္ မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္ ဟန္ေဆာင္ အျပံဳးမ်ားျဖင့္ အပူအပင္ေတြကို အကာ အကြယ္ယူရင္း ရဲေဘာ္ရွန္သိုအား စိတ္ဓါတ္မက်ရေလေအာင္ ရယ္ေမာ စရာမ်ားေျပာ၍ ႏွစ္သိပ္ၾက၊

ရြက္စည္ပိုင္းရြာမွ ရြာသားအခ်ိဳ ့ က်ေနာ္တို ့ရွိရာသို ့ ေရာက္လာၾကသည္၊ ထမင္း ထုတ္မ်ား။ ေရဗူးကိုယ္စီျဖင့္၊ က်ေနာ္တို ့အားတက္ ဝမ္းသာမိ သည္၊ သူတို ့မွ ယခု ေနရာတြင္ ၾကာၾကာ မေနရန္ႏွင့္ ယခင္စခန္းသို ့အေရာက္သြားရန္ တိုက္တြန္း ၾကသည္၊
ရဲေဘာ္ရွန္သိုအား ရြာသားမ်ားမွ တလွည့္စီ ထမ္းထုတ္ သြားၾကသည္၊ စခန္းေဟာင္းသို ့ေရာက္မွ စိတ္ ဒုန္းဒုန္းခ်၍ အနားယူ လိုၾကသည္၊ ရဲေဘာ္ ရွန္သိုၾကီးကိုေတာ့ ေဆးမွဴးမွ ဒိုင္ယာစီဗင္ ထိုးေပးျပီး သက္ေသာင့္သက္သာ အနားယူ ေစသည္၊

ေနာက္တစ္ေန ့-နံနက္တြင္ မေန ့က တိုက္ပြဲျဖစ္ခဲ့သည့္သတင္း ျပန္ ့ႏွံ ့သြားသည္၊ ခလရ(၂၃၂)စစ္ေၾကာင္းႏွင့္ က်ေနာ္တို ့အလုပ္အဖြဲ ့ တိုက္ ပြဲျဖစ္ရာတြင္ ရန္သူ ့ဘက္မွ တပ္ၾကပ္ၾကီး (၁)ဦးမွာ ခြန္းကိုးမမ-ထိ၍ ေသဆံုးသြားေၾကာင္း။ တပ္သားႏွစ္ဦးပါ က်ဆံုးေၾကာင္း။ အခ်ိဳ ့ဒါဏ္ရာအနည္း အငယ္စီ ရသြားေၾကာင္း သိရသည္၊ ပိုမိုခိုင္မာသည္က နံနက္ခင္းတြင္-အင္းၾကီးေပါက္ ရြာထဲသို ့ ကားဖင္ထိုး၍ ရန္သူမွ ဒါဏ္ရာရ သူမ်ားကို ကားျဖင့္ ေတာင္ငူဘက္သို ့ သယ္ေဆာင္ သြားေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္၊

               ကၽြန္းေတာကုန္းရြာ။

ထိုရြာေလးမွာ အထူးေဒသေတာင္ေျခအစပ္တြင္ တည္ရွိသည္၊ ေအာက္ကြင္းမွ ေစ်းေရာင္း။ ေစ်းဝယ္မ်ားေရာက္တတ္သည္၊ သတင္းထူးၾကား ရ၍ ထို ရြာေလးတြင္ ေခတၱ နားၾကမည္၊ ရြာသားအခ်ိဳ ့ က်ေနာ္တို ့ကိုေတြ ့ေသာအခါ- ျမိဳ ့ေပၚေရာက္သြားရင္ က်ေနာ္တို ့ကို မေမ့နဲ ့ေနာ္၊ -ဆရာတို ့ အခုလာတာ လိပ္သိုကိုသြားမလို ့လား- ဟိုမွာ ဗိုလ္အားဒီတို ့ေရာက္ေနျပီ။ က်ေနာ္တို ့ကိုမွာလိုက္တယ္-

--ဗိုလ္ဒိုးဒိုတို ့အဖြဲ ့ ႏိုဝင္ဘာ(၂)ရက္ေန ့ ေနာက္ဆံုးထား ျပီး သူတို ့နဲ ့လာေရာက္ပူးေပါင္း ပါ တဲ့-၊

သြားကုန္ျပီ၊ ၾကားေဒသမွ ေကအန္ယူတပ္ခြဲမွဴး ဗိုလ္အားဒီ။ ဗိုလ္ကြယ္မွဴး။ သန္းျမင့္။ ေက်ာ္ေဝတို ့ တပ္ခြဲတခြဲလံုး ရန္သူတပ္ စြဲထားသည့္ လိပ္သိုလ္ စခန္းတြင္ လက္နက္ခ် အညံ ့ ခံၾက ျပီတဲ့၊ ေရဒီယိုမွ ၾကားလိုက္ေတာ့ ဒီသတင္း ပိုမွန္သြားသည္၊
ရန္သူ ႏိုင္ေအာင္ထြန္းႏွင့္ စစ္တိုင္းမွဴးတို ့က လိပ္သိုလ္တြင္ ၾကိဳဆိုေရး စခန္းမ်ားဖြင့္ျပီး ခမ္းနား ၾကီးက်ယ္စြာ က်င္းပၾက တယ္လို ့သတင္းၾကားရသည္၊
ရန္သူ၏ မာယာ ပရိရာယ္ထဲ ဗိုလ္အားဒီတို ့ေရာက္သြားၾကျပီ၊ လက္ရွိ က်န္ရွိေနသည့္ မကဒတအလုပ္အဖြဲ ့ႏွင့္ ေကအန္ယူအဖြဲ ့ေတြကို ခရစ္ယာန္ ဘာသာ ေရးလူၾကီးမ်ား။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး အက်ိဳးေဆာင္ အဖြဲ ့ ဖြဲ ့ေပး ျပီး က်ေနာ္တို ့ထံ လူမ်ားႏွင့္ တဖံု။ စာမ်ားႏွင့္ တကမ္း။ လာေရာက္စည္းရံုးၾကသည္၊ မၾကာခင္မွာပဲ အညံ ့ခံသြားသည့္အဖြဲ ့ကို ရန္သူမွ -လက္နက္ႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး လဲလွယ္သည့္အဖြဲ ့-လို ့အမည္တပ္ ျပီး လူထုကို လိမ္ညာဝါဒျဖန္ ့ၾကသည္၊ လူထုမွာ ႏွစ္ဘက္ ေပၚလစီအေပၚ ယံုမွားသံသယ မ်ားျဖစ္လာ ခဲ့သည္၊

၁၉၉၇ခုႏွစ္။ ႏိုဝင္ဘာ(၁)ရက္ေန ့တြင္ -နအဖ-ဆိုျပီး ျပင္ဆင္ နာမည္တပ္ လိုက္ၾကသည္၊ က်ေနာ္တို ့မွာ လက္ရွိေဒသတြင္ လက္ရွိအင္အား ျဖင့္ အေျခခံေဒသတြင္ ဆက္လက္ရပ္ တည္ရန္ အခက္အခဲ ရွိလာသည္၊ က်ေနာ္တို ့ေနာက္ေက်ာမွ ကယန္း လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ ့မွာလည္း ရန္သူႏွင့္တြဲျပီး ယခုအထူး ေဒသေျမာက္ဘက္ ကိုဒစ္ရြာမွစ၍ နယ္ေျမရွင္းလင္ရန္ အစီ အစဥ္ရွိသည္ဟုသတင္းအခိုင္အမာ ရထားသည္၊ က်ေနာ္တို ့ရပ္တည္ေနသည့္ ေဒသကိုအညံ ့ခံသြားသည့္အဖြဲ ့မွသူတို ့လူမ်ိဳးေဒသ ျဖစ္သည့္အတြက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို သူတို ့ပဲကိုင္တြယ္မည္။ထို ့ေၾကာင့္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမကိုင္မွီအခ်ိန္ အေတာအတြင္း က်န္ရွိေနသည့္ က်ေနာ္တို ့ႏွင့္ေကအန္ယူ အဖြဲ ့တို ့အားအထူးေဒသမွထြက္ခြာသြားဖို ့ စာထုတ္လာသည္။က်ေနာ္တို ့မွတပ္ဖြဲ ့အတြင္းမဟာမိတ္အတြင္းသေဘာတူညီမွဳကို ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ညွိႏွဳိင္းျပီး လက္ရွိေဒသ၌ ရပ္တည္လို ့ရသ၍ ရပ္တည္မည္ဟုသေဘာတူ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ ၾကသည္၊
ထို ့ေၾကာင့္ (၂)ဖြဲ ့မွ ရဲေဘာ္မ်ားကို တစ္ဖြဲ့တည္း ေပါင္းျပီး ေတာင္ဘက္။ ေျမာက္ဘက္အဖြဲ ့ႏွစ္ဖြဲ ့ခြဲႈ ဆက္လက္ လွဳပ္ရွားၾကမည္။
ေျမာက္ဘက္ သစ္ေတာၾကိဳးဝိုင္း၌ ကယန္း လက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့တဖြဲ ့ သစ္ေတြခိုး ထုတ္ေနသည္ဟု ေကအန္ယူမိုင္းဆရာ ကိုၾကီးမွ ေျပာ၏၊ ထိုသစ္ေတာမွာ ေကအန္ယူနယ္ေျမထဲမွ သစ္မ်ားျဖစ္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ သစ္မ်ား ဆက္လက္ ထုတ္ယူဘို ့မလုပ္ရန္ ဦးကိုၾကီးမွ ကယန္း လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ ့ တာဝန္ရွိသူမ်ားထံ စာပို ့သည္။စာပို ့ျပီးေနာက္ရက္အနည္း ငယ္အတြင္း ထိုသစ္ေတာ အတြင္းမွ မိုင္းကြဲသံ ၾကားရသည္။သတင္းကို အေသအခ်ာ လိုက္ၾကည့္ေတာ့ ကယန္းျပည္သစ္ အတြင္းေရးမွဳး ဗိုလ္အိုက္ေဒါင္းမွာ မိုင္းထိ၍ ေျခတဘက္ ျဖတ္ပစ္ လိုက္ရေၾကာင္းသိရ၍ စိတ္မေကာင္း မ်ားစြာျဖစ္မိ သည္။ ေနာက္ပိုင္း ေကအန္ယူႏွင့္ ကယန္းျပည္သစ္မွာ ေစ့စပ္၍ မရပဲ ႏွစ္ဘက္တင္းမာမွဳ မ်ားဆက္ရွိလာ ခဲ့သည္၊အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရြာအမ်ားစုမွာ စည္းရံုးေရး ႏွစ္ခုျဖစ္ေန၍ မည္သည့္အဖြဲ ့ဘက္လိုက္ရမွန္း မသိျဖစ္ေနခ်ိန္၊ ယခင္လိုပံုမွန္အတိုင္း ရြာမ်ားတြင္ ဆတ္သားရွိမွဳ မလုပ္ေတာ့။လက္နက္ႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္း ေရး လဲလွယ္သည့္အဖြဲ ့မ်ားမွလည္း ရန္သူႏွင့္ပူးေပါင္းျပီး လက္ရွိေဒသကို ႏိုဝင္ဘာ။ ဒီဇင္ဘာ။ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းအျပီး ထိုးစစ္ျပဳ လုပ္မည္ဟု လည္းေကာင္း။ ထိုးစစ္မျပဳလုပ္မွီ အခ်ိန္ အေတာအတြင္း ဥပေဒေဘာင္ အတြင္းသို ့ က်န္ရွိေနသည့္ ေကအန္ယူႏွင့္ မကဒတအဖြဲ ့မ်ား အခ်ိန္မွီ လာေရာက္ လက္နက္ခ်ရန္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဝါဒျဖန္ ့လာသည္၊ သို ့ေသာ္က်န္ရွိေနေသာ ႏွစ္ဖြဲ ့၏ သေဘာထားမွာ လက္နက္ မခ်ေရး။လက္ရွိေဒသမွာ အင္အားရွိ သေလာက္ျဖင့္ ေဒသျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေရးကို အခိုင္အမာ လုပ္ေဆာင္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ထား ၾကသည္၊ အခ်ိဳ ့ ရဲေဘာ္မ်ား မွာ စိတ္ဓါတ္ပိုင္း ဆိုင္ရာ ခံႏိုင္ရည္မရွိပဲ ရန္သူ.ဝါဒျဖန္ ့မွဳအ ေပၚ ယိမ္းယိုင္ သလိုျဖစ္ေန.၊ ျဖစ္လည္းျဖစ္ ခ်င္စရာ၊ စစ္ေရးအရ ေထာက္ပံ့ေရး အရ။ ဆက္သြယ္ေရးလမ္း ေၾကာင္းမ်ား ပိတ္ဆို ့ထားမွဳရွိ ေနသည္မွာ ျငင္းဖြယ္ရာ မရွိေပ၊
သို ့ေသာ္ ပံုမွန္လွဳပ္ရွားမွဳ အတိုင္း ေက်းရြာမ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ျပန္လည္ ခ်မွတ္လုပ ္ေဆာင္ေနခ်ိန္႔ ရန္သူႏွင့္ ေဖာက္ျပန္ေရး အဖြဲ ့မ်ား ပူးေပါင္းျပီး ေတာ္လွန္အဖြဲ ့အစည္းမ်ား စခန္းခ်ရာ ေနရာမ်ားသို ့ စစ္ေၾကာင္းမ်ားျဖင့္လာေရာက္ပစ္ခတ္တတ္သည္။
ေျမာက္ဘက္ သာမိတိုက္အုပ္စု။ သစ္အယ္ေတာင္ႏွင့္ ဗံုေတာင္အၾကား၌မကဒတအလုပ္အဖြဲ ့တစ္ဖြဲ ့ စခန္းခ်သည့္ ေနရာအား ရန္သူမွ သတင္း ရ၍ -၁၂။ ၃။ ၉၇ေန ့ ညေနက တည္းမွ စစ္ေၾကာင္း(၂) ေၾကာင္းျဖင့္ ခလရ (၂၃၂)။ စစ္ေၾကာင္းမွဴး ႏိုင္ေအာင္ထြန္း ဦးစီးျပီး ၁၃။ ၃။ ၉၇ေန ့နံနက္ ေစာေစာပိုင္း တြင္ တိုက္ပြဲ ျဖစ္ၾက၍ မကဒတမွ ရဲေဘာ္ဒြန္းႏွင့္ ရဲေဘာ္တုတ္ ၾကီးတို ့က်ဆံုး ခဲ့သည္။
မဟာမိတ္ ေကအန္ယူ ကာကြယ္ေရး ရဲေဘာ္ ဖက္ရြက္ကိုလည္း (၂၃၁) စစ္ေၾကာင္းမွ ရက္ရက္ စက္စက္ သတ္သြားခဲ့ ၾကသည္၊ရဲေဘာ္တုတ္ၾကီးကို ေဖာက္ျပန္ေရး အဖြဲ ့ႏွင့္ ရန္သူေပါင္းျပီး လက္ရ ဖမ္းမိသြားၾကသည္၊ ရန္သူမွ ရဲေဘာ္တုတ္ၾကီးအား-မင္းတို ့စခန္း ဘယ္မွာလဲ။လက္နက္ေတြထားတဲ ့ ပုန္းတဲဘယ္မွာလဲ- စသျဖင့္ ေမးျမန္းရာ ရဲေဘာ္ တုတ္ၾကီးမွ ဘာတစ္ခြန္း မ်ျပန္လည္ေျဖၾကားမွဳ မလုပ္ပဲ သူက- မင္းတို ့ငါ့ကိုဖမ္းမိျပီပဲ ဘာမွေျဖစရာမရွိဘူး-ငါ့ကိုသတ္လိုက္-ဟုတံု့ျပန္ခဲ့သည္၊ ရန္သူ ့ခလရ (၂၃၂)မွ တပ္ၾကပ္ၾကီးတစ္ဦးမွကြမ္းသီးလွီးသည့္ဓါးျဖင့္ ရဲေဘာ္တုတ္ၾကီးအားလက္ျပန္ ၾကိဳးတုတ္၍ အရွင္ လတ္လတ္ လည္ပင္းကိုလွီး၍မေသမခ်င္းသတ္ျဖတ္သြားခဲ့ၾကသည္။
ရဲေဘာ္တုတ္ၾကီးအေလာင္းကိုကၽြန္းေတာကုန္းႏွင့္မဏပ္ေတာင္အၾကားလမ္းမၾကီးေဘးေညာင္ဝါပင္ ေျခရင္း၌ ျမဳတ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ထိုအခ်ိန္ ရဲေဘာ္တုတ္ၾကီးအား အရွင္ဖမ္းမိသြား၍က်ေနာ္တို ့ အလုပ္အဖြဲ ့မွရဲေဘာ္မ်ားမွာ ရဲေဘာ္တုတ္ၾကီးကိုရန္သူ့လက္တြင္းမွကယ္ထုတ္ဖို့အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳးစား ခဲ့ေသာ္လည္း အခ်ည္းအႏွီး သာျဖစ္ခဲ့ရသည္။မိုင္းကြင္းေတြျဖတ္။ရန္သူလာႏိုင္သည့္လမ္းေတြကို ျဖတ္ေစာင့္ေသာ္လည္းရန္သူကမလာ။ေနာက္ဆံုး၌ ရဲေဘာ္တုတ္ၾကီး ရန္သူကိုေခါင္းမာစြာတုန္ ့ျပန္ျပီး ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္အထိအသက္အေသခံသြားသည္ဟုသတင္းၾကားရေတာ့မွလက္ေလ်ွာ့လိုက္ရ ေတာ့သည္။ ရဲေဘာ္တိုင္း၏ စိတ္ထဲတြင္ ရဲေဘာ္ တုတ္ၾကီး၏ စိတ္ဓါတ္ႏွင့္ သတၱိကို တသသ ေလးစားလြမ္း ဆြတ္ရင္း ဂုဏ္ျပဳခ်ီး က်ဴးမွဳျဖင့္သာ က်န္ရစ္ေနခဲ့သည္၊ (၁၉၉၇ ခုႏွစ္။ မတ္လ(၁၃)ရက္။ဖုန္းေမာ္ေန့တြင္ က်ဆံုး သည္၊)

မွတ္ခ်က္။ဟစ္တိုင္၀က္ဆိုက္မွျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပသည္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါဦးမည္။။---
က်ည္ေ၀ျဖိဳး။

နားလည္မႈ။

နားလည္မႈ-?

ေခတ္တခုက

ေခတ္တခုကို

ထမ္းတင္ထားတဲ့အခ်ိန္။

အဲဒီေခတ္တခုထဲကလူေတြကို

နားလည္ေပးခဲ့ရတယ္။

တခရီးထဲမွာ

ဒီလိုမွမေပါင္းစည္းခဲ့ရင္

ဒီနားလည္ေပးမႈေတြ ဘယ္ရခဲ့မလဲ။

အေသအခ်ာျပန္ၾကည့္ေတာ့

ရုပ္ေတြသာရွိျပီး

နာမ္မရွိတဲ့ခႏၵာကိုယ္

ဗိုက္တာမင္ေတြလိုအပ္လွ။

ေခတ္တခုထဲမွာပဲ

-ေသာ္လဲထေစ်းကိုမေတြ ့ခဲ့

-မဲစရင္းျမိဳ့ကိုမေတြ့ခဲ့

ေတာေကာင္ၾကီးဘ၀နဲ ့

ခုဆို----

မႈတ္ဆိတ္ေတြ၊

ပါးသိုင္းေမႊးေတြေပါက္

ငါတကယ္--

အသက္ၾကီးသြားပါလား

ေခတ္တခုကိုနားလည္ေပးရင္နဲ ့ေပါ့။

က်ဳပ္ရဲ့---

ရင္းႏွီးျမဳတ္ႏွံခဲ့ရ

ႏႈိင္းရတန္ဘိုးေတြကို

ခ၀ါခ်

ေခတ္တခုထဲက

လူတစုကို

နားလည္ေပးဆပ္ခဲ့။

တေန့ေန့

က်ဳပ္အေပၚ

ျပန္လည္ေပးဆပ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေပါ့။

မာဂ

နွင္းဆီေရာင္ေတာ္လွန္ေရးရုပ္ပံုလႊာ (၇)။

                                           နွင္းဆီေရာင္ေတာ္လွန္ေရးရုပ္ပံုလႊာ (၇)။

                                              ေတာသီးခို(နတ္ေတာင္)

ေတာသီးခို(နတ္ေတာင္)ေတာင္ေၾကာေပၚမွျဖတ္ရမည္။ နတ္ေတာင္မွာ တပ္မဟာ(၂)နယ္ေျမ တစ္ဝိုက္တြင္ အျမင့္ဆံုး ေတာင္ၾကီး ျဖစ္သည္။ဗမာျပည္မွ အဂၤလိပ္တပ္ေတြဆုတ္ေျပးတုန္းက နတ္ေတာင္ ေၾကာေပၚတြင္ စခန္းခ်သြားဖူးသည္ဟု အဖူးေျပာျပ ထားသည္။ နတ္ေတာင္မွာ ေကအန္ယူ နယ္ေျမႏွင့္ ကရိန္နီ နယ္ေျမတို ့၏ နယ္စပ္ ေတာင္ေၾကာျဖစ္သည္။ နတ္ေတာင္ေၾကာအေပၚမွ အေရွ ့ဘက္သို ့လွမ္းၾကည့္ လိုက္လွ်င္ ေမာ္ခ်ီးၿမိဳ ့ကို ေခတၱမွ် ျမင္ရသည္။ နတ္ေတာင္ေၾကာမွာ အလ်ားအရရွည္လွ်ားသကဲ့သို ့အနံအရက်ဥ္းေသာ ေတာင္ေၾကာျဖစ္ သည္။ ဆီးႏွင့္မ်ားဖံုး လြမ္းေန၍ တစ္ေနရာႏွင့္တစ္ ေနရာသဲကြဲစြာမျမင္ရ။ ထိုေတာင္ေၾကာ ေပၚတြင္ ေဆးဘက္ ဝင္ပန္းခါးပင္မ်ား အေလ့က် ေပါက္ေနတာေတြ ့ရ၍ က်ေနာ္တို ့ ႏႈတ္ၿပီးေက်ာပိုးအိပ္ထဲက္ိုယ္ စီထည့္လာၾက သည္။ယခင္တုန္းက အဂၤလိပ္ေတြ စခန္းခ်သြားသည့္ ေနရာတြင္ ေကာ္ပန္း ဝါၾကီးေတြတမွ် ဖူးပြင့္ ေနေသာပန္းပြင့္မ်ား အၾကားတြင္ စစ္ကားေဘာ္ဒီ အေဟာင္းမ်ား။ ကတုတ္က်င္းၾကီးမ်ား။ ဆင္ေထာင္ ဖမ္းသည့္ ေျမက်င္း နက္ၾကီးမ်ားေတြ ့ရသည္၊ က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့မွာ ေတာင္ထိပ္သို ့မေရာက္ႏိုင္ေသး။ ေတာင္ေၾကာၾကီးမွာ ႏွင္းျမဴပင္လယ္ၾကီးအၾကားတြင္ ရွိ၍ တခါတခါ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ အကြာ အေ၀းေတာင္မျမင္ရ။ အေတာ္ေအးစိမ့္၍ေနသည္။ ေရခိုးေရေငြးမ်ားမွာ ေျပာင္းျပန္က်ေနသည့္အလား ရိႈေျမာင္ေတြထဲတြင္၊ နယ္ေျမခံလမ္းျပမွာ ဒီခရီးႏွင့္အေတာ္ရင္းႏွီးပံုရသည္၊က်ေနာ္တို ့ထမင္းခ်က္ဘို ့ အခ်ိန္ ေရာက္ေတာ့ ညခုႏွစ္နာရီထိုးေခ်ၿပီ။ ေရလည္း ရွိလိမ ့္မည္ဟု မထင္။ လမ္းျပမွာက်ေနာ္တို ့ႏွင့္မလွမ္းမကမ္းသို ့ သြားၿပီး ေတာင္ကမ္းပါးယံသို ့ဆင္းသြား ၿပီး မၾကာမီ ထိုသူမွ လက္ရပ္ေခၚ၍သူ ့လက္ျဖင့္ ယက္ထားသည့္ ေျမ က်င္းထဲမွ ေရေတြထြက္ေနသည္ကိုၾကည့္ၿပီး ထိုသူကို ေက်းဇူးတင္၍ မဆံုးေအာင္ ျဖစ္မိသည္။ မိမိ၏ပထဝီကို မိမိပိုင္သည္ ဆိုသည္မွာ ထိုအခ်က္ေတြပဲျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့ထမင္းတည္ၿပီး ပါလာသည့္ ရိကၡာေျခာက္ မ်ားျဖင့္ ညစာထမင္းကို အားပါးတရ စားၿပီး နတ္ေတာင္ၾကီး. တိတ္ဆိတ္မႈ။ ႏွင္းခိုးမႈန္ေတြကို စစ္မိုးကာျဖင့္ ခုခံရင္း သံုးေယာက္သား တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေက်ာျခင္းကပ္ရင္း ေရဒီယို နားေထာင္ၾကရင္းအိပ္ေပ်ာ္ သြားၾကသည္၊ နံနက္မိုးေသာက္ေတာ့ ပစၥည္းေတြသိမ္းေတာ့ ေရဒီယိုေပ်ာက္ ေနသည္။ တက်ီက်ီႏွင့္ ေအာ္သံၾကား၍ လိုက္ရွာၾကည့္ရာ ေရဒီယိုမွာ ေျမေပ်ာ့ထဲတြင္ ညက ဖိနပ္ျဖင့္ မျမင္မစမ္း နင္းမိႈ နစ္ဝင္ေနသည္။
အေျခခံေဒသထိုးေဖာက္ေရး။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ေတာ္လွန္ၿပီး လူထုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ျဖင့္ ေျပာင္းလဲဘို ့ဆိုသည္မွာ က်ေနာ္တို ့ ႏိုင္ငံအတြင္း၌ ႏိုင္ငံေရးလြတ္လပ္ခြင့္ရွိမွ ျဖစ္မည္။ လက္ရွိၾကံဳေတြ ့ေနရသည့္ အေျခအေနမ်ားတြင္ တိုင္ျပည္ အာဏာအလံုးစံုကို စစ္အုပ္စုမွ အၾကြင္းမဲ ့ ခ်ဳပ္ကိုင္လႊမ္းမိုး ထားသည့္အေပၚ႔ က်ေနာ္တို ့၏ ႏိုင္ငံေရး လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ က်ယ္က်ယ္ျပန္ ့ျပန္ ့မလႈပ္ရွားႏိုင္ပါ။ ဤအခ်က္ေတြက က်ေနာ္တို ့ကို ေတာ္လွန္ေရးလက္ေတြ ့ ဘဝထဲသို ့ တြန္းပို ့ ေပးေနသည္၊ ထို ့ေၾကာင့္က်ေနာ္တို ့သည္ စစ္အုပ္စုကို လက္နက္ကိုင္တိုက္မွ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံတစ္ခုကို တည္ေထာင္ႏိုင္မွာျဖစ္သည္။ လက္နက္ ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး နယ္ေျမမ်ား၌ ေတာ္လွန္ေရး အင္အားစုမ်ားႏွင့္ စုေပါင္းၿပီး ႏိုင္ငံေရး ဆိုင္ရာလုပ္ငန္းမ်ားကို ခ်မွတ္ခဲ့ၾကသည္။
ေတာ္လွန္ေရး အေျခခံ ေဒသ တစ္ခု တည္ေဆာက္ႏိုင္ဘို ့အတြက္ စစ္ေရးမဟာမိတ္အဖြဲ ့အစည္းေတြႏွင့္ ညွိႏိႈင္းေဆြးေႏြးမႈ ျပဳၾကရသည္။ တဘက္မွလည္း ရဲေဘာ္ေတြအားလံုး အေတြး အေခၚအရတည္ေဆာက္ေရး။ သေဘာတရား အရတည္ေဆာက္ေရး။ အမိန္ ့နာခံမႈအရတည္ေဆာက္ေရးဆိုၿပီး တပ္တည္ေဆာက္ေရး ကို ျပဳၾကရ သည္။ ထိုသို ့အသားက်ထားၿပီးသား ရဲေဘာ္ေတြကို စီစစ္ေရြးခ်ယ္ၿပီး ယခုလိုအေျခခံေဒသ ထိုးေဖာက္ေရး ခရီးစဥ္ကို မကဒတ ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွ ဦးေဆာင္ၿပီး စတင္ထိုးေဖာက္ဘို ့ျဖစ္လာခဲ့သည္။
ယခု က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့အေျခခံေဒသထိုးေဖာက္ေရး ေရာက္ရွိခဲ့ၾကၿပီ။ အစဦး၌ဒီေေဒသကို ေရာက္ေရာက္ျခင္း ဒီေဒသ၏ လူထုအေျခအေန။ အေျခခံ ေဒသ၏ ပထဝီအေနအထား။ ရန္သူ ့တပ္လႈပ္ရွားမႈ။ စသည္တို ့ကိုေလ့လာရသည္။ က်ေနာ္တို ့ထိုးေဖာက္သည့္ အေျခခံေဒသမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံေျမပံု႔ ေထာက္ၾကည့္ လိုက္လွ်င္ အခ်က္အျခာေဒသၾကီးတစ္ခုျဖစ္တည္ေနတာကိုေတြ ့ရမည္။ ၁၉၆၂ခုႏွစ္ ဗိုလ္ေနဝင္းစစ္အုပ္စု တိုင္းျပည္ကို မတရားသိမ္းပိုက္၍ မၾကာခင္ လက္နက္ကိုင္ ပုန္ကန္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည္။
ထိုလက္နက္ကိုင္ ပုန္ကန္မႈၾကီး အရွိန္အဟုန္ၾကီးခ်ိ္န္ ျပည္တြင္း စစ္ျဖစ္ေနခ်ိ္န္အတြင္း ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ရဲေဘာ္မ်ား ထိုေဒသ အတြင္း စစ္ေရးအရ။ စည္းရံုးေရးအရ အခိုင္အမာ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကသည့္ အေျခခံေဒသၾကီး ျဖစ္သည္။ ထိုေဒသ အတြင္းရွိလူထုမွာ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းမ်ားႏွင့္ အသားက်ထားၿပီးသား ျဖစ္၍က်ေနာ္တို ့မွတဖန္ ျပန္လည္ ထိုးေဖာက္သည့္အခ်ိန္႔ လည္း လူထုမွတက္ၾကြစြာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကဘို ့ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတာ ေတြ ့ရျခင္းအားျဖင့္ က်ေနာ့မွာ အ့ံၾသေလးစား၍ မဆံုးျဖစ္ေန မိသည္။ထိုေဒသရွိလူထုမွာအမ်ားအားျဖင့္ ကရင္တိုင္းရင္းသားအမ်ားစုေနထိုင္ၾကသည္။ ကရင္းလူမ်ိဳးမ်ားစြာ ရွိသည့္အနက္မွ ထိုေဒသအတြင္းေနထိုင္ ၾက သည့္ကရင္လူမ်ိဳးအမ်ားစုမွာ ေဂခို။ ေဂဘား။ သာမိတိုက္ လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ပထဝီအေန အထားအရ လက္ရွိေဒသ. အေရွ ့ႏွင့္အေနာက္မွာ အလ်ား အရ ရွည္လွ်ား၍ တစ္ရက္ခရီးခန္ ့ရွိမည္။ အေရွ ့ဘက္ေတာင္ေၾကာအဆံုး၌ ေတာင္ငူလြိဳင္ေကာ္ ေျခာက္ေပကားလမ္းတစ္ခု တည္ရွိသည္၊ ကားလမ္း၏ အေရွ ့ဘက္ကို ၾကားေဒသဟုေခၚတြင္ၿပီး က်ေနာ္တို ့၏ယခုေရာက္ရွိသည့္ေဒသကို အေျခခံေဒသတည္ေဆာက္ေရး၏ အထူးေဒသ ဟုေခၚသည္။
အထူးေဒသတြင္ရြာေပါင္း (၁ဝဝ)ေက်ာ္ရွိသည္။ ဘာသာစကားေျပာၾကရာတြင္ တစ္ရြာႏွင့္တစ္ရြာ စကားေျပာဆိုမႈ မတူအနည္းငယ္ကြဲျပားၾက သည္။ အထူးေဒသေတာင္တန္း၏ အေနာက္ေျမာက္ဘက္တြင္ ရန္ကုန္မႏၱာေလးလမ္းမၾကီးကို လွမ္းျမင္ေတြ ့ေနရသည္။ မၾကာခင္ကမွ ရန္သူႏွင့္ အပစ္ ရပ္ထား သည့္ ကယန္း ျပည္သစ္ပါတီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနယ္ေျမႏွင့္ ေကအန္ယူအုပ္ခ်ဳပ္ေရးနယ္ေျမနယ္နိမိတ္ႏွစ္ခုကို နန္းခ်ိဳေခ်ာင္းႏွင့္ ခြဲျခားသတ္မွတ္ထား သည္၊ အေနာက္ ေတာင္ေျခ တည့္တည့္႔ စစ္ေတာင္း ျမစ္ၾကီးကို လွမ္းျမင္ေတြ ့ရသည္။စစ္ေတာင္းျမစ္ အေရွ ့ဘက္ ကမ္းေပၚရွိ ဧရိယာကို မဒညတ ( ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကရက္စီ ညီညႊတ္ေရးတပ္ဦး) နယ္ေျမဟုသတ္မွတ္ ထားၾကသည္။ အထူးေဒသ အတြင္း(၄၅)ဒီဂရီမ်ဥ္း. အေရွ ့ဘက္တြင္ ေဂဘား လူမ်ိဳး အမ်ားစု ေနထိုင္ၾကၿပီး အမ်ားအားျဖင့္ ဥယ်ာဥ္ၿခံလုပ္ငန္းျဖင့္ (၄၅) ဒီဂရီမ်ဥ္း၏ေျမာက္ဘက္တြင္ ေတာင္ငူလယ္သမား မိသားစုအမ်ားအျပား ေနထိုင္ၾက သည္။ ေတာင္ယာခုတ္ျခင္း။ လယ္က်င္းမ်ားတြင္စပါး စိုက္ပ်ိဳးျခင္း မ်ားျဖင့္အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းျပဳၾကသည္။ ၿမိဳ ့ျပႏွင့္လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရး အေတာ္ခက္ ခဲ၏။၊ အထူးေဒသ အေနာက္ဘက္ေတာင္ေျခ အစပ္တြင္ ပ်ဥ္းမနားဘက္မွ ျဖစ္ဟန္တူေသာ ကရင္တိုင္းရင္းသား အမ်ားစု ေနထိုင္ၾကသည္၊၄င္းတို ့ကို သာမိတိုက္လူမ်ိဳးဟုေခၚသည္၊ အားလံုးလိုလိုမွာ ဗုဒၵဘဘာသာဝင္မ်ား ျဖစ္ၾကၿပီးနွမ္းခင္းမ်ား။ လယ္ကြက္။ ဥယ်ာဥ္ျခံေျမ။ ေျမပဲခင္းမ်ား စိုက္ပ်ိဳးၾကၿပီး အသက္ေမြး ဝမ္းေၾကာင္း ျပဳၾကသည္။ ေအာက္ကြင္းမွ ဗမာမ်ားမွ ေစ်းကုန္ မ်ား။ အထမ္း။ အရြက္မ်ားျဖင့္ ေတာင္ေပၚသို ့ကြမ္း။ ကြမ္းသီး မ်ားျဖင့္လဲလွယ္၍ အသက္ေမြး ဝမ္းေၾကာင္း ျပဳၾကသည္။အထူးေဒသ အတြင္း ကိုးကြယ္သည့္ ဘာသာ မ်ားမွာ-ခရစ္ယာန္။ အဂၤလီဂန္။ ျဗဟၼစို။ အာစီ။ ဗုဒၵဘာသာ စသည္တို ့ျဖစ္ၾကသည္။အထက္မွာေဖာ္ျပခဲ့သလို ၄င္းေဒသ႔ရြာေပါင္း(၁၅ဝ)ခန္ ့ရွိၾကသည့္အနက္ ထိုရြာမ်ားကို အုပ္စုလိုက္ ခြဲျခား သတ္မွတ္ ထားၾကသည္၊ ရွမ္းလယ္ ျပင္အုပ္စု။ ခ်ဥ္ပေတာင္ အုပ္စု။ သာမိတိုက္အုပ္စု။ ထမံုအုပ္စု စသည္မ်ားျဖင့္ ခြဲျခားသတ္မွတ္ ထားၾကသည္။
ရန္သူလႈပ္ရွားမႈအေျခအေန။
အထူးေဒသတြင္း(၉ဝ)ဒီဂရီမ်ဥ္းတည့္တည့္႔ ရွမ္းလယ္ျပင္ရြာၾကီးတည္ရွိသည္။ ထိုရြာ။စိုးမိုးေတာင္ကုန္း တြင္ ရန္သူ ့ဗ်ဴဟာရံုးတည္ရွိသည္။ ထို ဗ်ဴဟာ ရံုးမွတဆင့္ စစ္ေၾကာင္း မ်ားကိုျဖန္ ့ခြဲၿပီး လႈပ္ရွားၾကသည္။ အထူးေဒသ၏ အေနာက္ဘက္ စစ္ေတာင္းျမစ္ ၏အေရွ ့ဘက္ ပိေတာက္ကုန္း ရြာတြင္ ေထာက္ပို ့စစ္ေၾကာင္းမွ တာဝန္ယ ူသည္၊ ရန္သူသည (၄)လပတ ္စစ္ဆင္ေရး ပံုမွန္လႈပ္ရွား လွ်က္ရွိသည္။ အထူးသျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးလို ေန ့မ်ိဳး။ျပည္ေထာင္ စုလို ေန ့မ်ိဳးမ်ား၊ နယ္ေျမ လံုၿခံဳေရး အတြက္ဆိုၿပီး တပ္အင္အား ထူထပ္စြာ ခ်တတ္သည္။ ေတာင္ငူတြင္ ေထာက္လွမ္းေရး (၃)မွ သက္ဆိုင္ရာ ေက်းရြာမ်ား တြင္ ရြာသူ။ ရြာသား အခ်ိဳ ့ကို ေငြေၾကး အရင္းအႏွီး မတည္ေပးၿပီး ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ ့အစည္းေတြ၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို စံုစမ္း ေထာက္လွမ္း ေစသည္။သတင္းေပး။ သတင္းယူမ်ားလည္းေမြးသည္၊ ရန္သူ ့အခ်ိဳ ့တပ္မ်ားမွာ ရခိုင္ဘက္မွ တပ္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ စစ္ေၾကာင္း မႈးမ်ားမွာ ရြာသ ရြာသား မ်ားကို အခြန္မ်ား ေကာက္ခံၾကၿပီး ၄င္းတို ့ပုဂၢိဳလ္ေရး အတြက္ လဒ္စားၾကသည္။ ရန္သူ ့တပ္မႈးမ်ားမွာ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ ့ အစည္းမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ တိုက္ပြဲျဖစ္ဖန္ မ်ား၍၄င္းတို ့ ခံရသည့္အၾကိမ္ေပါင္း မ်ားလာသည့္အခါ စစ္ေရး လႈပ္ရွားမႈကို မျပဳလုပ္ လိုၾက။ ထိုေၾကာင့္ရြာ ထဲသို ့ဝင္လ်င္ ရြာသားမ်ားကို -မိမိတို ့မွာ အထက္အမိန္ ့ေၾကာင့္-လာခဲ့ရသည္ကို ေတာ္လွန္ေရး တိုက္ခိုက္ေရး ေျပာက္က်ား မ်ားအေနျဖင့္ သေဘာ ေပါက္ေစခ်င္ ေၾကာင္း။ မိမိတို ့အား စစ္ေရးလႈပ္ ရွားမ်ား မျပဳရန္ ေတာင္းပန္ စာမ်ားကို ဆက္သားမ်ားျဖင့္ ပို ့ေစသည္။ ရန္သူ ့တပ္မ်ားသည္ ေတာ္လွန္ေရး ေျပာက္က်ား တပ္မ်ား၏ မၾကာခဏ ေျပာက္က်ား စစ္ဆင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္တာ ခံရ၍ ရြာလူထုကို မာန္မဲမႈမ်ား ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ရြာမ်ားကို မီးရႈိၾကသည္။ ရြာသားမ်ားကို ေတာထဲ ေတာင္ထဲ လူမျမင္သည့္ေန ရာမ်ားတြင္ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ပစ္ လိုက္ၾကသည္။ထိုအခါရြာလူထုမွာရန္သူ ့ တပ္အားမုန္းတီးစက္ဆုတ္လာၾကသည္။ ထိုကဲ့သို ့လူ ့အခြင့္အေရးခ်ိဳး ေဖာက္မႈမ်ား ကို အခ်ိန္ မဆိုင္းပဲ သတင္းဌာန မ်ားသို ့ပို ့ေပး၍ ေရဒီယိုမွ တဆင့္ျပန္ၾကား ရသည့္အေပၚ ရန္သူ ့တပ္ အၾကီး အကဲမ်ားမွ လူ ့အခြင့္အေရးခ်ိဳး ေဖာက္သည့္တပ္မႈး။ ရဲေဘာ္မ်ားကို အျပစ္ေပးျခင္း။ ရာထူးမွ ထုတ္ပယ္ျခင္း မ်ားျပဳလုပ္ၾကသည္။ ထို ့ေၾကာင့္ ေနာင္ဆိုလ်င္ ရန္သူ ့တပ္မ်ားသည္ ရြာလူထုကို မေစာ္ကားရဲ ေတာ့ပဲ တာဝန္ေၾကရံု ထမ္းေဆာင္ၾကသည္။ထိုအခ်ိန္ ကာလမ်ားတြင္ မိုင္းတိုက္ပြဲ. ထိေရာက္မႈမ်ားကို မည္သို ့ မွ်မတံု ့ ျပန္ႏိုင္ပဲ ရန္သူ ့တပ္မွာ အခက္အခဲ ၾကံဳေတြ ့ရပါသည္။ ရံဖန္ရံခါ သတင္းအရ အတိအက် သိရွိ ထား သည္ ဆိုလွ်င္ ပိေတာက္ကုန္းမွ ရွမ္းလယ္ျပင္သို ့ရိကၡာပို ့သည့္စစ္ေၾကာင္းမ်ားကို ၾကားျဖတ္တိုက္၍ ဆက္ သြယ္ ေရးလမ္း ေၾကာင္းမ်ားကို အခက္အခဲ ျဖစ္ေစေအာင္ က်ေနာ္တို ့တိုက္ခိုက္ေရး ေျပာက္က်ားမ်ားမွ တိုက္ပြဲ ေဖာ္ ေဆာင္ၾကသည္။
အေျခခံေဒသတည္ေဆာက္ေရးအလုပ္အဖြဲ ့။
က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့သည္သစ္ေခါင္းရြာသို ့ေရာက္သည္ႏွင့္ သတင္းတစ္ခုၾကားရသည္။ရဲေဘာ္အာလူး မိမိ မိုင္းကို ေထာင္ရင္း ကက္ပ္ထိ၍ ေပါင္႔ ဒါဏ္ရာရေၾကာင္း သိရသည္။က်ေနာ္တို ့အလုပ္အဖြဲ ့ေခါင္းေဆာင္မွာ ထိုအခ်ိန္က ရဲေဘာ္လူေဇာ္ျဖစ္ပါသည္။ အလုပ္အဖြဲ ့ကိုႏွစ္ဖြဲ ့ခြဲ၍ လႈပ္ရွားၾက သည္။ တစ္ဖြဲ ့က အေျခခံေဒသ ထိုးေဖာက္ေရးအတြက္ အလုပ္အဖြဲ ့ျဖစ္ၿပီး က်န္တစ္ဖြဲ ့မွာ လက္ရွိေဒသ.၏ စစ္ေရးလႈပ္ရွားမႈ အဖြဲ ့ျဖစ္ပါသည္။
မဟာမိတ္ေကအန္ယူစစ္ေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္အတူ လူထုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးလုပ္ငန္းစဥ္မ်ား ခ်မွတ္ၿပီး ပူးတြဲစစ္ေရးေကာ္မီတီအဖြဲ ့ဖြဲ ့၍ တာဝန္ ကိုယ္စီ ယူၾကရသည္။ ရန္သူ ့သတင္း။ နယ္ေျမသတင္း။ ႏိုင္ငံေရး အေျခအေန။ ေတာ္လွန္ေရး၏ ဦးတည္ခ်က္ စသည္မ်ားကို လက္ရွိေဒသ လူထုမွ နားလည္ သေဘာေပါက္ ေစရန္ လူထုမ်ားႏွင့္ အတူ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ၾက၍ လူထုမွာ က်ေနာ္တို ့၏မူဝါဒ သေဘာတရားမ်ားကို နားလည္ လာၾကသည့္အေပၚ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါပူးေပါင္းပါဝင္လာၾကတာကို ေတြ ့ျမင္ရ၍ အထူးဝမ္းေျမာက္မိပါသည္။က်ေနာ္တို ့အလုပ္အဖြဲ ့တာဝန္ယူသည့္ေဒသႏွင့္ ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္မွာ ဆက္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္းအရ အေတာ္ အလွမ္းေဝးပါသည္။ တခါတရံဗဟိုမွ ေတာက္ပို ့အားနည္းမႈမ်ားရွိပါသည္။ ထိုအခါက်ေနာ္တို ့မွာ ကိုယ့္ဒူးကိုယ္ ခၽြန္ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးေရးမူကို လက္ကိုင္ထားၿပီး ဆက္လက္ရပ္တည္ႏိုင္ေရးအတြက္ ၾကိဳးစားၾကရသည္။
မဒညတ (ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကရက္တစ္ ညီညြတ္ေရ တပ္ဦး) နယ္ေျမမ်ားသို ့ကြင္းဆင္း၍ စီးပြားေရးသမားမ်ား (ဥပမာ-သစ္။ အင္း။ဆန္စက္) စသည့္လုပ္ငန္း ရွင္မ်ားထံတြင္ ေတာ္လွန္ေရး အတြက္ ရံပံုေငြ ေကာက္ခံၾကရသည္ ။ ရံပံုေငြေကာက္ခံရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားကို အေသးစိတ္ခ်ျပ ေဆြးေႏြး၍ စီးပြားေရးသမားမ်ားမွ လိႈက္လိႈက္ လွဲလွဲထည့္ဝင္ လွဴဒါန္းၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္က လူထုမွာ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းမ်ားရွိေန၍အစစ အရာရာ လာေရာက္တိုင္ပင္ ညွိႏိႈင္းၾကသည္။
ဝါးရံုလွဲတိုက္ပြဲ။
၁၉၉၆ခုႏွစ္။ ႏိုဝင္ဘာ(၁)ရက္။
မွတ္မွတ္ရရသတိေတြရေနမိသည္။ ၁၉၉၆ခုႏွစ္။ ေအာက္တိုဘာ(၃ဝ)ရက္ေန ့ျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္တို ့ (မိုးၾကိဳး)အလုပ္အဖြဲ ့မွာ သာမိတိုက္ ေတာင္ေျခရွိ ဆင္အံေတာင္ ရြာကေလး၌ စခန္းခ်ျဖစ္ၾကသည္။ ထို ့ေန ့ သည္ခါတိုင္းေန ့ေတြလိုပဲ မည္သည့္သတင္းမွ ထူးျခားမႈမရ ွိေသာေၾကာင့္ ယာယီ ပုခက္တဲ ကိုယ္စီ ေနရာယူ ၾက သည္။တပ္စိတ္မႈး ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္မွာ ပဲခင္းထဲမွ ျငဳပ္သီးစိမ္း အခ်ိဳ ့။ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ အခ်ိဳ ့ ခူးလာသည္။သူ၏တဲေဘး၌ ရဲေဘာ္ အားလံုးအတြက္ ထမင္းခ်က္ရန္ မီးေမႊးေနသည္။က်ေနာ္က-ဘာဟင္းခ်က္မလဲေမးေတာ့ -သူက -ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္နဲ ့ ျငဳပ္သီးေရာၿပီး ခ်ဥ္စပ္ေလးခ်က္ မလို ့ဟုျပန္ေျပာသည္။ ညေန ထမင္းခ်က္ခ်ိန္က မိုးခ်ဳပ္စျပဳၿပီ။ အင္တိုင္းပင္မ်ား အေပၚမွ ရွဥ့္ၾကြက္ကေလးမ်ား မိုးခ်ဳပ္စမွာ ဟိုကူး။ ဒီကူးႏွင့္ ေတြ ့ေနရသည္။ အင္တိုင္း ပ်ိဳပင္မ်ားအေပၚမွ အရြက္ ဖားဖားၾကီးေတြက ဆင္နားရြက္ၾကီးေတြလို မလႈပ္မခတ္ၿငိမ္သက္လွ်က္၊။ တခ်ိဳ ့ေရဒီယိုဖြင့္သံ ၾကားေနရသည္။ထမင္းခ်က္သည့္ေနရာႏွင့္မလွမ္းမကမ္းခ်ံဳႏြယ္စပ္႔ တပ္မႈးအခ်ိဳ ့တီးတိုးတီးတိုး ေဆြးေႏြး ေနသံၾကား ေနရသည္။ ထမင္းဟန္းေကာ သံုးလံုးက်ၿပီး ဟင္းအိုးတည္ခ်ိန္႔ ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္မွ အင္ဖက္ေတြခူးလာၿပီး ထမင္းစားၾကရန္ ျပင္ဆင္ေနသည္။ တဲတိုက္ေဘးမွ ႏႈတ္လာသည့္ စပယ္လင္ပင္ကို ငါးပိဖုတ္ ႏွင့္ ေရာေထာင္း ေနသည္။ ရဲေဘာ္ေတြကို ထမင္းစားၾကရန္ လွမ္းေခၚၿပီးေျမဝိုင္း ထမင္းပြဲေလး၌ လက္ရည္ တျပင္တည္း ထမင္း လက္စံု စားၾကသည္။ မိုးသားတိမ္လိမ့္တို ့က ေတာစပ္အေရာင္ႏွင့္ မဲေမွာင္ေနလိုက္တာမ်ား။
ရဲေဘာ္ဂ်ာ ျပင္ဆင္ထားပါ-ခရီးထြက္မယ္၊
သတင္းထူးတာျဖစ္လိမ့္မည္။ ရန္သူမိအိကီးေအာက္ရြာ။ ဒါမွမဟုတ္ ၾကိဳ ့ေခ်ာင္းရြာမွာမ်ား ရန္သူ ့တပ္ ေရာက္ေနၿပီလား။ခါတိုင္းလိုပဲ။ေခတၱ စခန္းေျပာင္းေရႊ ့တာပဲလား။မလိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြသိမ္းခဲ့၊ ခရီးေဝးမယ္၊
ဟုတ္ပါၿပီရန္သူေရာက္ရင္ေရာက္ မဟုတ္ရင္ တခုခုေတာ့တခုခုပဲ။ က်ေနာ္တို ့ၿငိမ္သက္စြာ ခရီးထြက္ၾကသည္။ နာရီဝက္ေလာက္ခန္ ့သြားရ သည့္ ေနရာေရာက္ေတာ့ လယ္ကြင္းႏွင့္ အင္တိုင္းေတာစပ္။ အေရွ ့။ အေနာက္။ ေတာင္။ေျမာက္ကို စိတ္မွန္းျဖင့္ ခန္ ့မွန္းေနမိသည္။က်ေနာ္တို ့ေက်ာေပး ထားသည့္ဘက္သို ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာင္တန္းၾကီးက က်ေနာ္တို ့ေက်ာဘက္မွာ။ ဒါဆို က်ေနာ္တို ့ခရီးထြက္ ေနသည္မွာ ေအာက္ကြင္း (မဒညတ) နယ္ ေျမပဲျဖစ္ရမည္။ေျခာက္ေသြ ့၍သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ားအေပၚ ျဖတ္နင္းသြားသည့္ စစ္ဖိနပ္ေျခရာအသံေတြက သစ္ရြက္ ေျခာက္ေတြေၾကမြသြားသည့္ အသံႏွင့္ တေျပးညီစြာ ဆူညံရိုက္ပုတ္ရင္း သက္ငယ္ေတာၾကီး ထဲ၌ စစ္ေၾကာင္း ေခတၱရပ္ နားၾကသည္။မိုးၾကိဳးအလုပ္အဖြဲ ့ေခါင္းေဆာင္ ရဲေဘာ္ေအာင္ေက်ာ္မွ ရဲေဘာ္အားလံုးစုစည္းေစၿပီး ေျပာင္သလင္းခါသည့္ေျမညီေပၚ႔ ဝိုင္းဖြဲ ့ထိုင္ေစၿပီး ယခု ထြက္လာသည့္ခရီးစဥ္ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ေဆြးေႏြးတင္ျပ သည္။ မနက္ျဖန္ဟာႏိုဝင္ဘာလ (၁)ရက္ေန ့ျဖစ္ တယ္။ အဲဒီေန ့ဟာ မကဒတ ေမြးဖြားသန္ ့ စင္ခဲ့သည့္ (၉)ႏွစ္ ေျမာက္ေန ့ျဖစ္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီလို အခါၾကီး။ ေန ့ၾကီးမယ္ က်ေနာ္ တို ့ရဲေဘာ္အားလံုး ဝါးရံုလွဲရြာ ကိုခ်ီတက္ၿပီး လူထုကို ခ်ျပေဆြးေႏြး ရမယ္။လူထုကိုေတာ္လွန္ေရးထဲ ပါဝင္လာေအာင္ ေဆြးေႏြးစည္းရံုးရမယ္။
ေတာ္လွန္ေရးရဲ ့အခက္ အခဲေတြကို လူထုကို ခ်ျပၿပီး လူထုနဲ ့ေတာ္လွန္ေရး အင္အားစု ေတြ စုေပါင္းၿပီး လိုအပ္တဲ့ ကူညီ ပ့ံပိုးမႈေတြကို ေတာင္းခံသင့္ သေလာက္ ေတာင္းခဲ့ ရ လိမ့္မယ္၊ဒီေတာ့ -ဒီခရီးမွာ စစ္ေရးအရ အထူး သတိဝီရိယ ရွိဖို ့က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တယ္။ က်ေနာ္တို ့ ယခုစည္းရံုးေရး ဆင္းမယ့္ေနရာက ရန္သူ ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး နယ္ေျမျဖစ္တယ္။ သိပ္အႏၱာရယ္ၾကီးပါတယ္။သို ့ေသာ္ စိုးရိမ္စရာ မလိုပါဘူး။ က်ေနာ္တို ့ ဘက္ မွာ နယ္ေျမခဲလူၾကီးေတြ ပါတယ္။ သူတို ့က က်ေနာ္တို ့ႏွင့္အတူ လွဴိ ့ဝွက္စြာ တိုက္ပြဲဝင္ဘို ့ကတိျပဳထားၿပီးၾကၿပီ။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို ့မိုးၾကိဳး အလုပ္အဖြဲ ့ကို (၂)ဖြဲ ့ခြဲၿပီး ခ်ီတက္လႈပ္ရွားၾကမယ္။ က်ေနာ္နဲ ့အတူ ရဲေဘာ္ဂ်ာ။ ရဲေဘာ္ေဆး။ ေနာက္ထပ္ ရဲေဘာ္(၄)ေယာက္ အတူထြက္မယ္။အုပ္စု(၂)က ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္နဲ ့အတူ ခရီးထြက္မယ္။ပထမခရီးထြက္မယ့္အဖြဲ ့က က်ေနာ္နဲ ့အတူထြက္မယ္၊ ထူးျခားရင္ အခ်က္ျပသေကၤတေတြ သံုးပါ၊ စက္နံပါတ္ကေတာ့ ယခင္ပံုမွန္ အတိုင္းရွိထားမယ္၊ လိုအပ္ရင္ ညွိႏိႈင္းတားတဲ့ နံပါတ္ေတြကို အသံုးျပဳမယ္။ နာရီဝက္ တစ္ၾကိမ္စက္ဖြင့္ပါ။ ရန္သူ ့သတင္းကေတာ့ ထူးျခားမႈ မရွိေသးဘူး။ယခုထြက္မယ့္ခရီးက ေျမညီ လမ္းျဖစ္တယ္။ကြင္းျပင္ေတြ။ ေတာစပ္ေတြ။ ႏွမ္းခင္းေတြ။ ပဲခင္းေတြ။ ေရေခ်ာင္းေတြ ျဖတ္ရမယ္။ စစ္ေၾကာင္း ထြက္ရင္ေဆးလိပ္ မေသာက္ပါႏွင့္ အားလံုးအဆင္သင္ ့ျဖစ္ရင္ ခရီးစထြက္မယ္။ညသည္ေမွာင္မိုက္လြန္းလွသည္။ မည္သည့္ေနရာမွမျမင္ရ။ သစ္ငုတ္တိုေတြတိုက္မိ၊ ေတာစီး စစ္ဖိနပ္ မွာ ေရထဲျဖတ္ရ၍ ရိေဆြစျပဳ ေနသည္မွာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိၿပီ။ စစ္ဖိနပ္ေျခဖ်ား ေအာက္ေျခႏွင့္ ပိတ္စမွာ ဟၿပဲ ေန၍ ခရီးထြက္ ရသည္မွာ အဆင္မေျပလွ။ ႏွမ္းခင္းထဲ ျဖတ္ေလွ်ာက္စဥ္ သစ္ငုတ္ တစ္ခု က်ေနာ့္ ဝမ္းဗိုက္ အထိ ရွိမည္။ထိုသစ္ငုတ္ တိုကိုမျမင္ပဲ ဗိုက္ႏွင့္သစ္ငုတ္ထိၿပီး ေရွ ့သို ့ကၽြမ္းပစ္ သြားသည္။ မတတ္ႏိုင္ပါ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ထၿပီး ေရွ ့သို ့မနည္းမွီေအာင္ လိုက္ရသည္။အင္တိုင္ေတာထဲသို ့ျဖတ္စဥ္ ရြာလူၾကီးမွ လမ္းဆံု လမ္းခြေရာက္တိုင္း မိတ္ဆက္ ေပးသည္။ လမ္းခြေရာက္၍ ဘယ္ညာ လမ္းႏွစ္ခြျပ သည့္ေနရာ အေရာက္ -ဒီဘက္လမ္းက ဝါးရံုလွဲရြာက သြားတာ၊ ဒီညာဘက္လမ္းက ရဲကုန္းရြာကို သြားတာပါ။က်ေနာ္တို ့ႏွစ္ဖြဲ ့စလံုး အင္တိုင္းေတာစပ္လမ္းႏွစ္ခြ႔ ကင္းခ်၍ေျမျပင္အေနအထားကို ေစာင့္နားေထာင္ ရင္း ေခတၱအနားယူၾကသည္။ ရုတ္တရက္ မိုးက တၿပံဳတမၾကီး ရြာခ်လိုက္ပါသည္။ က်ေနာ္တို ့သည္အင္ဖက္မ်ား ခူး၍ တစ္ကိုယ္စာ လံုေအာင္ေစာင္းရင္း မိုးတိတ္သည့္ အထိ ေစာင့္ေန၏။
မိုးကလည္း ႏိုဝင္ဘာလမွ ရြာရတယ္လို ့ စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေန မိသည္။ ရာသီဥတု ေဖာက္ျပန္လို ့ပဲျဖစ္မွာပါလို ့ေျဖသိမ့္ရင္း -ဟိုးေဝးေဝးက မွိတ္ တုတ္မွတ္ တုတ္မီးေရာင္မ်ား။ အသံခ်ဲ ့စက္မွသီခ်င္းသံမ်ား ၾကားေနရ၏။ ေဆာင္းတြင္းမို ့မေျပာတတ္ ေအးလိုက္သည္မွာလြန္ေရာ။ ေသြးပူေနတုန္းမို ေအးလို ့ေအးမွန္း မသိ၊
က်ေနာ္တို ့ဝါးရံုလွဲရြာ. အေရွ ့တည့္တည့္ကို စစ္ေၾကာင္း ေရာက္ေနၿပီ။ ေရတာရွည္သၾကား စက္ဥၾသဆြဲသံက အနီးကေလးမွ ေအာ္ေနသည့္ အလား ေအာက္ေမ့ ရသည္။ ရန္ကုန္ မႏၱေလး အျမန္ရထားၾကီး ဟိုးခပ္ေဝးေဝးမွ ခုတ္ေမာင္း ေျပးဆြဲသံၾကား ေနရသည္။ ဝါးရံုလွဲရြာမွာ ေတာင္ႏွင့္ ေျမာက္ရွည္ လွ်ားသည္။ ထို ့ ေၾကာင့္ရြာကို ေတာင္ဘက္ရြာ။ ေျမာက္ဘက္ရြာဟူ၍ ေခၚၾကသည္။ က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့စဝင္သည့္ဘက္မွာ ေျမာက္ဘက္ ရြာျဖစ္သည္၊ ရဲကုန္းရြာမွာ ဝါးရံုလွဲရြာ၏ ေျမာက္ဘက္တြင္ တည္ရွိသည္။
တစ္နာရီေလာက္ အသာေလးသြားရသည္ဟု နယ္ခံလူၾကီးမွ ေျပာျပသည္။ ရြာထဲသို ့ဝင္ဝင္ျခင္း ရြာလူၾကီးမွ ရြာသူရြာသား ေတြကို ေခၚယူစု ေဆာင္းေစၿပီး က်ေနာ္တို ့ႏွင့္ေတြ ့ဆံုမိတ္ဆက္ေပး ေနသည္၊ ရြာသူရြာသားမ်ားမွာ ေတာထဲမွ သူပုန္ေတြကို အေသအခ်ာ စူးစမ္းေန၏၊ ရယ္ေမာ စကားဖြဲ ့ၾက။ က်ေနာ္တို ့မွ တဖန္ေတာ္လွန္ေရး အေၾကာင္း ရွင္းျပၾကသည္။ တစ္ဦးႏွင့္ ရင္းႏွီးစြာျဖင့္ ။ ရြာလူထုမွ ေဆးလိပ္။ ေရေႏြး။ မုန္ ့ပဲသားရည္စာမ်ား တည္ခင္း ေကၽြးေမြးၾကသည္။
ကိုလွျမင့္မရွိေတာ့ဘူး-ထြက္ေျပးသြားၿပီး။
ဒီေကာင္ရဲကုန္းရြာဘက္ကိုထြက္ေျပးသြားတာျဖစ္ရမယ္။အဲဒီရြာမွာဟိုေခြးေကာင္ေတြရွိတယ္။
လွျမင့္သည္ ဝါးရံုလွဲရြာတြင္ ရန္သူ.လက္ကိုင္ဒုတ္ျဖစ္သည္။ ရန္သူမွ ထိုသူကို ရြာသားေတြထံမွ ေပၚတာေၾကး ေကာက္ခိုင္း။ ကင္းေၾကး။ မီးေၾကး။ ဘာေၾကး။ ညာေၾကး ေကာက္ခိုင္းသည္။ ရန္သူႏွင့္ ေပါင္းၿပီး ရြာသူ ရြာသားေတြ အေပၚ ႏွိပ္စက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေၾကာင္း။ ထို ့အျပင္ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ ့အစည္းမ်ား. လႈပ္ရွား သြားလာမႈမ်ားကို ရန္သူ ့ထံသတင္းအၿမဲေပးသည္ဟု လည္း ၾကားဖူးသည္။ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ့ အစည္းမ်ား ရြာထဲေရာက္ လာတာ သိ၍ သူ ့ကိုဖမ္းလိမ့္မည္ အထင္ႏွင့္ ရြာမွ ထြက္ေျပးသြား တာလည္း ျဖစ္လိမ့္မည္ ျဖစ္ ေၾကာင္း ရြာခံလူၾကီးမ်ား ေျပာျပ၍ သိရသည္။ထို ့ေၾကာင့္ က်ေနာ့္ တို ့အဖြဲ ့ယခုေရာက္ရွိေနသည့္ ရြာမွ အျမန္ဆံုး ျပန္ထြက္ ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားမွ ျဖစ္မည္ဟု ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္မွ အၾကံေပးသည္။ က်ေနာ္တို ့လည္း ထိုရြာထဲတြင္ (၃)နာရီခန္ ့မွ်ၾကာသြားသည္။ အဖြဲ ့ေခါင္းေဆာင္ ရဲေဘာ္ေအာင္ေက်ာ္မွ ရြာမိရြာဖမ်ားအား ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ရြာမွ ထြက္ခြာရန္ မိမိတို ့အားတိုင္ပင္ ထားသည္။ ရန္သူသည္က်ေနာ္တို ့။ ဆုတ္လမ္းကို မည္သည့္နည္းႏွင့္ မဆို ေစာင့္၍ တိုက္ခိုက္ႏိုင္သည္။တိုက္ပြဲျဖစ္လိမ့္မည္ဟု စိတ္ထဲမွာ ေတာ့ တထင့္ထင့္။ တိုက္ပြဲျဖစ္လွ်င္ က်ေနာ္တို ့ တြင္ပါလာသည့္ ရဲေဘာ္အခ်ိဳ ့မွာ ရဲေဘာ္သစ္သံုးေလးေယာက္ ပါသည္။
ရဲေဘာ္သစ္မ်ားကို စိတ္မခ်၍ က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ ရဲေဘာ္ ေဇာ္လြင္တို ့အဖြဲ ့ႏွင့္ လိုက္ပါ ခြင္ျပဳရန္ ခြင့္ေတာင္းၿပီး လိုက္ပါခဲ့သည္။ က်ေနာ့္ထံမွ မီဇူဟို (ဆက္သြယ္ေရး စက္ၾကီး) တစ္လံုးကို ရဲေဘာ္ တစ္ဦးထံ အပ္ၿပီး ပိြဳင့္ထြက္သည္။က်ေနာ္တို ့သည္တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ငါးလံကြာမွ် ခြာ၍ ေလွ်ာက္ၾကသည္။ ဝါးရံုလွဲရြာ မွစထြက္ ထြက္ျခင္း ကြင္းေျပာင္ၾကီး တစ္ခုကိုျဖတ္ ေက်ာ္ရမည္။
ေနဦးေဟ့- ရဲေဘာ္ေအာင္ေက်ာ္တို ့အဖြဲ ့ကိုေစာင့္ဦး၊ (ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္)
ေဟ့-မိုးစင္စင္လင္းေတာ့မယ္ကြ။ ငါေတာ့လူထုႏွင့္ ေတြ ့ရလို ့ေပ်ာ္တယ္ကြာ (ရဲေဘာ္ႏြမ္ဂ်ာ)
ေအေကမွ ဇင္ေယာ္ၾကားလားဒါပဲ(ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္)
ၾကားတယ္။ ၾကားတယ္ သံုးငါးရွ္ိေနမယ္ ရထားျဖစ္လား။( ရဲေဘာ္ေအာင္ေက်ာ္)
ၾကားတယ္ ကတံုးၾကီးမွာျဖစ္ေနတယ္။ အတိုေလးနဲ ့ႏွစ္သံုးလုပ္မယ္-သံုးငါးနဲ ့ဆက္ရွိမယ္။
ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္စက္ပိတ္ၿပီး သူကိုယ္တိုင္ေရွ ့မွပိြဳင့္ထြက္၍က်ေနာ္က သူ ့ေနာက္မွ လိုက္ရသည္၊ ကြင္း ျပင္ကို ငါးမိနစ္ခန္ ့ျဖတ္ရသည္။ကြင္းျပင္ထိတ္ေရာက္သည့္ေနရာတြင္ ေနာက္ကအဖြဲ ့ကိုေစာင့္မည္ဟု ရဲေဘာ္ ေဇာ္လြင္မွေျပာသည္။ ေနရာ အကြက္အကြင္း မေကာင္း၍ အတြင္ဘက္မွာ နားမည္ဟု ထပ္ေျပာ၍ ေရွ ့အတြင္း ဘက္ကို တိုးလိုက္ၾကသည္။
တကယ္လို ့တိုက္ပြဲျဖစ္ရင္ အရင္ဆံုး ေမွာက္ခ်လိုက္၊ ဒါမွ ရန္သူပစ္ထုတ္ လိုက္တဲ့ က်ည္ဆံဟာ ကိုယ္ရဲ ့ ခ်က္ေကာင္းကို မထိႏိုင္ မွာကြ၊ (ရဲေဘာ္ ေဇာ္လြင္)၊
လွည္းလမ္းေၾကာင္း အတိုင္း ခ်ီတက္လာစဥ္၊ တိတ္စိတ္မႈ တစ္ခုကိုၿဖိဳခြင္း လိုက္သည္ ကေတာ့- မိုးၾကိဳးပစ္သလို ဒိုင္း-ဒိုင္း-ဒိုင္း- ဒိုင္း-ဝုန္း-ဂ်ိမ္း-။
အလိုေသနတ္သံပါလား၊ ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္ ေသနတ္ ေပါက္တာလား၊ --ဟာမဟုတ္ဘူး- -ရန္သူပစ္တာ--၊ ရန္သူမွ က်ေနာ္တို ့ကို ႏွစ္ဦးစလံုးကို လက္နက္ ၾကီး။ လက္နက္ငယ္ မ်ားျဖင့္ တရစပ္ ပစ္ခတ္ ေနေတာ့သည္။
ဂငယ္ပံုစံ ဝိုင္းထား၍ မည္သို ့မွ် လႈပ္၍မရပါ၊ အင္တိုင္းေတာ လွည္းလမ္းေၾကာင္း ကို ခြၿပီး ဝိုင္းထားေတာ့မွ ေသဖို ့ ပဲရွိေတာ့မည္၊ ေသနတ္ တကမ္းပဲ ရွိေတာ့သည္။
----အရွင္ဖမ္း--အရွင္ဖမ္း---အရွင္ဖမ္း--မလႊတ္ေစနဲ ့--
ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္မွာ မီးခိုးမိႈင္းလံုးၾကီးေတြထဲ ေပ်ာက္လိုက္ေပၚလိုက္နဲ ့၊
အလို--က်ေနာ့္ေခါင္းထဲ--ပူကနဲျဖစ္သြားသည္၊--ေသြးေတြျဖာက်---အရည္ေတြေစးကပ္ကပ္--ရန္သူ ့ လက္တြင္းထဲ--ေသပြဲဝင္ဖို ့--အခ်ိန္ေရာက္ပါ ေရာ့လား--က်ေနာ့္စိတ္ေတြေလးေန.၊ ေက်ာျပင္႔ --ေအာင့္သက္ သက္--အသက္ရႈဖို ့အခက္ေတြ ့ေန၏၊
က်ေနာ္ေသနတ္သံမွာလည္းရန္သူ ့ထံကို ျပန္လည္ပစ္ေနပံုက --ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ--စိတ္တို ့ၿငိမ္သက္စျပဳၿပီ။ တစ္ဘက္ရန္သူက တိုက္ပြဲ ျဖစ္သံ ေတြအေပၚ--လႊမ္းမိုးမင္းမူးေန။၊ --မၾကာခင္ေသရေတာ့မည္၊ အေမ့ဘုရားပန္းအိုး--က်ကြဲေလာက္ေရာေပါ့---နိမိတ္စိမ္းေတြျမင္လိုက္ပံုက။
--က်ား--ေနာက္ဆံုးပြဲသိမ္းလိုက္ပံုက၊ လွံစြပ္ေတြ--က်ေနာ့္အနားကပ္လာၿပီ--ရန္သူတစ္ေယာက္--က်ေနာ့္ကို လွံစြပ္နဲ ့ထိုးဘို ့--လက္ကို အသာ အယာ မလိုက္--ထို ့ေနာက္--ငါတို ့ရြာထဲကို ဆက္ၾကည့္မယ္ေဟ့--လာၾက--လာၾက။
နဖူးျပင္မွေသြးတို ့က --ရဲကနဲ--ရဲကနဲ--က်လာလိုက္ပံုမ်ား--အိမ္မက္ေတြလား--တကယ္ျဖစ္တာလား--ေဝခြဲမတတ္---ေဝခြဲမတတ္။
ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္ --ေသြးေတြ--ေသြးေတြ---ေသြးေတြ၊ ႏြမ္းယဲ့ယဲ့။ ခႏၵာကိုယ္ၾကီး--က်ေနာ္ေျပးေပြ ့မိ--သူစကားျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ --က်ေနာ ္မယံုဘူး--အာေငြ ့ထည့္ေလမႈတ္ထုတ္--ဒါေပမယ့္--သူေတာ္လွန္ေရးအတြက္ --လူထုအတြက္--အသက္ေပးဆပ္သြားခဲ့---၊
ၾကာၾကာေန၍မျဖစ္။ အေနာက္အဖြဲ ့အဆက္ျပတ္ၿပီး အျခားလမ္းေၾကာင္းက ဆုတ္ခြာသြားလိမ့္မည္။ အခ်ိန္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏိုဝင္ဘာလ တစ္ရက္။ နံနက္(၃)နာရီ၊ ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္--က်ဳပ္ခင္ဗ်ားကို အေလးနီျပဳလိုက္ပါတယ္။
---မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ --စစ္အာဏာရွင္ ပ်က္သုန္းေရး တိုက္ပြဲကို --ဆက္လက္သယ္ေဆာင္ တိုက္ပြဲဝင္သြားဘို ့--က်ဳပ္အေလး အနက္ ဂတိျပဳ လိုက္ပါတယ္။
သူ ့ကိုေနာက္ဆံုးအေလးျပဳလိုက္ေတာ့ --အံၾကိတ္ထားရင္း---က်လာသည့္မ်က္ရည္ပူတို ့ကိုသုတ္--အေလာင္းကိုစြန္ ့ခြာခဲ ့ရသည္။
ေၾသာ္--ဒီႏွစ္ဆို ၂ဝဝ၃ခုႏွစ္။ ႏိုဝင္ဘာလ(၁)ရက္ပါလား၊မကဒတ(၁၅)ႏွစ္ေျမာက္။ႏွစ္ပတ္လည္ ေန ့ ေတာင္ေရာက္ၿပီ၊ ရဲေဘာ္ႏွင့္အတူ ေတာ္လွန္ ေရးမွာက်ဆံုး ခဲ့ရတဲ့ အညတရေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္ေတြရဲ ့ စ်ာပနကို ဒီေန ့အခ်ိန္အထိ ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ဆြမ္းသြပ္ အမွ်ေပးေဝႏိုင္မႈ လုပ္မေပးႏိုင္ ေသးပါလား၊ ရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္ေရ---သတိေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္ ရေနတယ္ဗ်ာ။ ဒီလိုေန ့ကိုေရာက္တိုင္း --ခင္ဗ်ားကို ေတာ္လွန္ေရး သစၥာေတြ --အထပ္ထပ ္ျပဳရင္း--သူရဲေကာင္းတို ့ဥဒါန္း--မက်ဆံုးရစတမ္း--က်ဳပ္ရြတ္ဆို ဦးညႊတ္ ေနတယ္ဗ်ာ။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါဦးမည္။။---
က်ည္ေ၀ျဖိဳး။